அத்தியாயம் 5:
மருத்துவமனையின் படிகளில் கீழே இறங்கியபடி வந்த தீக்ஷாவின் உதடுகள்…… இன்னும் இறங்கி வராத தன் தாயினை நினைத்து வசை பாட…… மனமோ அந்த ராதாரவியை நினைத்து எரிந்தது… அவனைத் திட்டி வந்தும் மனம் ஆறவில்லை அவளுக்கு….
”நல்லவேளை திட்றதுக்கு அவனே ஒரு வாய்ப்பைக் கொடுத்தான்…. இல்லை இந்த தீக்ஷா இதயம் என்ன ஆகியிருக்கும்…… எந்தக் குப்பையையும் மனசுல வச்சுருக்க மாட்டா இந்த தீக்ஷா…. என்று தனக்குத்தானே மனதுக்குள் பேசியவள்….
ஆனாலும் “அந்த ராதாரவியை நினைத்தாலே பத்திக்கிட்டு” என்று நினைத்த போதே
”ராதரவி பேர் சூட்ட ஆகலடா. உனக்கு…………. வேற பேர் வச்சுத் தொலையனும்……… என்று யோசித்தவள்…..
“விருமாண்டி……. இதுதாண்டா உனக்கு நான் வைக்கிற பேர்……… என்னேயேவா………. விரல் சுண்டி கூப்பிடுற……….. இந்த தீக்ஷா யாருனு காட்டுறேண்டா….. நீயும் உன் ஸ்டேட்டஸ் மண்ணாங்கட்டியும்…………….. போடா………………..” என்றபடி தான் பைக்கை நிறுத்திய இடத்திற்கு வர….. அங்கு அவளுடைய ஸ்கூட்டி இல்லை………… அவ்வளவுதான்…..
விருமாண்டி விஜய்யை திட்டும் வேலையைச் செய்து கொண்டிருந்த மனது தன் பிங்கியை நினைத்து பரிதவிக்க ஆரம்பித்தது………
இப்போது….. விஜய்யாவது விருமாண்டியாவது……….. அவனை மறந்தவள்…. மனம் பதற
“அய்யோ காணாமல் போச்சா…………… இங்கதான நிறுத்தினேன்………”
கண்களைச் சுழற்றி ஆராயக் கூட இல்லாமல் படபடப்பானாள் தீக்ஷா………….எதிலும் நிதானம் என்பது அவளிடம் இருக்காது……. கொஞ்சம் ஆழ்ந்து யோசிக்கும் பழக்கம் இல்லாத தீக்ஷா சட்டென்று எதையும் தீர்மானித்து………… அதைத் தொங்கிக் கொண்டே திரிவாள்…………
எதையும் அவசரப் பட்டு முடிவு செய்யும் மனம் கொண்ட அவள்……….பின்வந்த ஒருநாளில் தான் காதுகள் கேட்ட முடிவை உறுதி செய்ய பயந்து தனக்குள்ளே அடங்கியும் போனாள்…..
இப்போது கூட நிதானமாக தேடிப் பார்த்திருந்தால் அவள் நிறுத்திய இடத்தில் இல்லாமல் சற்று தள்ளி நிறுத்தி இருந்த அவள் ஸ்கூட்டி கண்ணில் பட்டிருந்திருக்கும்…………. 10 நிமிடம் புலம்பிக் கொண்டிருந்தவள்…… தன் தாய் சற்றுத் தள்ளி நிற்பதை உணர்ந்து………….
”அம்மா என்ன திட்டப் போறாங்களோ???” என்றபடி அவள் அருகில் பயந்த விழிகளாய்ப் போக
“பைக்கை எடுடி……. போகலாம்……… இங்க நிறுத்திட்டு அங்க என்ன பண்ணிட்டு இருக்க” என்ற போதுதான் கவனம் அன்னையின் அருகில் இருந்த தன் வண்டியின் மேல் போக
“ஹப்பா…….” என்று இடுப்பில் கைவைத்தபடி மூச்சை இழுத்து விட்டாள் தீக்ஷா…….
“பார்த்துடி அப்டியே மூச்சு நின்ற போகுது………….ஏன் இப்படி பெரு மூச்சு விடுற” என்ற தாயிடம்
”அதெல்லாம் அவ்ளோ சீக்கிரத்துல நிற்காது………” என்றபடியே
“நான் அங்கதான நிறுத்தினேன் …………. இங்க எப்படி வந்துச்சு……..” என்று யோசித்தபடியே பைக்கை ஆராய்ந்தவள்…….
“அம்மா” என்று அலற
“என்னாச்சு………. ஏன் இந்தக் கத்து கத்துற” என்று முறைக்க
”இங்க பாருங்க அம்மா…….. வண்டில கீறல் விழுந்திருக்கு…….” என்ற போது கண்களில் கண்ணீரே வந்து விட…………..
“எவன் இங்க வாட்ச் மேன்……” என்று வாட்ச்மேனோடு சண்டை போட நகர்ந்தவளை ஜெயந்தி இழுத்து பிடித்து கிளப்பினாள்.
“சரி விடு சர்வீஸ் பண்ணிக்கலாம்…………. அதுக்கு எதுக்கு கண்ணீர வேஸ்ட் பண்ற……” என்று மகளின் கண்ணிரை அப்போது நிறுத்திய ஜெயந்தியை மட்டும் அல்ல தன் ஒட்டு மொத்த குடும்பத்தையும் ஒரு நாள் கண்ணீர்க் கடலில் மிதக்க வைத்தாள் தீக்ஷா…………..
தாயே ஒன்றும் சொல்லாமல் விட……….. ஓரளவு சமாதானமானவள்……
“அம்மா…….. நீங்க திட்டியே என்னை கொல்லப் போறீங்கனு நினைத்தால்……………… ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்…… பணக்கார சம்பந்தம் கிடைத்த குஷி…………… இன்னைக்கு குஷியா இருக்கீங்க……… ஆனா…………… அந்த வீட்ல இருக்கிற விருமாண்டி……….. நம்மள நிம்மதியா விட மாட்டான்னுதான் நினைக்கிறேன்………. நம்ம கூட சம்பந்தம் வச்சுக்கிறதுக்கு கேவலமா இருக்காம் அய்யாவுக்கு…………. அவன நம்ம வீட்டு பக்கமெல்லாம் வந்துறச் சொல்லிறாதீங்க………… எனக்கு வர்ற கடுப்புக்கு” என்ற போதே
“தீக்ஷா………….. அந்தத் தம்பிய மரியாதை எல்லாம் இப்டி பேசக் கூடாது…….. அப்புறம் பொண்ணை எப்டி வளர்த்து வச்சிருக்காங்கனு பேச்சு வரப் போகுது” என்று விஜய் சொன்ன வார்த்தைகளை அவள் தாயும் சொல்லி வைக்க…………
அவள் பிங்கி ரோட்டில் செல்ல வில்லை…….. தன் எஜமானி தீக்ஷாவின் கோபத்துக்கு ஏற்ப பறந்தது……………
--------------------
அடுத்த ஞாயிற்றுக் கிழமை………….. அதிகாலை???? 10 மணி ………… ஆம் தூங்கிக் கொண்டிருந்த தீக்சாவுக்குக்கு அது அதிகாலைதான்..……………
ஹாலில் பேச்சு அரவம் கேட்க………. தூக்கம் கலைந்தாள்…..
அது அந்த குவார்ட்டர்ஸில் இருக்கும் தீக்ஷாவின் விளையாட்டுத் தோழர்களின் குரல்
“அக்கா எழுந்துட்டாங்களா……….” என்று அதில் கொஞ்சம் வளர்ந்த சிறுவன் கையில் கிரிக்கெட் பேட்டொடு கேட்க
”வாங்கடா…….. உங்களை எல்லாம் திட்டக் கூடாது…… எருமை மாடு மாதிரி வளர்ந்தும் இன்னும் உங்க கூட விளையாண்டுட்டு இருக்காள்ள அவளச் சொல்லனும்…… மகராணி இன்னும் எழலை…… எழுந்து வந்தா வரச் சொல்றேன்” என்றபடி கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள் ஜெயந்தி……..
அவர்களின் குரல் கேட்ட போதே விழித்துவிட்டதால் ……….. அங்கிருந்தபடியே
“டேய் சிவா…….. அக்கா இன்னைக்கு ஆபிஸ் போறேண்டா……….. விளையாட வர முடியாது” என்று தனது அறையில் இருந்து சொல்லிய தீக்ஷா……. கட்டிலை விட்டு இறங்கியும் இருந்தாள்………..
முடியை கிளிப் கொண்டு நிறுத்தியவள்………… கையில் பேஸ்ட் வைத்த பிரஷோடு வெளியே வர…
அவள் தாய்…..
“அம்மையார் 10 மணிக்கு எழுந்து……… எத்தனை மணிக்கு ஆபிஸ் போக” என்று கையில் பிடித்த தோசைக் கரண்டியோடு கேட்க
”எத்தனை தடவ சொல்றது………. எப்போ வேண்டும் என்றாலும் போகலாம்……….. வீட்டில் கூட வேலையை எடுத்து வந்து செய்யலாம்னு……… ஒவ்வொரு முறையும் சொல்லிட்டே இருக்கணுமா” என்று கேட்க”
”என்னவோ போ…… உனக்கு ஏத்த வேலைதான்…….. இங்கதான் அடக்க முடியல……. வர்றத போறதை கூட கேக்க ஆளிள்ளாம அங்கேயும் ஆடுற…… எந்த மகராசன் வரப் போறானோ………. உன்னை அடக்க…..” என்று உள்ளே போக
தாயின் சுப்ரபாதத்தில் எரிச்சல் ஆனவள்….
“ப்ச்ச்….. எவனும் என்னை அடக்க முடியாது…… அன்புக்கு மட்டும் தான் இந்த தீக்ஷா அடங்குவா…..” என்று உதட்டைச் சுழித்தபடி தன் அன்னைக்கு சொல்லியவள்……….. இப்போது
”நான் தான் அவனை அடக்கி வைப்பேன்….” என்று வெளியே சொல்லாமல் தன் மனதுக்குள் மட்டும் சொல்லிக் கொண்டாள்…..
இவர்களின் பேச்சையே கண்டு கொள்ளாமல் தோசையையே கவனமாகக் உண்டு கொண்டிருந்த தன் தந்தையிடம் அமர்ந்து
“அப்பா……….. உங்களுக்கு வேற ஒரு பொண்ண பார்த்து நானே மேரேஜ் பண்ணி வைக்கிறேன் பா…… எனக்கு இந்த அம்மா போரடிச்சு போச்சுப்பா……….. அம்மா கொடுமை பண்றாங்கனு வெளில கூட புலம்ப முடியல……… சித்தி கொடுமைனா……… தைரியமா வெளில சொல்லலாம்ல… அதுல ஒரு லாஜிக் இருக்கும்…..” என்ற மகளிடம்
”அப்டியாமா உன்னை உன் அம்மா டார்ச்சர் பண்றா……….”. என்று அப்பாவியாய்க் கேட்டார் வைத்தீஸ்வரன்….
“என்ன விடுங்கப்பா…………. நான் கூட இன்னொரு வீட்டுக்கு போயிருவேன்……… ஆனா நீங்கதான் பாவம்….. ஆயுள் முழுக்க…….. கஷ்டப் படுவீங்க… அதுதான் மகளா ஒரு நல்ல காரியம் பண்ணுவோம்னு” பாவமாய் இழுத்தவளிடம்
அவளின் பாவனையில் சிரித்த வைத்திஸ்வரன்……..
“நல்லாத்தான் இருக்கு………. ஆனா உன் அப்பாவை உன் அம்மா விட்ருவாளா” என்ன என்றபோதே
“ஆமா இவரு பெரிய மன்மதரு… இவர விடாம பிடிச்சு வச்சுருக்காங்க….. இவருக்கெல்லாம் நானே அதிகம்” என்று நொடித்த மனைவியிடம்
“ஏன் எனக்கென்னடி குறைச்சல்” என்று அவரும் ஆரம்பிக்க………
தன் மீதான தாயின் சுப்ரபாதத்தை தந்தையை நோக்கி திருப்பி விட்ட நிம்மதியில் நம் நாயகி………. அருகில் இருந்த வாஷ் பேசினில் நின்று பல் துலக்க ஆரம்பிக்க போக
ஜெயந்தி வைஜெயந்தி ஆனாள்
“தீக்ஷா….எத்தனை தடவை சொல்லு….. அறிவே வராதா உனக்கு……….. அப்பா சாப்டுட்டு இருக்காரு……. ஒழுங்கா உள்ள போய் பாத்ரும்ல போய் ப்ரஷ் பண்ணு” என்று சொல்ல
“போங்கம்மா” என்று அலட்சியமாக தன் வேலையைத் தொடர ஆரம்பிக்க
”தோசைக் கரண்டிதாண்டி வச்சுருக்கேன்…. கால்ல இழுத்து விட்ருவேன்………..” என்று மிரட்ட
தீக்ஷாவுக்கு தன் தாய் தோசைக் கரண்டியைக் காண்பித்தாலே கொஞ்சம் அலர்ஜி……. சிறு வயதில் இரண்டு முறை சூடு வாங்கி இருக்கிறாள்…… பயம் வராமல் இருக்குமா…….. அதுவும் அந்த வடுவே இப்போதுதான் மறைந்திருக்கிறது…. மீண்டும் சூடு வாங்கி அனுபவிப்பாளா என்ன……
“செல்லம்…….. .இப்டி சொல்ல வேண்டிய முறைல பாசமா சொன்னா போக மாட்டேன் என்றபடி” தனது அறைக்கு செல்ல எத்தனிக்க……. அப்போது அழைப்பு மணி ஒலிக்க வாயில் பிரஷ்ஷை வைத்தபடி கதவை நோக்கிச் சென்றாள்.
“தீக்ஷா நைட்டிய இறக்கிவிட்டுட்டு போடி’ என்ற ஜெயந்தி சொன்ன போது …… கைலி போல் ஏற்றிக் கட்டியிருந்த நைட்டியை இறக்கி விட்டபடி….. கூடவே முன்னும் பின்னும் இழுத்து சரியாக ஆக்கியவள்……
“எங்க அம்மா…… உங்க அம்மா உங்களை வளர்த்த விதத்தை விட…. என்னை நல்லாத்தான் வளர்த்திருக்காங்க” என்று ஜெயந்தியையே மறைமுகமாக பெருமையாகச் சொல்ல
அவள் சொன்ன பாவனையில் ஜெயந்தியின் முகம் பெருமிதத்தில் பூரித்தது……
தன் தாயைக் கவிழ்த்த புன்னகையோடு…… கதவைத் திறந்தாள் தீக்ஷா
திறந்தவளின் விழிகள்……. அதிர்ச்சியில் இன்னும் பெரியதாய் விரிந்து திகைத்து விழிக்க
முன்னே நின்றிருந்தவன் விருமாண்டி விஜய் தான்…………. அவன் மட்டும் அல்ல……… அவன் குடும்பமே நின்றிருந்த்து,………….
அவளின் தோற்றத்தில் முகத்தில் அதிருப்தியை பிரதிபலித்தவன் தன் பெற்றோரை ஒரு முறை முறைத்து திரும்பினான்….. அவளையும் தாண்டி…….. எதிரே சுவரில் உள்ள கடிகாரத்தைப் பார்த்தவன்……. பின் தன் கைக் கடிகாரத்தையும் பார்ப்பது போல் பாவனை செய்து வைக்க………..
இதை எல்லாம் கவனித்த தீக்ஷாவோ
“டேய் ஓவரா சீன் போடாதடா….. மணி 10 னு எங்களுக்கும் தெரியும்………. பெருசா பார்வையாலயே எங்கிட்ட சினிமா காட்டாத….. சொல்லாமல் வந்து முன்னால் நின்று….. என்ன பார்வை வேண்டிக் கிடக்கு…… ஒருவேளை அம்மாவுக்கும் அப்பாவுக்கும் தெரியுமோ……… தெரிஞ்சிருக்காதுதான்…… இல்லைனா…….. அம்மா… இத்தனை மணி நேரம் தூங்க விட்ருபாங்களா… என்னமோ போ……… ஒழுங்கா நீ போய் ஆபிஸுக்கு கிளம்பு…..“ என்று மனதோடு சொல்லியபடி
அவர்கள் உள்ளே வர வழி விட்டவள்……… விஜய்யை மட்டும் விட்டு விட்டு…… மற்றவர்களை வரவேற்பது போல் தலையை மட்டும் ஆட்டியவளாய் நிற்க… அதில் அவனது இளைய தம்பி மட்டும் அவளின் செய்கைகளில் புன்னகை காட்டி அவளது வரவேற்பை ஏற்க….. அவனைப் பார்த்து சினேகமாய் புன்னகைத்து வைத்தாள் தீக்ஷா…………
“அண்ணியோட மூணாவது அண்ணா பேர் என்ன… தன் மூளையைத் தட்டி அதற்கு கட்டளை பிறப்பிக்க…. அதுவும் அதன் வேலையை மறக்காமல் செய்து உடனே……. யுகேந்தர் என்று அவளுக்கு செய்தி அனுப்ப……. இப்போது தீக்ஷா …….. என்ன பட்டபேர் வச்சோம்.. என்று யோசித்தவள்…. அடுத்த நொடி….
”ஸ்வீட் பாய்…….. யுகி……… நீ தீக்ஷாவை பார்த்து சிரிச்சுட்ட…. சோ தப்பிச்ச” என்று தன் அறைக்குள் போனவள்…….. அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் அலுவலகம் போக கிளம்பி ஆயத்தமாகி இருந்தாள்…..
பேசிக் கொண்டிருந்த யாரையும் கவனிக்காமல்
“அம்மா பசிக்குது……………. தோசை போட்டு வச்சுருக்கீங்களா……….என்றபடியே வெளியே வர…….
ஏற்கனவே விஜய் குடும்பம் சொல்லாமல் வீட்டிற்கு வந்த கலக்கத்தில் இருந்த ஜெயந்தி…. இவளின் பேச்சில்… கடுமையாக முறைக்க
“ராங் டைம் ஆகிப் போச்சோ……………” என்று தாயின் கடுமையில் முழித்தவள்’
“சரி…… நான் ஆஃபிஸ்லயே பார்த்துக் கொள்கிறேன்” என்றவள் அனைவரிடமும் விடைபெற்றபடி வெளியெறினாள்……..
அப்போதுதான் ஜெயந்தி கவனித்தாள்………
அது என்னவென்றால்….. அவள் துப்பட்டா போடாமல் போவதை…… ஆனால் வந்திருந்த பெண் வீட்டாரின் முன் கூப்பிட்டு சொல்ல முடியாமல் விட்டவள்….. இன்னைக்கு ஈவ்னிங் வரட்டும்………….. இருக்கு அவளுக்கு………… என்று மனதினுள் வசை பாடியபடி செல்வியோடு பேசிக் கொண்டிருந்தாள்……… அப்போது தீக்ஷா மீண்டும் மேலே வந்தாள்
மறந்த துப்பட்டாவை எடுக்கத்தான் வந்தாள்…. இல்லை என்றால்…. இன்று மாலை திரும்பி வரும்போது தன் அன்னை ஒரு மண்டகப்படி வைத்து விடுவாள் என்று தெரியாதா ? அவளுக்கு….
உள்ளே நுழைந்த போதே….
அவள் துப்பட்டா விஜய் உட்கார்ந்திருந்த சோபாவின் பக்கம் தொங்கியபட இருந்தது……. கண்ணில் பட………… விஜய் அதன் மீது சாய்ந்து அமர்ந்திருந்ததால்…….. அதை எடுக்க முடியாமல்
“எக்ஸ்கியூஸ் மீ” என்னோட துப்பட்டா அங்க இருக்கு ……….எழுந்துகிட்டீங்கனா நான் எடுக்க வசதியா இருக்கும்……. இல்ல நீங்க எடுத்து தந்தாலும் ஓகே தான்….. சாரி……. ” என்று கேட்க………
அவள் சொன்னவுடனே விஜய் சட்டென்று எழுந்து நிற்க…….
”ஏன் துரை அதை எடுத்துத் தந்தா கொறஞ்சு போய்டுவாரா…. என் துப்பட்டாவை கையால தொட மாட்டாராமா….. நான் சுற்றி போய் எடுக்க வேண்டும்… நடக்க வைக்கிறானே…..“ என்று மனதுக்குள் திட்டியவள்…………. அதை மறைத்து….. அவனிடம் புன்னகை பூசிய முகத்தை காண்பிக்க………
அந்தப் புன்னகை கூட தனக்குத் தேவை இல்லை என்பது போல் அவன் முகம் கல்லாய் இருப்பதை உணர்ந்த தீக்ஷா……….. தன் புன்னகையை சட்டென்று சுருக்கி………….. அவனின் மேல் படாமல் தன் துப்பட்டாவை எடுத்தவள்…………. அதை அணிந்து கொண்டே…… கதவின் அருகே சென்றவள்……….. மீண்டும் திரும்பிப் பார்க்க…….. மொத்த குடும்பமும் அவளைத்தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது………..
ஆனால் அவள் விஜய்யை மட்டும் பார்த்து அவனிடம் ’தேங்க்ஸ்’ என்றவள்…..
தன் துப்பட்டாவை தொட்டுக் காண்பித்து………
“அட்லீஸ்ட்…. இதை எடுக்கவாவது வழி விட்டீங்களே….. அதுக்குதான்….. இந்த தேங்க்ஸ்.. பாய்” என்று சொல்லியபடி தன் ஹீல்சை மாட்டியபடி……… படிகளில் இறங்கினாள்
--------------
கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம் முடிந்திருந்தது…………….. அதன் பிறகு அவளுக்கு விஜய்யை சந்திக்கும் வாய்ப்பே கிடைக்கவில்லை……….
அதேநேரம்……. ப்ரதீபனும் இந்தியா வர ……….. ப்ரதீபன் – ராதா திருமண வேலைகள் ஜரூராய் நடக்க…….. இருபுறமும் திருமணக் களை கட்டத் தொடங்கியது………………
விஜய்க்கு மட்டும் இந்தத் திருமணத்தில் கொஞ்சம் கூட இஷ்டமில்லாமல் இருக்க….. எல்லா வேலைகளிலும் இருந்து ஒதுங்கியதால்………….
சுரேந்தருக்கு பிடிக்கவில்லை என்றாலும் அவன்தான் தீக்ஷா வீட்டிற்கு வந்து போய் எல்லா வேலையையும் பார்த்து வந்தான்….. ஆனால் அவனும் தீக்ஷாவிடம்…… தன் அண்ணனை போல் பேச மாட்டான்………. ……….
யுகேந்தரும் அவ்வப்போது அவர்கள் வீட்டிற்கு வந்து போக இருந்து வந்தான்…….. யுகேந்தர் எந்த வித பந்தாவும் இல்லாமல் தீக்ஷாவோடு ஓரளவு பழகி வர அவர்கள் குடும்பத்தில் ராதாவுக்கு அடுத்து யுகியை பிடித்துப் போனது தீக்ஷாவுக்கு……..
-------------------
எக்ஸ்பிரஸ் அவென்யூவில் தீக்ஷா தன் அலுவலக தோழிகளோடு வந்திருந்தாள்…………. அப்போது யுகேந்தர்………. தரைத் தளத்தில் ஒரு பெண்ணோடு பேசியபடி நிற்க…. அவனைப் பார்த்தவள்…………… ஆர்வக் கோளாறில்…. மூன்றாவது மாடியில் இருந்து…. அவனோடு பேச கீழே இறங்கி வந்து விட்டாள்….……….
ஆனால்….. கீழே வந்தவள்…. பேசிக் கொண்டிருந்த இருவருக்கு இடையில் போகாமல்…. சற்று தயங்கி. நின்று……. போகலாமா வேண்டாமா என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்க….. அவனோடு பேசிக் கொண்டிருந்த அந்த பெண்ணும் அவனை விட்டு விடைபெற்றுக் கிளம்பினாள்…..
உடனே….. யுகேந்தர் பின்னால் சத்தமில்லாமல் போய் நின்ற தீக்ஷா
“என்ன பாஸ்……… எப்டி இருக்கீங்க” என்று போது யுகேந்தர் பட்டென்று அதிர்ச்சியில் திரும்ப
“ஏன் என்ன ஆச்சு…… இப்டி ஒரு ரியாக்சன் ஏன்” என்றவளிடம்
“தீக்ஷா நீங்க எங்க இங்க” என்று அவளைப் பார்த்த அதிச்சியில் பட படப்பாய் வினவ…
“ஏன்……….உங்க மாதிரி ஸ்டேட்டஸ் இருக்கிறவங்க மட்டும் தான் இந்தப் ப்ளேசுக்கு வரணுமா…. என்ன…...” என்று ஒருமாதிரிக் குரலில் கேட்க
இப்போது யுகேந்தரும் நார்மல் ஆகி…..
“கம் ஆன் தீக்ஷா…… அண்ணா அப்டி சொன்னதுனால் என்னையும் அப்டி எடுத்துக்காதீங்க….. நான் டோட்டலா வேற” என்ற போதே
“டோட்டலா வேறனா புரியல………… என்னமோ போங்க….. ஆனா உங்க வீட்ல ராதா அண்ணியும்……. நீங்களும் மட்டும் விதி விலக்கு……… உங்க ரெண்டு பேரையும் எனக்கு பிடிச்சுருக்கு” என்று பட்டென்று சொன்னவள்
“யாரு அந்த பொண்ணு” என்று கண் சிமிட்டிக் கேட்க
“ஹேய் தீக்ஷா…….. நீ பார்த்துட்டியா” என்ற போதே
“ம்ம்ம்…… என்ன லவ்வா” என்று கேட்க
“அம்மா தாயே…. என் அண்ணனுக்கு மட்டும் தெரிந்தது வெட்டிப் போட்ருவாங்க……….. “ என்று அலற
“அப்போ ஃப்ரெண்டா” என்று விடாமல் கேட்க
“ஒண்ணு அத்தான்னு கூப்பிடு…. இல்ல பேர் சொல்லி கூப்பிடு…….” என்று தானாய் உரிமை எடுத்து….. அவளுக்கும் தானாய் உரிமை வழங்கிய யுகேந்தர்…. அவளை அழைத்துக் கொண்டு அங்கிருந்த காஃபி டேயில் அமர்ந்தான்
”அத்தானா…… அது ஓல்ட் பேஷன்…… யுகி ஓகேவா” என்ற போதே
”அதெல்லாம் ஓகே தான்……. வாடா போடானு மட்டும் சொல்லி விடாதே………….. உன் அண்ணனை நீ அப்டி கூப்டறதுக்கே எங்க வீட்ல மாத்து வாங்குற…..” என்றவனிடம்
“யாரு யாரு……….. “ என்று எகிறியவள்…….
”உங்க விருமாண்டி சும்மா சும்மா என் லைன்ல க்ராஸ் பண்றாரு….. அன்னைக்கு விட்டுக்கு வந்து எங்க வீட்டை ரொம்ப கேவலமா பார்க்கிறாரு…. எங்களுக்கும் எங்க நேட்டிவ்ல சொந்த வீடு இருக்கு…….. சொத்தெல்லாம் இருக்கு…… சொல்லி வைங்க யுகி அவர்கிட்ட…………” என்ற போதே ஞாபகம் வந்தவளாய்….
“பேச்சை மாத்தாதீங்க யாரு அந்த பொண்ணு… சொல்லுங்க சொல்லுங்க என்று கொஞ்சலாயும் கெஞ்சலாயும் கேட்க
“சொல்றேன்……சொல்றேன்………. நான் லவ் பண்ற பொண்ணுதான்……… பேரு ஆர்த்தி……… என்றவனிடம்
“ஓ…”. என்று இழுத்தவள்… அதே இழுவையில்………
“ஆனா உங்க அண்ணா சாமியாடுவாரே” என்று சொல்ல
“சாமியாட்டமா………. உலகத்தில என்னென்ன ஆட்டம் இருக்கோ அத்தனை ஆட்டமும் ஆடுவாரு…….. “ என்று துக்கத்திற்கு போக
“கஷ்டம் தான்…… ஆனாலும் உங்க அண்ணன நினைச்சாலே காதல்னா காத தூரம் ஓடனும் நீங்க எல்லாம் ……… எப்டிதான் லவ் பண்ண ஆசை வந்ததோ……… பாருங்க எங்க அண்ணி வழியே இல்லாம கடைசியில விசத்தை கையில எடுத்து காரியம் சாதிச்சுட்டாங்க…… அவங்க பொண்ணு …… அந்த ஆயுதத்தை கையில எடுத்தாங்க….. ஆனா பாவம் நீங்க பையனா போய்ட்டீங்க அது கூட உங்களால பண்ணி விருமாண்டிய மிரட்ட முடியாது” என்று உதட்டைச் சுழித்தவளிடம்
“பார்க்கலாம்……… இன்னும் டைம் இருக்கு……… அவ இப்போதான் காலேஜ் படிக்கிறா……….. எங்க வீட்ல…. எனக்கும் முன்னால ரெண்டு பேர் இருக்காங்க” என்ற போதே
“பேசாம விருமாண்டிக்கு ஒரு பொண்ணை பார்த்து சட்டு புட்டுனு முடிச்சு வச்சுடுங்க…….. பொண்டாட்டி வந்தா நம்மள எல்லாம் கண்ணுக்கு தெரியாது…. நாமளும் பி ஹேப்பி ஆகிடலாம்……….” என்றவளிடம்
விஜய்யை அவள் விருமாண்டி என்று அழைத்ததை….. இப்போதுதான் யுகியும் உணர்ந்தான்……..
“அடிப்பாவி…….. எங்க அண்ணாதான் உனக்கு விருமாண்டியா……………..” என்று அலறியவன்
”அவருக்கு மட்டும் தெரிஞ்சது செத்த” என்றவனிடம் அலட்சியமாய்த் தோளைக் குலுக்க
இப்போது விழி தெரித்த பார்வையுடன் எழுந்தான் யுகேந்திரன்
தீக்ஷாவுக்கு பின்னால் விஜயேந்தர் நிற்க
“என்ன விருமாண்டிய பார்த்த மாதிரியே முழிக்கிறீங்க” என்றபடியே திரும்ப
“ஆஹா……. தீக்ஷா உனக்கு ஆப்பு வெளில இல்லடி……. வாயேதாண்டி………….. கடவுளே சும்மாவே இவன் நம்மள மணப்பான்……….. எப்போ வந்தான் பய புள்ள……. அவனுக்கு ஜோடி சேர்த்து வைக்கும் போதே வந்து விட்டானா” என்று மனதில் பயந்தாலும்……. வெளியில் இயல்பாக இருப்பது போல அவனைப் பார்த்து சிரித்து வைக்க
ஆனால் அவனோ அவளையே கண்டு கொள்ளாமல்
“என்னடா பண்ற இங்க…………. வெட்டியா ஊரைச் சுத்திட்டு இருந்த…… இப்போ இது வேறயா……..” என்று அலட்சியமாய் தீக்ஷாவைப் பார்த்து பின் யுகேந்தரையும் பார்த்து வைக்க
யுகேந்தரின் மிரண்டு விழித்த பார்வையைப் பார்த்த தீக்ஷாவுக்கு…….. சிரிப்பு வந்தாலும்….. இதழை மூடி சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டவள்……..
“யுகி பாய்……. என் ஃப்ரெண்ட்ஸ் தேடுவாங்க” என்றபடி நகர்ந்த போதே விஜய்யின் அதிர்ந்த முகத்தைப் பார்த்தவள்…
தான் யுகேந்தரை ’யுகி’ என்று சுருக்கி சொன்னாதால் வந்த அதிர்ச்சி என்று யூகித்தவள்…..
சற்று தூரம் போனவள்…… மீண்டும் திரும்பி……
“பாய் விஜயத்தான்” என்று கூறி விஜய்யையும் ஆட்டம் காண வைத்தாள்………..
“சாரி விஜய் அத்தான்……. யுகி தான் அத்தானு கூப்பிடச் சொன்னார்…….. அவர கூப்பிட இஷ்டம் இல்லை அத்தான்……. அதுனால உங்கள கூப்பிடறேன் அத்தான்” என்று விஜய்யை ஆயிரம் முறை அத்தான் போட்டு யுகியை அவனிடம் மாட்டி விட்டது மட்டுமில்லாமல்…… தன் அண்ணனிடம் மாட்டி பரிதாபமாய் விழித்துக் கொண்டிருந்த யுகேந்தரைப் பார்த்து கண்சிமிட்டவும் செய்து….. விஜய்யின் கோபப் பார்வை அவளைத் தீண்டாமல் சிட்டாகப் பறந்தாள்……… தீக்ஷா -----------
ஹஹஹ. அத்தான்... என்னத்தான்... அவர் என்னைத்தான்....