என் உயிரே !!! என் உறவே !!! 21

அத்தியாயம் 21:

திருமண நாளும் வந்தது. கோவிலில் எந்த ஒரு ஆராவாரமின்றி நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது.

வினோத் வீட்டில் இருந்து யாரும் வர முடியவில்லை…. விரைவிலேயே அவர்கள் இந்தியா திரும்பி வர முடிவு செய்திருந்ததால் அவர்கள் தற்போது வர முடியவில்லை….

கீர்த்தியின் கழுத்தில் மங்கல நாணை பூட்டும் நேரமும் வந்தது,,,

அந்த நிமிடத்திலும் பாலாவின் மனம் மதுவின் வரவை நப்பாசயுடன் எதிர்பார்த்து நோக்கியது…..மனதில் பாரத்துடன் கீர்த்தியின் கழுத்தில் மாங்கல்யத்தை அணிவித்தான் பாலா…. கீர்த்தியின் முகத்தைப் பார்க்காமலேயே… கடமைக்காக… இது அவர்கள் இருவருக்கும் பொய்யானது என்ற போதும் .அவனது கைகள் அவனையும் அறியாமல் நடுங்கியது… கைகள் கட்டிய போது மனம் மதுவிடம் சிக்கித் தவித்தது…. தனக்கும் மதுவுக்குமான…. நடந்திருக்க வேண்டிய நிகழ்வு…யாரோ ஒரு பெண்ணுடன்…. மனம் வலித்தது..

கீர்த்திக்கோ மாங்கல்யம் அவள் நெஞ்சத்தில் தவழ்ந்த நொடி…. அந்த நொடியில் அவள் உடல் சிலிர்த்தது…அவளது கண்கள் கலங்கியது….. அவளையும் அறியாமல் பாலாவை நோக்கினாள்…. அவனோ முகத்தில் எந்தவொரு உணர்ச்சியுமின்றி மேடையை நோக்கியபடி அமர்ந்திருந்தான்…. அவன் உணர்வுகளை அவள் உணராமல் இல்லை…

அவனைப் பார்த்த நொடி, அவன் மதுவை நினைத்து வருந்துகிறான்…. என்று புரிய…..அவன் உணர்வுகளை அறிந்த நொடி ஏதோ ஒன்று மனதில் அழுந்தி வலியை தந்த்து…

அந்த ஏதோ ஒன்று தாலிக் கொடி ஏற்படுத்திய பந்தத்தால் வந்த வலி என்பதையும் அவளால் உணர முடிய வில்லை

கீர்த்திக்கு அவன் தன் கணவன் என்ற நினைவு என்பது அவளையும் அறியாமல் அவள் மனதில் விதையானதையும் அவள் அப்போது உணர வில்லை….

அவள் என்ன முற்றும் துறந்த முனிவரா என்ன?.... அவளும் சாதரணப் பெண் தானே…. அவளும் தன் திருமண வாழ்க்கையை கற்பனை செய்திருப்பாள் தானே… இப்படியெல்லாம் தன் வாழ்வில் நடக்கும் என்றா எதிர்பார்த்தாள்…. தன் பொய்யான திருமணம் நிதர்சனத்தை உணர்த்த அவளுக்கு கண்களின் அருவியை தடை செய்ய முடியவில்லை….

பார்த்த அனைவருக்கும் வழக்கம் போல் மணப்பெண்ணின் அழுகை போல்தான் தோன்றியது…

கீர்த்தி பாலா இருவரும் தாலியின் மகிமை புரிந்தும்… அதன் மகத்துவத்தை காப்பாற்ற முடியாமல் சூழ்நிலையினை நினைத்து வருந்த

அவர்களின் பெற்றொர்களோ , அவர்களின் பந்தம் வாழ்நாள் முழுவதும் தொடர உலகின் அனைத்து கடவுள்களையும் வேண்டியபடி அவர்களை ஆசிர்வதித்தனர்….

அன்று இரவு…..

கீர்த்திக்குதான் பட படப்பாய் இருந்தது… என்னதான் ஒன்றும் நடக்காது என்று தெரிந்திருந்தாலும் ஒரு ஆணுடன் தனியாக ஒரே அறையில் என்பதும்…. அவளது திருமணம் உண்மையாக இருந்திருந்தால் என்ன நடக்கும் என்பதை தெரியாதவள் இல்லையே அவள்…. அது உணர்த்திய நினைவுகளும் அவளுக்கு அவளின் படப்பிற்கு காரணமாய் இருந்த்து..

ஆனால் பாலா …மிகவும் தெளிவாக இருந்தான்… அந்த அறையின் அலங்காரம் அவனை இம்சிக்க வில்லை… அதன் ரம்மியம் அவனை மயக்க வில்லை… தன் அறையில் தன்னுடன் தனித்து விடப்பட்ட கீர்த்தியின் அழகில் தன் வசம் இழக்கவும் இல்லை…

அவன் மனதில் வேறு எந்த நினைவுகளும் அவனை அணுகாமல் இருக்க அவன் மதுவின் காதலை…. அவள் நினைவை… அரனாக அமைத்திருந்ததால்… அவன் சாதரணமாக இருந்தான்..

கீர்த்தியிடம் வழக்கம் போல் பார்த்து பேசியவனின் கண்களைப் பார்த்தாள்…. அந்த இரவின் தாக்கம் எதுவும் அவன் கண்களில் சிறிதும் இல்லை… அதில் தெரிந்தது கண்ணியம் மட்டுமே….

கீர்த்தியால் தான் என்ன நினைக்கிறோம் என்று உணர முடியவில்லை….

எந்த ஒரு பெண்ணும் படுக்கை அறையில் கணவனிடத்தில் கண்ணியத்தை விரும்புவாளா என்ன? அதுவும் அவர்களின் முதல் இரவில்….. கீர்த்தி தன்னையும் அறியாமல் மனதில் அடி வாங்கினாள்….

பாலா கட்டிலில் உறங்க…. கீழே படுத்த கீர்த்தி தன் நினைவுகளுடனும் , உணர்வுகளுடனும் போராடத் தொடங்கினாள்…

அவள் மூளை அவளுக்கு இது பொய்யான பந்தம்… இது நிரந்தரமற்றது… அதற்கு உன்னை தயார் படுத்திக் கொள் என்ற கடந்த ஒரு மாதமாக உருப் போட்டு அதை தன் மனதிற்கும் அனுப்பி அதையும் பழக்கிக் கொண்டிருக்க,…இத்தனை நாள் மூளை சொல்வதைக் தவறாமல் கேட்ட அவள் மனம் இன்று அவள் மூளை சொல்வதை கேட்காமல் சண்டை பிடித்தது…

அவனுக்கு வேண்டும் என்றால் இது பொய்யான பந்தமாக இருக்கலாம்…

ஆனால் அவன்தான் என் கணவன் …. அவனைப் பொறுத்த வரை இது பொய்யானதாக இருக்கலாம்…. எனக்கு இது தான் இனி கடைசி வரை …. என்று அவளையுமறியாமல் அவள் கைகள் மாங்கல்யத்தை பிடித்த்து

அதனால் அவள் மனம் இனி நீ சொல்வதைக் கேட்க மாட்டேன் என்று மூளையின் உத்தரவை நிராகரித்தது…

தன் நெஞ்சத்தின் மேல் பாலா கட்டிய தாலி உறவாட ஆரம்பித்த நொடி… அது கொடுத்த உரிமை…. அது கொடுத்த உறவு …… இவற்றின் தாக்கத்தில் … அவனை நினைப்பது தவறென்று புரிந்தும் பாலாவிற்கும் தனக்குமான உறவில் மூளை சொல்வதை கேட்காமல் மனம் சொல்வதை கேட்க ஆரம்பித்தாள் கீர்த்தி…

ஆனால் மனம் ஒரு குரங்கு என்பதை மறந்து விட்டாள்,,,, இத்தனை நாள் வரை அவளது மூளையின் அறிவுறுத்தலின் படி ஒருங்கே செயல்பட்ட மனம்…. அடக்க ஆளில்லாமல் ஆர்பரித்தது… அவளின் மனமே மூன்றாகப் பிரிந்து அவளைக் கொன்றது…

ஒரு மனம் அவள் காதலை உணர வைக்க… ஒரு மனம் அது தப்பென்று எதிர்வாதம் வைக்க…. ஒரு மனம் அவனின் உரிமை அற்ற பார்வையில்… தன் காதலை அவன் என்றுமே உணரக்கூடாது என்று அவளிடம் போர்க்கொடி தூக்க … ஆர்பரித்த மனத்திற்கு பதிலடி கொடுக்க ,… அவற்றை அடக்க …. இப்போது கீர்த்தி தன் மூளையின் உதவியை நாட….. அது அவள் மேல் இருந்த கோபத்தில் உதவ முன் வர வில்ல… மனதில் பேயாட்டம் ஆடிய எண்ணங்களை அடக்க தனக்குள்ளாகப் போராடினாள்….. போராட்டங்கள் அவளுக்கு புதிது என்பதால் கீர்த்தி தனக்குள்ளாகக்….கருகிக் கொண்டிருந்தாள்….

எண்ணங்களின் இடைவிடாத போரட்டத்தினாலோ … இல்லை புது இடமாக இருந்ததாலோ கீர்த்தியால் உறங்க முடியவில்லை… தலையில் கை வைத்து சற்று நேரம் அமர்ந்து விட்டாள்….. கீர்த்தியின் நிலை இப்படி இருக்க

அவள் எண்ணத்தின் நாயகனுக்கும் உறக்கம் வரவில்லை…. இன்னொரு பெண்ணுக்கு தன் கையால் தாலி கட்டி விட்டோமே என்று… பொய்யாக என்றாலும் மதுவிற்கு மட்டுமே இந்த உரிமை கிடைத்திருக்க வேண்டும் என்று நிலை கொள்ளாமல் தவித்தது… அவன் கீர்த்தியின் எண்ணங்கள் பற்றியெல்லாம் நினைக்க வில்லை…. மதுவின் உரிமையை இன்னொரு பெண்ணிற்கு கொடுத்து விட்டோமே… கொஞ்சம் யோசித்திருக்கலாமோ…… என்றுதான் தோன்றியது…

தாலி கட்டும் வரை இந்த எண்ணமெல்லாம் வரவில்லை… ஆனால் கீர்த்தியின் கழுத்தில் தாலி கட்டிய பின்.. ஏனோ தப்பு செய்து விட்டோமோ என்றுதான் தோன்றியது… அவளுக்கு உதவி மட்டும் செய்திருக்கலாமோ என்று தோன்றியது… கதைகளிலும்.. திரைப் படங்களிலும் இது சாதரணமாக தோன்றினாலும் …. நிஜ வாழ்வில் அவ்வளவு சாதரணமாக தோன்றவில்லை….மனதில் பாரமாய் அழுத்தியது…

எத்தனை விரைவில் இந்த உறவில் இருந்து விடுபடுகிறோமோ அவ்வளவு நல்லது… என்ற தன் நினைவில் உளன்று கொண்டிருந்தான்..

கணவன் இந்த உறவிலிருந்து விடுபட நினைத்துக் கொண்டிருக்க……

மனைவி தன்னளவில் மட்டுமாவது இந்த உறவினை நிலைப் படுத்த வேண்டும் என்று போராடிக் கொண்டிருக்க………

காலமோ அவர்கள் இன்னும் பல அனுபவங்களை எதிர்நோக்க வேண்டும் என்று அவர்களுக்காக காத்திருக்க…………….

அந்த இரவோ எதற்கும் காத்திருக்காமல் விடியலைத் தேடி சென்றது………

அடுத்த நாள் மணமக்களிருவரும் கீர்த்தியின் வீட்டிற்கு மறுவீடு சென்றனர்…

ஜெகநாதனுக்கு அலைச்சல் வேண்டாம் என்பதால் மணமக்கள் மட்டுமே வந்திருந்தனர்

நாளை மறுநாள் ஜெக நாதனின் அறுவைச் சிகிச்சை என்பதால் இன்று இரவு அவர்கள் மட்டும் கீர்த்தியின் வீட்டில் இருக்க முடிவு செய்யப் பட்டது.

காலை 10 மணி அளவில் கீர்த்தி பாலாவுடன் தன் பெற்றோர் வீட்டிற்கு வந்தாள்…

கீர்த்தியின் முகத்தைப் பார்த்தே அவள் ஏதோ பெரும் குழப்பத்தில் இருக்கிறாள் என்பதையும்..நேற்று ஒன்றுமே நடக்கவில்லை என்பதையும் உணர்ந்தாள் மைதிலி…

பின்னதைப் பற்றி அவளுக்கு கவலை இல்லை… தந்தையின் ஆபரேசனை வைத்துக் கொண்டு அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை தொடங்கி இருக்க மாட்டார்கள் என்றே தோன்றியது…. ஒரு சம்பிராதயத்துக்கும் மட்டுமே நாள் குறித்திருந்தனர்…

ஆனால் அவள் முகம் குழப்பத்தின் உச்ச கட்டத்தில் இருந்த்து ஏன் ?

மைதிலி அவளை ஒரு மாதமாக அவளை பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாள்…

திருமணமாகும் எந்தப் பெண்ணக்கும் உள்ள பூரிப்பு இல்லை… அதுவும் காதலித்தவனை திருமணம் செய்யப் போகும் பெண்….

மைதிலி மனதில் வைக்காமல் கீர்த்தியிடமே கேட்டும் விட்டாள்…

கீர்த்தி தன் நிலைமையினை அம்மா உணர்ந்து விட்டார்களே என்ற சுதாரித்தவள்

ஏதோ சொல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில்….

“இல்லம்மா பாலா பணம் கொடுக்காமல், இந்த திருமணம் நடந்திருந்தால்…. நல்லா இருந்திருக்கும் …இப்போ அப்பா அவர்கிட்ட கடன்காரராதானே இருக்கார்… பாலா என்னை திருமணம் செய்யப் போகிறவர்தான் இருந்தாலும் என் அப்பா யாரிடமும் தாழ்ந்து போகக் கூடாது…. அது என் கணவனாய் இருந்தாலும்.. அதுதான் மா ” என்று பாதி உண்மையும் பொய்மையும் கலந்து பேசியவளை

“கீர்த்தி டா இந்த நிலமை இப்போது வேண்டுமானால் இருக்கலாம்.. கண்டிப்பாக அப்பா பாலாவின் பணத்தை திருப்பிக் கொடுப்பார்.. அவரும் அதற்குரிய வேலையிதான் இருக்கிறார்… நீ கண்டதை நினத்துக் குழம்பாதே… நீ மாப்பிள்ளையோடு கனவில் டூயட் பாடுவதை மட்டும் பாரு” என்று கிண்டல் செய்ய

அவளது கிண்டலை மனதில் ஏற்றாமல்… அதற்காக சிவக்காமால், தன் தாயிடம் சிணுங்காமல்….

கண்களில் பளிர் ப்ரகாசத்துடன் “ அம்மா அப்பாக்கு பணம் கிடைத்து விடுமா? எப்போ எப்படி பாலாக்கு சீக்கிரம் கொடுத்துடலாமா” என்று பண விசயத்திலயே இருக்க

மகளின் முகத்தைப் பார்த்தவள்… தன் மகளின் உண்மையான சந்தோசம் எதில் உள்ளது என்பதை அறிந்தவள்…. பணத்தைக் எப்படியாவது திருப்பிக் கொடுத்து தன் மகளின் மனதில் இருக்கும் நெருஞ்சி முள்ளை எடுக்க வேண்டும்… அப்போதுதான் தன் மகளின் திருமண வாழ்வு பூரணத்துவம் அடையும் என்று நினைத்தாள்…

அதனால் ராகவனிடமும் இதைச் சொல்லி வைத்திருந்தாள்…

தன் மகள் திருமண வாழ்வே அவள் பணம் திருப்பிக் கொடுக்கும் வரையில்தான் என்று அவள் மகள் செய்திருக்கும் காரியம் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லைதான்..

இன்றும் மகளிடம் அவளை உறுத்திக் கொண்டிருக்கும் நெருஞ்சி முள்ளை உணர்ந்தாள்தான்… அதையும் மீறி ஏதோ அதிகமாகத் தெரிந்தது…. அவளிடம் கேட்டு விட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தவள்….. வேலை இருந்தபடியால் அப்போது கேட்க முடியவில்லை… அதனால் மாலையில் கேட்கலாம் என்று முடிவு செய்தாள்… சமையல் வேலையில் பிஸி ஆக கீர்த்தியிடம் கேட்கவே மறந்து விட்டாள். கேட்டிருந்தால்…. கீர்த்தி இருந்த மனக்குழப்பத்தில் உளரியிருப்பாளோ என்னவோ…..

மைதிலிக்கு உதவி செய்ய கீர்த்தி சமையலறை செல்ல… மைதிலிக்கும் ராகவனுக்கும் ஆச்சரியம்… பின்னே இத்தனை நாள் செய்யாத உதவியை அவள் செய்யச் சென்றால்…. இதுதான் திருமணம் தரும் பொறுப்பா என்று தெரியவில்லை… ஆனால் அவர்கள் நினைத்த்து போல் கீர்த்திக்கு ஒன்றும் பொறுப்பெல்லாம் இல்லை … அங்கே பாலாவுடன் தனியாக இருக்க வேண்டும் என்ற காரணத்தால் என்பதே காரணம் .. ஆனால் அவள் பாலாவுடனே இருந்திருக்கலாம்… என்று நினைக்க வைத்தார்கள் அவளது பெற்றோர்கள்….

கீர்த்தி வந்தவுடன் ராகவன்

“அதுதானே என் பொண்ணுக்கு நான் கிச்சன் பக்கம் வந்தாலே மூக்கு வேர்த்திருமே” என்று கிண்டல் செய்தபடி

“மைதி செல்லம் … நான் மாப்பிள்ளைக்கு கம்பெனி கொடுக்கிறேன்… ” என்றவர் கீர்த்தியிடம் திரும்பி

“கீர்த்திமா ஒன்ன நம்பிதான் என் மைதிய தனியா விட்டுட்டு போறேன்… பார்த்துக்கோ” என்று தன் மகள் நிலை புரியாமல் சொல்லி விட்டு தன் மனைவியைப் பார்த்துக் கண்ணடிக்க

இது அவர்கள் வீட்டில் சாதரனமாக நடக்கும் நிகழ்ச்சிதான்…. ராகவன் தன் ரொமான்சை மைதிலியிடம் காட்ட …. கீர்த்தி அவர்களை ஓட்ட … மைதிலி இருவரையும் முறைக்க இது மூவருக்கும் புதிதல்ல…

ஆனால் அவர்களின் அந்நியோன்யம் கீர்த்தியின் மனது தன் வாழ்வை ஒப்பிட்டுப் பார்த்து முதல் முறை வலியில் துடித்தது….

அந்த வலி அனாதைக் குழந்தை தாய் தந்தையுடன் செல்லும் குழந்தைகளைப் பார்த்து ஏங்கும் உணர்வு போல் இருந்த்து…. தன் தாயின்மேல் தன் தந்தை காட்டும் அன்பில் நெகிழ்பவள்….இன்று பொறாமையோ என்பது போல் தோன்றும் எண்ணங்களில் இருந்தாள்…. தன் தாயினை ஒரு நொடி பார்த்தவள்…..அதில் முகமூடி போல் இருந்த கோபத்தை தாண்டி…தன் கணவனின் அன்பில் திளைத்தது இப்போது புரிந்த்து…

எப்போதும் போல் மைதிலி கீர்த்தியின் கிண்டல் பேச்சில் முறைக்க ஆரம்பித்தவள்… அவள் பதில் ஏதும் கூறாமல் தன் கவனம் எல்லாம் காய் நறுக்குவதில் தான் என்பது போல் இருந்தவளைப் பார்த்த உடன்…

ராகவனிடம் ”உங்க பொண்ணு இன்னைக்குதான் ஏதோ உதவிக்குனு வந்துருக்கா…அத ஏதும் கெடுத்துடாதீங்க … கொஞ்சம் போங்க” என்று அதட்ட

ராகவனோ காதல் பொங்க…… ”மைதி நான் உன்ன விட்டு எங்கேயும் போக மாட்டேன். ஏதோ என் பொண்ணு இருக்கானு விட்டுட்டு போறேன்…” என்று தன் மகள் நிலை தெரியாமல் கொஞ்ச

மைதிலியோ ” நீங்க உங்க பொண்ண நம்பி விட்டுட்டு போறிங்களா… ” பார்க்கலாம்..எத்தனை தடவை இந்த கிச்சனுக்குள்ள வறீங்கனு” என்றபடி தன் வேலையைத் தொடர்ந்தாள்…

அவர்களின் உரையாடல்களை கேட்டபடியேதான் கீர்த்தி இருந்தாள்…. முந்திய நாள் இரவில் பேயாட்டம் ஆடிய எண்ணங்கள் மறுபடியும் தலை தூக்க

சிறிது நேரத்தில் தலை வலிக்கிறது என்று தன் அறைக்குச் சென்று விட்டாள்…

அவளின் தலைவலி மற்ற மூவரையும் அவளைப் பற்றி சிந்திக்க வைத்தது….

மைதிலியும், ராகவனும் அவளின் துன்பத்திற்கு காரணம் ஆன பணத்தைக் எப்படிக் கொடுப்பது என்று நினைத்தபடி இருக்க

பாலாவோ தன்னுடன் நேற்றிரவு தனிமையில் இருந்த போதும் தலையை பிடித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தான் தான்… அப்போது ஒன்றும் கேட்க வில்லை…. இன்றும் தலைவலி என்று போகிறாள்… ஏதோ குழம்பியிருக்கிறாள்…. அந்த குழப்பத்திற்கு தான் மட்டுமே காரணம் என்று நிச்சயமாய் தெரியும்… அதை அவளிடம் பேசி தெளிவு படுத்த வேண்டும் என்று முடிவு செய்தான்… ஆனால் இங்கு வேண்டாம் …தனது வீட்டில் போய் கேட்கலாம்… என்று முடிவு செய்தான்

மைதிலி பாலாவைக் கவனித்த கவனிப்பில் பாலாவே அசந்து போனான்…

பாலாவிற்கு …..கீர்த்தி பெற்றோரைப் பார்த்தாலே…..பழகும் விதத்திலேயே தெரிந்தது…. அவர்களின் அந்நியோன்யம் ….

இவர்களிடத்தில் கவனமாக இருக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்து ஓரளவு அதன்படி நடந்தான் பாலா.

அன்றைய இரவு கீர்த்திக்கு மற்றுமொரு சோதனையைத் தந்தது. பாலா வின் அறை விசாலமானது…. ஆனால் கீர்த்தியின் அறை அவள் பயன்பாட்டிற்கு… அவள் தேவைக்கு ஏற்றார் போல் அடக்கமாய் இருந்தது... அந்த அறையின் கீர்த்தியின் பொருள்களே முக்கால் வாசி இடத்தை அடைத்திருந்தது. அவளது கணிணி,மடிக் கணினி, பீரோ , ட்ரெஸிங் டேபிள்… என்று அறை முழுவதும் இருந்தன…… கட்டில் தம்பதியர் சகிதமாய் படுக்க வசதியானது தான்… ஆனால் கீர்த்தி பாலா விசயத்தில் யாரவது ஒருவர்தான் படுக்க முடியும் …. அதனால் கட்டிலை பாலாவிற்கு ஒதுக்கி விட்டு…. கீர்த்தி கட்டிலுக்கும் ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிளுக்கும் இடையில் இருந்த இடத்தில் படுக்கையை விரித்தாள்….

அவள் தயார் செய்யும் வரை காத்திருந்தவன் , அவள் விரித்த பின்னர் அதில் உறங்கப் போக…. கீர்த்தி அவனைத் தடுத்து

“நீங்க மேலே படுங்க ….” என்றவாரே அவள் கீழே படுக்கப் போனாள்…

”இல்ல நீயே படு “

கீர்த்தி “இல்ல பாலா நீங்க கீழ வேண்டாம் எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கும்” என்றவளை….

என்னோட ரூம்ல நீ கீழதான படுக்கிறாய்…. இங்க நா கீழ படுக்கிறேன் “

என்று எதிர் வாதம் செய்ய… அவளோ மேலே படுக்கச் சொல்லி பிடிவாதம் பிடிக்க முடிவில்…. பாலா தயங்கியபடி

“எனக்கு அடுத்தவங்க பெட்ல படுத்து பழக்கம் இல்லை…. நீயே படுத்துக்க…. ப்ளீஸ் புரிந்து கொள்.. ” அவளது கட்டிலில் படுக்க அவன் மறுத்த உண்மையான காரணத்தை சொன்ன பின்னர் கீர்த்தி ஒன்றும் சொல்லாமல் தாமாகவே வழி விட்டாள்…

அவளது கோபத்தை காண்பிக்காமல் தனக்குள்ளே மறைத்தவள் … மனதினுள்ளே போராட ஆரம்பித்தாள்…

”பெரிய இவன்னு நினைப்பு…. நான் படுத்த படுக்கையில் கூட படுக்க மாட்டானாம்…. இப்போ இவன என்னை என்ன கொஞ்சவா சொன்னேன் ….ரொம்ப சீன் போடுகிறான்…… “ என்று அவன் மேல் காதல் கொண்ட மனம் அவன் மேல் வைத்திருந்த மரியாதை எல்லாம் காற்றில் பறக்க வைத்தது….

அடுத்த நொடியே “அவன் உன்னை கொஞ்சினால் உனக்கு சம்மதமா உனக்கு தன்மானம் இல்லையா..… என்று ஒரு மனம் அவளைச் சாட

அவளின் மற்றொரு மனமோ

“கீர்த்தி அவன் இன்னொருத்தியின் உடைமை… அவனே உன்னை நெருங்கினால் கூட உனக்கு அவனிடத்தில் ஒருபோதும் உரிமை இல்லை….

எண்ணங்களின் போரட்டத்தில் கீர்த்தி நிலைகுலைய தலை தானாய் வலிக்க ஆரம்பித்தது…

இது என்ன காதல்…. இவனை எப்படி என்னால் காதலிக்க முடியும்.. கூடாது …. அவன் இன்னொரு பெண்ணை மனதால் காதலிப்பவன்…. அவளுக்காக… அவள் காதலுக்காக தன் வாழ்வை அழித்தவன் எனும் போதே அவன் தன்னைக் கட்டாயப்படுத்த வில்லை என்பதும்… புரிய இவ்வாறு அவள் மனமே பிரிந்து அவளைப் பந்தாட…. அவளின் காதல் மனத்தை…. அவளின் திருமண உறவை ஏற்றுக் கொள்ளாத மனதின் அடியில் பதுக்கினாள்…..

அவன் மனதில் மது அரணாய் இருக்க… இவள் மனதில் அவளின் உறவை வெறுக்கின்ற மனம் அவளை ஆட்சி செய்ய ஆரம்பித்த்து….

…………………………………….

”கீர்த்தி ஒரு நிமிடம் “

தன் வீட்டிற்கு வந்த்தும் வராததுமாய் பாலா தனது அறையினுள் இருந்து வெளியேறப் பார்த்த கீர்த்தியை நிறுத்தினான்…

அவளை நிறுத்த அவசரம் காட்டியவன் தன் அறைக்கதவை மூடுவதை மறந்தான்…. அது சற்று திறந்து வைத்தார் போல் இருந்த்த்து…

”என்ன” என்பது போல் பார்த்த கீர்த்தியிடம்….

”உன்னால் என்னை நம்ப முடியவில்லையா… என்னுடன் ஒரே அறையில் இருப்பது உனக்கு கஷ்டமாக இருக்கிறதா…. இரண்டு நாளும் நீ சகஜமாக இல்லையே “ என்றவன்

”நீ இந்த அவஸ்தையான வாழ்கையில் இருந்து விலகிப் போகும் போது கீர்த்தி ராகவனாவே இருப்பாய்… அது எந்த சூழ்நிலையிலும் மாறாது…. என்னை நம்பு “ என்று ஏக வசனத்தில் கூறியவனைப் பார்த்து சத்தியாமாக கீர்த்திக்கு இன்றும் அறையலாம் போல்தான் இருந்தது…

இருந்தும் …. தலையை மட்டும் ஆட்டிய படி வெளியேற…… சற்றே ஒருக்களித்து சாத்தியிருந்த கதவைத் திறந்தவள் ஒரு நிமிடம் அதிர்ச்சியில் நின்று….. திரும்பி பாலாவைப் பார்த்தாள்….

அருந்ததி கிட்டத்தட்ட கோபத்தின் உச்சத்தில் இருந்தாள்…

பாலாவிடம் முரளி பேச வேண்டும் என்று நேற்று சொல்லிருந்தார் …அவர் பேசி இருந்தால் ….. அது என்ன என்று கேட்க நினைத்து ஹாலில் காத்திருக்க … அவன் கீழிறங்காமல்….இருக்க….தன் கணவன் உடல்னிலை என்னவோ ஏதோ” உடனே தெரிய வேண்டும் போல் இருக்க என்று பதட்டத்தில் மாடி ஏறி வந்தும் விட்டாள்…. பாதி படி ஏறிய பிறகுதான் அவர்கள் புதுமணத் தம்பதியினர் என்பதே உறைக்க மீண்டும் கீழே இறங்க தீர்மானிக்க…. அவர்களது அறைக் கதவு திறந்து இருந்ததை பார்த்தவள்… சரி செல்வோம்..என்று முடிவு செய்தவள் …. அதன் பிறகு அங்கு செல்ல ….பாலா பேசியதை வார்த்தை பிசகாமல் கேட்க நேர்ந்தது….

உள்ளே வந்தவளைப் பார்த்த் பாலா ஒரு கணம் அதிர்ந்தாலும் மறுகணமே சுதாரித்தான்…

”என்னடா நடக்கிறது இங்க… ஒழுங்கா உண்மையைச் சொல்லு…..” என்றவளிடம்

அதற்கு மேல் மறைக்க ஏதும் இல்லாமல் நடந்த உண்மைகளைப் உரைத்தவனை பார்வையால் சுட்டாள் அவள் தாய்….

தன் மகனா இப்படி என்று ஆயாசம் தான் வந்த்து… அவனிடம் பேசப் பிடிக்காமல்….

கீர்த்தியிடம்…

“உன்கிட்ட இருந்து இதை எதிர் பார்க்க வில்லை கீர்த்தி…. நீ உங்க அப்பாவைக் காப்பாற்ற வேண்டுமென்று அவரைத் தீராத வேதனையில் தள்ளி விட்டாயே…. இவன் இப்படி உன்னை நிர்பந்தம் செய்கிறான் என்று என்னிடம் ஒரு வார்த்தை சொல்லி இருக்கலாமே ”

என்றவள் அவள் பாலாவை மட்டுமே குற்றம் செய்து பேச..

தலை குனிந்த படியே “பாலா நிர்பந்தம் செய்ய வில்லை… எனக்கு பணம் தேவை … அதனால்தான்…” என்று தயங்கித் தயங்கிப் பேச

அவளது பதிலில் உறைந்தாள்…

“ஓஹோ………….. அப்படியென்றால்….. பணத்திற்காக என்ன வேண்டுமென்றாலும் செய்வாயா? இன்று… .இவன் திருமணம் செய்ய உன் கஷ்டத்தைப் பயன்படுத்தினான்…. நீயும் ஒத்துக் கொண்டாய்… நாளை உன் அப்பாவிற்கு மறுபடியும் பணத் தேவை என்றால் வேறொருவன் கூப்பிட்டால் போய் விடுவாயா? உனக்கு பணம் மட்டும் தான் பிரதானமா?

அவளின் குற்றச் சாட்டில் உடல் கூச பதில் பேச முடியாமல் ஆடிப் போனாள்… இன்னும் என்னென்ன கேட்க போகிறோமோ என்று இருந்தது…. அவளையும் அறியாமல் கண்களில் கண்ணீர் கரை தாண்டியது…. அவளால் நிமிர்ந்து அருந்த்தியை பார்க்கக் கூட முடியவில்லை… கூனிக் குறுகி நின்ற அவளால் பேசக் கூட முடிய வில்லை……..

“அம்மா” என்று பாலாதான் அலறினான்….

தன் தாய் கீர்த்தியை வாய்க்கு வந்தவாறு பேசுவதை அவனால் தாங்க முடியாமல்….

அவனையுமறியாமல்.. அவளது வாயை அடைக்க

”அம்மா என் மனைவியைப் பற்றி யாரும் தவறாகப் பேசுவதை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது… அது நீங்களாக இருக்கும் பட்சத்திலும்…

என்ற போதே…

வாய மூடுடா…..மனைவியாம் மனைவி….. இப்படிப் பட்ட பெண் உனக்கு மனைவியாக இருக்க… சாரி சாரி… மனைவியாக நடிக்க வைக்க விருப்பம் இருக்கலாம்….. ஆனால் எனக்கு மருமகளாக நடிக்கக் கூட தகுதி இல்லை…. மகனின் மேல் உள்ள கோபத்தையும் கீர்த்தி மேல் காட்ட கல்லாய் சமைந்து நின்றாள் கீர்த்தனா…

”கீர்த்தி அப்பா அம்மாவிற்கு இப்போதே போன் செய்கிறேன்… உங்கள் ,….. அருமைப் பெண்ணும். என் மகனும் செய்த காரியத்தை பாருங்கள் என்று ….”

இப்போது பாலா நிதானமாக ….

”தாராளமாக வரச் சொல்லுங்கள்…..கீர்த்திக்கும் இந்த வாழ்க்கையில் இருந்தும் விடுதலை கிடைக்கும்…. எனக்கும் நிம்மதி கிடைக்கும்…. கீர்த்தியும் இன்று இல்லை என்றாலும் என்றாவது ஒரு நாள் இதை ஃபேஸ் பண்ணத்தான் வேண்டும்…. என்று சொல்ல

கீர்த்தியின் நிமிர்ந்து பாலாவைப் பார்த்தாள் “ நான் இவனை விட்டுப் போவதுதான் இவனுக்கு நிம்மதியா ‘ என்று மற்ற அனைத்தையும் விட்டு விட்டு …. அவனது இந்த வார்த்தைகளில் சுற்றி வந்தது….

பாலாவின் நிதானமான வார்த்தைகளில் இன்னும் கொதிக்க ஆரம்பித்தாள் அருந்த்தி…

“என்னடா பண்ண வேண்டிய வேலை எல்லாமே பண்ணி முடித்து விட்டோம் என்ற நினைப்பா” என்றவளிடம்….

”நான் எதற்காக கீர்த்தியை தாலி கட்டி கூட்டி வந்தேனோ…. அவளை இக்கட்டான நிலையில் தள்ளினேனோ….. அது நடக்க வேண்டாம் என்று நீங்கள் பிடிவாதம் பிடித்தால் நான் என்ன செய்ய? நான் இந்த கீழ்த்தனமான காரியம் செய்யக் காரணம் உங்கள் கணவர்தான்…. அவரின் பிடிவாதம் தான் காரணம்… அவரிடமும் போய்ச் சொல்லுங்கள்….. இதற்கு பிறகு அவர் ஆபரேசனுக்கு ஒத்துக் கொள்வாரா” என்று நிறுத்த

அப்போதுதான் அருந்ததிக்கும் அவன் சொல்வதின் உண்மை புரிய தன் மகனை அடி பட்ட புலி போல் பார்த்தாள்…

இதைச் சொன்னால் தன் கணவனின் நிலைமை…. வெறித்தாள் பாலாவைப் பார்த்து…. அவன் வெற்றுப் புன்னகை …அவளை நோக்கி கேலியாக…..

அவர்களை எதுவும் செய்ய இயலாத தன் கையாலாகாத தனத்தினை வெறுத்தபடி அவர்கள் இருவரையும் விட்டு வெளியே வந்தாள்….

யோசிக்க யோசிக்க மண்டைதான் காய்ந்தது அருந்த்திக்கு…

பாலாவோ கீர்த்தியிடம் தன் தாய்க்காக மன்னிப்பை வேண்டிக் கொண்டிருந்தான்…

அவள் எதுவும் கூறாமல்…. மனதில் வெறுமை சூழ அமர்ந்திருந்தாள்….

மெல்ல மெல்ல கோபத்திலிருந்து சகஜ நிலைக்கு திரும்பிய அருந்ததிக்கு… கீர்த்தியை தான் கோபமாக பேசியது நினைவில் வர அது அவள் மனதில் வலியை ஏற்படுத்த அவளைத் தேடிச் சென்றாள்…

கீர்த்தி அமர்ந்திருந்த கோலம் அருந்ததிக்கு மனதை மேலும் அறுக்க

”கீர்த்தி ” என்ற அவளது குரலில் திரும்பினாள்..

”சாரி கீர்த்தி” என்று சொல்ல …அந்த வார்த்தையில் பதறியவள்

“ப்ச்ச்… அத்தை…. பெரிய வார்த்தையெல்லாம் சொல்லாதிங்க… உங்க இடத்தில் யாராய் இருந்தாலும் இதைத் தான் சொல்லியிருப்பார்கள்… ” என்று அவள் தன் வலியெல்லாம் மறைத்து பேச

”பாலாவுக்காகவும் தான் ….. அவனையும் மன்னித்து விடம்மா? ” என்றபடி…

பாலா சூழ்நிலைக் கைதியாகி…. உன்னையும் சிக்கலில் மாட்டி விட்டு விட்டான்…. இங்கு நடப்பதெல்லாம் பாலா அப்பாவிற்கும் ,மைதிக்கும், ராகவ் அண்ணாவுக்கும் தெரிந்தால்…. நினைக்கும் போதே பயமாய் உள்ளது கீர்த்தி…

இப்போது கூட ஒன்றும் குடி முழுகி போய் விட வில்லை… பாலா எடுத்துச் சொன்னால் கேட்பான்… நீதான் அவனுக்கு புரிய வைக்க வேண்டும்… நானும் அதற்கு உதவி புரிகிறேன்.. என்று தன் மருமகளுக்கு ஆதரவாக பேச…யாருக்கு ஆதரவாக பேசினாளோ அவளோ..

” பாலா எடுத்துச் சொன்னால் கேட்பார்…. அது அவர் பாடு உங்கள் பாடு ஆனால் வேறு ஒரு பெண்ணை மனதில் வைத்து. அவளுக்காக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் உங்கள் மகனோடு நான் வாழ்வேன் என்று எப்படி எதிர்பார்த்தீர்கள்…”

என்று கோபத்தோடு கேட்ட கீர்த்தியைப் பார்த்து அதிர்ந்து நின்றாள் அருந்த்தி…

”உங்கள் மகனோடு என்றும் என் வாழ்க்கை இணையாது… நான் நினைத்தால் கூட … வீணான எண்ணங்களை வளர்க்க வேண்டாம் ” என்று தீவிரமாகச் சொல்லியபடி இன்னும் அங்கே நின்றால் அழுது விடுவோம் என்று நினைத்தபடி வேகமாக அவ்விடத்தை விட்டு வெளியேறினாள் கீர்த்தி

இருவரையும் நினைத்த அருந்ததிக்கு … கீர்த்தியின் பிடிவாதம் மீண்டும் கோபத்தை வரவழைத்தது… இதைப் பற்றி இப்போது யோசிக்க முடியாமல்… நாளை நடைபெற இருக்கும் தனது கணவனின் அறுவைச் சிகிச்சைக்கான ஏற்பாட்டில் தனது மனதினை மாற்ற முயன்றாள்… இருந்தாலும் மனம் பாலா-கீர்த்தியிடமே இருந்தது… அவர்கள் மேல் கோபம் …குறையவில்லை…. பாலாவின் பிடிவாதம் தெரியும்….இவளும் இப்படி இருக்கிறாளே… என்று இன்னும் அதிகமாகியது