அத்தியாயம் 31
அதன் பிறகு வந்த நாட்களில் பாலா கீர்த்தியிடம் தள்ளியே இருந்தான்….. அவன் தொட்டால் அவளும் தன் கைகளில் நெகிழ்வதை உணரத்தான் செய்தான்… ஆனாலும் அவனுக்கு அவளின் மனப்பூர்வமான சம்மத்தோடு அவளை அவனவள் ஆக்க வேண்டும் என்ற காரணத்தினால் தள்ளி நின்றான்…. அதுமட்டுமில்லாமல் தானும் அவளின் அருகாமையில் தன்னைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் தடுமாறுகிறோம் என்பதையும் உணர்ந்தவன்… தன்னை மீறி எதுவும் நடந்து விடக்கூடாது என்றும் நினைத்தான்.
கீர்த்தனாவும் அவனது விலகலை உணர்ந்து இருந்தாள் தான்…… காரணம் தெரியாமலா இருக்கிறாள் அவள்…. அன்று அவனின் உணர்ச்சிகளை அறியாதவளா அவள்…
அன்று கீர்த்திகாவின் தங்கை திருமணம் என்பதால்…. குடும்பத்துடன் கிளம்பினர்….
கீர்த்தனா சேலையில் பாந்தமாக இருந்தாள்… பாலாவையும்…. கீர்த்தனாவையும் ஒரு சேரப் பார்த்த அருந்த்தி… ஜெகனாதனுக்கு கண்கள் நிறைந்து போனதுதான் உண்மை…
கீர்த்தனா சேலையில் இருந்ததை பார்த்த பாலாவுக்கு…… மனம் எகிறிக் குதித்துக் கொண்டிருந்ததுதான் … ஆனால்….. அருகில் நெருங்க வில்லையே அவன்…… சூடு கண்ட பூனை அல்லவா… தள்ளி நின்றே ரசித்துக் கொண்டிருந்தான்…. அதே நேரத்தில் அவனின் ஏக்கத்தை அவளுக்கு உணர்த்தாமலும் இல்லை…
அவனின் நிலையை தெளிவாக உணர்ந்திருந்த கீர்த்திக்கு… அவனைப் பார்க்க பாவமாக தோன்றினாலும்… அதற்காக அவளை மாற்ற முடியாத நிலையில் இருந்தாள் இருந்ததே உண்மை…
திருமணத்திற்கு வந்தவர்கள்…….மணமக்களை ஆசிர்வதித்து விட்டு …. கீழே உட்கார்ந்திருந்தனர்…. பாலாவை பார்த்தவுடன் அவனிடம் மது அப்பாவும் திருமணத்திற்கு வந்திருப்பதை சொல்ல வந்தாள் கீர்த்திகா…. கல்யாண மண்டபத்தில் எந்த அலங்காரமும் இல்லாமல் சாதரணமாக நின்ற.. கீர்த்திகாவை பார்த்தவுடன் பாலாவிற்கு… ஆதியின் நினைவில் கண்கள் கலங்கி விட்டன…. அவனின் வருத்தம் புரிந்த கீர்த்திகா தன்னைச் சமாளித்தபடி…. பாலாவிடமும் கீர்த்தனாவிடமும் பேச ஆரம்பிக்க….
அப்போது கீர்த்தனாவின் செல்லுக்கு வினோத் கால் பண்ண… கீர்த்திகாவின் மனம்…. அது வினோத் என்றவுடன் அந்த தொலைபேசி அழைப்பில் சென்றது….. கீர்த்தனா … அதை அட்டென்ட் செய்து பேச ஆரம்பித்தாள்
”அன்னைக்கு வந்தாங்கள்ள …. கீர்த்திகா…. அவங்க ஸிஸ்டர் மேரேஜ்க்கு டா… இரு எனக்கு இங்க சத்ததில் கேட்கவில்லை” என்றபடி அந்த இடத்தில் இருந்து நகர்ந்தாள்…
கீர்த்தனாவை… அவள் போன திசையை இரண்டு கண்கள்….. ….வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன… அது வேறு யாருமல்ல மதுவின் தந்தை தான்
கீர்த்திகா வினோத் போன் என்றவுடன் பாலாவிடம் அவள் சொல்ல வந்த விசயத்தை மறந்து…. ஏதோ பேருக்கு அங்கு நின்று கீர்த்தனா போன திசையை பார்த்தபடி சிறிது நேரம் பாலாவிடம் பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு… பிறகு அங்கிருந்து போனாள்….
சுற்றுப்புறத்தை கண்களால் சுற்றியபடி வினோத்திடம் பேசியபடி இருந்த கீர்த்தனாவின் கண்கள்…… சட்டென்று நின்றன… ஒரு நடுத்தர வயதுடையவர் தன்னையே பார்த்தபடி இருந்த காரணத்தால்…… ஆனாலும் யாரோ என்றபடி மறுபடியும் பேச ஆரம்பித்தவள்… மீண்டும் அவரின் வெறித்த பார்வையில் பயம் சூழ … வினோத்திடம் சொல்லி விட்டு போனை அணைத்தவள்…. பாலாவின் அருகில் போய் அமர்ந்து விட்டாள்…. அவன் அருகில் அமர்ந்த பின்னர்… மறுபடியும் அவரைப் பார்க்க… அவரோ இன்னும் கீர்த்தனாவைத்தான் பார்த்துக் கொண்டிருக்க.. மெதுவாய் பாலாவை சுரண்டினாள்…
அவளின் செயலில் பாலாவும் அவளை என்ன என்று நோக்க
“பாலா உடனே பாக்காதீங்க… அங்க ஒருத்தர் என்னையவே பார்த்துட்டு இருக்கார்… யார்னு தெரியல….” என்று அவனிடம் சொன்னாள்.
பாலா சிறிது நிமிடம் கழித்து அவள் சொன்ன திசையில் சாதாரணமாக பார்ப்பது போல் பார்க்க…. அது மதுவின் தந்தை…..
“மாமா… என்று சத்தமாகவே வாய் தானாக சொல்ல….கீர்த்தனாவோ.. மாமாவா என்றபடி அவரைப் பார்த்தாள்….
பாலா சட்டென்று எழுந்தான்…. எழுந்தவன் கீர்த்தனாவையும் கையை பிடித்து கூடக் கூட்டிப் போனான்…
”மாமானா யார் பாலா” சந்தேகம் தெளியாமல் கேட்க….
“என்னோட தாய் மாமா…. மது அப்பா… “ இப்போதைக்கு இது போதும் என்பது போல அத்துடன் நிறுத்த
கீர்த்தனாவோ…
“என்னது மது அப்பா….இவனுக்கு தாய் மாமாவா?” என்று யோசித்தவள்
“அத்தை அங்க இருக்காங்க.. அவங்க பேச மாட்டாங்களா” என அடுத்த கேள்வி கேட்க…..
அதற்கு பதில் சொல்லும் முன் செல்வராஜன்… அதாவது மதுவின் தந்தை முன் நின்றனர்…
”மாமா…. நல்லா இருக்கீங்களா“ என்று கேட்ட பாலாவிடம் பதில் சொல்லாமல்…. வெறித்த பார்வை பார்த்த படி ஒன்றும் சொல்லாமல் அமர்ந்திருந்தார்…
“மாமா… இது என்னோட மனைவி கீர்த்தனா…… இவளையும் உங்க பொண்ணா நினைத்து… எங்க ரெண்டு பேரயும் ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்க…. ” என்று கீர்த்தனாவோடு அவர் காலில் விழுந்தான் பாலா…
கீர்த்தனாவிற்கு ஒன்றும் புரியாமல் பாலா சொன்னபடியெல்லாம்…. செய்து கொண்டிருந்தாள்….
இதை எல்லாம் அருந்ததியும் ஜெகனாதனும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்தான்…. ஆனால் அருகில் வரவில்லை….
செல்வராசனும் காலில் விழுந்த அவர்களை ஆசிர்வதிக்காமல் இருந்தால் அது அவரின் வயதுக்கு தகுந்த செயல் இல்லை என்பதால் அவர்களை காக்க வைக்காமால்... செறுமியபடி
“நல்லா இருங்க ” என்றவர் பாலாவைப் பார்த்து….
உன் அம்மாதான்… வீட்டில் உள்ளவர்கள் மனதை நினைக்காமல்…. தான் நினைத்த காரியத்தை செய்தாள்….ஆனா பரவால்ல…. தனக்கு பிறந்த பிள்ளையையாவது பெற்றோர் பேச்சினைக் கேட்கும் படி வளர்த்திருக்கா….. நீயும் என் பொண்ண நினைச்சுட்டே வாழ்க்கையை வீணாக்காமால்… நல்ல முடிவுதான் எடுத்திருக்க…. உன் மேல எனக்கு என்னைக்கும் வருத்தமே இல்லை…. ஆனா… நீ எங்க குடும்பத்த முதுகுல குத்தியவங்களோட பையனா போய்ட்டியேன்ற வருத்தம்தான் எனக்கு..”
என்ற போதே அருந்ததியும் அங்கு வர…செல்வராசன் கீர்த்தனாவிடம்
“நா வரேம்மா…”. என்றபடி… கீர்த்தனாவை மீண்டும் ஒருமுறை பார்த்து தன் மகள் இருக்க வேண்டிய இடம் என்று நினைத்தாரோ… இல்லை…. தன் மகள் ஞாபகம் வந்ததோ கண்கள் கலங்கியபடி நகர ஆரம்பிக்க…..
“அண்ணா” என்ற அழைப்பில்…. கோபத்தில் முகம் சிவந்தவர்…..இருக்கும் இடம் உணர்ந்து…. பாலாவிடம்…
“நான் என்னைக்குமே அவள….ஏத்துக்க மாட்டேன்… அவள் துரோகத்தை மறக்கவும் மாட்டேன்….” என்று கூற பாலா தன் தாயை பரிதாபமாகப் பார்ப்பதைத் தவிர வேறொன்றும் செய்ய இயலவில்லை…..
கீர்த்தனாவிற்குதான் சுத்தமாய் ஒன்றும் புரிய வில்லை…. மது அவன் தாய் மாமன் மகளா.. என்ற எண்ணத்தில் மட்டுமே உழன்றாள்…….
அன்று இரவு பாலாவிற்குதான் உறக்கம் வர வில்லை….. பல சிந்தனைகள்… அருந்ததி வருத்தம்… ஆதி இல்லாததால் கீர்த்திகாவின் தோற்றம்… மதுவின் அப்பாவைப் பார்த்த பிறகு மதுவின் நினைவுகளும் வேறு வந்து அலை கழிக்க…. அவனுக்கு உறக்கமே வரவில்லை….
சிறிது நேரம் அப்படி இப்படி என்று படுக்கையில் படுத்தவன்… கீர்த்தனாவினை பார்க்க அவளோ நல்ல உறக்கத்தில் இருந்தாள்….
உறக்கத்தில் இருந்த அவளின் அமைதியான முகத்தை பார்த்தபடியே இருந்தவன்… கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் தன்னை தன் வருத்தத்தில் இருந்து மீட்டவன்… சிறிது நேரத்தில் கீர்த்தனாவின் கணவனாக மாறினான்…
“ராட்சசி…. இங்க ஒருத்தன…. காலையில இருந்து இம்சித்து விட்டு…. உனக்கு மட்டும் தூக்கமா…. விட மாட்டேண்டி உன்ன” என்றபடி அவனது மொபைலில் பாடலை சத்தமாக பாடலை போட ஆரம்பித்தான்….
அதுவும் அவன் நிலையினை அவளுக்கு புரிய வைக்கும் பாடல்களாய்…..
முதல் பாடலிலேயே கீர்த்தி எழுந்து விட்டாள்தான்… என்ன செய்வது… கேட்க முடியவில்லையே… ஒலித்த ஒவ்வொரு பாடலின் வரிகளும்…. அப்படி இருந்தன … தனக்காகவே தேடி எடுத்து வச்சுருக்கானா…. நிறுத்த சொல்லலாமா… வேண்டாம்… இவள் என்ன சொன்னாலும் அவன் அதிலிருந்தே அத்தியாயம் எழுத ஆரம்பித்து விடுவான் என்று…. பேசாமலே காதை மூடியபடி படுத்து விட்டாள்….. அதைத் தாண்டியும் பாடல் விழாமல் இல்லை…..
கேட்டபடி படுத்திருந்தவளுக்கு அவனது நிலை புரியாமல் இல்லை…. இன்று மது அப்பாவிடம் அறிமுகம் செய்தது வேறு அவளை இம்சித்தது…. என்ன ஒரு தைரியமாய் அறிமுகம் செய்தான் அதுவும் மதுவின் அப்பாவிடமே.. இதே போல் மதுவிடமும் அறிமுகம் செய்வானா… இவள்தான் என் மனைவி என்று சொல்வானா…. அது நடந்தால் எப்படி இருக்கும் என்று நினைக்கும் போதே … ஒருவேளை மதுவிடம் சொல்லி அவளும் என்னை ஏற்றுக் கொண்டால் தானும்…பாலாவும் தங்கள் வாழ்க்கையை இப்போது இருக்கும் நிலை மாறி ஒன்றாக வாழக் கூடுமோ என்று தோன்ற… அதற்கும் மது வர வேண்டுமே.. மதுவிற்கு துரோகம் செய்கிறோம் என்ற தன் குற்ற உணர்ச்சி மாறுவதற்காகவாது மது வர வேண்டும் என்ற எண்ணம்.. அவளை ஆட்சி செய்யத் ஆரம்பம் ஆகி இருந்தது… அவள் மனம் பாலாவோடு வாழ தனக்குள்ள தடைகளை எப்படி எல்லாம் தாண்டுவது என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தது…… ஆனால் அது மதுவின் உண்மையான நிலை பற்றி தெரிந்த பிறகுதான் மட்டுமே சாத்தியமாகும் என்று தோன்றியது…. அவளுக்கு
கீர்த்தியும் விழித்து விட்டாள் என்பதை உணர்ந்த பாலா…. அவளிடம் இருந்து எந்த ஒரு பதிலும் வராததால்…. வந்த கடுப்பில் அவளை வேறு ஒன்றும் செய்ய முடியாமல்…. தன் அருகில் இருந்த தலையணையை அவள் மேல் வீச
அவளோ கொஞ்சம் கூட அசராமல்… தன் மேல் அவன் வீசிய தலையணையை அணைத்தபடி பேசாமல் படுக்க…
அவளின் இந்த செய்கையில் இன்னும் ஏக எரிச்சலுக்கு போனான் பாலா… அதற்கு கிடைத்த கொடுப்பினை கூட தனக்கு இல்லை என்று!!!
இருந்தாலும்
“அது என்னோட பில்லோ கீது மேடம்…. அதக் கட்டிப் புடிச்சா… என்ன கட்டிபுடிச்ச மாதிரி” என்று உற்சாகமாக வம்பிழுக்க ஆரம்பிக்க….
கீர்த்தனா… அந்த தலையணையை தூக்கி எறியப் போகிறாள் என்று அவன் நினைக்க… அவளோ அவன் சொன்னது தனக்கு காதிலே விழாதது போல அந்த தலையணையை இன்னும் அழுத்தமாக தன் மார்போடு அணைத்து அப்படியே உறங்கியும் போனாள்…
பாலாவிற்கு அவளின் இந்தச் செய்கையில் உள்ளம் துள்ள…. அவளை பார்த்தபடியே உறங்க முயற்சி செய்தான்..
தன் தலையணைக்கு கிடைத்த வாய்ப்பு தனக்கும் கிடைக்கும் நாள் வெகு தூரத்தில் இல்லை என்று நிச்சயமாய் நம்பினான்….
---------------------
நாட்கள் அதன் போக்கில் சென்றது… பாலா….கீர்த்தி உறவு எப்போதும் போல் தாமரை இலைத் தண்ணீர் கதையாகச் சென்றது…. பாலாவும் அவள் தனக்கானவள் என்பதை பரிபூரணமாக உணர்ந்ததால்… அவளை தன்னோடு சேர்த்த விதி…. அவனோடு அவளுக்கான உறவையும் ஏற்படுத்தி தரும் என நம்பியதால்…. அவளுக்காக காத்திருந்தான்….. விட்டுப் பிடிப்போம் என்றும் விட்டு விட்டான்…. ஆனால் அவன் செயல்களில் அவன் அவளுக்கென்று இருக்கிறான்…. அவன் அவளது உரிமை என்பதை புரிய வைக்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தான். தன் நிலையில் தெளிவானதால் அவன் இயல்பாக இருக்க ஆரம்பித்தான்….
அவனுடைய தொழிலிலும்….. அவனுக்கு மிகப் பெரிய ப்ராஜெக்ட் ப்ரபோசல் வந்திருந்ததால் அதில் தன்னை மூழ்கடித்துக் கொண்டான்
கீர்த்திதான் வழக்கம் போல் அவனின் செய்கையில் குழம்பிப் போனாள்….. இப்போதெல்லாம் தன்னைச் சீண்டுவதில்லை…. என்னாயிற்று… இவனுக்கு….. என்று……….
-----------------
பாலா….அன்று…. காரில் சிக்னலில் காத்துக் கொண்டிருந்தான்….. கீர்த்தி முன்னதாகவே அலுவலகம் சென்றிருந்ததால் …. இவன் மட்டுமே வந்தான்….. நேற்று இரவு க்ளைண்ட் மீட்டிங் இருந்ததால்…. அலுவலகத்திற்கு தாமதமாக கிளம்பி வந்தான்…..
பஸ் நிறுத்தத்தில் நின்ற பெண்ணைப் பார்த்த பாலாவுக்கு அவனையும் அறியாமல் உற்சாகம் வந்தது….
“அது …. கீது ஃப்ரெண்ட் கவி தானே… என்று மீண்டும் பார்த்தான்.. அவளேதான்….
“இவ எங்க இங்க”…… நம்ம ஆளுக்கு தெரியுமா இவ இங்கு இருப்பது… இல்ல கீர்த்திய பத்தி இவளுக்கு எல்லாம் தெரியுமா…. பேசலாமா… வேண்டாமா என்றெல்லாம் யோசித்தான்….
பிறகு கவி கீர்த்தியின் ஃப்ரெண்ட் என்ற ஒரே காரணத்திற்காக காரை நிறுத்தி…. அவள் அருகில் சென்றான் பாலா
இன்டெர்வியு ஒன்றிர்காக கிளம்பி இருந்தாள்… கவி….. அவளுக்கு டெல்லியில் இருக்க சுத்தமாய்ப் பிடிக்கவில்லை…. பொறுத்துப் பொறுத்துப் பார்த்தவள் தன் பெற்றோரிடம் நீங்களுமாச்சு…. உங்க டெல்லியுமாச்சு என்று சென்னை வந்து விட்டாள்… ஒரு வாரம் ஆகி இருந்தது… வந்தவள் கீர்த்திக்கு போன் பண்ண நினைத்தாலும்… அவள் மீது மிகுந்த கோபத்தில் இருந்ததால் போன் செய்யவில்லை…. மறக்க மாட்டேன்…. என்று எப்படியெல்லாம் பேசினாள்… தான் இங்கிருந்து போன சில நாட்களிலேயே மறந்து விட்டாள்… எத்தனை போன்.. எத்தனை மெயில்….. எதில் தொடர்பு கொண்டாலும் தன்னை ஒதுக்க நினைத்தவளிடம் சில நாட்களுக்குப் பிறகு தானும் அவளைத் தொடர்பு கொள்வதை நிறுத்திக் கொண்டாள்…. கீர்த்தி மட்டும் இப்போது மாட்டினால்… அவள் கதை கந்தல்தான் என்ற அளவில் கீர்த்தி மேல் கோபத்தில் இருந்தாள்….
அவள் அருகில் சென்ற பாலா
“ஹாய் கவி” என்று புன்னகைக்க
கவி ஒரு நொடி இமைக்க மறந்தாள்…
”பாலா சாரா……” என்று திகைத்தாள்… அவன் இருக்கும் உயரத்திற்கு இவளிடம் இப்படி பேசுவானா என்று தோன்றியது….. அதுவும் அவன் அலுவலகத்தில் கூட இவள் இருக்கும் போது அவ்வளவாக பேசியதில்லை எனும் போது ….
அவனைப் பற்றி தெரியும்… அவன் அலுவலகத்திற்கு அருகில் இருக்கும் பஸ் நிறுத்தத்தில் எத்தனையோ நாள் அவன் இவளை கடந்து சென்றிருக்கிறான்.. இவள் பார்த்திருக்கிறாள்..அது தனது MD பாலா கார் என்பதால்… அப்போதெல்லாம் இவளிடம் பேசாமால் கடந்து செல்பவன் இன்று காரில் இருந்து இறங்கிப் பேசியதில் ஆச்சரியம் அடைவதில் வியப்பில்லைதான்…. கடைசி நாளில் அன்று பேசிய பழக்கத்திலா இன்று பேசுகிறான் என்று தோன்றினாலும்…. தன் யோசனைகளை எல்லாம் விட்டு விட்டு அவனிடம் பேச ஆரம்பித்தாள்…
“என்ன கவி… சென்னைலயா இருக்கிறீர்கள்’ என்று கேட்க…
ஓரளவு தன்னை நிலைப்படுத்தி அவனுடன் பேச ஆரம்பித்தாள்… அவனுக்குத் தெரியாமலே அவனையும் சைட் அடித்துக் கொண்டே…. கிடைத்த வாய்ப்பை தவறாமல் பயன்படுத்திக் கொண்டாள் கவி…
“இல்ல சார்…. வந்து வன் வீக் ஆகிறது…. அங்க இருக்கவே எனக்குப் பிடிக்கல…. நமக்கெல்லாம் இட்லி.. சாம்பார்தான் சரிப் படும்…. இந்த சப்பாத்தி ரொட்டிலாம் ஒத்தே வராது… அதுதான் மூட்டை கட்டிட்டு இங்கேயே வந்துட்டேன் மறுபடியும்…. என்று தனக்கே உரிய பாணியில் சொல்ல….
சிரித்த பாலா…..
“அதெல்லாம் சரி….. வந்தவங்க Global net க்குதானே வந்திருக்க வேண்டும்….. உங்க சேவையெல்ல்லாம் எங்களுக்கு தேவைனு சொன்னேனே கவி….. நீங்க போகும் போது கூட…. “ எனச் சொல்ல
கவிக்கும் பாலா கம்பெனிக்கு செல்லதான் விருப்பம்… கீர்த்தியிடம் இருந்த கோபத்தினால் மட்டுமே அங்கு செல்லவில்லை.. செல்ல விரும்பவும் இல்லை….. இதை அவனிடம் சொல்லவா முடியும்..
அவளின் மனநிலை புரியாத பாலா
“நா சொன்னதை நீங்க மறந்துட்டீங்க…. ஆனா நீங்க சொன்ன வார்த்தையை நான் காப்பாத்திட்டு இருக்கேன் என்று சொன்னான்…. அவள் கீர்த்தியை பார்த்துக் கொள்ள சொன்ன வார்த்தைகளை நினைவில் வைத்து….
அவள் சங்கடமாய் அவனைப் பார்க்க….. நா இவ்ளோ சொல்றேன் கவி…. ஒரு வார்த்தை நான் மறுபடியும் Global net க்கே வருவேன் என்று சொல்ல மாட்டேங்கறீங்க .. எனக் கூற
அவனே சொல்லும்போது மறுப்பது தவறாகப் பட….. சரி அன்று தலையை ஆட்டியவள்…. அப்போ நான் நாளைக்கு வரட்டுமா என்று கேட்க…..
“ஏன் கவி நாளைக்கு என்ன நல்ல நாளா…. என்றபடி காரை நோக்கிப் போக வேறு வழி இல்லாமல்…அவனோடு போனாள்…
கவி மனதினுள்ளே…..
”கவி…கிளம்பு அவனோடு… அட்லீஸ்ட் ரொம்ப நாளைக்கப்புறம் அவன சைட் அடிக்கற சான்ஸ் கெடச்சுருக்கு… விடாம பிடிச்சுக்கோ “ என்று வேறு நினைத்தவள் அந்த யோசனையிலேயே முன்னே அவன் அருகில் அமர போக
காரில் அமர்ந்த பாலா.. அவளுக்கு பின் பக்க கதவைத் திறந்து விட்டவன்..
”சாரி… அந்த ப்ளேஸ் ஒன்லி ஃபார் மை வைஃப்” என்று சொல்ல….
கவி முகத்தில் அதிர்வலைகள்…..
“என்ன…பாலாக்கு மேரேஜ் ஆகி விட்டதா… அடிப் பாவி கீர்த்தி …. இதக் கூட என்கிட்ட சொல்லல நீ… போகும் போது வண்டி வண்டியா அட்வைஸ் பண்ண மட்டும் தெரிஞ்சது… அவனுக்கு மேரேஜ்னு சொல்ல வாய் வரலையா உனக்கு…… கீர்த்தி வரேண்டி… இத இத மறச்சதுக்காகவே உன் கூட சண்டை போட வறேன்… “ என்று மனதினுல் நினைத்து நின்றபடியே இருக்க……’
பாலாவின் குரலில் கலைந்தவள்….உள்ளே ஏறினாள்…. ஏறியவள்
”மது..மதுதானே பாலாவோட ஆள் பேரு.. ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்..குடுத்து வச்சவ… அவளொட ப்ளேஸ் …. ரொம்பத்தான் ஆள் உருகராரு….. என்றபடி அவன் திருமணத்தை தனக்குச் சொல்லாத கீர்த்தியின் மேல் கொலை வெறியில் வந்தாள்….
அதை எல்லாம் அறியாமல் பாலா
”கவி அட்லீஸ்ட் உங்க ஃப்ரெண்ட் கீர்த்திக்காகவாவது நீங்க வந்திருக்கலாம்….. ஏன் எங்களை எல்லாம் மறந்துட்டீங்க” என்றுதான் கேட்டான் பாலா
அவ்வளவுதான் கவி …. படபடவென்று கொட்டி விட்டாள் அவன் மனைவியைப் பற்றி அவனிடமே…
நீங்க வேற சார்…. அவ இருக்கான்ற ஒரே காரணத்துக்காகத்தான் நான் வராம இருந்தேன்.. டெல்லி போன பின்னாடி…ஒரு ரெண்டு வாரம் பேசினா… அவ்ளோதான்… அதோட என்ன மறந்துட்டா…. எத்தனை முறை…. எத்தனை வழியில் அவளிடம் தொடர்பு கொள்ள ட்ரை பண்ணினேன் தெரியுமா.. ஒரு கட்டத்தில் வெறுத்துப் போய் அவ நம்பரையே டெலீட் பண்ணிட்டேன்…..என்று ஆதங்கம் பாதி.. வருத்தம் …கோபம் பாதியுமாய் சொல்ல
பாலாவிற்கு
…கவிக்கு கீர்த்தியின் வாழ்வில் நடந்த ஒன்றுமே தெரியவில்லை என்று விளங்கியது…..
மௌனமாகவே வந்தான் பாலா…..
“என்ன மறந்துட்டா சார் அவ.. எனும் போதே…
“என்னை என்ன… அவ வினோத்தையே நினைக்க மாட்டா,,, நான்லாம் என்ன….. ஓ வினோத் தெரியாதுல்ல…. அவளுக்கு அவங்க வீட்ல பார்த்த பையன்….அவனையே எங்க ரெண்டு பேருக்கும் மேரேஜ் ஆகிற வரைக்கும் அவன் என் மாமா பையன்., ஃப்ரெண்ட் அவ்ளோதான். எங்க அப்பா நாளைக்கே இன்னொருத்தன சொல்லி இவன்தான் மாப்பிள்ளை என்று சொன்னால், அப்போ என்ன பண்ணுவது .So இப்போதைக்கு இந்த இடம் காலி என்று சொன்னவதானே… அப்படிப்பட்டவளுக்கு நான்லாம் ஒரு தூசி” என்று பட்டாசாய் பொறிய… பாலாவிற்கோ அந்த வார்த்தைகள் மனதினுள் பூமாரியை பொழிந்தன….
”பாவம் வினோத் இந்த அப்பா – அம்மா பைத்தியத்த வச்சு என்ன பண்ணப் போறாரோ” என்ற கீர்த்தி சொல்ல
“அந்த அப்பா- அம்மா பைத்தியம் மேல நான் பைத்தியம் ஆகி விட்டேனே… நான் பாவம் தான்” என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டான்
பாலா அலுவலகம் தொடர்பாக சில பொருள்கள் வாங்க… ஒரு கடையின் முன் நிறுத்த… கவி காரிலேயே இருக்கிறேன் என்று சொன்னதால் அவன் மட்டும் இறங்கினான்…..
கவிக்கு கீர்த்தியை பற்றி மனதில் உள்ளதை பாலாவிடம் கொட்டியதாலோ என்னவோ கீர்த்தி மேல் முன்பிருந்த அளவு கோபம் இல்லாதது போல் தோன்ற அவளிடம் பேச வேண்டும் போல் இருந்தது…
இறங்கிய பாலவிடம்…
தயக்கத்துடன்… “சார் நான் கீர்த்தி கூட பேசனும்…என் மொபைல்ல இருந்து பேச முடியாது… அது டெல்லி நெட்வொர்க் … மாத்தனும் உங்க மொபைல்ல இருந்து பேசலாமா” ….என்று கேட்க…
”கவி இதுக்கா இவ்வளவு தயக்கம்” …என்றபடி தன் மொபைலை கொடுத்தான்… பெர்சனல் சிம்மில் அவளின் பெயரை ப்ரத்தியோகமாக வைத்திருந்த காரணத்தால் கவனமாக அலுவலக சிம் தொடர்பில் தொடர்பு கொண்டு ரிங் போனவுடன் அவளிடம் கொடுத்து விட்டு… கடையினுள் நுழைந்தான்….
பாலாவின் ஒவ்வொரு செய்கையிலும் கவி வாய்பிளந்து நின்றாள்… அவன் போனை அவளை நம்பி கொடுத்ததோடு மட்டும் அல்லாமல்.. அவள் பேசி முடிக்கும் வரை காத்திருக்காமல்… அவளிடமே போனை விட்டுச் சென்றது… இன்னும் ஆச்சரியமாகப் போனது அவளுக்கு….
”தன் மேல் இத்தனை நம்பிக்கையா” என்று ஆச்சியப்பட்டாள்…
அவள் கீர்த்தியின் உயிர்தோழி என்ற காரணத்தினாலேயே இந்த நம்பிக்கை என்பது அவளுக்கு அப்போது தெரியவில்லை
பாலாவின் அலுவலக நம்பரில் இருந்து வந்த அழைப்பை பார்த்தவள்… ’ஏன் இதிலிருந்து கூப்பிடுகிறார்’…என்று கீர்த்திக்கு தோன்றியது…
யோசனையுடனே ஹலோ கூட சொல்லாமல்
“என்ன பாலா……. இந்த நம்பர்ல இருந்து கூப்பிடறீங்க”‘ என்று கேட்க
கவியோ
“என்ன பாலாவா?????? அந்த அளவு பாலாவோடு பேசுகிறாயா நீ…. உன்ன கொஞ்சம் பயமுறுத்தறேன்” என்றபடி…. தன் குரலை மாற்றி…
”நீங்க கீர்த்திதானே….” என்று கேட்க…
கணவனின் நம்பரில் இருந்து பெண் குரல் என்றவுடன் ஒரு நிமிடம் ஆடிப் போனாள் கீர்த்தி…
இருந்தாலும் சுதாரித்துக் கொண்டு…
”நீங்க யாரு…. பாலா மொபைல் எப்டி உங்ககிட்ட…. “ என்று தடுமாறிக் கேட்க
“என்னது நா யாரா… அவர் மொபைல இருந்து இவ்ளோ தைரியமா பேசுனா… வேற யாரா இருக்க முடியும்…அவர் வைஃபாதான் இருக்க முடியும்….. “ என்று கவி அவளோடு விளையாட்டில் இறங்க
”ஹான் வைஃபா… என்கிட்டயேவா “ என்று
நினைத்தவளுக்கு
யாரோ விளையாடுகிறார்கள் என்றே தோன்றியது…. ஆனாலும்
கீர்த்திக்கு யாரோ ஒருத்தி அவளை தன்னிடத்தில் வைத்து பேச பொறுக்க முடியாமல்…
”ஹலோ யாருங்க நீங்க….. பாலா எங்க… மொதல்ல மொபைல அவர்கிட்ட கொடுங்க….. …. உங்கள பேச விட்டு பார்த்துட்டு இருக்கார என்ன…” என்று எகிற
அவளின் கோபத்தில்…. கவிக்கே டவுட் ஆகி விட்ட்து… இவளுக்கு ஏன் இத்தனை கோபம்…. பாலாவ வேற அதிகாரமா கேட்கிறாள் என்றபடி இன்னும் பேசினாள்
”என்ன கீர்த்தி… நான் அவர் வைஃபுன்னு சொன்னா நம்பாம பேசறீங்க…. நான் அவர் காதல் மனைவி மது.. மது பாலாதான்…… கீர்த்தி கீர்த்தி என்று சொல்கிறாரே என்று போன் செய்து பார்க்கலாம் என்று போன் பண்ணினால்” என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்டது…….
கவி பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே.. அவளின் மது என்ற வார்த்தையிலேயே கீர்த்தி போனை வைத்து விட்டாள்…. தன்னை மறந்தாள்… கவிக்கும் மதுவைப் பற்றி தெரியும் என்று அவள் சிந்தையில் எட்டவில்லை… மது வந்து விட்டாளா.. அவள் கிடைத்து விட்டாளா… அதற்காக பாலா மொபைலில் இருந்து இப்படி எல்லாம் பேசுவாளா….. அவனும் ஏன் அவள பேச விட்டு வேடிக்கை பார்க்கிறான்…. இதான் அவன் என்ன லவ் பண்ணின இலட்சணமா… உனக்காக நான் இருக்கேனு சீன் போட்டவன்… மது வந்ததும் மறந்து விட்டானா…என்று நினைக்கும் போதே… கண்களில் கண்ணீர் தாரை தாரையாக இறங்கியது….
”இவன் என்ன நெனச்சுட்டு இருக்கான்…. இருக்கு அவனுக்கு…”
முகத்தை அழுந்தத் துடைத்தாள்.. இருந்தாலும் அழுகை நிற்பேனா என்றிருந்தது….. பேசினால் கூட வார்த்தைகள் ஒழுங்காக வருமா என்று தெரியவில்லை….. இருந்தாலும் மறுபடியும் பாலாவிற்கு போன் செய்ய…..
இப்போது எடுத்தது அவன் தான்….
”என்ன கீது..”
என்று கவியை அவளிடம் கூட்டிச் செல்கிறோம் என்று சலுகையாக…. கவிக்கு கேட்காமல் மெதுவாக வேறு பேச…
”கீது வா…” என்று அதிர்ந்தவளிடம்…இன்னும் 10 மினிட்ஸ்ல…. நாங்க அங்க இருப்போம்…. இப்ப வைக்கிறேன்…. என்றபடி அவளை ஆட்டம் காண வைத்து போனை வைத்தான்…..
பாலாவின் பேச்சில் எந்தவொரு வித்தியாசமும் தெரியாததால்… கொஞ்சம் அமைதி ஆனாள்… அவனின் கீது என்ற அழைப்பில் அவன் மனதில் தான் இருப்பது புரிந்தது… நாங்க அங்க இருப்போம் என்று சொன்னதால்…அவனோடு இன்னொருவர் இருக்கிறார்கள் என்பதினை உறுதிப்படுத்தியவள்… மதுதான் வந்து விட்டாள் என்று நினைத்தாள்… ஆனாலும் மனதோ மது வந்தால் என்ன ஆகும் என்று தவிக்க ஆரம்பித்து இருந்தது… அவள் உரிமையாய்ச் சொன்ன ’பாலாவின் மனைவி’ என்ற வார்த்தையில் தேகம் எல்லாம் தணலாய்க் கொதிக்க ஆரம்பித்தது….
அதன் விளைவு அலுவலகத்தில் இருந்து இறங்கி அந்த கட்டிடத்தின் நுழைவாயிலில் நின்று பாலாவுக்காக காத்திருக்க ஆரம்பித்தாள்… …..
பாலா இல்லாமால் தன்னால் இருக்கவே முடியாதோ என்று முதன் முதலில் உணர ஆரம்பித்தாள்…. மது பாலாவின் அருகினில் இருக்கிறாள் என்ற உணர்வே அவளை அடியோடு அறுக்க…. கணவனை வருகையினை நோக்கியபடி…. நிற்கக் கூட முடியாமல்…. கண்கள் சிவந்தபடி நெஞ்சம் பதபதைத்து நின்றாள்… அந்த பேதைப் பெண்…..
Comments