அன்பே… நீ இன்றி??? -1

அத்தியாயம் 1:

“அம்மா டிபன் ரெடியா எனக்கு…. லேட் ஆகிவிட்டது” என்ற பார்வதியின் குரலில் அந்த இல்லம் அதிர்ந்தது.

தங்கையின் குரலில் மொபைலில் பேசிக் கொண்டிருந்த சாரகேஷ் அவசர அவசரமாக கட் செய்தவன்

டைனிங் டேபிளின் அருகில் நின்றிருந்த அவனது அம்மா தேவகியின் அருகில் சென்றான்.

“எதுக்குமா இந்த ஆர்ப்பாட்டம் பண்றா இவள்….. இன்னும் டைம் இருக்குமா … என்னோட தானே வருகிறாள்…. பின்ன என்ன இவளுக்கு? என்றவனிடத்தில் அவனது அம்மா பதில் சொல்லும் முன் ’பார்வதி’ பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தாள்

“எனதருமை சகோதரனே…. இன்றுதான் முதல் நாள் என் புதிய அலுவலகத்திற்கு , அதனால்தான் இந்த ஆர்ப்பாட்டம் அதுமட்டுமில்லமால் நான் தனியாக போனால் கூட எனக்கு இந்த பதட்டம் இல்லை. நீ அட்வைஸ் பண்ணியே கொல்லுவ. அது வேற டென்ஷன் எனக்கு.” என்று சாப்பிட அமர்ந்தவளை கவலையோடு பார்த்தாள்…… தேவகி

” ‘பாரு’ இந்த ஆஃப்ஸிலாவது கொஞ்சம் பார்த்து நடந்துக்கமா ஏற்கனவே பார்த்த அலுவலகம் மாதிரி பிரச்சனையோடு வராதம்மா என்றவளின் குரலில் கவலை தெரிந்தது.

அவளின் கவலையை நோக்கியவன்

“இதுக்குதான் ’பாரு’ வுக்கு திருமணம் செய்து கொடுக்கலாம் என்றால்

அவ பேச்சைக் கேட்டுகிட்டு இன்னும் ஒருவருடம் போகட்டும் என்கிறீரிகள்” என்றவனிடதில்

“அண்ணா உனக்கு அவசரம்னா நீ பண்ணிக் கொள். என்னை எதுக்கு இழுத்து விடுகிறாய் ?”

என்றவுடன்

”கிளம்பு ட்ராஃபிக் ஆகிவிடும் , அதன் பிறகு என்னதான் சொல்லுவ என்ற படி வேக வேகமாய் கை கழுவ எழுந்தான். அவன் நழுவுவதை உணர்ந்தவள்

சாரகேஷை பார்த்த படியே எழுந்து, கை கழுவும் இடத்தில் அவன் அருகே சென்று

“என்னண்ணா இன்னும் ரெட்டை சடை, லவ் லெட்டர் ஞாபகமா?” என்று கண்ணடித்தவளிடம்

கொஞ்சம் முறைத்தவன் “அப்டிலாம் இல்லை , அதெல்லாம் முடிந்து போன கதை….. இல்லைனா அம்மாவின் பெண் பார்க்கும் படலத்திற்கு ஒத்துக் கொண்டிருப்பேனா” என்றபடி நகர்ந்தவனை யோசனையோடு பார்த்தாள். மீண்டும் யோசித்தவள்…….

”அப்போ பிளாஸ்டிக் சர்ஜரி டாக்டரம்மா கூட இல்லையா” என்று போலியான கவலை படிந்த முகத்தோடு ஓட்ட

பார்வையால் அவளை அடக்கியவன்

”ப்ச்ச் என்ன விடு ’பாரு’ , இந்த ஆஃபிசிலாவது கொஞ்சம் அடக்கி வாசி, ஏற்கனேவே பார்த்த இரண்டு இடங்களுமே உனக்கு நல்ல அனுபவம் கொடுக்க வில்லை என்றவனிடம் ,பதில் சொல்ல வாய் திறந்தவளிடம் ,

“இரு நான் பேசி முடித்து விடுகிறேன் . அதன் பின் பேசு” என்றவன் தொடர்ந்தான்

”முதல் அலுவலத்தில் உன் மேலதிகாரியால் பிரச்சனை…… அவன் பண்ணிய தவறுகளை எல்லாம் நிர்வாகத்தில் முறையிட்டு அவனை வேலையில் இருந்து தூக்க வைத்தாய்…. ஆனால் அதன் பிறகு செல்ல மறுத்து விட்டாய்.. அடுத்த போன அலுவலகத்தில் ஒரு படி மேலே போய் நிர்வாகத்தில் பல குளறுபடிகள் என்று அங்கும் பிரச்சனை…. அது கோர்ட் வரை கொண்டு போய் விட்டது. கடைசியில் அந்த அலுவலகமே மூடக் காரணமாகி விட்டாய்….. உனது தைரியம் எனக்கு பிடித்து இருக்கிறது….. ஆனால் அண்ணன் என்ற முறையில் கொஞ்சம் கவலை, பயம்.. மற்றபடி எனக்கு பெருமைதாண்டா உன் மேல” என்றவனிடம்

”ம்ம்ம் புரியுது புரியுது என்றவள், இந்த தடவை உனக்கு அந்த கஷ்டம் வராதுண்ணா” என்றவளை நோக்கியவனிடம் ,

”வா வா போய்க் கொண்டே பேசலாம்” என்று மேஜையில் இருந்த தனது சான்றிதழ்களை சரிபார்த்தவள்………

”வீட்ல ஒரு பேரு சர்டிஃபிகேட்ல ஒரு பேரு……”.. என்று அலுத்தபடி கிளம்பினாள்.

பூசை அறையில் சாரகேஷிடம்

“சாரகேஷ் அந்த இடம் பொருத்தமா இருந்தா பார்க்கச் சொல்லவா……… புரோக்கர் கிட்ட சொல்லிடவா…….” என்றபோது….

”ஏம்மா நான் தான்….. உங்களுக்கு ஓகே என்றால் எனக்கும் சர்னு சொல்லிட்டேனே” என்று சொல்ல

பாரு என்கிற பார்வதியோ

”அடேங்கப்பா என்ன ஒரு அடக்கம் என் அண்ணனுக்கு…. என்றவள் ’தீ’ என்று ஆரம்பிக்க….

தாயும்…தமையனும் முறைக்க…..

”இல்லம்மா ’தீ’ பிடிக்க ’தீ’ பிடிக்கனு சாங்க் பாட வந்தேன் என்று அவர்களின் முறைப்பில் சொல்ல இல்லை இல்லை உளற…

சாமி ரூம்ல பாடுற பாட்டா ’பாரு’ இது…… உன்னை என்று தேவகி அர்ச்சனையை ஆரம்பிக்க சாரகேஷ் நல்லா வேணும் உனக்கு என்ற பார்வையில் வாய்க்குள்ளாக சிரிக்க….. பார்வதி சாரகேசைப் பார்த்து முறைக்க என்று அந்த நிமிடங்கள் கடந்தது…. அதன் பின்

அன்னையிடம் ஆசிர்வாதம் வாங்கிவிட்டு, நினைவாகிப் போன தந்தையை வணங்கி விட்டு சாரகேஷுடன் கிளம்பினாள்.

சிறிது தூரம் சென்றவுடன் ,தன் சகோதரனின் கவலை படிந்த முகத்தைப் பார்த்தவள்,

“அண்ணா, இந்த அலுவலகத்தில் எனக்கு ஒரு பிரச்சனையும் இருக்காது. ஏனென்றால் என் முந்தைய அலுவலக விபரங்கள் தான் இந்த வேலைக்கு காரணம். அதாவது எனது தைரியம். அதை புரிந்துகொள் . அதுமட்டுமில்லாமல் , அந்த ஆஃபிஸ் பற்றி முழு விபரமும் சேகரித்து விட்டேன் என்றபடி தொடர்ந்தாள்.

“VD Promotors” தொடங்கி 6 மாதம் ஆகின்றது. அதன் நிர்வாகத் தலைவர்கள் விஜயேந்தர் மற்றும் அவரது தங்கை கணவர் தீபன்….. இது மட்டுமில்லாமல் விஜய் பில்டர்ஸ் அவரின் மற்றொரு கம்பெனி…… இது அவரது மூலதனத்தில் உருவானது. மற்ற தொழில்கள் அனைத்தும் குடும்ப உறுப்பினர்களுடன் பங்கு. தென் என்றவள் சிறிது இடைவெளி விட்டு ,

“விடி ப்ரொமோடொர்ஸ் துவங்குவதற்கு முன் இவருக்கு தொழிலில் மிகப் பெரிய அடியாம். அதாவது நஷ்டம் இல்லை. கிடைக்கவிருந்த மிகப் பெரிய ப்ரொஜெக்ட் கடைசி நேரத்தில் கை நழுவி விட்டதாம். அது அவரின் கனவு ப்ராஜெக்டாம். அதில் 3 மாதம் அப்செட் ஆனவர் பின் தொடங்கிய தொழில் இதுவாம். வைராக்கியம் , இலட்சியம், தொழில் நுணுக்கம்,வியாபார தந்திரம் என்று எல்லா விதத்திலும் பேசப்படுபவர் என்று விஜயேந்தரைப் பற்றி அடுக்கியவள், சாரகேஷின் முகத்தினை பார்த்த படி என்னுடைய ரெஸ்யூம் பார்த்தவுடனே என்னை பற்றி தெரிந்து கொண்டே எந்தவொரு இன்டெர்வியுவும் வைக்காமல், என்னை மாதிரி ஒரு தைரியமான பெண் தான் இந்த வேலைக்கு வேண்டும்” என்று சொல்லியவர்……. என்று இல்லாத சுடிதார் காலரை தூக்கியபடி பேசியவளை சிரித்தபடி பார்த்தவன் அவளை வம்பிழுக்கும் நோக்கத்தில்

“உன்னை நம்பி வேலைக்கு எடுத்திருக்கார், அங்கே நீ என்ன திருவிளையாடல் பண்ண போகிறாயோ……… பாவம் அந்த மனுஷன்…. இந்த ஆபிஸ் எத்தனை நாளைக்கோ“ என்றவனிடம் முறைத்தவள் , வெளியே வேடிக்கை பார்க்கத் தொடங்கினாள்.

ஆனால் விஜயேந்தர் வாழ்க்கையில் திருவிளையாடல் பண்ணப் போவது தான் தான் என்று தெரியாமல்…….. தன்னால் தான் இந்த முறை அவள் தங்கை அந்த அலுவலகத்தை விட்டு வெளியேறப் போகிறாள்…. என்ற விபரம் அறியாமல் சாரகேஷ் பேசினான்

அதன் பிறகு அலுவலக விபரங்களைப் பற்றி விசாரிக்க ஆரம்பித்தான்……..

“எத்தனை மெம்பர்ஸ் இருக்காங்க……….. ஆபிஸ் டைம் என்ன” என்று கேட்க

“ஆமாம்………இப்போ கேளு……… ரொம்ப சீக்கிரமா கேட்டுட்ட” என்று சலித்தபடி

“ஹாஸ்பிட்டலே கதினு போன வாரம் ஃபுல்ல டேரா போட்டுட்டு……….. பெருசா விசாரிக்க வந்துட்ட….” என்றவளிடம்

“சொல்லும்மா… அண்ணா சாரி கேட்டுக்கிறேன்” என்று கொஞ்சி கெஞ்ச

“30 மெம்பர்ஸ்……… வழக்கம் போல 9-6 தான் என்றபடி……….இந்த ஆபிஸுக்கு நான் இன்டெர்வியூக்கு போகல…… விஜய் பில்டர்ஸுக்குதான் போனேன்………. அது பெரிய ஆபிஸ்…… ஆனால்…. அங்கே வேண்டாம் என்று….. சுரேந்தர்…….. அதாவது விஜயேந்தர் தம்பிதான் எனக்கு இந்த ஆபிஸ்ல ஜாயின் பண்ண அப்பாயிண்ட்மெண்ட் கொடுத்தார்…… ”

இப்போது சாரகெஷ் விஜயேந்தர் மேரேஜ் ஆனவரா பாரு என்று கேட்க

“ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்…. திருமணம் ஆனவர்தான்,,,, அப்படித்தான் கேள்விப் பட்டேன்….. என்று சொல்ல சாரகேஷ் முகம் தெளிய…

”ஆனால்….. மனைவி கூட சேர்ந்து வாழவில்லையாம்…. அப்டினும் சொன்னாங்க நான் பெருசா கேட்டுக்கலை” என்று சொல்ல…………

”ஏன்” என்று கேட்டான் கொஞ்சம் உள்ளே போன குரலில்

அதெல்லாம் விசாரிக்கலை…. தேவை இல்லாத விசயம்னு விட்டுட்டேன் “ எனச் சொல்ல….

தங்கையே தேவை இல்லாத விசயம் என்று சொல்லும் போது சாரகேஷும் அதற்கு மேல் விசாரிக்க வில்லை

அவர்களது கார் ’விடி ப்ரொமோட்டர்ஸ்’ முன் நின்றது. சகோதரனின் வாழ்த்துக்களை பெற்றவள் , இறங்கும் முன்,

“ஆனாலும்…. ரிசல்ட் தெரியாமல் ரீஎக்சாம் எழுத பிடிக்கலைதானே அண்ணா” என்றவளை பார்த்து

“பார்வதி… அவள் தோழியைப் பற்றி சொல்கிறாள்… என்பதை புரிந்ததால் அமைதியாய் அவளைப் பார்த்து மெளனப் புன்னகையுடன் காரைக் கிளப்பினான்.

அலுவலகத்தின் உள்ளே நுழைந்த பார்வதி தனது சான்றிதழ்களை சமர்ப்பித்தவள், விஜயேந்தரைப் பார்த்த பின்னால் தான் அலுவலகப் பணியில் பொறுப்பேற்க முடியும் என்பதால் ரிசெப்சனில் காத்திருந்தாள்.

10 நிமிடங்கள் போன நிலையில் ஆக்செஸ் கார்டின் சத்தம் கேட்ட நொடியில் ஹிண்டு பேப்பரில் இருந்து தலை நிமிர்த்தியவள் சந்தோசத்தில் கண் விரித்தவளின் உதடு தானாகவே ’தீக்‌ஷா’ என்றது.

பார்வதியைப் பார்த்த படியே வந்த ’தீக்‌ஷா’ வின் நிலைமையும் கிட்டத் தட்ட அதேதான். ஆனால் அவள் இவளைப் போல் மலைத்து நிற்காமல் ……. ஓடோடி வந்து சந்தோசத்துடன் கட்டிக் கொண்டாள்…..

ஏறக்குறைய 7 வருடங்களில் இருவரும் இழந்த நாட்களை அந்த அணைப்பு நிறைவேற்ற முடிய வில்லை. இருவருக்கும் நிறைய பேச வேண்டியிருந்தது. முதலில் உணர்வுக்கு வந்தவள் பார்வதிதான்.

உடனே தீக்‌ஷாவை முறைக்க ஆரம்பித்தாள்.

அவளின் கோபத்தினை உணர்ந்த தீக்‌ஷா, சற்று மெல்லிய குரலில் “ என் மேல நீ கோபமாய் இருப்பாய் என்று தெரியும்” சாரி அன்னைக்கு சூழ்நிலையில் எனக்கு என்ன “ என்ற போதே

தீக்‌ஷாவை முறைத்த பாவனையை மாற்றாமல்……… ”அண்ணா செஞ்ச தப்புக்கு நான்” என்று பேச ஆரம்பிக்க…..

அந்த அலுவலகத்தின் MD…. விஜய் என்று அழைக்கப்படும் விஜயேந்தர் உள்ளே நுழைந்தான்…….. விஜய் தான் வருகிறான் என்று பின்னால் திரும்பாமலே உணர்ந்த தீக்‌ஷா……… பார்வதியிடம்

“உனக்கு வேற ஆஃபிசே கிடைக்கவில்லையாடி…………போயும் போயும் இதுதான் கிடைத்ததா” என்றாள் இகழ்ச்சியாக….. சத்தமாகவே…………

கண்டிப்பாக உள்ளே நுழைந்த விஜயின் காதுகளிலும் இது விழாமல் இருந்திருக்காது…….

பார்வதி அதிர்ந்து விஜயை நோக்க……… விஜயும் பார்வதியை ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு அவன் வழியில் போக…….. விழி பிதுங்க நின்றவள் பார்வதிதான்…

’தீக்‌ஷா’ என்றவளிடம்……. அலட்சியமாகப் பார்த்த தீக்‌ஷா

”நீ இப்போ நான் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிற வேலைக்காகத்தான் எடுக்கப்பட்டிருக்கிறாய்….” என்று அடுத்த குண்டை தூக்கிப் போட்டாள்

“என்னடி சொல்ற……….. நீ வேலையை ரிசைன் பண்ணிட்டியா” என்று பார்வதி தோழியை பார்த்த நேரத்திலே அவள் இனி வேலைக்கு வர மாட்டாளோ என்று ஆற்றாமையுடன் கேட்க

“இல்ல…….. இது ஒரு வேலை… இத நான் ரிசைன் வேற பண்ணனுமா” என்று கேலியாகச் சொன்னவள்…. தோழியே அந்த வேலைக்குதான் வந்திருக்கிறாள் என்று உணர்ந்து… நாக்கைக் கடித்தவள்

“சாரி சாரி.. எந்த வேலையையும் தப்பா சொல்லக் கூடாதுல…. நான் சாஃப்ட்வேர்ல இருந்த ஆளு… ’பாரு’… இந்த வேலை செட் ஆகலை… அதுதான்………. போர்ப்பா…… நான் ஒழுங்கா வேலை பண்ணலை….. எனக்குத் தெரியாத வேலையைப் பார்க்கச் சொன்னா…… என்ன செய்வேன்……. சொதப்பதானே செய்வேன்……… ஆடிப் போய்ட்டான்…….. அதுதான் உடனடியா அந்த போஸ்ட்டுக்கு உன்னைப் போட்ருக்காங்க” என்றவளை வித்தியாசமாகப் பார்த்தபடி

“யாருடி ஆடிப் போய்ட்டான்….” என்று பார்வதி கேட்க

“இப்ப உள்ள நுழைந்தான்ல அந்த விருமாண்டி தான்……… வேற யாரு……….. “ என்று சொன்னவளின் விழிகளில் கோபம் வழிய…….

பார்வதியே பயந்து விட்டாள்……….

“என்ன தீக்‌ஷா……….. என்னவோ மாதிரி பேசுற……….. எதுனாலும் பிரச்சனையா…….” என்றவளிடம்………

“சொல்றேன் பாரு……… உன்கிட்ட நிறைய பேசனும்……… என்றவள்……. தன் நிலை மீண்டு அப்பா…அம்மா எப்டி இருக்க்காங்க………. அப்புறம்…… என்று தயங்க அவள் சாரகேஷைப் பற்றி விசாரிக்க தடுமாறுகிறாள் என்பதை உணர்ந்து

”அண்ணா நல்லா இருக்கான்…………. மேரேஜ் ஆகிடுச்சு” என்று வேண்டுமென்றே சீண்டலாய்ச் சொல்லி…. கவனமாய் தீக்‌ஷாவின் முகத்தைப் பார்க்க…..

திகைத்து பின் சுதாரித்து……….. “ஓ”…….. என்றவளின் அதிர்வை பார்வதி கண்களில் நிரப்பியபடி………..

”அப்டினு சொல்ல ஆசைதான்………பையன் யாருக்கும் ஓகே சொல்ல மாட்டேங்குறான்……… என்ன விசயம்னு தெரியல தீக்‌ஷா………… காதல் கத்தரிக்காய் என்று இருக்குமோ” என்றாள்……. கிண்டல் கலந்த புன்னகையை உதட்டில் நிரப்பி

தீக்சா சட்டென்று நிமிர்ந்து அவளைப் பார்த்தாள்………. பார்வதிக்கும் சாரகேஷ் தன்னிடம் லெட்டர் கொடுத்த விபரம் தெரிந்திருக்கிறது……… அதனால் தான் ஓட்டுகிறாள் என்பதை புரிந்தவளாய்…….. அவளை அவஸ்தையோடு பார்க்க

தோழியின் அவஸ்தை புரிந்து…….. ”தென் அப்பா 2 வருசத்துக்கு முன்னால தவறிட்டாங்க தீக்‌ஷா”” என்று கூற…………

துக்கத்தை பகிர்வதைப் போல “சாரி பாரு………. எப்டி.” என்று சொல்லி கைகளை பிடித்தவளிடம்…….

“ஹார்ட் அட்டாக்…… இப்போ ஓகே தீக்‌ஷா………” என்ற போதே

“நீங்க எப்போ சென்னை வந்தீர்கள்………..” என்று கேட்க

“4 வருசம் முன்னால்………. அண்ணாவுக்கு வேலை கிடைத்த பின்னால்…….. இங்கேயே செட்டில் ஆகி விட்டோம் “

தீக்‌ஷா அடுத்து ஏதோ பேச வர…………. பார்வதிக்கு விஜயிடமிருந்து அழைப்பு வந்திருக்க………….. அவனின் பிஏ வந்து அழைக்க பார்வதி கிளம்பினாள்……..

தீக்‌ஷா தன் இடத்தில் வந்து அமர்ந்தாள்……. அவளுக்கு சாரகேஷ் ஞாபகம் வர………… இன்னுமா நம்மை ஞாபகம் வைத்திருப்பான்………. அதெல்லாம் மறந்திருப்பான்….. என்று பார்வதியைவைப் பார்த்ததும் அவன் நினைவும் வர…. தலை வலிக்க ஆரம்பித்தது தீக்‌ஷாவிற்கு………. உடனே ஒரு மாத்திரையை எடுத்தவள்……….. போட்டுக் கொண்டு மெயிலைப் பார்க்க ஆரம்பித்தாள்…………..

எல்லாமே கஸ்டம்ருக்கு ரிப்ளை செய்ய வேண்டிய முக்கியமான மெயில்கள்……… அத்தனையையும் பார்த்தாள்தான்………. ஆனால் எத்ற்கும் ரிப்ளை செய்ய விரும்பாமல் டெலீட் செய்தாள்……..சிரித்தபடி…………… அவளுக்கென்று இருக்கும் மெயில் ஐடி இல்லை அது……… பதில் எல்லாம்………. விஜயின் ஐடியில்தான் அவள் அனுப்ப வேண்டும்….

”இந்த ஆபிஸை விட்டுப் போம்மா தாயி………. வேற வேலைக்கு போ……. இல்ல என்னமோ பண்ணுனு…. உன்னையவே உன் வாயால சொல்ல வைக்கல…. நான் தீக்‌ஷா இல்லடா விருமாண்டி” என்ற படியே

விஜயின் அறையில் பார்வதியிடம்…….. சில கேள்விகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தவன்……….. தனது மெயிலை………. ரீஃப்ரெஷ் செய்ய…………. அது புதிதாய் வந்த மெயில்கள் வரிசையில் 0 என்று காண்பிக்க………… வேகமாய் ட்ராஷ் ஃபோல்டரில் இருந்து ரீஸ்டோர் செய்ய ஆரம்பித்தான்………. இப்போது 10 என்று காண்பிக்க……. இன்னும் வேக வேகமாய் அதைத் தனது இன்னொரு ஐடிக்கு மாற்றிவிட்டு ………

”ஒகே சாருமதி………… இன்னைக்கே ஜாயின் பண்றீங்கதானே,,” என்றவன்’ அதோடு

”தென் ரிசெப்சன்ல …….” என்று நிறுத்தி அவளைப் பார்க்க

அவன் தீக்‌ஷாவைத்தான் கேட்கிறான் என்று புரிந்தவள்………… போச்சுடா………. தீக்‌ஷா பேசினதைப் பற்றி கேட்கப் போறானோ என்று தயங்கியபடி

“என் கூட படித்தவள்…………. ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறமா பார்க்கிறோம்………. ” என்று கூற

“ஓஹோ” என்று சொல்லி விட்டு

“கல்லுரியில் ஒன்றாகப் படித்தவர்களாயிருக்குமோ……. ஆனால் இவ காலேஜ் நேம் வேற இருந்த மாதிரி இருந்துச்சே…….” என்று யோசித்தவன்

“சரி மீண்டும் ரெஸ்யூமைப் பார்ப்போம்” என்று அந்த சிந்தனையை விலக்கி

“அப்டியா நல்லது…. அவளோட வேலையைத்தான் ஷேர் பண்ணிக்கப் போறீங்க…….. அவளுக்கு இந்த வேலை பழக்கமில்ல………. அதுனால சிரமப் படறா………. உங்களுக்கு அனுபவம் இருக்கு சோ கண்டிப்பா…. இதுல ப்ராப்ளம் இருக்காது……… என்றபடி… தீக்‌ஷாவுக்கு போன் செய்ய

“உள்ள வந்துட்டு போ” என்றபடி போனை வைத்துவிட்டு அவளுக்காக காத்திருக்க 10 நிமிடம் ஆகியும் வராமல் இருக்க…….. மீண்டும் போன் செய்ய

அவளும் எடுத்தாள் தான்

“என்ன” என்று குரலை உயர்த்திக் கேட்க

“நீ உள்ள வர்றீயா………. இல்ல நாங்க அங்க வரவா” என்று அவள் திமிரை எல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் சாதாரணமாகவும்…….. கொஞ்சம் கோபமாகவும் கேட்க

“வந்து தொலைக்கிறேன்” என்று மனதினுள் சொல்லியபடி போனை நங்கென்று வைத்தாள் தீக்‌ஷா….அதன் பின் ………

உள்ளே வந்தவளிடம்

“இவங்க மிஸ்.சாருமதி…………” தென் இவங்க

“உங்க ரெண்டு பேருக்குமே அறிமுகம் தேவை இல்லைதான்… ஆனால் சொல்ல வேண்டிய கடமை எனக்கு இருக்கிறது” என்றவனிடம் ஒன்றுமே சொல்லாமல்

“பாரு, நாம போகலாமா” என்று கேட்க

அவளின் பாரு என்ற விளிப்பில் விஜய் சாருமதியை அதிர்ந்து நோக்க………… அதைப் புரிந்து கொண்ட… பார்வதி

“என்னோட இன்னோரு பேர் அது” என்று சொல்ல…… விஜய்………… மனமெங்கும் ஏதேதோ ஞாபகங்கள்……….. அவர்கள் போகும் வரை பார்த்திருந்தவன் சாருமதியின் டீடெயில்சைப் பார்த்தவன்………..அவளின் பள்ளிப் படிப்பு திருச்சி என்று இருக்க………… இவள் திருச்சியா….. இவளது அண்ணன் சாரகேஷா” என்று யோசிக்க ஆரம்பித்து இருந்தான்………… இப்போது இவனுக்கு தலை வலிக்க………….

அவனுக்கென்று ப்ரத்தியோகமான அறையில் ஆளுயர கண்ணாடி முன் நின்று………… தன்னையை பார்த்தபடி

”விஜய் இதெல்லாம் தேவையாடா உனக்கு……… இன்னும் உன் வாழ்க்கைல என்னவெல்லாம் நடக்கப் போகிறதோ…… இத்தனை வருடம் கழித்து சாருமதி ஏன் வர வேண்டும்… இது எங்கு போய் முடியப் போகிறதோ…. அவள் அண்ணனால் குழப்பம் வருமோ“ என்று கலங்கி நின்றவனின் பார்வை………..

தன் மேலேயே தன் இதயத்தில் நிலைக்க………. மனம் புத்துணர்வு பெற…………. மீண்டும் தனது அறைக்கு வந்து தனது வேலைகளில் மூழ்க ஆரம்பித்தான்

-------------------

”தீக்‌ஷா என்னடி இப்டி பேசுற………. நீ இப்டிலாம் பேசுற ஆள் கிடையாதே………. நான் கூட திமிரா பேசுவேன்………. நீ மிகவும் அமைதியாச்சே” என்றவளிடம்…….

“சொல்றேன் பாரு…………….. என்றவள்…………… கண் கலங்கியவளாய்………

“பாரு என்னைச் சுத்தி என்ன நடக்குதுன்னே தெரியல பாரு……. நான் தனித் தீவுல நிற்கிற மாதிரி ஒரு ஃபீல்…….. உன்கிட்ட எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியல……… மூச்சு முட்டுது…………… சில நேரம்……. வெறுமை……. என்னை விட்டு எல்லாமே போன மாதிரி ஒரு ஃபீல்……. எனக்குனு யாருமே இல்லையோனு….. தவிக்கிற மாதிரி இருக்கு……….. என் உணர்வுகளை எல்லாம் யார்கிட்ட கொட்டுறதுனே தெரியல பார்வதி…… என்னை இந்த இடத்தில… என் நிலையில இருந்து காப்பாற்ற வந்த ரட்சகி மாதிரி தெரியுற நீ” என்றவள்…..தன்னைச் சுதாரித்து

“என்னை 24 மணி நேரமும் யாரோ வாட்ச் பண்ற மாதிரி எண்ணம்……… என்னோட வெளி வட்டாரம்…….. என் ஃப்ரென்ட்ஸ்….…. ஏன் என் வீட்டில் கூட யாருமே எனக்கு பிடிக்கவில்லை……… என்னை எல்லோரும் பரிதாபப் பார்வை பார்க்கிறார்கள்……. என்றவளின் ஒரு பேச்சும் புரியாமல் விழித்தாள் பார்வதி

அவளின் முக பாவனையப் பார்த்தவள்……….. சிரித்தபடி………….

“ஒண்ணும் புரியலையா…. நிதானமா சொல்கிறேன்… ரொம்ப குழம்பாதா….. அது மட்டும் இல்லை… முன்னே அமைதியாத்தான் இருந்தேன்……... சென்னை வந்த பின்னால் எனக்கும் கொஞ்சம் வாய் ஜாஸ்திதான் ஆகி விட்டது…. அம்மா கூட சொல்லித் திட்டுவாங்க என்றவள்…. பின் மீண்டும் சந்தோசமாக

“நீ இன்னைக்கு எங்க வீட்டுக்கு வருகிறாயா….. போகலாமா… அம்மா அப்பா எல்லோரும் சந்தோசப் படுவாங்க…. அண்ணா…….. அண்ணி……. ஸ்னோ பாப்பா எல்லாரையும் பார்க்கலாம்……. ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் வர்றேனு சொல்லு”. என்று சற்று முன் பேசியவளா இவள்…… நொடிக்கு நொடி மாறுகிறாளே……… என்ற யோசனையுடன் பார்வதியும் சரி என்று தலை ஆட்ட

இப்போது தீக்‌ஷா 4 ’ 0 க்ளாக் போகலாமா என்று கேட்க

“என்ன தீக்‌ஷா இன்னைக்குதான் ஜாயின் பண்ணி இருக்கேன்…. இன்னைக்கேவா……… ஆபிஸ் முடிந்த பின்னால் போகலாமே” என்று தயங்க

“ப்ச்ச்… என்ன வேலை போய்டும்னு நினைக்கிறியா…. இது ஒரு வேலை… அது போய்டும்னு வேற கவலையா உனக்கு…. உனக்குத் திறமை இருக்குடி…… உன் திறமைக்கு இங்க இல்லேனா எத்தனையோ இடத்தில்” என்று சொல்லி அவளை கெஞ்சலாய்ப் பார்க்க……….

“அடிப்பாவி…….. அப்போ வேலை காலினு கன்ஃபார்மா சொல்றியா…………” என்று அவளை அடித்தபடி………..

கொஞ்சம் தயக்கம் இருந்த போதும் “சரி” என்று சொல்லியபின் தோழியர் இருவரும் தங்கள் பள்ளி வாழ்க்கையின் நிகழ்வுகளை மீண்டும் நினைவு படுத்தி பேசிக் கொண்டிருந்தனர்….

அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் விஜய் அவர்கள் முன் வந்து நின்றான்

வந்தவன் பார்வதியிடம்….

“சாருமதி நான் கிளம்புகிறேன்….. மாலை 6 மணிக்குதான் வருவேன்… நான் உங்களிடம் உங்க வேலை விசயமா பேச வேண்டும்…. இப்போ டைம் இல்லை…. அதனால் நான் வருகிற வரை காத்திருக்க வேண்டும் “ என்று சொல்ல

தீக்‌ஷா…. இதை எதிர்பார்த்தவள் போல் மானிட்டரில் பார்வையை வைத்திருந்தாள்…. ஆனால் மனதில்….

“என்னைக்குமே போக மாட்டான்……… இன்னைக்கு என்ன இடையில போறான்” என்று தோன்றியது

”சரி சார்” என்றாள் தோழியைப் பார்த்தபடியே

விஜய் இப்போது தீக்‌ஷாவைப் பார்த்து…. “டேப்லட் போட்டியா என்று கேட்க….”

அவனுக்கு பதில் சொல்லாமல் வேகமாய் தன் கைப்பையைத் திறந்தவள்… அதில் இருந்த மாத்திரை பிரித்திருந்த கவரை அவன் கண் முன் குப்பைத் தொட்டியில் போட….

அதைப் பார்த்தபடி….”சரி வருகிறேன்” என்றபடி கிளம்ப… அவன் அந்தப் பக்கம் நகர்ந்தவுடன்…….. வேகமாய்த் தோழியிடம் திரும்பியவள்

“அதுதானே பார்த்தேன் விருமாண்டி அவ்ளோ ஈசியா விட்ருவானா என்ன” என்ற தோழியிடம் சொல்லும் போதே மீண்டும் வந்தான்…

”சாருமதி” என்றவன்…

”6 மணிக்கு நான் கண்டிப்பா வந்துருவேன்…… ஒருவேளை லேட் ஆனால் கூட….. நான் வருகிற வரை கண்டிப்பாக வெயிட் பண்ணுங்க….” என்று சொல்லியபடி

”இது என்னோட பெர்சனல் நம்பர்…… இம்பார்ட்டண்ட்னா கால் பண்ணுங்க….. ஞாபகம் வச்சுக்கோங்க……. நான் வர்ற வரை போகக் கூடாது……..மறக்காதீங்க…. ” என்று அதைச் சொல்லியவன் தீக்‌ஷாவைப் அர்த்தப் பார்வை பார்த்து வைக்க

“4 மணிக்கே நான் அவள கூட்டிட்டு கிளம்பிருவேனே………. நீ 6 மணிக்கு வந்தா என்ன அதுக்கு மேல வந்தா என்ன….” என்று இவளும் விஜயை நக்கலாகப் பார்த்து வைத்தாள்

இப்போது பார்வதி

“சார்… அதிகப்பட்சமாக எத்தனை மணி வரை என்று சொன்னால் நன்றாக இருக்கும்…. ஏனென்றால்… அண்ணாவை வரச் சொல்ல வேண்டும்” என்று ஒரு பெண்ணுக்கான எச்சரிக்கை உணர்வோடு சொல்ல

“என்னது அண்ணனா… தைரியமான பெண் என்றுதானே உங்களை எடுத்தேன்….. கூட்டிட்டு வர போகவே அண்ணன் உதவியா” என்று எரிச்சலுடன் சொல்ல

“இன்னைக்கு ஒருநாள் மட்டும் தான்….”. என்று பார்வதியும் சொல்லி முடிக்க…

“அண்ணா தங்கை பாசம் லாம் சாருக்கு தெரியாது பாரு….” என்றவள்…. தொடர்ந்து

“தங்கை விசம் குடித்தால் கூட…… சார்க்கு மனசு இரங்காது… அவ்ளோ ஒரு பாச மலர்…… இவர்கிட்ட போய் அண்ணன் தங்கைனு பேசுற” என்று நக்கலாகச் சொல்லி….. அவனை ஏளனமாகப் பார்க்க…..

விஜய் பதிலே சொல்லாமல்………. கிளம்பி விட்டான்……

”உனக்கு என்னடி பிரச்சனை இந்த கம்பெனில…..கொஞ்சம் கூட கம்பெனி முதலாளினு பார்க்காமல் இந்த பேச்சு பேசுற…….அவரும் ஒண்ணுமே சொல்ல மாட்டேன்கிறார்….” என்று சொல்ல

சிரித்தாள் தீக்‌ஷா…. கண்களில் ஈரமும் இருக்க….. அதைத் துடைத்தபடி

“பரிதாபம் பாரு….. என்னை எதிரியா பார்த்தவன் லாம் நான் என்ன சொன்னாலும் பொறுமையா போறான்…. இவன் என் கூட மல்லுக் கட்டும் போது கூட பெருசா தெரியல…. இவன் என்னைப் பார்க்கிற பரிதாபப் பார்வையைத்தான் தாங்க முடியல என்று சொன்னவளிடம்…………

“உன்னை ஏண்டி அவர் பரிதாபமா பார்க்க வேண்டும்….“ என்று கேட்க..

இதுனாலதான் என்று பாவனை காட்டினாள்

வாயைத் கொஞ்சமாய்த் திறந்து, நாக்கை இதழின் இடது ஓரம் எடுத்து சென்றவள்…… தலையைச் சரித்து …கண்களை பாதி மூடி பாவனை செய்ய…. அதிர்ந்தாள் பார்வதி….