சந்திக்க வருவாயோ?-32

அத்தியாயம் 32:

/*ஆண் ஒருவன் தாயான அதிசயத்தை பார்த்தேனே

காதலியை தாலாட்டும் காதலனை கண்டேனே

என் நிழலை யாரும் தான் மிதித்து போக விட மாட்டாய்

என்னைக் கிள்ள எனக்கேதான் சம்மதங்கள் தர மாட்டாய்*/

அத்தியாயம் 32:

மொத்தமாக எடுத்து முடித்தாகி விட்டது… புயல் வந்து வீழ்ந்த மரம் போல சுருண்டிருந்தாள் சந்தியா… ராகவ் அவளை அழைத்துச்சென்று முகம் கழுவி … துடைத்து விட்டு… மீண்டும் தண்ணீர் அருந்தவைத்து… கட்டிலில் அமரவைக்க… அமரக் கூட முடியவில்லை…தலையில் எதையோ வைத்து அழுத்துவதைப் போல பாரமாக இருக்க…. அப்படியே சுருண்டு படுத்து விட்டாள் சந்தியா அதே ஈரப் புடவையுடன்…. பசி வேறு வந்து வயிற்றைக் கிள்ள…. அங்கிருந்த பழங்களை நோட்டமிட்டன கண்கள்…. இருந்தும் ராகவ் என்ன சொல்வானோ என நினைத்தபடி… அவனைப் பார்க்க… அவனோ அவனது அலமாரியில் எதையோ தேடிக்கொண்டிக்க… அவனைவிட்டு அறையை நோட்டமிட…. அறை முழுவதும் அவள் உடைத்த பாட்டிலின் கண்ணாடிச் சிதறல்கள்…. சிதறிய பால் துளிகள்…என அந்த அறையே அலங்கோலமாக இருக்க… அதைப்பார்த்தவள்… அவளையுமறியாமல் மெதுவாக எழ முயற்சிக்க……. அப்போது கையில் அவனுக்கான மாற்றுடைகளை எடுத்தபடி வந்தவன்... ஈரப்புடவையில் மடங்கி அமர்ந்திருந்த சந்தியாவின் நிலையை அப்போதுதான் உணர்ந்தவனாக… “ட்ரெஸ் மாத்திக்கிறியா” என்றபடியே…. அவனது அலமாரியை நோக்கி மீண்டும் போக… “இவனோட ட்ரெஸ்ஸா…” . என்றவளின் எண்ண ஓட்டங்களை தடை செய்தன… அவன் கையில் இருந்த புடவை… அன்று அவனிடம் விட்டுச் சென்ற புடவை….அதோடு தைக்கபட்ட ரவிக்கை வேறு இருக்க… இவளுக்கு வார்த்தைகள் வேறு வராமல் முரண்டு பிடித்தன அவனது ஒவ்வொரு எதிர்பாராத செய்கையி்லும்..… அவனோ எதுவும் பேசாமல்… புடவையை இவளது கையில் திணித்து விட்டு மீண்டும் குளியலறையில் புகுந்தான்…. தன்னைச் சுத்தம் செய்து கொள்ள…. திருவிழாவில் தொலைந்து போன குழந்தையைப் போல.. தன் கையில் இருந்த புடவையையும்… அவன் போன திசையையும் மாற்றி மாற்றி.. பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும்.. மனமோ… இவன் நல்லவனா கெட்டவனா… என்ற சிந்தனையில்… அவன் சென்ற திசையை நோக்கியபடியே யோசனை செய்தவளுக்கு.. சற்று முன்… அவன் முகம் சுணங்காமல்… இவளை அக்கறையோடு கவனித்தது ஞாபகத்துக்கு வர.. மனதுக்குள் திடீரென்ற உற்சாகம்.. அதே உற்சாகத்தில் அமர்ந்தவள் முன்… இன்னும் அந்த கறுப்பு பானம் இருந்த கண்ணாடி டம்ளர்கள்… ஏனோ இப்போது அதன் வண்ணம் உறுத்த…. அதைக் கையில் எடுத்து முகர்ந்து பார்த்தாள்…. மூளை சொன்ன தகவலை உறுதி செய்ய… அதுவும் அவள் நினைத்ததையே உறுதிப்படுத்த… ”அடப்பாவி…. வெறும் கோக்க வச்சுத்தான் கோக்கு மாக்கு பண்ணினானா… சந்தியா நீ இவ்வளவு பேக்கா” என்று தனக்குள் சொன்ன போதே ”பின்ன இல்லையா” என்று மனசாட்சி வேறு அவளைக் கிண்டல் செய்ய… அன்றைய தினத்தின் முதல் புன்னகையால் அவள் முகம் விகசித்தது…. அவளின் போராட்டம் எல்லாம் முற்று பெற்று விடை பெற்றது போல இருக்க… சந்தியா என்ற நதிக்கு அதன் சங்கமக் கடலை கண்டு கொண்ட பேரமைதி சூழ்ந்து கொள்ள…. முதன் முதலாக… எதிரில் சுவரில் மாட்டப்பட்டிருந்த ராகவ ரகு ராமின் புகைப்படத்தை விழி அகலாமல் ரசிக்கத் ஆரம்பிக்கத் தொடங்கியவள்..… அறை முழுவதும் வித விதமான கோணங்களில் மாட்டப்பட்டிருந்த தன்னவனின் பிரசன்னத்தை 360 டிகிரி கோணத்தில் சுற்றி சுற்றி ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்… தனக்கான காதல் முகவரியை தேடி அலைந்து களைத்துப் போன அந்த இதயம் அதனைக் கண்டு கொண்ட ஆனந்தத்தில் தனை மறந்து திளைத்துக் கொண்டிருக்க… சிலிர்த்தது சந்தியாவின் தேகம் தேகம் சிலிர்த்து நனவுலகத்திற்கு வந்தவள்… குனிந்து தன்னைப் பார்க்க.. ஈர உடையோடு நிற்பது நினைவுக்கு வர…. ஈரமான புடவையை ராகவ் வருவதற்குள் மாற்ற வேண்டும் என்ற உந்துதலில்… வேக வேகமாக தன் புடவையைக் களையப்போனவளுக்கு.. ” ரகு திடிரென்று குளியலறையில் இருந்து வந்து விட்டால்…” எண்ணம் தோன்ற.. முதன் முதலாக வெட்கப் பூக்கள் அவளை அலங்கரிக்கத் தொடங்க…. குளியலறைக் கதவின் வெளிப்புறத தாழ்ப்பாளைப் போட.. குளித்துக் கொண்டிருந்தவனோ… உள்ளிருந்து குரல் கொடுத்தான்…. சந்தியா தாழ்ப்பாள் போடுவதை உணர்ந்தவனாக “சந்தியா…. என்ன பண்ற…. ஏன் லாக் போடுற” என்றவனுக்குப் பதிலாக…. ”ஆமாடா நான் காதல் கோட்டை அஜித்… நீ தேவயானி… அதான்.. மனதிற்குள்ளாகச் சொல்லிக் கொண்டவள்… அப்போதும் மனம் வழக்கமான அர்ச்சனைகளை அவனுக்கு வழங்கினாலும்… அதை மறைத்தபடி… ”சாரி மாத்த போகிறேன் ரகு” என்றபடியே புடவையை மாற்ற ஆரம்பிக்க… எதிர்க் குரல் கொடுத்தான்… அதே வேகத்தில் “ஹெல்ப் பண்ண வரவா… சந்தியா.. முடியுமா உன்னால” என்னமோ தினம் தினம் இந்தப் பணியை அவளுக்கு அவன் செய்து கொண்டிருந்தது போல… சாதாரணமாக கேட்க… இங்கிருந்து இவளுக்கு வார்த்தைகள் மட்டும் இல்லை… இத்தனை நாள் கட்டிக் கொண்டிருந்த புடவை கட்டும் விதம் கூட மறந்தது போல இருக்க… சில நொடிகள்… அப்படியே நின்றவள்… பின் தன்னையே உலுக்கிக்கொண்டவளாக வேக வேகமாகப் புடவையைக் கட்ட ஆரம்பிக்க… அங்கிருந்தே இவளின் நிலை தெரிந்திருக்கும் போல ராகவ்வுக்கு… அதன் எதிரொலியாக… ராகவின் சிரிப்புச் சத்தம் கேட்க… அவர்களின் முதல் இரவு அவர்களுக்கான அர்த்தமுள்ள இரவாக மெல்ல மெல்ல மாறிக் கொண்டிருந்தது.. “சகி ஐ நீட் யுவர் ஹெல்ப்… உள்ள வர்றியா….” என்று அவன் உள்ளேயிருந்து இவளிடம் வம்பிழுக்க… இவளுக்கு மூச்சடைக்க…. என்ன செய்வதென்று தெரியாமல்… ஏதாவது செய்ய வேண்டுமென்ற உந்துதலில்… பேசாமல் அந்த அறையினைச் சுத்தம் செய்ய ஆரம்பித்தாள்….. வந்த படபடப்பை மறைக்க… வேகத்தை வேலையில் காட்டினாள்… அவன் வெளியே வருவதற்குள் கண்ணாடிச்சில்லுகளை அப்புறப்படுத்தியவள்… கொட்டிக்கிடந்த பாலின் தடத்தையும் துடைத்து முடித்தவளுக்கு.… அதற்கு மேல் முடியாமல் போக… கட்டிலின் ஒரு ஓரத்தில் படுத்தவள்…. கண் மூடியும் இருக்க… வெளியே வந்தவன்…. அறையினை நோட்டமிட… அதன் ஒழுங்கில் தன் மனைவியை மெச்சியவன்… கண்மூடிப் படுத்திருந்த அவளருகில் அமர்ந்து நெருங்கியவன்… குனிந்து “சகி” என்று அவளது காதில் கிசுகிசுக்க…. குப்பென்று வியர்த்தது சந்தியாவுக்கு… குளித்துவிட்டு அப்போதுதான் வந்தவனின் ஈர உடலில் இருந்த சில்லென்ற ஈரக்காற்றை உணர்ந்தாலும் இப்போது சந்தியாவின் உடலில் உண்மையிலேயே ஹார்மோன்களின் வேலை ஆரம்பித்து இருக்க… அடுத்து என்ன நடக்கும் என்பதை உணர்ந்தவளாக… உள்ளுக்குள் கிலி பரவ.. இருந்தும் தன் நிலையை அவனுக்கு புரியவைத்துவிட வேண்டும் என்ற ஒரே எண்ணத்தில்.. “எ.. எனக்குத் தூக்கம் வருது ரகு… நான் மெண்டலா ப்ரிப்பேர் பண்ணிட்டு வரலை…” வார்த்தைகள் நடுக்கமாகத்தான் வந்தது…. இருந்தும்… ராகவ் புரிந்துகொள்வான் என்று அவள் மனம் உறுதியாக நம்ப… எழுந்து அமர்ந்தவள் மனதில் வரவழைத்துக் கொண்ட தைரியத்துடன் அவனைப் பார்க்க.. ”அப்போ ஃபிசிக்கலா ஓகேவா” என்றவனின் உடனடியான நக்கல் வார்த்தையிலும் பார்வையிலும் அவனைப் பார்க்க முடியாமல்… தடுமாறியவளைக் கண்ட இவன் மனம்… கன்னாபின்னாவென்று தடம் மாறினாலும்.. அவளது நிலைமையைப் புரிந்தபடி… அவளை அலைக்கழிக்க விரும்பாமல்… “கூல் கூல்… தூங்கு” என்றபடி அவளை விட்டு விலகியவன்… விளக்கை… அணைத்து விட்டு…. கட்டிலின் மறு ஓரத்தில் படுத்தும் விட… பத்து நிமிடம் கடந்திருக்கும்…. சந்தியாவுக்கு சுத்தமாகத் தூக்கம் வரவில்லை… இதுவரை அவள் உணராத அவஸ்தை… என்னவென்றும் இனம் காண முடியவில்லை… ’ஏனோ ராகவ் மேல் கோபம் கோபமாக வந்தது… ஆனால் இந்தக் கோபம் விசித்திரமாக இருந்ததுதான் அவளது வேதனையே…’ “தூங்கவான்னு கேட்ட உடனேயே.. தூங்குன்னு சொல்லிட்டான்… ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல்…” பொறுமிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு… தான் என்ன செய்யவேண்டும் என்று கூட யோசிக்க முடியவில்லை… நேற்று வரை திருமணம் நடக்குமா… இந்த அறைக்குள் வரும்வரை தன்னைக் காதலிக்கிறானா… என்ற இந்த வேதனைகளை விட அவனது ஒதுக்கம் தந்த சில நிமிட வேதனை இவளை படுத்தி எடுக்க… பத்து நிமிடத்தில் இருபது முறை புரண்டு படுத்திருந்தாள்… “ச்சேய் என்ன கொடுமை இது… எனக்கு என்ன ஆச்சு” என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே ராகவின் கரம் அவளை அவன் புறம் இழுக்க… எந்த எதிர்ப்பும் காட்டாமல்… அடுத்த நொடியே அவன் மார்பில் சரணடைந்தவளை… தன் அணைப்பிலேயே வைத்திருந்தவன்…. அவளைப் பார்த்தபடியே… வேறெதுவும் பேசாமல் இருக்க… ஒரு ஆணின் கரங்களுக்குள் அடங்கி இருக்கின்றோம் என்ற அந்நிய உணர்வோ வித்தியாசமோ எதுவுமே அவளுக்குள் இல்லை… ஏனோ மீண்டும் தாயின் கருவறைக்குள் சென்ற பாதுகாப்பான உணர்வாகவே உணர்ந்தாள்… தன்னவனின் ஆதுரமான அணைப்பில்.. “இந்த தூக்கமே வர மாட்டேங்குது... ஏன் ரகு…” சலுகையாக இவளாகவே ஆரம்பித்தாள்… யாரையோ குறை கூறுவது போல தூக்கத்தைக் குறை கூறி தன்னிடம் முறையிட்டவளை புன்னகையோடு பார்த்தவன்… தன்னோடு இன்னும் அணைத்தபடியே…. ”என்ன பண்ணலாம் சொல்லு நீயே…“ ஒன்றுமே அறியாதவன் போல் கேட்க.. கேட்டவனை முறைத்தாள் உரிமையோடு.. “சின்னப் பையன ரொம்ப படுத்துறடி…. நீதானடி… இப்போ ஃபிசிக்கல் மெண்டல்னு க்ளாஸ் எடுத்த” எனும் போதே “நீ கூடத்தான் சொன்ன… வாழ்நாள் பூர நீ சொல்றத மட்டும் தான் கேக்கனும்னு சொன்ன” என்று பதிலுக்கு பதில் பேச வேண்டுமென்று… பெண் சிங்கம்போல சிலிர்த்து சொன்னாள்… அவன் கைவளைவில் இருந்து கொண்டே… அவளின் சிலிர்ப்பில்… அவள் தேகம் உணர்ந்த இவனுக்குள் புதுரத்தம் பாய… சட்டென்று தன் கீழ் அவளைக் கொண்டும் வந்தான்.. ஷண நேரத்திலேயே “அப்போ நான் என்ன சொன்னாலும் கேட்பியா” என்றான்… கட்டளையிடும் தொணிதான் என்றாலும் மென்மை மட்டுமே அதில் இருக்க… விடி விளக்கின் ஒளியில் அவள் இதழின் வரி வடிவம் அளந்தவனை… பார்த்தாள் இமைக்க மறந்து… “என்ன” என்று இவனும் பார்வையாலே கேட்க… “லவ்ஸா மாம்ஸு…. எத்தனை நாளா… ” என்று நக்கலாகக் கேட்டவளின் குரலிலோ அவன் காதல் உணர்ந்த கிறக்கம்… “அது ரொம்ப நாளா…. “ என்றவனின் பார்வை அவளை மட்டுமே… அதிலும் தன்னிடம் கிறங்கியிருந்த தன் சகியின் கண்களை மட்டுமே பார்த்தபடி இருக்க… வார்த்தைகளிலோ… காதல் ஏக்கம் வழிய…. கொஞ்சலும் கெஞ்சலுமான அவன் பார்வையில்…. சந்தியா அவளுக்கான அவள் மணவாளனின் காதல் அத்தியாயத்தை படிக்க ஆரம்பித்து இருக்க,… “இந்த பேபி மேலயா” அவனின் ஏக்கம் இவளுக்கோ உற்சாகத்தை பெருக்கிக் கொண்டிருக்க… துள்ளலாகக் கேட்டாள்.. பேபி என்ற வார்த்தையாடல்கள் இவளுக்குப் பிடிக்காத போதும்… “ஹ்ம்ம்”.. வார்த்தைகள் சிக்கனமாக வந்தன அவள் கணவனிடமிருந்து… “இந்த சந்தியா மேலயா” ‘ஹ்” அதற்கு மேல் அவனுக்கு வார்த்தைகள் வராமல் போக… அதற்குப் பதிலாக அவன் இதழ் ’ம்’ என்ற வார்த்தைகளை உச்சரிக்க… தன் இதழ்களை ஒன்றோடொன்று இணைக்காமல்.. தன்னவளின் இதழ்களை நாடிச் சரணடைந்திருந்தது… மௌனங்களே அங்கு மொழி ஆகி இருக்க… அவனே அவளை விட்டு விலகும் வரை இவள் விலகவும் இல்லை… அவனை விலக்கவும் வில்லை… ராகவ் தான் அவளது உடல்நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு தானாகவே தன் இதழ்களை அவளிடமிருந்து பிரித்தான்… காதலிக்கப்படுவது….. இத்தனை இனிமையானதா…. தேகத்தின் தேடல்கள் இத்தனை சுகமானதா… சந்தியாவுக்கு காட்டிக்கொண்டிருந்தான் ராகவ்…. இப்போது அவள் சொன்ன உடல் சார்ந்த விசயங்கள் ராகவ்வை ஏற்றுக் கொள்ளத் தொடங்கியிருக்க… மனம் சார்ந்த விசயங்களுக்கு அவளுக்குள் பல கேள்விகள்… ”ராகவ்… ரியலி நீ என்னை லவ் பண்றியா….” மீண்டும் கேட்டவளைப் புரியாமல் பார்க்க… ”நம்ப முடியல” தீவிரமாகச் சொன்ன பாவனையில் அவள் கண்களைப் பார்த்தவன் தன்னை சமன் செய்ய முயலும் நோக்கில்… தன் கண்மூடி சில நொடிகள் இருந்தவன்… அவளை விட்டு விலகாமலேயே “என்ன பண்ணினால் நம்புவ…கான்ட் யூ ஃபீல் இன் மை டச்” எரிச்சல் இருந்ததோ என்னும் படியான குரல்…. ”ஐ டோன்ட் வாண்ட் திஸ் அட்ராக்ஸன்… ஐ நீட் டு சாட்டிஸ்ஃபை அண்ட் ஃபீல் வித்தவுட் திஸ் ஃபிசிக்கல் கனெக்ஷன்” என்றாள் சற்றே உணர்ச்சி வசப்பட்ட குரலில்… நிதானமாக நிறுத்தி இப்போதும் சந்தியா அவனின் மயக்கத்தில் தான் இருந்தாள்… ஆனாலும் அவன் காதலை முழுமையாக உணராமலேயே அவன் வசம் அவளை ஒப்படைக்க அவள் மனம் தயங்க…அதில் வந்தவை தான் இந்தக் கேள்விகள்… எழுந்து அமர்ந்தவன்…. அவளையும் எழுப்பி தன் அருகில் அமர வைத்தான்…. “என்ன புரியனும் உனக்கு” அமைதியாகவே கேட்டான்… அவன் இருந்த நிலைமையிலும் “உன்னோட காதல் என்னோட காதல் நம்மோட காதல் “ சிரித்தே விட்டான் ராகவ்… சற்று முன் இருந்த கோபமெல்லாம் மாறி இருந்தது… இவள் கேட்ட கேள்வியில்… “என்னடி தெலுங்கு பட டைட்டில் மாதிரி இருக்கு…” அந்த நிலையிலும் சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் கேட்க… முறைத்தாள்… ”சீரியஸா சொல்லிட்டு இருக்கேன்… உனக்கு விளையாட்டா இருக்கா…” என்றவளிடம், ”நான் சீரியஸா இல்ல… அதான் நான் பண்றதுலாம் உனக்கு விளையாட்டா இருக்கு” என்றான் ஒருமாதிரியான குரலில் அவன் சொன்ன தொணியில் இப்போது இவள் சிரிக்க.. முறைக்கும் முறை அவனானது….. “இல்ல மாம்ஸ்… இந்த வளர்ந்த பொண்ணை உண்மையிலயே பேபியா நெனச்சு சில பல காரியங்கள் பண்ணித் தொலச்சு வச்சுட்டியே… அங்க வந்த டவுட் தான்… கண்டினியூ ஆகுது…. “ என்றாள்… கொஞ்சலுடன் அவன் தோள் சாய்ந்தபடியே அவள் எங்கு வருகிறாள் என்று புரிய தலையிலடித்துக் கொண்டான்…. இவன்… ”எவனுக்கும் இது நடக்கக் கூடாதுடி…. லவ் ப்ரப்போசலுக்கு தூது சொன்ன பொண்ணையே… கல்யாணம் பண்ற நிலைமை…” ”அதுதான் மொத்தமா ஏறக் கட்டிட்டியே… அப்புறம் என்ன டவுட்…” விடுவாளா இவள்… “காதுக்கு அப்புறம்” வினாவாக நிறுத்த… “அம்மா தாயே காதுக்கு அப்புறம் எந்த காலும் இல்லை கையும் இல்லை போதுமா” “அப்போ நான்…இங்க எங்க வந்தேன்” செல்லமான சலுகையாக தன்னவனிடம் கேட்டு முடிக்க… “ஹ்ம்ம்… நீ மட்டும் தான் வர முடியும்னு தோணினப்ப வந்துட்ட” உண்மையான காதலுடன் இவன் ஆரம்பித்தான்… ‘ஓகே ஒகே சொல்றேன்… கோபமிருந்துச்சு உண்மைதான்… ஆஃபிஸ்ல வந்து பேசும் போதெல்லாம் சந்தியா இந்தியா பார்டர் தான்… மீ பாகிஸ்தான் பார்டர்தான்.. கார் ஆக்சிடெண்ட் ஞாபகமிருக்கா… அன்னைக்குத்தான் என் மனசுக்கும் ஆக்சிடெண்ட் ஆகி உன் கிட்ட அட்மிட் ஆகிருச்சு” என்றவனை நம்பாமல் பார்க்க.. ”செத்துப் போயிருவோம்னு … நீ உன் அம்மாகிட்ட அன்னைக்கு பேசுனேல்ல… அந்த அழகுல ஃப்ளாட் ஆனவன் தான்…” என்ற போதே ”பொய் சொல்ற… அப்போ ஏன் என்கிட்ட அப்படி நடந்த அன்னைக்கு….” அன்று நடந்ததற்கு இப்போதும் விளக்கம் கொடுக்கவில்லை ராகவ்… மாறாக பேச்சை மாற்றினான்… ”அப்படி நடந்ததுனால தான மேரேஜ்க்கு முன்னாடியே கிஸ் அதுவும் லிப் டூ ” எனும் போதே அவசர அவசரமாக அவன் வாயை முடியவள்…… ”வந்து வீட்ல சொல்லிருக்கனும்…. உன்னைப் பிடிக்கலேனு…” என்ற அவள் கோபம் முகம் காட்ட… இவனோ கண்ணடித்து அவளை வெறுப்பேற்றினான் ”சொல்ல மாட்டேனு தெரியும் செப்பி… கிஸ்ஸ வாங்கிட்டு அத திருப்பி வேறக் கொடுத்துட்டு எங்களை வேண்டாம்னு வேற நீங்க சொல்லுவீங்களா மேடம் அந்த நம்பிக்கை தான்…” அணைக்க வந்தவனிடம்… சராமரியாக அடிகளைப் பரிசாக வழங்கியவள்.. ”போடா அழ வச்சுட்ட… ஒரு வாரம் நான் நானா இல்லை… செத்துப் பொழச்சு வந்திருக்கேன்… ” என்றவள் சொன்ன வார்த்தைகளில் இருந்த உண்மையான வேதனையை உணர்ந்தவனாக… அணைத்துக் கொண்டான்…. “எவ்வளவு கோபம் இருந்தாலும் நான் சரண்டர் ஆகி உன்னையும் சமாதானம் ஆக்கி இருப்பேன் சகி” உணர்ந்து சொன்னவனிடம்…. ஆமோதிப்பது போல அவன் தோள் சாய்ந்தவள்… சில வினாடிகளில் மீட்டெடுத்து “நீ பண்ணின ட்ராமாவெல்லாம்… சமாதானப்படுத்துற மாதிரிதான் இருந்துச்சு…. நம்பிட்டேன் நான்” “என்னை நாஸ்தி பண்ணி… உன்ன நாஸ்தி பண்ணி” என்ற போதே…. “பின்ன என்னடி பண்ணச்சொல்ற… வர்றவங்க போறவங்க எல்லாம்… சந்தியாக்கு உடம்பு சரியில்லை…. அவளுக்கு காய்ச்சல்… வாமிட்… பார்த்துக்கோ… பார்த்து நடத்துக்கன்னு… வேற என்ன பண்றது… எப்படியும் இன்னைக்கு ஒரு டேஷும் நடக்கப் போறதில்லைனு… தெரியும்… அதுக்காக வந்த உடனே உன்னைத் தாலாட்டுப்பாடி தூங்க வச்சா.. என் ஆண்குலம் என்னைத் தள்ளி வச்சுராது… நாங்கள்ளாம் மௌனராகம் மோகனையே வாங்கு வாங்குனு வாங்குற ஆளுங்க… ” என்று ஆவேசமாக பேசியவனைப் பார்த்து… வந்த சிரிப்பை பாதி அடக்கியும் அடக்கமுடியாமலும் சிரித்து வைக்க… இவனும் தன் ஆவேசத்தை எல்லாம் அடக்கியவனாக… ”ஆனால்.. நீ கையில உடஞ்ச பாட்டில் வச்சிருந்தியே… சத்தியமா பயந்தே போய்ட்டேன்… என் விளையாட்டு எங்கே வினையாகிருமோனு” “செத்துருவேன்னா…” என்ற போதே… அவள் இதழ்களை அவன் விரல்களால் மூடினான் அந்த வார்த்தையை அவள் சொல்லி முடிக்காமலேயே…. ஆனால் அவன் விரல்களைத் தட்டி விட்டவள் தொடர்ந்தவள்… ”ப்ச்ச்.. இன்னும் அம்மாவோட அந்த நாள் ஞாபகம் இருக்கு ரகு…. அன்னைக்கு மட்டும் நான் பார்க்கலைனா…” என்ற போதே குலுங்கி குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தவளை… ஒன்றும் கேட்க்காமல் சில நிமிடங்கள் அழ விட்டவன்… தானும் அமைதியாகவே இருந்தான்… என்ன ஆறுதல் கூறுவதென்று தெரியாமல் சில நிமிடங்களிலேயே தன்னிலை மீண்டவளாக… “என்ன சண்டைனு அப்போ தெரியலை… ஆனா தெரிஞ்சப்போ… இப்போ வரைக்கும் அந்த மனுசன் கூட எப்படி வாழ்றாங்கனு தெரியலை ரகு…. இதுல எப்படி.. நான், சந்தோஷ்லாம் வந்தோம்…. ச்ச்சேய்” என்று முகம் சுழிக்க… சற்று முன் அவள் கேட்ட கேள்விகளுக்கு அர்த்தம் புரிய… இருந்தும் “ஏய் சந்தியா… இது என்ன லூசு மாதிரியான பேச்சு…” என்று அவளை அதட்டியவனுக்கு… “ஃபிசிக்கல் கனெக்ஷன் … மெண்டல் கனெக்ஷன் “ என்ற அவளின் அலைப்புறுதலின் தவிப்பு புரிய…. பேச்சை மாற்றும் விதமாக… “அது என்னடி செப்பினு உனக்கு செல்லப் பேர்… உங்க திவா மாமாகிட்ட சொல்லி வை… அதெல்லாம் மூட்டை கட்டி வைக்கச் சொல்லி… அப்படி ஆசைனா அவர் பொண்டாட்டி… இல்லை அவர் பொண்ண கூப்பிடச் சொல்லு…எனக்கு மட்டும் தான் என் பொண்டாட்டிய எப்படி வேண்டும்னாலும் கூப்பிடலாம்ன்ற ரைட்ஸ் இருக்கு” என்று கோபமாக ஆரம்பித்து…தன் உரிமைக்கான முன்னுரிமையைச் சொல்லி முடிக்க… “ஓ சாருக்கு மத்தவங்க செல்லப் பேர் வச்சு கூப்பிட்டாலே கோபம் வருது… அப்போ நாங்க பார்க்கும் போதே இந்த ரெண்டு கன்னத்திலயும் எவளுங்களோ…” என்று நிறுத்தியவள்…. “யாருக்குத் தெரியும் எனக்குத் தெரிந்து இது…. தெரியாம எவ்வளவோ… என்ற போதே அவளுக்கு இலேசாக தொண்டை அடைக்க… தேவையில்லாத எண்ணங்களை அவளாகவே நினைத்துக் கொண்டு…. பின் அவளாகவே அதைத் தவிர்க்க நினைத்தபடி… "அதுவும் லிப்ஸ்டிக் ஒட்ற அளவுக்கு… ” பொருமலாக முடிக்க”.. எதைச் சொல்கிறாள் யாரைச் சொல்கிறாள் என்று விளங்காமல் இல்லை… அதிலும் சாதனா நினைவு வேறு வந்து… இவனுக்குள் உள்ளுக்குள்ளே கலவரம் வந்திருந்த போதும்.. இருந்தும் சந்தியாவிடம் ஏனோ சொல்ல மனம் வரவில்லை.. உண்மை சொல்கிறேன் என்று பிரச்சனைனையை வளர்த்து வைத்துக் கொள்ள அவன் மனம் விரும்பவில்லை… சந்தியா அவள் குடும்பத்தை பற்றி ஆரம்பித்த போதும் இவன் ஏதும் வாய் திறக்க வில்லை… அது மட்டும் இல்லை நடந்தவை எதிலும் உண்மையே இல்லை எனும் போது இவனுக்கும் சொல்ல பெரிய விசயமாகத் தோன்ற வில்லை.. அது தானாக தெரிய வந்தால் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று விட்டு விட்டான் தன் மீதிருந்த நம்பிக்கையில்.. “ச்சீ … அதெல்லாம் ஒரு கிஸ்ஸாடி… பார்மல் கிஸ் டி” சாதரணமாக அவன் சொல்லி முடிக்க… அவள் முகம் தெளியாததைக் கணித்தவன்… “சரி சரி முடிந்த வரை தள்ளி நிற்கிறேன் போதுமா” அப்போதும் உம்மென்றிருக்க… “ஓகே ஓகே…. டோட்டலி அவாய்ட் பண்றேன் போதுமா” என்றான் வேறுவழியின்றி…. அதில் சமாதனமானவளாக.. ”டோட்டலினா உன் பொண்டாட்டியயுமா.. அவ கிஸ்ஸையுமா” சீண்டலாகக் கேட்டவளிடம்…. “யூ ஆர் டோட்டலி மைன்…. “ என்று தனக்குள் இன்னும் இறுக்கமாக அணைத்தவன்… அவளது கண்களைப் பார்த்தபடி… “எனக்கு ஒரு பேர் மட்டுமில்லடி நான் ராமன்னு சொல்ல.. ராகவரகு ராம்…. “ என்றவனின் குரலில் இருந்த தீவிரம் பார்த்து… குரலைத் தாழ்த்தியவள்… “நீ இருக்கிற ஃபீல்ட் அப்படி….” என்று நினைப்பிற்கான காரணத்தையும் விளக்க… “சோ” என்றபோது அவன் இப்போது அவளுக்கும் அவனுக்குமான இடைவெளி அதிகரித்து இருந்தது… அவன் கோபமாகக் கேட்பது கூட தெரியாமல்.. “அப்புறம்…. நீ… காது கிட்டயே டன் டன்னா வழிஞ்சியே… இப்போ எத்தனை பொண்ணுங்களோ” என்ற போதே அவளைப் பிடித்திருந்த அவன் கை இறுக… தவறான பாதையில் அவர்கள் இரவு சென்று கொண்டிருப்பதை அப்போதுதான் அறிந்தவள்…. தன்னையே நொந்து கொண்டு… வாயை மூட… “சொல்லு… இன்னும் உன் மனசுல என்னென்ன நெனச்சுட்டு இந்த ரூம்குள்ள வந்த” என்ற குரலில் இருந்த கோபம் உணர்ந்தவள்… அமைதியாகவே அமர்ந்திருந்தாள் சந்தியா…. அவளின் அமைதி உணர்ந்தவன் “ஏன் சந்தியா… பொண்ணுங்களுக்குத்தான் கற்பு கட்டுப்பாடெல்லாமா… எங்களுக்கெல்லாம் இல்லையா” என்ற போதே அவள் கண்கள் கட கடவென்று கண்ணீரை வெளியேற்ற… அவனைப் பற்றி தவறாக நினைத்துவிட்டோம் என்று அழுகிறாளோ என்று உணர்ந்தவனாக தன்னை சமாதானமாக்கியபடி…. அவளைத் தன்னோடு சாய்த்தபடி ”ஏண்டா என்னைப் பற்றி நல்ல எண்ணமே இல்லையா உனக்கு” என்றவனின் நெகிழ்ந்த வார்த்தைகளில் தன்னை முற்றிலுமாக தொலைத்தவள்… “ம்ஹூஹும்ம்… உன்னைப் பற்றி இல்லை ரகு… என் அப்பாவைப் பார்த்து… “ என்றவளின் வார்த்தைகள் அவனுக்கும் தெளிவாகவேப் புரிய… முதன் முதலாக அதிர்ச்சியாக அவளைப் பார்க்க… ”ப்ச்ச் அதை விடு… அது முடிந்துபோன கதை.. எனக்கு எதுவுமே தெரியாதுன்னு எங்க வீட்ல நெனச்சுட்டு இருக்காங்க.. ரகு… அப்பாக்கு” என்று இவள் ஆரம்பிக்க… ராகவ்வுக்கு ஏனோ அதைக் கேட்க பிடிக்கவில்லை… மனைவியே அவள் குடும்பத்தைப் பற்றி… சொல்ல வந்தும்… தடுத்தான் “விடு சந்தியா… இதெல்லாம் இன்னைக்கு வேண்டாம்… நானே நேரம் வரும் போது கேட்டுக்கிறேன்… முடிந்து போன கதைனு… நீயே சொல்லிட்டதானே… விட்டுத்தள்ளு.. எனக்கு நீ மட்டும் போதும்… வேற எதுவும் வேண்டாம்” கறாராகச் சொல்லிவிட… கணேசனைப்பற்றி பேசவில்லை… இவளுக்கும் பேச விருப்பம் இல்லைதான்… ஆனாலும் .. இதுவரை யாரிடமும் பகிரப்படாத…பகிரமுடியாத விசயங்கள் எல்லாம் தன்னவனிடம் அடக்கமுடியாமல் வந்து கொண்டிருக்க… "அம்மாவோட வாழ்க்கையைப் பார்த்து எனக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்துப் போச்சு…. ப்ச்ச்… இதுதான் வாழ்க்கைனு பொண்ணுங்களை அடச்சு வச்சுறாங்க…. அந்த வட்டத்துகுள்ள மூச்சு விட முடியாமல்…. வெந்துட்டு இருக்கிற எத்தனையோ பெண்கள்… எனக்கு ஆண்கள் மேல இருந்த கோபத்துக்கு கல்யாணமே வேண்டாம்னு தான் இருந்தேன்…. நல்லவங்களும் இருக்காங்கனு திவா மாமாவப் பார்த்து.. முரளி மாமா என்ற போதே …முரளி மாமா யாருனு தெரியுமா கண் சிமிட்டியவள்… “உங்க எக்சோட“ என்ற போதே முறைக்ககூட முடியவில்லை… இப்போது விளையாட்டுத் தனமாகப் பேசுவது புரிந்து இவள் விட மாட்டாளா என்று மட்டுமே இருக்க… அதைக் காட்டிக்கொள்ளவில்லை இவன்… காதம்பரி பற்றி பேசுவது அவனுக்குப் பிடிக்கவில்லை என்பதை சந்தியா உணராமல்…. “ஆனா முதலில் எல்லாம் இரண்டாவது திருமணம் சகஜமா இருந்துச்சு… இப்போ லிவ்விங் டூகெதெர் சகஜமாகிருச்சு….” என்ற போது தான் என்னவெல்லாம் பேசிக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பது அவளது மர மண்டைக்கு நச்சென்று உறைக்க…. விட்டால் என்னவெல்லாம் உளறியிருப்போம் என்பது புரிய…. தேகம் ஆடி அடங்க… சட்டென்று நிறுத்தினாள்…. இவளின் மாற்றத்தை ராகவ் கவனிக்கவில்லை… “அப்போ மேடம் ரொம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ப தெளிவோடத்தான் ரூமுக்கு வந்துருக்கீங்க போல… லிவ்விங் டூகெதெர் ஆராய்ச்சிலாம் பலமா இருந்திருக்கும் போல” என்று அவளை ஆராய்ச்சி செய்ய… இந்த பேச்சை இத்தோடு நிறுத்துவது மட்டுமல்ல இனிமேலும் தொடரக்கூடாது… அது எங்கெல்லாம் போய் முடியும் என்று உணர்ந்து…. சூழ்நிலையை மாற்றும் பொருட்டு சட்டென்று கட்டிலை விட்டு எழுந்தவள்… கைகளைக் கூப்பியபடி அவன் முன் பவ்யமாகக் குனிந்து “ஸ்வாமி… நாதா… என்னை மன்னித்து அருள் புரியுங்கள்…. இந்த சீதா தேவி… பதி விரதை… உங்களின் படி தாண்டா பத்தினி தெய்வம் ஒத்துக்கொள்கின்றாள்….” என்ற போதே ராகவ் அவளின் தூய தமிழில் சிரிக்க ஆரம்பித்தவன்… அவளைப் போலவே “இந்த பதி விரதை… என் பத்தினி தெய்வம்… தாங்கள் எதை உணர்ந்து எதை ஒத்துக் கொண்டீர்கள்” என்ற படி அவளின் அடுத்த தூய தமிழ் வார்த்தைகளை கேட்க காதுகளைத் தீட்ட “அதாவது தாங்கள்… மூனா ரானா என்பதைத் தான் நாதா“ என்ற போது ’என்னது’ திகைத்து நிமிர்ந்தான்… “என்னடி இது… கெட்ட வார்த்தையா…. “ என்ற போதே அவனின் மூளை அந்த எழுத்துகளின் விரிவாக்கத்தை அவனறிந்த மிக நல்ல வார்த்தைகளின்??? அகராதிப் பக்கங்களில்ப் போய்த் தேடிக் கொண்டிருக்க ”ட்ரிப்ள் ஆர் …. ராகவரகுராம்…” என்றவளின் விளக்கத்தில் ”ஊப்ப்ஸ்” என்று பெருமூச்சு விட்டவனாக… தலையை உலுப்பியவனிடம் “நீ என்ன மாம்ஸ் நெனச்ச…” என்று வம்பளந்தவளுக்கு… திடிரென்று கால்கள் பலமிலந்தது போல் இருக்க… இலேசாகத் தள்ளாட அது அவன் கண்களுக்கும் புலப்பட… சட்டென்று பிடித்து தன் அருகில் அமர்த்தியவன்… “என்னாச்சுடா… இன்னும் ஃபீவர் இருக்கா” என்று அவள் அவளைத் தொட்டுப் பார்க்க “இப்போ ஃபீவர் இல்லை ரகு…. டயர்டா இருக்கு…. ஒண்ணும் சாப்பிடல….. சாப்பிடவும் பிடிக்கலை…. வாயெல்லாம் கசப்பா இருக்கு…. ஆனால் பசிக்குது ” என்றவளிடம் … அவள் நிலை அறிந்தவனாக அங்கிருந்த பழங்களை எடுத்து அவளை வம்படியாக சாப்பிட வைக்க ஆரம்பித்தவன்… ஆப்பிளை கத்தியால் நறுக்கியபடியே… ”தெரியாமப் போச்சு சந்தியா… யோசிச்சு இருக்கனும் நான்” என்றான் எதையோ நினைத்தபடி… “எதை மாம்ஸ்” என்று சாப்பிட்டபடியே கேட்க… “ஹ்ம்ம்… அன்னைக்கு ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல கடலை வாங்கிக் கொடுத்தபோதே…” சிரிக்காமல் சீரியஸாக சொன்னவனிடம்… ”அதுக்கென்ன.. வந்துச்சு இப்போ” “இதே மாதிரி ஃபர்ஸ்ட் நைட்லயும் அவளை சாப்பிட வச்சு பார்த்துட்டு இருப்போம்னு தெரியாம போச்சு… அப்போ கூட சாப்பிட்டு இருந்தப்போ வேணுமான்னு கேட்டுச்சு அந்த குட்டிப் பிசாசு… ஆனா என் பொண்டாட்டிக்கு அது கூட கேட்கத் தோணலை…” என்ற போதே… இவன் வெட்டிக் கொடுத்த பாதி ஆப்பிள் உள்ளேயும் வெளியேயும் இருக்க ஆவென்று இவள் வாய் பிளந்தபடி ராகவ்வைப் பார்க்க… சட்டென்று அவளை இழுத்தவன் அவளிடமிருந்த ஆப்பிள் துண்டின் மறுமுனையை உரிமையுடன் தனதாக்கிக் கொண்டுதான்… அவளை விட்டு விலகினான்… கண்சிமிட்டியபடி… “ஆனால் அவ புருசனுக்கு அதை எப்படி வாங்கிக்கனும்னு தெரியும் ” என்று வேறு சீண்டலாக முடிக்க.. இப்பொது .. சந்தியா சீண்டினாள் ராகவ்வை .. “யாரோ ஒரு பொண்ணுக்காக அர்த்த ராத்திரில க்யூல நின்னு உப்புமா வாங்கிக் கொடுத்தேல்ல… இப்போ எனக்கு பசிக்குது… “ என்று வம்பிழுக்க.. அவள் சீண்டல் எல்லாம் இவன் கவனத்தில் நிற்கவில்லை.. இப்போது மனைவியின் பசி மட்டுமே இவனுக்கு தெரிய… மணியைப் பார்த்தான்… நடுநிசியைத் தாண்டியிருக்க..… ”பசிக்குதா சந்தியா… நான் வேண்டும்னா … கீழ கிச்சன்ல ஏதாவது எடுத்துட்டு வரவா” கவலையோடு அக்கறையோடு கேட்டவனை கண்களால் நிரப்பியபடி ஆப்பிளை அசை போட்டுக் கொண்டிருந்தாள்… அவனின் அன்பில் நெகிழ்ந்து… அவன் மனைவி கண்கள் கலங்கி விட… “நான் உன்னை ஓட்டுறதுக்குனு சும்மா சொன்னேன் ரகு… இவ்ளோ சீரியஸாவா எடுத்துக்குவ…” என்ற போதே… “நீ சொல்ற வார்த்தையும் எனக்கு முக்கியம் சகி.. அது மட்டும்தான் எனக்கு முக்கியம்… அதே மாதிரிதான் நானும் உனக்கு இருக்கனும்… அதாவது நான் மட்டும் தான் உனக்கு முக்கியமா இருக்கனும்” என்று முடித்தவன்… தான் சொல்வது அவளுக்கு புரிகிறதா என்று … அவளைப் பார்க்க… களைப்புற்றிருந்த அவள் கண்கள் மட்டுமே தெரிய… அதற்கு மேல் அந்த இரவை நீட்டிக்க விரும்பாதாவனாக அவளை உறங்கச் சொன்னவனிடம்… விழி விரிய ஆச்சரியமாகப் பார்க்க… “என்ன பார்க்கிற … இன்னைக்கு உன்னை வச்சு … “ என்று ஆரம்பித்தவன்…. அடுத்து என்ன சொல்ல வந்தானோ…. அதை மாற்றிவிட்டு… “படுத்து தூங்கு…. “ என்று அதட்ட… இவளுக்கும் ஓய்வு தேவைப்பட மேற்கொண்டு ஏதும் பேசாமல் படுத்தவள்… பின் ஏதோ யோசித்தவளாக… தன் அருகில் படுத்திருந்தவனிடம் திரும்பி அவனைச் சுரண்ட… இவன் என்னவென்று நோக்க.. “நீ நல்லவன்னு தெரியும்… ஆனால் இவ்ளோ நல்லவனாடா” அப்பாவியாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டிருந்தாலும்… உள்ளே டன் டனாக நக்கல் வழிய… ”பேசு பேசு… இன்னைக்கு ஒருநாள் மட்டும் பேசு… ” என்று நக்கலாகவே பதில் கொடுத்தான் சிரித்தபடியே… அவனின் சிரிப்பில் தன்னைத் தொலைத்தவள்.. அவன் சிரிப்பு இன்னும் சீண்டும் எண்ணத்தை உத்வேகப்படுத்த “ட்ரிப்பிள் ஆர்… ட்ரிப்பிள் ஓகேதானே… நாளைக்கு என்னை பழி போடக் கூடாது..” என்று உஷாராகப் பேச… “படுடி… கடுப்பைக் கிளப்பாமல்… சிங்கிள் ஓகே கூட கிடையாதுதான்.. வேற வழி… நான் இப்டின்னு கைய வச்சு… உனக்கு ஏதாவது ஆச்சு… வேற யாரும் வேண்டாம்… உங்க அம்மா போதும் என்னை கொன்னு போட…” “அப்போ என் அம்மாக்குத்தான் பயம்… வசந்திக்கு கூட ஒரு ஆள் பயப்புடுது… ” என்றவளின் குரலில் அப்படி ஒரு துள்ளல்.. இவனோ முறைக்க… அவனிடம் இன்னும் நெருங்கி… “அந்த மௌனராகம் மோகனுக்கு அப்புறம்.. வரலாறு உன்னை” என்று ஆரம்பிக்க… பல்லைக் கடிக்க ஆரம்பித்தவன்... ”இப்போ படுக்குறியா… இல்லை… “ என்ற ராகவ் கடுப்பாக ஆரம்பிக்குபோதே… “ஒகே ஒகே குட்நைட் ட்ரிப்பிள் ஆர்… இல்லை குட் மார்னிங்” என்று அவசர அவசரமாக அருகில் இருந்த போர்வையை எடுத்து தலை முதல் கால் வரை போர்த்தியபடி தூங்க ஆயத்தமாக… மொத்தமாக அதிர்ந்தது ராகவ் தான்… “ஏய் என்னடி பண்ற…” என்றபோதே “தூங்கப் போறேன் ரகு… பார்த்தா எப்படி தெரியுது” என்று போர்வைக்குள் இருந்த படியே கூற… “அடிங்க…. இப்படிலாம் படுத்தா எனக்கு பயமா இருக்கு…அட்லீஸ்ட் முகத்தை விட்டுட்டு போர்த்திக்கோ” என்ற போதே சந்தியாவுக்கு இப்படி படுத்தால் தான் தூக்கம் வரும் என்பதே உண்மை… சிறு வயதில் இருந்தே அப்படித்தான்….அந்த வயதில் அவளது பாட்டி சொன்ன பேய்க் கதைகளின் தாக்கம்… அவளுக்குள் இன்னும் இருக்க… போர்வையில் தன்னைச் சுற்றி முற்றிலுமாக அரணாக்கி அமைத்தால் மட்டுமே…. தூக்கம் வரும்…. யாருமே (அதாவது பேய்) தன்னை நெருங்காமல் இருப்பது போன்ற பிரமை… இப்படித்தான் இத்தனை நாளின் அவளின் தூக்கம் இருக்க…. இன்றும் அதையே கடைபிடித்தவளாக “எனக்கு இப்படி தூங்கினாத்தான் தூக்கம் வரும்… நீ இப்படி படுக்க மாட்டியா ரகு…. “ என்று வேறு கேட்டவள்… அப்படியே தூங்கப் போக கடவுளே என்று தலையில் கைவைத்து அமர்ந்தவன் அவளின் மணாளனே.. ஆக மொத்தம்… தாபமும்.. மோகமுமாக கூடலில் ஆரம்பிக்க வேண்டிய அவர்கள் தாம்பத்திய பந்தம். .. அன்பும்.. நேசமுமாக… காதலில் ஆரம்பித்திருந்தது...

/*உயிரே உந்தன் கண்கள் காணும் கனவில் கூட நான் வந்து தாலாட்டு பாடுவேன்

காற்றில் தூசும் வந்து உந்தன் கண்ணில் பட்டால் பூங்காற்றை நான் கூண்டில் ஏற்றுவேன்

உன்னை கொடு என்னை தருவேன் இதுதான் காதலடி

கண்ணீர் கொடு புன்னகை தருவேன் இதுவும் காதலடி*/