என் உயிரே !!! என் உறவே !!! 11

அத்தியாயம் 11:

பாலா அன்று சற்று உற்சாகமாக காணப்பட்டான். அவனது அப்பாவிற்கும் அவனுக்குமான பிரச்சனைகள் சரியானதாலா அல்லது தற்காலிகமாக ஒரு முடிவு எடுத்ததாலோ தெரியவில்லை. மேலும் பணியினை காரணம் காட்டி சௌந்தர்யாவினுடன் 10 நாட்களுக்குள் பேசுவதாக தந்தையிடம் கூறியவன் , அதற்கடுத்த சில நாட்களிலே சிம்பிளாக கோவிலில் திருமணம் வைத்துக் கொள்ளலாம் என்றும், தான் சௌந்தர்யாவிடம் பேசும் வரை அவர்கள் வீட்டில் பேச வேண்டாம் என்றும் தந்தையிடம் சொல்லி வைத்திருந்தான். எப்படியோ அவன் திருமணம் முடிந்தால் போதும்,அதன் பிறகு ஆபரேசனில் உயிர் போனால் கூட நிம்மதியாக போகலாம் என்றவாறு ஜெகனாதன் நினைத்தான்

அன்றைய வேலைகள் என்ன என்று சில நிமிடங்கள் ஆராய்ந்தவன் கீர்த்தியை அழைத்தான். சில நிமிடங்களில் கீர்த்தியும் வந்தாள்.அவளிடம் கார்த்திக்கை பற்றி விசார்த்தவன் அவனை US அனுப்ப நினைப்பதையும் கூறியவன் , கார்த்திக் முன்னே இருந்த அலுவலகத்தில் அவனுக்கு அந்த அனுபவம் இருந்ததால் அதில் கார்த்திக்கு பிரச்சனை இருக்காது என்பதை கூறியவன் கீர்த்தி மிகவும் அஃபீசியலாக பேசியது போல், பார்த்தது போல் இருந்தது. கடைசியாக வெளியேறும் போது தனக்கிருந்த சந்தேகத்தைக் கேட்டவனுக்கு ஏன் கேட்டோம் என்று ஆகி விட்டது.

கீர்த்தி அவனிடம் விடைபெறும் போது ” கீர்த்தி ஏதோ ஒரு வித்தியாசம் உங்களிடம் தோன்றுகிறது. பழகிய சில நாட்களிலேயே முதலில் நீங்கள் என்னிடம் பேசியதற்கும் , இந்த ஒரு வாரமாகப் பேசியதற்கும் ஒரு மாறுதல் இருக்கிறது. என்ன விசயம் என்று உண்மையிலயே தெரியாமல்தான் கேட்டான்.

“அப்படியா சார்” என்று அர்த்த புன்னகையினை விரித்தவள் ஓருவேளை முதலில் எல்லாம் யாரை பற்றியாவது ஹிஸ்டரி சொல்லிட்டு இருந்திருப்பேன். ஒருவர் என்னிடம் சொன்னதிலிருந்து அதை விட்டு விட்டேன். அதனாலும் இருக்கலாம் என்றவள் பொய்யான வருத்ததுடன், ஆனால் குரலில் கடுபடித்தது.

அதைக் கேட்ட பாலா சட்டென்று சிரித்து விட்டான். இதுவரை அவனிடத்தில் புன்னகையினை மட்டுமே கண்ட கீர்த்திக்கு, இப்படி அவன் வாய் விட்டு சிரித்து அவள் பார்த்தே இல்லை.முதலில் அவன் சிரிப்பைப் பற்றின ஆராய்ச்சியில் மனம் போனாலும் உடனே” இப்பொழுது நாம் என்ன சொல்லி விட்டோம் இவன் சிரிக்கும் அளவிற்கு என்று முழித்தபடி நின்றாள்

கீர்த்தி நான் அன்று சொன்ன காரணத்தினால்தான் இவ்வளவு கோபமா, தப்பான அர்த்ததிலோ இல்லை என்னைப் பற்றி எல்லோருக்கும் தெரிந்து விடுமோ என்ற பயத்திலோ சொல்ல வில்லை. பெண்களுக்கு ஒரு விசயம் தெரிந்தால் யாரிடமாவது சொல்லா விட்டால் தலையே வெடித்து விடும் போல் இருக்குமாம் என்று கேள்வி பட்டிருக்கிறேன். அதனால்தான் அப்படி சொன்னேன். என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே

“அப்படி ஒரு தவறான அபிப்ராயம் பெண்கள் மீது இருந்தாலும் அதற்கு நான் தான் கிடைத்தேனா. அப்படிப் பட்ட பெண்கள் இருந்தாலும் நான் அப்படி பட்டவள் இல்லை. நான் உங்கள் விசயத்தை எல்லோரிடனும் சொல்லிவிடுவேன் என்று எப்படி எதிர்பார்த்தீர்கள். நான் எந்த வகையிலாவது யாரைப் பற்றியாவது சொல்லி பார்த்திருக்கிறீகளா இல்லை உங்களிடம்தான் சொல்லி இருப்பேனா. குறைந்த பட்சம் என்னிடம் எனக்கு உங்களைப் பற்றி தெரிந்ததினை ரகசியமாக வைத்திருக்கும்படி சொல்லியிருந்தாலாவது நாகரிகமாகவது ஆகியிருக்கும்.ஆனால் நீங்கள் அன்று என்னிடம் கூறியது எப்படி இருந்தது என்றால் நான் ஒரு டமாரம் என்பதை உறுதி செய்து,அதற்கேற்றார் போல் பேசினீர்கள்.

அவள் பட படவென்று பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே

“அய்யோ கீர்த்தி , நான் அன்று பேசியது ஏதோ விளாயாட்டாகத்தான் கூறியது.உண்மையிலயே நான் உங்களிடம் இதை யாரிடமும் கூற வேண்டாம் என்று சொல்லத்தான் அன்று அலுவலகத்தில் இருந்து கிளம்பும் பொழுது சொல்ல நினைத்தேன்.ஆனால் அம்மா வந்தவுடன் மறந்து விட்டேன்.அதன் பிறகு உங்கள் வீட்டில் உங்க குடும்பத்தை பார்த்த பிறகு நானும் ஏதோ விளையாட்டாய் பேசி விட்டேன். அது உங்க மனதை புண்படுத்தி இருந்தால் , i am so sorry கீர்த்தி. அந்த மாதிரி தவறு இனி நடக்காமல் பார்த்துக் கொள்கிறேன். என்ற கொஞ்சம் நெகிழ்வாய்ப் பேசினான்.

அதைப் பார்த்த கீர்த்திக்கு ஒரு மாதிரி ஆகி விட்டது. சார் … என்று இழுத்தவள் எனக்கும் உங்கள் மேல் வருத்தம் எல்லாம் இல்லை. என்னைப் பற்றி தவறாக எண்ணி விட்டீர்களோ என்றுதான் கோபம். மற்றபடி ஒன்றுமில்லை. என்றவுடன்

“அப்பா கீர்த்தி நார்மாலா பேச ஆரம்பிச்சிட்டாங்க என்றவன் அப்புறம் கீர்த்தி நீங்க என் அம்மாவுக்கு என்ன மந்திரம் போட்டீங்க அன்னைக்கு முழுவதும் கீர்த்தி புராணம்தான் போங்க. எனக்கும் வேற திட்டு உங்களால் .பிள்ளை என்றால் அப்படி இருக்க வேண்டும் என்று பாவம் போல் கூறியப்போது அவளையுமறியாமல் கன்ன‌ங்கள் சிவந்ததை கட்டுபடுத்தியபடி

”சார் இப்போ நல்லா இருக்காங்களா சார்” என்றவுடன்

இவ்ளோ நேரம் மேடத்திற்கு கேட்கத் தோண வில்லை. நான் மன்னிப்பு கேட்டவுடன் கேட்கத் தோணுகிறதா.

இப்போது கீர்த்தி குற்ற உணர்வில் தடுமாறியபடி “அப் ..அப்படியெல்லாம் இல்லை சார்.”

அவளது தடுமாறலை உணர்ந்தவன் ”ஒகே ஒகே நான் ஒண்னும் சொல்ல வில்லை. நல்லா இருக்கார். ஒரு மாதத்திற்கு பிறகு சர்ஜரி. அது நல்ல விதமாக முடிந்து விட்டால் ஒரு பிரச்சனையும் இல்லை”

எனும் போதே அவனுக்கு இன்டர்காமில் அழைப்பு வந்தது.

”அனுப்புங்கள் என்றபடி கீர்த்தியிடம் நிமிர்ந்து் விரக்தியான புன்னகையினை தவழ விட்டவன் எல்லாம் என்னால்தான். என் மேல் அவருக்கு இருக்கும் பாசமே அவருக்கு இருக்கும் ஒரே பிரச்சனை.”

அவனுக்கு என்ன கூறுவது என்று தெரியாமல் அவனிடம் “சரி சார் ”நீங்கள் கூறிய விசயத்தை நான் கார்த்திக்கிடம் ஆலோசித்து விட்டு பிறகு வந்து பார்க்கிறேன்” என்றவளிடம்

சற்று முன் அவன் பேசிய விதத்தினை யோசித்து விட்டு தலை முடியை கோதியபடி இயல்புக்கு மாறியவன்

ஒகே… கீர்த்தி உங்க ஃப்ரெண்ட் தானே கவிதா அவங்க இந்த வீக்கோட ரிலீவ் ஆகிறார்கள் போலிருக்கு.”

என்ற போதே கவி அந்த அறை வாசலில் நுழைந்தாள்.

அனுமதி பெற்று உள்ளே வந்தவள், கீர்த்தியை ஒரு நொடி நோக்கியவள் பிறகு பாலாவிடம் தான் இந்த வாரம் ரிலீவ் ஆகப் போகிற விசயத்தை கூறியவள், இது தான் பாலாவிடம் பேசப் போகின்ற கடைசி தருணமாகக் கூட இருக்கலாம் என்றபடியாலும், மேலும் கீர்த்தியும் உடன் இருந்ததால் கொஞ்சம் துடுக்காக பேச ஆரம்பித்தாள்.

தன்னுடைய ரிலீவிற்கான காரணத்தைக் கூறியபடி

“சார் எனக்கும் இந்த ரீலீவ் பிடிக்க வில்லை தான். எனது குடும்பத்தினால் தான் போக நேர்கிறது. மற்றபடி இங்கு கிடைத்த அனுபவத்திற்கும் , எனது அறிவின் முன்னேற்றத்திற்கும் உங்களுக்கு நான் மிகவும் கடமைப் பட்டிருக்கிறேன். இதை எனது எதிர்காலத்திற்கும் பெரிய அடிப்படையாக நினைக்கிறேன் சார்.

என்று ஃபார்மலாகப் பேசியவள் முடித்துவிட்டு என்ன நினைத்தாளோ தெரியவில்லை

”சட்டென்று சார் என் ஃப்ரென்ட் கீர்த்தி நான் போன பிறகு தனியாளாய் தவிப்பாள். கொஞ்சம் அவளைப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். என்று அப்பாவியாய் கூறியபடி வழக்காமான துடுக்குத்தனத்தினை வெளிப்படுத்தினாள்.

அவள் கூறியதுதான் தாமதம் சட்டென்று திரும்பி அவளைப் பார்த்து முறைத்தவள்,

“ஓகே சார் நான் கிளம்புகிறேன்” என்றபடி கிளம்பியவளுக்கு புன்சிரிப்புடன் தலையாட்டிவிட்டு கவியை நோக்கினான் பாலா.

பாலா கீர்த்தியை பார்த்து தலை அசைக்கும் வேளையில் இதுதான் சமயம் என்று அவனை சற்று நேரம் பார்த்து கொண்டிருந்தவள், அவன் சட்டென்று திரும்பியவுடன் சற்று சுதாரித்தாள்தான், ஆனாலும் பேச வார்த்தை ஏதும் வரவில்லை.

”தென்… சார் . என்றபடி அவனது பதிலை எதிபார்த்துக் காத்திருந்தாள்

கவிதா , உங்களை மாதிரி ஒரு நல்ல ,திறமையான எம்ப்ளாயி ரிலீவ் ஆவது க்ளோபெல் டெக்குக்கு நிச்சயமாய் இழப்புதான். இருந்தாலும் உங்கள் சூழ்நிலையினயும் நாங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். any way all the best for யொஉர் futuer. என்று பேசியவன் , முடிக்கும் போது then உங்க ஃப்ரென்ட் கீர்த்தியயும் நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன். மேலும் இன்னும் வேறு யாராவது நீங்கள் போகிறீர்கள் என்று தவிப்பவர்கள் இருக்கிறீர்களா சொல்லுங்கள் அவர்களையும் சேர்த்து பார்த்துக் கொள்கிறேன். எங்களுக்காக இத்தனை நாள் உழைத்திருக்கிறீர்கள், இது கூட செய்யாவிட்டால் எப்படி கவிதா என்றவுடன்

அவனை சற்று ஆழமாகப் பார்த்தவள் அவனது முகத்தில் கேலியாகப் பேசியதற்கான அறிகுறிகள் எதுவுமே இல்லை.அவனிடம் கொஞ்சம் அதிகமாகப் பேசி விட்டேனோ என்று யோசித்த கவி இப்போது தன் வால்தனத்தையெல்ல்லாம் மூட்டை கட்டிவிட்டு

“சாரி சார், நான் தப்பாக எதுவும் பேசியிருந்தால், மன்னித்து விடுங்கள் கீர்த்தி இருந்ததினால் அப்படி பேசி விட்டேன்.”

”ஹேய் கவிதா நானும் கேலியாகத்தான் சொன்னேன். இதைப் போய் இவ்வளவு சீரியஸாக எடுத்துக் கொண்டீர்கள். கீர்த்திக்கு ஏற்ற ஃப்ரெண்ட் தான் போல. ரெண்டு பேரும் தொட்டாசிணுங்கிகள்”

என்றபடி சிரித்த வுடன்

கவிக்கு இபோதுதான் நிம்மதியாகி விட்டிருந்தது. பிறகு சிறிது நேரம் கவியிடம் டெல்லியில் அவள் வேலை தொடர்வதைப் பற்றி விசாரித்தவன் , தனக்குத் தெரிந்த சில முகவரிகளை அவளுக்கு வழங்கினான்.

எல்லாவற்றையும் விசாரித்த பின் எழுந்த கவி “சார் நான் அந்த லிஸ்டை எப்போ கொண்டு வர வேண்டும்” என்று இதழில் கேலியுடன் கேட்டாள்

அவள் என்ன கூறுகிறாள் என்று தெரியாமல் முழித்தவன், புருவங்களை சுருக்கியபடி எந்த லிஸ்ட் என்று கெட்டவனிடம்

கவி சிரித்துக் கொண்டே என் பிரிவால் தவிப்பவர்கள் லிஸ்ட் என்றவுடன் சட்டென்று வாய் விட்டே சிரித்தே விட்டான்.

“நீங்க கேட்டு நான் செய்யாமல் போனால் எப்படி சார் ”

என்றாள் கவியும் விடாமல்

“கவிதா ரிலீவ் ஆகப் போகிறோம் என்றவுடன் இப்படியா ”

கவியும் இப்போது கூடுதல் தைரியம் வந்தவளாய்

“அப்படியெல்லாம் இல்லை சார், எனக்கு இன்றுதான் உங்களிடம் பேச வாய்ப்பே கிடத்திருக்கிறது. இது மட்டும் எனக்கு முன்பே கிடைத்திருந்தால் என்றபடி நிறுத்தினாள்

இப்போது பாலா……

“கிடைத்திருந்தால் ????” ….. என்றவன் கேள்வியோடு அவளை நோக்கினான்.

”கிடைத்திருந்தால் ……………… சீக்கிரமாகவே நீங்களே என்னை இந்த ஆபிஸை விட்டு வெளீயேற்றியிருப்பீர்கள். என்ன நான் ரிலீவிங் லெட்டர் கொடுக்க வாய்ப்பிருந்திருக்காது அவ்வளவுதான்”

என்று முடித்துவிட்டு சிரித்தபோது அவளது சிரிப்பில் பாலாவும் சேர்ந்து கொண்டான்.

அவள் சென்ற பிறகு புன்முறுவலோடு அவளைப் பற்றி யோசித்தவன் ” தைரியமான பெண், துடுக்குத் தனம் , நகைச்சுவையானப் பேச்சு” என்று நினைத்தவன் வேலையில் கவனத்தைப் பதித்தான்

கவி எப்போது வெளியே வருவாள் என்று முகம் முழுக்க கோபத்தோடு காத்திருந்தவளுக்கு, வாயெல்லாம் பல்லாக, முகமெல்லாம் சிரிப்பாக மெதுவாய் விசிலடித்தபடி வந்த கவியைப் பார்த்தவுடன் இன்னும் கோபம் கூடியது

வந்தவள் “கீர்த்தி என்ன முகமெல்லாம் செந்தாமரை பூக்கிறதே என்ன விசயம்???....... உள்ளே நான் பேசிய காரணமோ”

வந்த ஆத்திரத்தை அடக்கியபடி

”உனக்கு அறிவே இல்லையா கவி, யார்கிட்ட என்ன பேசுவது என்றே தெரியவில்லை உனக்கு, ”

என்றபடி கீர்த்தி பேச ஆரம்பிக்க‌

ஆனால் கொஞ்சம் கூட தான் பேசியது தவறு இல்லை என்பதாலோ அல்லது பாலாவுடன் பேசியதாலோ கீர்த்தி திட்டியதெல்லாம் அவள் தலையில் ஏறவில்லை.அவள் கோபத்தை கணக்கில் ஏற்றாமல்…ஏன் அந்த விசயத்தையே விட்டவள்

”கீர்த்தி, சத்தியமா இது நம்ம பாலா சாரா?.... என்று நம்பவே முடியவில்லை. எனக்கு ஒரு சந்தேகம் கீர்த்தி. உன்கிட்ட பாலா சார் எப்படி பேசுவார்” என்றவுடன்

ஏற்கனவே கோபத்தின் எல்லையில் இருந்தவள் . அதை மறைத்தபடி

“ஏன் உனக்கு இப்படி ஒரு சந்தேகம் , நல்லாத்தான் பேசுவார். உன்னிடம் என்ன சொன்னார்” என்றவுடன்

”நடந்ததைச் சொன்னவள் பேசாமல் இங்கேயே இருந்து விடலாம் என்று தோன்றுகிறது.உனக்கு கிடைத்த ப்ரமோசன் எனக்கு கிடைக்கவில்லையே என்று தோன்றுகிறது. இந்நேரம் நான் பாலாவை கரெக்ட் பண்னியிருப்பேன். என்று சலித்தவளைப் பார்த்து தலையில் அடித்துக் கொள்ளலாம் போலிருந்தது கீர்த்திக்கு.

“உன்னெல்லாம் திருத்த முடியாதுடி, ஆண்டவனா பார்த்து உன்னை டெல்லிக்கு மாற்றி விட்டார். இல்லையென்றால் அவ்வளவுதான்… போய் டெல்லியில் ஒழுங்கா வேலையில் சேருகிற வழியைப் பார்”

ஆனால் கீர்த்தி கூறியதெல்லாம் அவளது கவனத்தில் விழவே இல்லை. ஏதோ யோசித்தவளாய்

”கீர்த்தி நான் போய் பாலா கிட்டே நான் அவரை விரும்புகிறேன் என்று சொல்லி விட்டு வரட்டுமா. முடிவைக் கூட உன்னிடம் சொன்னால் போதும் . இல்லையென்றால் எனக்காக நீ பேசி சம்மதம் வாங்கித் தருகிறாயா . எனக்காக இது கூட செய்ய மாட்டாயா என்ன ” என்ற கவியிடம்

”கொஞ்சம் முற்றிதான் போய் விட்டது என்று மனதிற்குள் நினைத்தபடி இப்போது கீர்த்தியும் விளையாட ஆரம்பித்தாள்.

“கவி எதற்கு வேண்டும் என்றாலும் இன்டெர்மீடியேட் இருக்கலாம்.ஆனால் காதலுக்கு மட்டும் கூடாது. பிறகு என்னைச் சொல்லி குற்றமில்லை. என்ன தூது போகட்டுமா”

என்று கண் சிமிட்டினாள்

“துரோகி. நீ ஓன்றும் பண்ணவேண்டாம் உன் வேலையைப் பார். ஆனால் பார் நான் போவதற்குள் என்ன செய்கிறேன் என்று ” என்று முறைத்தபடி தனது இருக்கைக்கு சென்றாள் கவி.

அவள் போவதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த கீர்த்திக்கு கவி உண்மையிலேயே அவனை விரும்புகிறாளோ என்ற சந்தேகம் முதன் முதலில் தோன்றியது. இதற்கு ஒரு வழி பண்ண வேண்டும் என்று யோசித்தவள் மதுவைப் பற்றி சொல்ல வேண்டும் அவளுக்கு என்றபோதே ஒருவேளை கவி உண்மையாகவே விரும்பியிருந்தால் , வேறொரு பெண் அவனது வாழ்வில் இருக்கிறாள் என்பது அவளுக்கு வேதனையான விசயம் தானே. கவிக்கு மட்டும் அல்ல எந்த ஒரு பெண்ணுக்கு தன் மனம் விரும்பியவன் வேறொரு பெண்ணை விரும்புகிறான் என்றால் அது மிகப் பெரிய வேதனைதான்” என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தவள் இப்போதைக்கு ஒன்றும் பெரிதாக ஆக வில்லை. தேவைப்பட்டால் பார்க்கலாம் என்றபடி வேலையினைத் தொடர்ந்தாள்.

அன்று கவி டெல்லி புறப்படும் தினம்.அலுவலகத்திற்க்கு விடுமுறை எடுத்திருந்தாள் கீர்த்தி. சென்ட்ரல் இரயில் நிலையத்தில் தோழிகள் இருவரும் அங்கிருந்த பெஞ்சில் தனியே அமர்ந்தனர். கீர்த்திக்கு பேசுவதற்கு ஏதும் வார்த்தைகள் வர வில்லை. நின்று கொண்டிருந்த இரயில்களை வெறித்துக் கொண்டிருந்தாள்.கவியும் சற்று நேரம் பேசாமல் இருந்தவள் , “கீர்த்தி” என்று அழைத்தாள்.

“ம்” என்ற ஒற்றை வார்த்தையுடன் அவளது முகத்தினை நோக்கியள், தொடர்ந்தாள்

“கவி ரொம்ப கஷ்டமாயிருக்குப்பா .உனக்கு புது இடம் என்னை ஞாபகப்படுத்தற மாதிரியான வாய்ப்புகள் குறைவு. ஆனால் எனக்கு அப்படியில்லை. நம்ம ஆஃபிஸில் ஒவ்வொரு விசயமும் உன்னை நினைத்து கஷ்டப் பட வைக்கும். என்ன பண்ணுவது பிரிவை பழகிக்கத்தான் வேண்டும்”

என்ற போது அவள் குரல் தழுதழுத்தது.

என்ன சொல்வது என்று புரியாத கவியும் கீர்த்தி முன்னர் கூறியவற்றினை நினைத்தபடி “கீர்த்தி நீயெல்லாம் ஒரு சாஃப்ட்வேர் எஞினியர் என்று ஆரம்பித்தவளின் வாயினை கைகளினால் மூடியபடி “அம்மா தாயே ஆள விடு ” நான் சொன்னதையே எனக்கே ரிபீட்டா தாங்காது கவி என்றபடி சிரிக்க ஆரம்பித்தாள். அதன் பிறகு சகஜ நிலைமைக்கு திரும்பி சாதாரணமாக பேச ஆரம்பித்தனர்.

“கீர்த்தி உனக்கு எப்போ மேரேஜ் .இந்த வருட‌ம் தானே என்றவளை பார்த்து,தெரியல கவி இந்த வருடம் இருக்கலாம்னு நினைக்கிறேன்.

உனக்கு தெரியாமலா. ஆனா நீதான் கீர்த்தினு ஒருத்தி சென்னையில் இருந்தாளேன்னு மறக்காம என்னை கூப்பிடனும். என்று வழக்கம் போல கவியிடம் தன் சீண்டலை ஆரம்பித்தாள்.

வழக்கம் போல் கவியும் அசருவாளா,

“கீர்த்தி உன் கம்பெனியோட MD யோட திருமணம் உனக்கு தெரியாமல் நடக்க முடியுமா என்று கொக்கி போட்டவளை புரியாமல் பார்த்தாள் கீர்த்தி.

கவி அன்று சொன்னதில் இருந்து குழம்பியவள், அதன் பிறகு அவள் பாலாவைப் பற்றி எதுவும் பேசாததால், “கவியைப் பற்றி தவறுதலாக புரிந்து விட்டாயே என்று தன‌க்குள்ளாகவே தன்னை நிந்தித்தவள் , கவியும் விளையாட்டாகத்தான் பேசியிருக்கிறாள் என்று முடிவு செய்திருந்தாள்.

இப்போது கவி இப்படி கேட்டதும் ஒரு நிமிடம் அப்படியே அவளைப் பார்த்து விழித்தாள்.

அதன் பிறகு

“கவி நீ என்ன சொல்கிறாய்.எனக்கு புரியவில்லை. பாலா சாரையா சொல்கிறாய் என்று நம்ப முடியதவளாய் விழி விரிய பார்த்தாள். அவளை கொஞ்சம் கூட லட்சியம் செய்யாதவளாய்

”ஆமா இதில் என்ன ஆச்சரியம் இருக்கு. நீ ஏன் இப்படி முழிக்கிறாய்” என்று சிரித்தபடி தோழியை நோக்கினாள்

அவளை பார்த்த படியே இருந்த கீர்த்தி இவளிடம் பாலா மதுவை விரும்புகிறான் என்று சொல்லிவிடலாமா .இல்லையென்றால் ஏதாவது ஆசையினை வளர்த்துக் கொள்ளப் போகிறாள்.இதை இப்போதே கிள்ளி எரிந்து விட வேண்டும். கவியும் இனி அலுவலகத்திற்க்கு வரப் போவதில்லை. என்று யோசித்தவளாய், கவியின் சத்தமான அழைப்பில் மீண்டவள்

கவி, நான் உன்னை ஒன்று கேட்கலாமா என்று மெதுவாய் கேட்டாள்

” என்ன ”கவி யோசனையுடனே கேட்டாள்.

” நீ நீ என்று தடுமாறியள் பிறகு தன்னைத்தானே சமாளித்தவளாய் ” கவி நீ பாலாவை உண்மையிலேயே விரும்புகிறாயா.எனக்கு தெரிய வேண்டும்.ஏனென்றால் நான் ஏதோ விளையாட்டாய் கிண்டல் பண்ணிட்டு இருந்தேன்” என்று மென்று முழுங்கினாள் கீர்த்தி.

அவளது தடுமாற்றத்தினை புரிந்த கவி அவள் பாலாவினைப் பற்றி ஏதோ சொல்லப் போகிறாள் என்பது புரிந்தது.இல்லையென்றால் ஏதோ அறிவுரை கூறப் போகிறாள் என்பது புரிந்தது.எனவே கவி அவள் என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று பார்ப்போம் என்ற‌படி

“என்ன கீர்த்தி இப்ப‌டி சொல்லி விட்டாய். பாலாவை நான் விரும்புகிறேன் என்பது உனக்கு விளையாட்டா”

என்று முகத்தையும் குரலையும் சீரியசாக மாற்றினாள்.

அவளது முக பாவனையினை பார்த்த கீர்த்தி. இனிமேல் இவளிடம் சொல்லாவிட்டால் இத்தனை நாள் பழகியதற்க்கு அர்த்தமில்லை என்று நினைத்தவள்

“கவி உன்கிட்ட நம்ம சார் பற்றி ஒன்று சொல்ல வேண்டும்.இது கூட நீ அவரை விரும்புகிறேன் என்று உ… உளருவதால் மட்டுமே சொல்கிறேன்” என்று உண்மையிலே சீரியசான கீர்த்தியைப் பார்த்த கவி தன் சிரிப்பினை தனக்குள்ளாகவே அடக்கியபடி ,

“பாலாவை பற்றி அப்படி என்ன” என்றபடி கேள்வியோடு நோக்கினாள்.

அவளைப் பார்த்த கீர்த்தி “பாலா வேறொரு பொண்ணை விரும்புகிறார் என்று சொன்னால் கவி வருத்தப் படுவாளோ என்று யோசித்தவள் ,உடனடியாக தனது முடிவில் இருந்து மாறினாள், பரவாயில்லை இப்பவே சொன்னால்தான் மறப்பது சுலபம் என்று நினைத்தவள், மெதுவாக பாலாவின் காதலினை கூறினாள்.

அவள் எப்போது சொல்லி முடிப்பாள் என்று காத்திருந்த கவி அவள் நிறுத்திய போது அடக்க மாட்டாமல் சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

கடுப்பான கீர்த்தி “என்ன கவி நான் என்ன காமெடியா சொன்னேன்.எதுக்கு இப்போ சிரிக்கிறாய்” என்று சிடுசிடுத்தாள்.

“o.. ok sorry, ” என்று கஷ்டப்பட்டு சிரிப்பை அடக்கியவள், அதனால் நான் பாலாவை மறக்க வேண்டும். இதுதானே உன்னொட அடுத்த வார்த்தை என்றவளை புரியாமல் பார்த்து விட்டு ஆமாம் என்பது போல் தலை ஆட்டினாள்.

“கீர்த்தி கீர்த்தி…. என்று அவளைப் பார்த்து சிரித்தவள் “நான் ஏதொ ஆள் பார்க்க சூப்பரா இருக்கார்னு சும்மா சைட் அடிச்சேன், நீ கிண்டல் பண்ணும் போது பதிலுக்கு பாலாவைப் பற்றி பேசுவேன்.ஆனா அவரை பார்த்து ஜொள்ளு விட்டது உண்மை.ஆனால் விரும்பவில்லை.சில விசயங்கள் நடக்காது என்று தெரிந்தும் அதைச் செய்ய நான் என்ன முட்டாளா. இல்லை அவரை விரும்பினேன் என்றால் இந்நேரம் நான் இப்படி கிளம்புவேனா. இந்த பாலா இல்லைனா என்ன டெல்லில பார்ப்பதற்க்கு ஆளா இல்ல.எனக்குனு இவன்தான் அப்படினு எனக்கே தோணும்.அதுவரை நான் சுதந்திரப் பறவை.இது தெரியாமல் நீ வேற பெரிய விளக்கம் கொடுக்க வந்து விட்டாய். உன்னையெல்லாம் நினைத்தால் இல்லை இல்லை நீயெல்லாம் பாவம் இல்லை. உன்னை மாதிரி ஆளிடம் மாட்டப் போறாரே வினோத் அவர்தான் பாவம். என்று கூலாக கூறியவள் கீர்த்தியின் முறைப்பில்

“ஐயோ கீர்த்தி என்னை முறைக்காதே, உண்மையிலேயே நான் சொல்வதை நம்பு என்றவள், பாலா வெல்லாம் பெரிய இடம் நான் எல்லாம் இந்த மட்டில் தான் பேச முடியும். நீ எனக்காக , நான் கஷ்டப் படக்கூடாது என்று பார்க்கிறாயே உன்னை மாதிரி தோழி கிடைக்க நான் நான் மிகவும் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும் . உன்னை மாதிரி எனக்கு ஒரு நல்ல ஃப்ரெண்ட் அங்கே கிடைக்குமா கீர்த்தி என்றவளிம் குரல் மெல்ல மெல்ல பிசிறு தட்ட ஆரம்பித்தது. ” i miss you ” கீர்த்தி என்று தழுதழுத்தாள்-கவி

நானும் உன்னை miss பண்றேன் கவி . மறந்திடாதே கவி என்னை, என்றவளின் கண்களளும் கலங்கியது.

“கீர்த்தி கண்டிப்பா நாம திரும்பவும் மீட் பண்ணுவோம்.” எனும் போதே அவள் செல்லும் இரயில் கிளம்புவதற்கான அறிவிப்பு காதினுள் விழுந்தது.

சரி bye கீர்த்தி என்று கவி அவளிடமிருந்து விடை பெற்றாள் கவி. அவளுக்கு கையசத்தபடி நின்றவளை கவி அவளது அருகில் அழைத்தவளை நோக்கி ஓடினாள் கீர்த்தி

“என்ன கவி எதுவும் வேண்டுமா ” என்றவளினை குறும்புடன் நோக்கிய கவி அவளது காதருகில் குனிந்து

“அந்த மது இல்லையென்றால் இந்த கவி இருக்கிறாள் பாலாகிட்ட சொல்லி வை என்ன புரிஞ்சதா ”

என்றவளை பார்த்து பொய் கோபத்துடன் முறைத்து விட்டு ,

”உன்னையெல்லாம் திருத்தவே முடியாதுடி” என்று சிரித்தாள்.

”ஜென்மத்துல வந்ததை செருப்பால அடித்தாலும் போகாதுன்னு சொல்வாங்க கீர்த்தி” என்று அவளும் சிரித்தாள்.

ட்ரெயின் மெதுவாக கிளம்ப ஆரம்பித்தது. கீர்த்தியினை இனி எப்போது மீண்டும் பார்ப்போமோ என்றிருந்தது கவிக்கு. கீர்த்தியினை அவள் மீண்டும் பார்க்கையில் கீர்த்தி இன்று அவளிடம் கேட்ட ” பாலாவை நீ விரும்பிகிறாயா” என்ற அதே கேள்வியினை தான் கேட்க போகிறோம் என்று நினைத்திருக்கவும் வாய்ப்புமில்லை. கேள்வி ஓன்றாயிருந்தாலும் கீர்த்தி கேட்ட போது கவியின் பதில் சிரிப்பாய் இருந்தது.ஆனால் கவி கேட்கும் போது கீர்த்தியின் பதில் கண்ணீராய் இருக்கப் போவதையும் அறியப் போவதுமில்லை.

கவி கீர்த்தியின் கண் பார்வையிலிருந்து முற்றிலுமாய் மறைந்திருந்தாள்.இனி தான் கவியினை சந்திக்கும் தருணம் அநேகமாய் தன் திருமணத்தின் போதுதான் இருக்கும்.. என்று நினைத்தாள்

அவள் வாழ்வினையே தழைகீழாக மாற்றப் போகும் தருணங்கள் அவளை நோக்கி வந்து கொண்டிருப்பதினை அறியாமல் ,தன் வீட்டை நோக்கி விரைந்தாள் கீர்த்தி .