ஹாய் ஃப்ரெண்ட்ஸ்.... அடுத்த அத்தியாயம் போட்டுட்டேன்.... ஹேப்பி ரீடிங்... சென்னை மக்கள் எல்லாம் எப்படி இருக்கீங்க... எல்லோரும் சேஃப் தானே... Hope all are safe.... நன்றி பிரவீணா அத்தியாயம் 15:   நள்ளிரவில் அந்த இரவில் இருளைக் கிழித்துக் கொண்டு சென்ற  அந்த வாகனத்தின் வேகத்தை வெளியில் இருந்து பார்ப்பவர்களுக்குத்தான் தெரியாது… அதை ஓட்டி வந்து கொண்டிருந்தவனின் கோபம்… ஆனால் உள்ளே அமர்ந்திருந்த செல்வியும் நரேனும் உணர்வார்களே…   இத்தனைக்கும் பிறகும் அமைதியாக தன் அருகில் அமர்ந்திருந்த நரேனை திரும்பி முறைத்த கார்த்திக்…   “நான் இவளைப் பற்றி இவ்வளவு சொல்லியும்… எப்டிடா இப்படி அமைதியா வர்ற…. இதே இடத்தில என் தங்கச்சி இருந்திருந்தான்னு வச்சுக்கோ… இந்தக் கார்  முன் சக்கரத்துக்கு  ரத்த பூஜைதான் நடந்திருக்கும்….” அவனின் அந்த வார்த்தைகளிலேயே அவனின் கோபம் எந்த அளவுக்கு உச்சகட்டத்தில் இருக்கும் என்று நரேனுக்குப் புரிய   “இப்போ என்னை என்ன பண்ணச் சொல்ற….”  நரேன் நண்பனிடம் அமைதியான குரலில் கேட்டாலும்…. பின்னால் திரும்பி தங்கையிடம் முறைப்பான பார்வையும் பார்த்து வைத்தான்தான் நரேன்…   “ஏண்டா நீ அவ அண்னன் தானே…. விசயத்ததை சொன்னா… இதுதான் உன் ரியாக்‌ஷன்டா….” இப்போது கார்த்திக்கின் குரலில் கோபம் இல்லை… எரிச்சல் மட்டுமே மிச்சம் இருக்க   “இப்போ நான் என்ன அட்வைஸ் பண்ணினாலும்… அவ மறுபடியும் மறுபடியும் அவ பிடிச்ச பிடிலதான் இருப்பா… உன்னை லவ் பண்றேன்னு தான் பேசப் போறா…விட்டுப் பிடிப்போம்….” நரேன் பேசும் போதே…   “நான் எப்போதுமே என்னோட பிடிலதான் இருப்பேன்… மாறவே மாட்டேன்… அது இந்த ஜென்மத்துல நடக்கவே நடக்காது” செல்வி வேகமாகச் சொல்ல   ”பார்த்தியா…. பார்த்தியா… நான்  யார்கிட்டயும் சொல்லாம இவளை விட்டேன்ல… அதுக்குத்தான் இப்போ நான் தண்டனை அனுபவிக்கிறேன்…. இதுல நீயும் விட்டுப் பிடிக்கப் போறியா…. இவளை..” கார்த்திக் செல்வியிடம் பார்த்து கடுப்பும் கோபமும் கலந்து பல்லைக் கடிக்க நரேன் மனம் வலித்தது… தங்கைக்காக… நண்பன் என்றாலும் அவன் திட்டுவது தன் தங்கையை அல்லவா… ஒருநாள் கூட அவளை அவர்கள் வீட்டில் இம்மென்று சொன்னது கிடையாது…     “நரேனுக்கு நன்றாகத் தெரியும்… கார்த்திக் ஒருபோதும் செல்வியை ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டான் என்று…  கார்த்திக்கின் அனைத்து குணநலன்களுமே இவன் அறிவான்…”   எந்த அளவுக்கு நண்பனைப் பற்றி அவனுக்குத் தெரியுமோ அதே அளவு நம்பிக்கை இருந்தது தங்கையின் மனதை மாற்றி விடலாம் என்று..   முள் மேல் விழுந்த சேலை போல… தங்கையின் வாழ்க்கையையும்…. அவள் மனதையும் மீட்டெடுக்க வேண்டும்…  செல்விக்கு இந்த வயதில் இது தேவையில்லாத ஒன்றுதான்… அதற்காக கார்த்திக் போல எல்லாம் ராட்சசனாகவெல்லாம் மாற முடியாது… அதே போல் அவன் தன் தங்கையைத் திட்டுவதையும் அவனால் பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியவில்லை   ”டேய் நான் பார்த்துக்கிறேன்…. என் தங்கச்சி பற்றி இனி நீ கவலைப்படாத அவ உன் வழியில் இனி வரமாட்டா…”  என்று முடிக்க… அதற்கு பதிலாக செல்வி ஏதோ பேசப் போக…. நரேன் ஒரு முறை முறைத்தான் தன் தங்கையை…. அவ்வளவுதான் செல்வி சட்டென்று அடங்கினாள்… அவனுக்கு கோபம் அவ்வளவு சீக்கிரம் வராதே… கார்த்திக்கிடம்… அவன் கோபத்தின் முன் பதிலுக்கு பதில் வாயாடியவளுக்கு தன் அண்ணனிடம் பதில் பேச வரவில்லை…   நரேன் கார்த்திக் போல அடிக்கடி கோபப்படுபவன் அல்ல… அவ்வளவு சுலபமாக யாரிடமும் கோபப்படவும் மாட்டான்….  அடி தடியிலும் இறங்க மாட்டான்…. அப்படிப்பட்டவன் ஒருவன் மீது கோபப்பட்டாலோ…. இல்லை விரோதியாகப் பார்த்தாலோ அதில் கண்டிப்பாக ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்க வேண்டும்…  நரேனுக்கும் கோபம் வரும்… அவனுக்கும் ஒருவனை பிடிக்காமல் இருக்கிறது என்றால் அது செழியன் மட்டுமே   செழியனிடம் பேசாமல் இருப்பதற்கும்… அவனைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் விரோதியாகப் பார்ப்பத்தற்கும் பின்னால் ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்கிறது என்று அனைவருக்கும் தெரியும்…   செழியனும் அது என்னவென்று சொன்னதில்லை… இவனும் சொன்னதில்லை…. ஆக நரேனின் கோபப்பார்வையில் தானாகவே அடங்கினாள்…   ஆக கார்த்திக்கின் கோபத்தை…. ஆக்ரோஷத்தை எல்லாம்  இயல்பாக அலட்சியப்படுத்துபள்….. தன் சகோதரனின் அமைதியான  அழுத்தமான் கோ முறைப்பில்  அடங்கினாள் செல்வி… மனதில் வலியுடன் கண்களை மூடியவளுக்குள் சற்று முன் நடந்த சம்பவங்கள் வந்து நின்றன….   --- கார்த்திக் கேக் இருந்த அட்டைப் பெட்டியை கேக்கோடு வெளியே வீசி எறிந்திருக்க ”கேக்கை தூக்கி வீசிட்டா…. என் மனசுல இருக்கிற உங்கள தூக்கி எறிஞ்சிட்டோம்னு நினைப்பா…” செல்வியும் கோபத்தோடு கேட்க…. வேகமாக  ஓட்டுநர் இருக்கையில் இருந்து இறங்கி வந்தவன்…. பின்னால் அவள் அருகில் போய் அமர்ந்திருந்தான்…  அதே வேகத்தில் வாகனத்தின் கதவையும் சாத்தி இருக்க… செல்வியோ கண்களில் அச்சத்தைக் கொண்டு வந்திருந்தாலும்…. சிலை போல் அமர்ந்திருந்தாள்…   “ஏய்…. இன்னையோட நீ நடத்துற கூத்துக்கெல்லாம் முடிவு கட்றேன்…. உன் அண்ணன் வரட்டும் அவன்கிட்டயும் இருக்கு கச்சேரி…” என்ற போதே  செல்வி இதழை அலட்சியமாக சுழிக்க….   அவளின் அலட்சிய பாவத்தில் கார்த்திக்கோ தீப்பிழம்பானான் இன்னும் கோபத்தில்….   “ஆமா… என்னைப் பற்றி என்ன தெரியும்னு… இந்த லூசுத்தனமான வேலைலாம் பண்ற…”   செல்வி அமைதியாக இருக்க   “ஏய் கேட்கிறேன்ல சொல்லு…. என்ன தெரியும் உனக்கு…. “   “சரி அதை விடு…. என்ன தைரியத்துல என்கிட்ட லவ் யூன்னு வந்து நிற்கிற… “   “என்ன தைரியம் வேனும்…. எனக்குப் பிடிச்சிருக்கு…. சொல்லத் தோணுச்சு…” செல்வியும்  அவனிடம் நிமிர்ந்த பார்வையோடு கேட்டுக் கொண்டிருக்கும்  போதே…   ஆள்காட்டி விரல் காட்டி எச்சரித்து அவளை அவளின் பேச்சை நிறுத்தியவன்….   ”நாங்க உங்க கூடலாம் சரிசமமாத்தான் பழகுறோம்… அதுனால…. கோபுரமும் குப்பையும் சரிசமமா …” என்றவன்… என்ன நினைத்தானோ தன் வார்த்தைகளைத் தொடாமல்   “எங்க அந்தஸ்து…. நாங்க யார் இதெல்லாம் உனக்குத் தெரியுமா தெரியாதா…. படிச்சிருக்கீங்க… நாகரீகம் அது இதுன்னு என்ன வந்தாலும் எங்க கால் தூசிக்கு பக்கத்துல கூட நீங்க வர மாட்டீங்க….” என்றவனை அற்பப் பார்வை பார்த்தாள் செல்வி…   ”ஏன் என் அப்பாவும் அம்மாவும் கலப்பு திருமணம் பண்ணதுனால சொல்றீங்களா…. நாங்களும்” என்ற போதே   “இங்க பாரு… நீ… இல்ல உன் குடும்பம் யாரா வேணும்னாலும் இருந்துக்கங்க…. எனக்குனு…. என் குடும்பத்துக்குனு ஒரு மதிப்பு இருக்கு…. நான் அதை கலைக்க மாட்டேன்…. மாறவும் விட மாட்டேன்… “   ”அந்த ஒடுகாலிய வெட்டிப் போட்ருந்தால் நீயெல்லாம் இப்படி வந்து என் முன்னாடி நின்னு பேசிட்டுருக்க மாட்ட… அவளாலதான்.. எனக்கு இந்த நிலைமை… என்னை எல்லோரும் ஈஸியா நெனச்சுட்டீங்க ”  கார்த்திக் கமலியையும் விட்டு வைக்க வில்லை….   செல்வி இப்போது பதட்டத்துடன்   “என்னோட காதல் உண்மை கார்த்…” செல்வியைப் பேச விடவில்லை கார்த்திக்   ”என் பேரைச் சொன்ன…. பல்ல உடச்சுருவேன்….”  கார்த்திக்கின் கோபம் கரை உடைத்திருக்க…. “ஏய் இப்போ சொல்றேன் கேட்டுக்கோ….  அந்தக் கமலி இல்லேனா என்ன… எங்க ஆளுங்கள்ள ஆயிரம் பேர்… ஆயிரம் பேர் என்ன நூறாயிரம் பேர் சொடக்கு போட்டா வந்து நிப்பாங்க….  அதுல ஒருத்திய கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்… உன்னலாம்… நீயெல்லாம் என்னை… நான் உன்னைப் போய்… ஹ்ம்ம்ம்…. நான்லாம் கவரி மான் ஜாதிடி நாங்கள்ளாம்….”   இப்போது செல்வி  எரிச்சலாக அவனைப் பார்க்க   “என்ன என்னடா இவன் இப்படியெல்லாம் பேசுறான்னு பார்க்கிறியா….  என் இரத்தம்லாம் வேறடி…. எங்க பரம்பரைல  கலப்படமே இருக்காது…. இருக்கவும் விட மாட்டேன்…”   “எனக்கு ஒருத்தி பொண்டாட்டியா இருக்கனும்னா…. என் புள்ளைய பெத்துக் கொடுக்கனும்னா… என் ***தியா நீ இருக்கனும்… வந்துட்டா லவ்வு… ஹேப்பி பேர்த்டென்னு…. உன்னலாம் கை நீட்டி அடிக்க எவ்ளோ நேரம் ஆகும்… என் சுண்டு விரல் படனும்னா கூட அதுக்கு ஒரு தகுதி வேணும்… இதுல நீ என் பொண்டாட்டியா ஆகனுமா” கார்த்திக் செல்வியை ஏளனமாகத் தள்ளி விட்டிருக்க…..   “பார்க்கத்தானே போறேன்…. “  அவனை விட எகத்தாளமாக செல்வி சொல்லி அவனின் ஏளன முகத்தை நொடியில் மாற்றி இருக்க   “இவ்வளவு கேவலப்படுத்தியும்…. உனக்கு அறிவு வரலை… ஆமாம் நீ என்னை லவ் பண்றியா… இல்லை எங்க சொத்தைப் பார்த்து மயங்கிட்டியா….” கார்த்திக் கொட்டும் தேளாக மாறி அவளை கொட்டிக் கொண்டிருக்க… இப்போது செல்வியின் முகம் சட்டென்று மாறி கண்களும் கலங்கியிருக்க…   செல்வியின் கண்களில் வழிந்த நீரைத் துடைத்தவளாக….   ”தனாக்கிட்டகோபக்கார அண்ணான்னு ஒரு பிம்பம் நீங்க காட்டுவீங்களே… அதோட உண்மை முகம் என்னன்னு அவ காட்டினா… அந்த முகத்தை நானும் பார்க்க ஆரம்பிச்சேன்… என்னோட நல்ல நேரம் கமலியக்கா அதை மிஸ் பண்ணிட்டாங்க…’ செல்வி சொல்ல ஆரம்பித்த போதே…   ”உன்னலாம் திருத்தவே முடியாதுடி… பிம்பமா…உண்மை முகமா… இதுதான் நான்…” ஆவேசத்துடன் அவன் ஆரம்பித்தபோதே அவனின் அலைபேசி அடிக்க… எடுத்துப் பார்க்க வேறு யாருமில்லை நரேன்தான்…   ‘”உன் அண்ணன் தான்… அவன் வரட்டும்…. இனி உன்கிட்ட எதுக்கு நான் பேசனும்… அவன்கிட்ட இருக்கு… நான் அவன்கிட்ட  பேசிக்கிறேன்” என்றபடி எழுந்திருந்தான்…. தன் இருக்கைக்கும் மாறி இருந்தான்   --- நினைவுகளை விடுத்து… கண்களைத் திறந்து…. தன் அண்ணனைப் பார்த்தவளின் கண்களில் கண்ணீர் மறைத்திருந்தது… இதுவே நரேன் இடத்தில் வேறொருவன் இருந்திருந்தால் என்ன நடந்திருக்கும்…   ”குடும்ப மானத்தையே வாங்கி விட்டாய் “ என்ற கோபமும்… திட்டும் மானாவாரியாக விழுந்திருக்கும் …. ஏன் அடி கூட விழுந்திருக்கும்   மாறாக நரேன்… கார்த்திக் சொன்னதை எல்லாம் பொறுமையாக அனைத்தையும் கேட்டபடி… கார்த்திக்கிடமும் மன்னிப்புக் கேட்டவனாக… கார்த்திக் இனி இந்த விசயத்தில்… அதாவது செல்வி விசயத்தில் இனி கவலைப்பட வேண்டாம்… தான் அனைத்தையும் பார்த்துக் கொள்வதாகவும் கூறி விட்டான்….   வாகனம்… செல்வியின் வீட்டின் முன்பு நிறுத்தப்பட்டிருக்க…   “இறங்கிக்க…” நரேனைக் கூடப் பார்க்காமல் கார்த்திக் சொல்ல… நரேன் இறங்கியவனாக…   “செல்வி நீ முன்னால போ… வீட்ல எதையும் காட்டிக்காத” என்று தங்கையை அனுப்பி வைத்தவன்… கார்த்திக்கைப் பார்க்க… கார்த்திக்கும் இப்போது நண்பனின் நிலைமை புரிந்தவனாக   “வர்றேண்டா…. தப்பா எடுத்துக்காத… சொல்லி வைடா அவகிட்ட… “ என்றபடி  தன் காரை மீண்டும் ஸ்டார்ட் செய்யப் போக…  அவனை கீழே இறங்கச் சொன்னான் நரேன்….   ”என்னடா… ஏதாவது பேசப் போறியா… கேட்கிற மூடு இல்லடா…” கார்த்திக்கின் குரலில் கோபம் எல்லாம் இல்லை… மாறாக விரக்தி மட்டுமே இருக்க…   “அட இறங்குடா… ரொம்பத்தான் பண்ற… செல்விலாம் ஒரு விசயமே இல்லை… இதுக்குப் போய் ரொம்பத்தான் சலிச்சுக்கிற…” என்றவனின் கூலான வார்த்தைகளில் கார்த்திக்கும் இயல்புக்கு வந்தவனாக  இறங்க… அவன் இறங்கிய அடுத்த நொடியே///   “ஹேப்பி பேர்த்டே டா மச்சி”  நரேன் அவனைக் கட்டி அணைக்க…    “ஏண்டா… தங்கச்சி ஒரு மாதிரி வெறுப்பேத்துனா… அண்ணன்காரனுமா….’ திட்டினாலும் கார்த்திக்கின் முகத்தில் நக்கல் மட்டுமே இருக்க…..   ”உன் தங்கச்சி தனா உனக்கு வச்சிருக்கிற சர்ப்ரைஸ மெயின்டைன் பண்ணனும்னுதான் நெனச்சேன்… ஆனா  என் தங்கச்சி பண்ண வேலைல வேற வழியில்லாமல் சொல்ல வேண்டியாதாகிருச்சு…”   “என்னடா சொல்ற” கார்த்திக் குழம்பியவனாகக் கேட்க… நரேன் ஆராதனாவின் திட்டம் எல்லாம் சொன்னவனாக…   “உன் குடும்பம் மொத்தமுமே இங்கதான் இருக்கு…. எல்லாம் ’தனா’ ப்ளான்….”   கார்த்திக் இப்போதும் உம்மென்று இருக்க…   “செல்விக்கும் தெரியும்… ஆனால் செல்வியோட ப்ளான் தான் எங்களுக்குத் தெரியாமல் போச்சு…. மே பி… தனாக்கும் தெரியாமல் தான் இருக்கும்…. டேய்…. செல்வி விசயத்தை  நெனச்சுட்டு… உன் தங்கச்சியோட இந்த பிறந்த நாள் ஏற்பாடை கெடுத்துறாதா…. ஒரு வாரமா அவ்ளோ ப்ளான் பண்ணா… உன்னை இப்படி நடு ராத்திரில இங்க கூட்டிட்டு வர… என்கிட்ட எவ்ளோ கெஞ்சினா தெரியுமா… அவளுக்காகத்தான் நான் இதுக்கு ஒத்துகிட்டதே… பாவம்டா அவ… செல்வி பண்ணின காரியத்துனால உன் தங்கச்சி மனசை கஷ்டப்படுத்திறாத”   கார்த்திக்கி கண்களில் இலேசாக ஈரம் கசிய… அதே வேகத்தில் வேகமாகத் துடைத்தவன் “நான் அண்ணனா என்னடா பண்ணியிருக்கேன்… கோபம் தான் பட்ருக்கேன்…” என்ற போதே… அன்று அவன் அறையில் அரைமயக்க நிலையில் உயிருக்கு போராடிக் கொண்டிருந்த போது ஆராதனா துடித்த துடிப்பு கண்களுக்குள் வந்து போக… சட்டென்று கண்களைத் துடைத்தவனாக…   “சரி வா போகலாம்”  என்றபடி  நரேனுடன் சேர்ந்து நரேன் வீட்டில் நுழைந்தான்…   ---   ”அண்ணா… அம்மா அப்பா…. தாத்தா அப்பத்தா கூட நில்லு…’   ஆராதனாவின் குரலில் அப்படி ஒரு ஆனந்தம்…   ”ஓகே…. டைம்… 11.55…. 10  9…. 8… 7…” ஆராதனா எண்ணிக் கொண்டிருக்க செல்வி ஓரமாக ஒதுங்கி நின்றிருந்தாள்…. எந்த உணர்வுகளையும் காட்டாமல்   ஆராதனா செல்வியைக் கவனிக்காமல் எல்லாம் இல்லை… ஏதோ பெரிதாக நடந்திருக்கிறதென்று அவளுக்கும் புரிந்தது… அண்ணனும் இயல்பாக இல்லை… அதே நேரம்… இந்த விழா நிகழ்ச்சியை எந்த கோபமும் இல்லாமல் அவன் ஏற்றுக் கொண்டதும் ஆச்சரியமாக  இருந்தது….   நரேனுடன் வந்தாலும்…. எப்படியும் தன் கோபப்படுவான் என்றுதான் ஆராதனா எதிர்ப்பார்த்திருந்தாள்… ஆனால் கோபப்பட்டாலும்… தன் அண்ணன் கேக்கை வெட்டுவான் என்ற நம்பிக்கை மட்டுமே இருக்க… ஆனால் ஏதும் சொல்லாமல் அமைதியாக   “அப்பா… அம்மா… அவதான் ஆடினான்னா நீங்களுமா….” என்றபடி பொய்க்கோபத்தை மட்டுமே அனைவரிடமும் கார்த்திக் காட்ட … ஆராதனாவால் தன் கண்களையே நம்ப முடியவில்லை…. தன் அண்ணனின் அமைதியை… அதுமட்டுமல்லாமல்… இவள் கொடுத்த உடையை மறுபேச்சின்றி அணிந்தும் வந்திருந்தான் கார்த்தி…….   “கட்சிக் கரை வேஷ்டி…. லினன் ஷர்ட்… நீ எப்போதும் இதே கம்பீரத்தோட இருக்கனும்ணா..” தன் அண்ணனின்  ட்ரேட் மார்க்கை அவனுக்கு பரிசாக அளித்திருக்க… அதை அவன் அணிந்து நிமிர்ந்த நடையுடன் வந்த போது மொத்த குடும்பமும் அவன் கம்பீரத்தில் மயங்கியிருக்க…  செல்வி அமைதியுடன் யோசனையுடன் நின்றிருக்க… நாயகியின் கண்களிலோ இன்னும் திருப்தி இல்லை... தன் அண்ணனின் கம்பிரத்தோடு வேறொரு பிம்பம் வந்து நின்றது…   ---   கார்த்திக் கேக் வைக்கப்பட்டிருந்த மேஜையின் முன் வந்து நின்றவன்…. அமைதியாக கேக்கையே பார்த்தான்… அந்த கேக்கில் எழுதப்பட்டிருந்த வார்த்தைகளைப் பார்த்தவனுக்கு அந்த வார்த்தைகள் தனக்கு தகுதியான வார்த்தைதானா…. அவனுக்குள்ளேயே கேள்வி எழ… குற்ற உணர்ச்சியுடன் தன் குடும்பத்தைப் பார்க்க…   ”அண்ணே …. இங்க யாரு சொன்னாலும்.,.. சொல்லலைனாலும் நீதான் எங்களுக்கு ராஜா… சாரிண்ணா… உன் பேரைச் சொல்றதுக்கு… கார்த்திக்.. எங்களுக்கு கிங்க் தான்… யாரும் அதை மாத்த முடியாது ” ஆராதனா சொன்னவளாக…   “அண்ணன கேக்கை வெட்டச் சொல்லுங்கம்மா”  தன் அன்னையிடம் சொல்ல… மேகலாவும் தன் மகனைப் பார்க்க…   கார்த்திக்கும் கேக்கை வெட்டக் குனிந்தவன்… சற்று தயங்கி நிமிர்ந்தான்…. நிமிர்ந்தவனின் பார்வை யாரைப் பார்க்கக் கூடாது என்று நினைத்தானோ அங்கேயே நிலைத்தது…..   சில மணி நேரத்திற்கு முன்…. ஒருத்தி நீட்டிய கேக்கை தூக்கி வீசி எறிந்த காட்சி நிழலாட.. இப்போது செல்வியைப் பார்க்க முடியாமல் தடுமாற… செல்விதான் அவனின் பிறந்த நாள் வாழ்த்தைப் முதல் ஆளாகப் பாட ஆரம்பித்திருக்க… அடுத்த சில நிமிடங்களில்…. கார்த்திக்  செல்வியைப் பற்றி எல்லாம் நினைக்காமல் கேக்கை வெட்டி… அனைவருக்கும்  கொடுத்தவன்… தன் தங்கையை அருகில் அழைக்க…. ஆராதனாவும் வேக வேகமாக ஒடியவள்… அவனருகே போய் நின்று கைகளை நீட்ட… அவள் தலையில் செல்லமாக குட்டு வைத்தவன்… தன் தங்கை நீட்டிய கையில் கேக்கைக் வைக்காமல் அவள் வாயில் ஊட்ட… சந்தோஷமாக மன நிறைவோடு தன் அண்ணனைப் பார்த்தவள்….   “ஏய் செல்வி வா….” தன் தோழியை அழைக்க… கார்த்திக்கின் முகம் நொடியில் மாறினாலும்… சமாளித்து இயல்பாக இருக்க…   “வா… வா… வாங்கிக்க…” சொன்னபடி கார்த்திக் அருகில் செல்விக்கு இடம் விட்டு ஆராதனா தள்ளி நிற்க…   “செல்விக்கு குடுண்ணா… கேக் பெருசா எடுத்துக் கொடு….” அண்ணனை ஊக்குவிக்க… கார்த்திக்கும் வேறு வழியில்லாமல்… வேண்டா வெறுப்புடன் கேக்கை எடுத்து செல்வியின் கைகளில் நீட்ட….   செல்வி அமைதியாக அதைக் கைகளில் வாங்கியவள்…. ஒரு நொடி யோசித்தவள்…. அதே நொடியில் முடிவும் எடுத்தவளாக அந்தக் கேக்கையும் சுற்றி  நின்ற மற்றவர்களையும்  தீர்க்கமாக நோக்கியவள்…  பின் கார்த்திக்கை மட்டுமே தன் கண்களில் நிரப்பியவளாக   “இனிய பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள் கார்த்திக் மாமா” சொன்னவள்… அடுத்த நிமிடமே அந்தக் கேக்கைப் பிட்டு கார்த்திக்கின் வாயில் வைத்தவள்…  மீதிப் பாதியை தன் வாயில் வைக்க…   யாருமே எதிர்பாராத செல்வியின் இந்தச் செய்கையில் மொத்தக் குடும்பமுமே அதிர்ச்சியுடன் நின்றிருக்க… கார்த்திக்கோ வாயில் அவள் வைத்த கேக்கை அவனையுமறியால்  விழுங்கி இருந்தான் அதிர்ச்சியோடு….   ----   அதன் பிறகு அந்த நள்ளிரவு பற்றி கேட்க வேண்டுமா என்ன….. அமளி துமளியாகி இருந்தது… செல்வியின் பெற்றோர் செல்வியை அடிக்கவில்லை அவ்வளவுதான்…. ஆனாலும் அவளைத் திட்டிக் கொண்டிருக்க… கார்த்திக் ஒரு புறம் ஆக்ரோசமாக இத்தனை நாள் செல்வி செய்ததெல்லாம் அனைவரிடமும் போட்டு  உடைத்திருக்க…   நரேன் தான் கார்த்திக்கை  கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருக்க… செல்வி ஆராதனா அருகில் கல் போல் நின்று கொண்டிருந்தாள்…  கண்களில் அருவியும் ஊற்றெடுக்காமல் இல்லை…. ”ஏய் அழாதடி…” ஆராதனா செல்வியைத் தேற்றிக் கொண்டிருக்க   “அவளுக்கு நீ சப்போர்ட்டா… உனக்கு இருக்கு… உன்னை வா வீட்ல  வச்சு கவனிச்சுக்கிறேன்…” கார்த்திக் தன் தங்கையிடம் எகிறினான்…. சற்று முன் வீசிய பாசப் பார்வைகள் எல்லாம்  மாறிப் போயிருந்தது….   நடப்பதெல்லாம் பார்த்தபடி இருந்த ராஜசேகர்…. இதற்கு மேலும் தான் அமைதியாக இருப்பது நல்லதல்ல… முடிவெடுத்தவராக ராஜசேகர் எழுந்து நின்றவர்….   “நான் ஒரு நிமிசம் பேசலாமா….” என்று கர்ஜனை குரலில் கேட்க அனைவரும் அமைதி ஆகி இருந்தனர் இப்போது….   “கதிர் சார்… நான் உங்க கிட்ட பேசனும்… அதாவது உங்க எல்லார்கிட்டயும் என் குடும்பத்தோட சார்பா பேசனும்” நிறுத்தி செல்வியின் தந்தையைப் பார்க்க   அவர் அப்போதும் அமைதியாக இருந்தார்…   “நீங்க இங்க வந்து 12 13 வருசம் ஆகிருச்சு… என் மச்சான் முத்துராமோட ஃப்ரெண்டாத்தான் அறிமுகமானீங்க…. அப்புறம் நாமளும் குடும்பமா நெருங்கி பழக ஆரம்பிச்சோம்… நம்ம பசங்களும் இன்னைக்கு அதே தோழமையோட இருக்காங்க… செல்வி நான் பார்த்து வளர்ந்த பொண்ணு… அவளும் எனக்கு மக மாதிரிதான்…  “  அத்தனை பேரும் படபடப்புடன் அவரையேப் பார்த்தபடி இருக்க…   செல்வியைப் பார்த்தவர்   “மக மாதிரி நான் நினைச்சேன்… ஆனா மருமகளா வரனும்னு இருக்கு….” என்று முடிக்க… அதுவரை இழுத்துப் பிடித்திருந்த மூச்சை செல்வி சந்தோஷமாக இழுத்து விட்டபோதே கண்களில் கண்ணீரும் அதே வேகத்தில் கன்னத்தில் வழிந்திருக்க   “இது என்னோட முடிவு … நானும் என் மனைவியும் நானும் சேர்ந்து எடுத்த முடிவு…. ஆனால் கதிர் சார் நீங்களும் சொல்லுங்க… உங்க பொண்ணைப் பற்றின ஆசைகள்… உங்களுக்கும் இருக்கும்தானே… உங்க மாப்பிள்ளை எப்படி இருக்கனும்னு உங்களுக்கும் கனவுகள் இருக்கும் தானே… யோசித்து சொல்லுங்க…”   “அப்பா… என்னப்பா… நீங்களும் அவ நடிப்பை நம்பிட்டு“ கார்த்திக் வேகமாக கத்திய போதே…   “உன்கிட்ட வீட்ல பேசுறேன்….  “ என்று கார்த்திக்கை நிறுத்தியவர்…   ”சார் நீங்க யோசித்து சொல்லுங்க… நாங்க கிளம்புறோம்” என எழும் போதே…    “தாமரை…  உன்கிட்ட பேசனும்,…” மனைவியைத் தனியே அழைத்துச் சென்ற செல்வியின் தந்தை… அதன் பின் ராஜசேகர் மேகலாவிடமும் அவர்கள் வீட்டு பெரியவர்களிடமும் தனியே பேசி முடித்து விட்டு  சில நிமிடங்களில் வெளியே வந்தவர்….   “எங்களுக்கு சம்மதம் சார்…. எங்க பொண்ணோட சந்தோஷம் அது மட்டும் தான் எங்களுக்கு வேணும்” அனைவரின் முன் ராஜசேகரிடம் கதிரேசன் சொல்லி முடிக்க…   ராஜசேகர்  இப்போது…   ”அம்மா செல்வி இங்க வா…”  செல்வியை அழைக்க… செல்வி அவர் அருகே பவ்யமாகப் போய் நிற்க…   “முதல்ல இந்த காலேஜ் படிப்பை படிச்சு முடி…  மத்ததெல்லாம் நாங்க பார்த்துகிறோம்… உனக்கு அவனை பிடிச்சிருக்குதானே… அதுல உறுதியா இருக்கதானே… அதே நேரம் இவனுக்கும் உன்னைப் பிடிச்சிருந்தால் தான் திருமணம்…”   “ரொம்ப ரொம்ப மாமா… நான் என்னைக்குமே  என் முடிவுல இருந்து மாற மாட்டேன் மாமா… “  செல்வி சொல்ல….   கார்த்திக்கோ பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு அவளை முறைக்க… “சரி… இப்போதைக்கு நம்மைத் தவிர இது வேற யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம்…’ என்றவர் செருமியவராக   “முத்துராம்… அதான் என் மச்சான் உங்க ஃப்ரெண்டுனு எங்களுக்குத் தெரியும்…  அவருக்கு கூடத் தெரிய வேண்டாம்…”  ராஜ சேகர் முடித்து விட…   கார்த்திக்  இப்போது….   “அப்பா… யாரைக் கேட்டு இவங்களுக்கு வாக்கு கொடுக்கறீங்க… நான் நான் சரின்னு சொல்லனும்… எனக்கு இவளைப் பிடிக்கல….நான் இவள ஒருநாளும் மேரேஜ் பண்ணவே மாட்டேன்… எனக்கு அதுல விருப்பம் இல்ல”   “உனக்கு டைம் இருக்கு கிட்டத்தட்ட இரண்டு வருசம்… அப்போ சொல்லு…” என்றவர்…   செல்வியிடம் திரும்பி…   “அம்மா…  இவன் பிடிவாதம்  அப்போதும் இருந்துச்சுன்னா என்ன பண்ணுவ….”   ”கண்டிப்பா இருக்காது மாமா… அதுக்காக இவரைத் தொந்தரவும் பண்ண மாட்டேன்… எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு மாமா… அவர் என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிப்பாரு ”சொன்னவள் கார்த்திக்கை உரிமையுடன் உறுதியுடனும் பார்க்க….   இப்போது கார்த்திக் கோபத்தோடு அவளின் அருகே போகப் போக…  நரேன் தான் எப்படியோ தனியே அழைத்து வந்திருந்தான்…   “டேய்… விட்றா என்ன… என்ன பண்ணி வச்சுருக்கா பார்த்தியா உன் தங்கச்சி… பதினெட்டு வயசு இருக்குமா… இம்மாந்துண்டுல இருந்து நான் பார்த்து வளர்ந்தவ…. என்னமா பேசி நடிச்சு…. எங்க குடும்பத்தையே வளச்சுப் போட்டுட்டா… சதிகாரி…. கைல கெடச்சான்னு வச்சுக்க… செத்தா அவ… என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கனுமா… நான் அவளைத்தான் பண்ணுவேன்னு என்ன திமிர் இருந்தா என்னைப் பார்த்தே சொல்லுவா” அவள் அண்ணனிடமே….  செல்வியை  சராமரியாக திட்டிக் கொண்டிருக்க “ஏண்டா… பொறுமையா இருடா…யார் உன்னை புரிஞ்சுக்கலைனாலும் நான் இருக்கேண்டா உனக்கு… உன்னை மீறி… உனக்குப் பிடிக்காத  ஒண்ணு நடக்க விட மாட்டேண்டா… என்னை நம்புடா”    நரேன் ஆரம்பித்த போதே கார்த்திக் அவனையும் மீறி… நண்பனைக் கட்டிக் கொண்டவன் அவனிடமே குலுங்கி அழ ஆரம்பித்திருக்க   “டேய் மச்சான்… எனக்கு உன் நிலைமை புரியுதுடா…” நண்பனின் முதுகில் தட்டிக் கொடுத்து அவனை ஆறுதல் படுத்திய நரேன்…   ”இத்தனை வருசம் இவதான் வருங்கால வாழ்க்கைனு நினச்சிட்டு இருந்தது மாறினது… இப்போ உன் தங்கச்சியும் என் வாழ்க்கைல விளையாட்றாடா…” என்று ஆரம்பித்தவனுக்கு ஏதோ தோன்ற…  கார்த்திக் சட்டென்று நரேனை விட்டு விலகி அவனைப் பார்க்க…   ‘எனக்கும் அந்த வலி தெரியும்டா” நரேனின் குரல் தடுமாறி இருக்க… இப்போது கார்த்திக்கின் முறையானது தேற்றுவது…   “டேய் நரேன்… டேய் மச்சான்… இன்னுமாடா அந்த பூஜாவை நெனச்சுட்டு இருக்க..”   “ப்ச்ச்… அதெல்லாம் இல்லடா…  அவளுக்கு ஒரு வாழ்க்கை… ஹஸ்பண்ட் கொழந்தைனு… இனி என்ன நெனச்சு என்ன பண்ணி பிரயோஜனம்…” எங்கோ பார்த்த நரேனின் கண்களில் விரக்தி மட்டுமே இருக்க…   “டேய்…”   ”அந்த செழியன் பெரிய இவன் மாதிரி பூஜாவை ப்ரடெக்ட் பண்றேன்னு சீன் போட்டான்… நானும் என் பூஜா… ப்ச்… பூஜா எங்க போயிருவான்னு அசால்ட்டா விட்டுட்டேன்…  ஆனால் எல்லாம் கை மீறி போனது என்னாலயே ஏத்துக்க முடியலடா…செழியன் அவனாலாதாண்டா என் காதலே அழிஞ்சு போச்சு….”   கார்த்திக் அமைதியாக நின்றிருக்க   “அப்புறம் வந்து மன்னிப்பு கேட்டான் பாரு… அதாண்டா அல்டிமேட் நடிப்பு… ராஸ்கல்… மன்னிக்கவே மாட்டேண்டா அவனை….”   “நல்லவன் மாதிரி நடிச்சு… எல்லாரையும் ஏமாத்திட்டாண்டா… உன்னை…. என்னை… எல்லாரையும்…. துரோகி….” கார்த்திக்கும் நரேனின் வார்த்தைகளை ஆமோதித்து… செழியனை வசை பாட ஆரம்பித்தவனாக   “அவனை விடக் கூடாதுடா… நான் விடவே மாட்டேன் அவனை… கண்டிப்பா எனக்கு பதில் சொல்லியாகனும் அவன்….”  சொல்லி நரேனைப் பார்க்க… நரேனோ கார்த்திக்கிடம்   “அவன்லாம் அவ்ளோ ஈஸியாலாம் நம்ம கிட்ட சிக்க மாட்டாண்டா…  ஆனால் ஏதாவது ஒரு விசயத்துல அவன் மாட்டினான்னு வச்சுக்கோ…. அப்போ அதை நான் விடவே மாட்டேன்… “   “நான் உன் கூட இருப்பேண்டா… அதே மாதிரி அவன் என்கிட்ட மாட்டினா நீ எனக்கு உதவியா இருக்கனும்” கார்த்திக் முடித்திருந்தான்…   செல்வியைப் பற்றி ஆரம்பித்து… செழியனைப் பழிவாங்குவதில் தங்கள் பேச்சை முடித்திருந்தனர் தோழர்கள் இருவரும்..   ---- வீட்டின் வெளியே தோழர்கள் அப்படி இருக்க…  வீட்டின் உள்ளே தோழிகளின் நிலையோ வேறு மாதிரி இருந்தது…   ”ஏய் செல்வி….  கங்கிராட்ஸ்டி” நண்பியைத் தட்டாமாலை சுற்றாத குறையாக ஆராதனா செல்வியைக் கட்டிக் கொண்டு சுற்ற ஆரம்பித்திருக்க….   “ஏய்… ஏய்…. தனா… நான் பண்ண வேண்டிய வேலையை நீ பண்ணிட்டு இருக்கடி…” செல்வி  மனம் விட்டு சிரித்தபடி சொல்ல   ஆராதனாவும்  இப்போது செல்வியை விட்டவளாக….   ”ஏய் செல்வி… உன்னோட சந்தோசத்தோட அளவு என்னன்னு தெரியாது…. ஆனால் நான் வானத்துல பறந்துட்டு இருக்கேன்… என் ஃப்ரெண்ட்… எனக்கு பிடிச்ச என் ஃப்ரெண்டு… என் அண்ணியாகப் போறான்னு….”   செல்வி சிரிப்போடு ஆராதனாவின் சந்தோசத்தைப் பார்த்தபடி…. நின்றிருக்க   “எனக்கு உன்னை எவ்ளோ புடிக்கும்னு தெரியுமா….  உன்கிட்ட கூட சொன்னதில்ல நான்… நான் என்னனென்னல்லாம் யோசிச்சுருக்கேன் தெரியுமா”   செல்வி புரியாமல் பார்க்க…   “உனக்குத் தெரியுமா எத்தனையோ நாள் நான் சாமிக்கிட்ட சண்டை போட்ருக்கேன்…. எனக்கு ஏன் இன்னொரு அண்ணன் இல்லைனு…”   “என்னது” செல்வி அதிர்ச்சியுடன் ஆராதனாவைப் பார்க்க   “ஆமாடி… கார்த்தி அண்ணாக்கு உன்னை ஜோடி சேர்க்க முடியாதுன்னு தெரியும்… இன்னொரு அண்ணன் இருந்திருந்தா என் செல்வி எனக்கு அண்ணியா வந்துருப்பாளே….  ஏன் இல்லைனு திட்டுவேன்…”   ”அவ்ளோ பிடிக்குமா என்னை… சொல்லவே இல்லையே” செல்வி குறும்ப்போடு கேட்க   “ஹ்ம்ம்ம்… ஆனால் என்ன பண்றது… அதுக்காக இன்னொரு அண்ணனா ரெடி பண்ன முடியும்… ஆனால் வேற ஒண்ணு நெனச்சேன்…”   “அது என்ன….” செல்வி ஆர்வமாகக் கேட்க   “எங்க வீட்டுக்கு மருமகளா வர்றது முடியாத காரியம்… அதாவது அப்போ நெனச்சேன்… அட்லீஸ்ட் எங்க குடும்பத்துக்குள்ளயாவது உன்னை இழுக்கனும்னு நெனச்சேன்… எங்க திலகா அத்தைகிட்ட பேசி… அவங்க பையனுக்கு உன்னை எடுக்க வைச்சிறனும்னு….”   செல்வி ஆவென்று அதிர்ச்சியுடன் ஆராதனாவைப் பார்த்தவள்… அடுத்த நிமிடமே… தன் தோழியின் தோளிலேயே அடி போட்டவளாக   “செழியன் அண்ணண்டி எனக்கு…”   “ஹான் ஹான் அதெல்லாம் எங்களுக்கும் தெரியும்…  ஆனால் அண்ணன்னு சொன்னா அண்ணா ஆகிருவாங்களா… சொந்த அண்ணனா என்ன…  சொல்லப்போனா அந்தப் பையனை எல்லாம் நினைக்கல… எங்க அத்தைக்குத்தான் மருமகளா நெனச்சேன்… “   “ஆனா அதுக்கும் வேட்டு வைக்கிற மாதிரி… நீ எங்க அண்ணாவை சைட் அடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டியா… அப்புறம் பெருசா அதைப் பற்றி யோசிக்கல… ஆனா இப்போ இப்போ என் வீட்டுக்கே… என் அண்ணாக்கே… ஐயோ…. என்னால சந்தோசம் தாங்க முடியலையே…. காலேஜ் முடிச்ச உடனே உனக்கும் அண்ணனுக்கும் மேரேஜுன்னு சொன்னங்கள்ள… நான் அம்மாகிட்ட இப்போவே சொல்லிருவேன்… அதுக்கபுறம் ரெண்டு வருசம் கழிச்சுதான் எனக்கு மேரேஜ் பண்ணனும்னு சொல்லிருவேன்… நாத்தனார் ராஜ்ஜியம் நடத்திட்டுத்தான் போவேனாக்கும்…. அவ்ளோ ஈசியா… என்னை விட்டு ஓடிற முடியாதும்மா….” ஆராதனா உற்சாகக் குரலில் சொல்ல…   ”அப்படிங்களா மேடம்… நாங்களும் அஞ்சாத சிங்கம் தான்… பார்த்துறலாம் அந்த நாத்தனார் ராஜ்ஜியத்தை… ஆட்டம் காண வைக்க வருவோமாக்கும்” செல்வியும் அதே உற்சாகத்தோடு பேச… தோழியர் இருவரும் வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு மனம் விட்டு சிரித்தனர்….   அதே நேரம் செல்வியின் தாய் தாமரையின் மனமோ வேறொரு சிந்தனையில் இருந்தது…   “ஆராதனா மேகலா… நீலவேணி இவர்களைப் பற்றி எல்லாம் தெரியும்… அவர்கள் வீட்டில் பெண்கள் எப்படி இருக்க வேண்டுமென்று ஒரு இலக்கணம் இருக்கும்… தன் மகள் அந்த இலக்கணத்துக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டவள்… இங்கு அவள் வாழும் வாழ்க்கை முறையே வேறு… அவளால் அங்கு தாக்குப் பிடிக்க முடியுமா… கார்த்திக்கும் வேறு தன் மகளை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை… என்ன ஆகப் போகிறதோ… தன் மகள் ஏன் இப்படி முடிவுகளை எடுக்கின்றாள்… அவள் சொன்னதெல்லாம் கேட்டு ஆடியதற்கு பெற்றோராகிய எங்களுக்கு தண்டனையா இது… அதை விட அவள் சந்தோசமாக இருப்பாளா… காதல் அவள் கண்களை மறைத்துவிட்டதா…” என்னதான் சம்மதம் சொன்னாலும்… தாயாக தாங்கள் இளவரசியாக வளர்த்து வந்த தன் செல்ல மகளை நினைத்து மருகத் தொடங்கியிருந்தது…   ----   அடுத்து இரண்டு வாரங்கள் கடந்திருந்த  நிலையில் , செழியன் நல்ல உறக்கத்தில் இருந்தான் அந்த அதிகாலை 6 மணி அளவில்.. அவனின் இரவு உறக்கத்தை எப்போதும் அவனின் முதல் நினைவாக வந்து கலைப்பவளுக்கு பதில்… அவனது அலைபேசி அடிக்க… இமைகளைப் பிரித்து யார் எனப் பார்த்து விட்டு மீண்டும் கண்களை மூடியபடி அலைபேசியை எடுத்து காதில் வைத்தான்…   முகிலன் மட்டுமே அவனுக்கு நேரம் காலம் பார்க்காமல் அழைப்பவன்… இவனும் அவனிடம் அப்படியே இருப்பான்…   “என்னடா… என்ன விசயம்…” பாதித் தூக்கம்… தூக்கம் கலைந்த கடுப்பு… அதே நேரம் அந்தத் தூக்கத்தை விட்டு விடாத கரகரப்பு என செழியன் முகிலனின் பேச ஆரம்பிக்க..   “டேய்… சீக்கிரம் உன் வாட்சப்பைப் பாரு…” படபடத்தான் முகிலன்…   முகிலனின் குரலில் இருந்த படபடப்பில் செழியனின் தூக்கம் போனதா… இல்லை முகிலன் படபடப்புக்கு காரணம்  ஆராவுக்கு ஏதாவதா என்ற எண்ணம் வந்ததாலா…. படக்கென்று படுக்கையில் இருந்து எழுந்து உட்கார்ந்தான் செழியன்…   “என்னடா ஆச்சு… ஆராவுக்கு “ என ஆரம்பித்த போதே…   “டேய்… ஆ ஊன்னா ஆரா பல்லவியை முதல்ல நிறுத்து… முதல்ல வாட்சப்பை பாரு…. நான் சொல்றதைச் செய்”   ”முகிலனின் படபடப்புக்கு ஆரா காரணம் இல்லை எனத் தெரிந்த போதே…. செழியன் தானாகவே இயல்புக்கு வந்தவனாக… ” “லைன்லயே இருடா…”  பொறுமையாகச் சொன்னவன்…   “என்ன அனுப்பி இருக்கான்,,,” அலட்சிய பாவத்தோடு வாட்சப்பை எடுத்துப் பார்த்தவனின்… கண்கள் பெரிதாக விரிந்தன… அவன் கண்ட காட்சியை அவனாலேயே நம்ப முடியாமல் மீண்டும் மீண்டும் பார்த்தவனுக்கு… அந்த உண்மையை சீரணிக்க சில நிமிடங்கள் தேவைப்பட்டிருக்க   “டேய் 2 மினிட்ஸ்டா…” என்று குளியலறைக்குக் போய்விட்டு மீண்டும் வந்து நண்பனுக்கு அழைத்தவன்…   “என்னடா… எப்படிடா… நம்ம செல்வியா” செழியனால் நம்பமுடியாமல் மீண்டும் கேட்க…   “அது நம்ம செல்விதான்… அது நம்ம கார்த்திக்தான்….. அதான் அந்த ரத்னம் இருக்காரே… “   “ஆமா அவர் பையனுக்கு இன்னைக்கு மேரேஜ்… அம்மா நேத்து நைட் புலம்பிட்டு இருந்தாங்க…. ஊர்ல ஏதாவது கல்யாணம் நடந்துச்சுன்னா அதை சாக்கா வச்சுட்டு அண்னன் வீட்ல ஒரூ வாரம் தங்கிட்டு வருவேன்... இன்னைக்கு முடியலேன்னு….”   “என்னன்னு தெரியல அந்த ரத்னமு ஓவரா பாச மழைல பொங்கினாரு… நைட்  எனக்கு கால் பண்ணி… வர்றீங்களா மாப்பிள்ளை… மினிஸ்டருக்குலாம் ரூம் போட்ருக்கேன்…. உங்களுக்கும் போடவான்னு கேட்டார்டா… தீடீர்னு என்னடா இந்த மனுசனுக்கு நம்ம மேல பாசம்னு யோசிச்சுட்டே  தூங்கிட்டேண்டா”  செழியன் சொல்லும் போதே   “அதேதாண்டா,… உங்க மாமா வீட்டுக்கு… எங்க வீட்டுக்குலம் திடீர் விசிட் வந்தார்டா… அந்த ரத்னம் அதே பாச மழை இங்கேயும் பொழிஞ்சார்னா பார்த்துக்கோயேன்…. நானும் நீ என்ன நெனச்சியோ அதேதான் நெனச்சேன்…”   செழியன் சிரித்தபடியே…   “அது ஒண்ணுமில்லடா…. எல்லாம் ஓட்டுக் கணக்குல வந்த பாசம் தான்….  சட்டசபை எலெக்‌ஷன்ல நிக்கப் போறாராம்… அட அவரை விடு… செல்வி கார்த்திக் இங்க எங்க வந்தாங்க… ரத்னத்துக்கு இவங்க மேரேஜுக்கும் என்ன சம்பந்தம்” மீண்டும் அந்த புகைப்படத்தை உற்றுப் பார்த்தான் செழியன்….   மணக் கோலத்தில் செல்வியும் கார்த்திக்கும்… மணக்கோலத்தில் மட்டுமல்ல… செல்வி திருமதி கார்த்திக் ஆகி விட்டதற்கான சாட்சியாக அவள் கழுத்தில் மாங்கல்யமும்…   செல்வியின் முகத்தைப் பார்த்தபடியே இருந்தவனை முகிலனின் குரல்தான் கலைத்தது….   “அந்த ரத்னம் அவர் மகன் கல்யாண நிகழ்ச்சில… கலப்புத் திருமணம் பத்து ஜோடிக்கு பண்ணினார்… அதுல ஒரு ஜோடி  நம்ம பசங்க… “   “இதுல என்ன  ஹைலைட்னா…  ரத்னம் பையன்.. மத்த ஜோடியைலாம் யாரும் கண்டுக்கல… கார்த்திக் தான் விழா நாயகன்… அந்த கட்சித் தலைவர்…. கார்த்திக்கை கொண்டாடு கொண்டாடுன்னு கொண்டாடிட்டார்…  ஒரு சாதிக்கட்சில தீவிர கொள்கையோட இருந்துட்டு  அந்த கொள்கையை விட்டு  இந்தக் கட்சில சேர்ந்து…  நம்ம கொள்கைலாம் வேற யாருக்கோ நமக்கு இல்லைனு சொல்லாமல் அதை செஞ்சு காட்டினதுக்குனு… ஒரே பாராட்டு மழைதான்… உன் மச்சானுக்கு”   சொன்னபடியே   “கார்த்தி அண்ணாக்கு அங்க பாராட்டு மழைனாலும்… ஊர்ல விசயம் தெரிஞ்சு என்னாகுமோ…. அதை விட பெரியப்பா என்ன சொல்வாரோன்னு பயமா இருக்கு… இந்த செல்விப் புள்ளைக்கு லூசு கீசூ பிடிச்சிருச்சா…”   முகிலன் பரிதவிப்போடு பேசினான்….   ”செல்வி நல்ல புள்ளைதான்….  கார்த்தி அண்ணா ஏதாவது மிரட்டி இருப்பாரோ….” முகிலன் புலம்பியபடி இர்க்க   செழியனின் பார்வை செல்வியிடமே இருந்தது… அந்தப் புகைப்படத்தில் பார்வையை வைத்தபடியே   “செல்வி கார்த்திக்கை லவ் பண்ணினாளா… அந்த மாதிரி எதுவும் உனக்கு தோணுச்ச்சா… தோண்ற மாதிரி நடந்திருக்காளா…” செழியன் ஆராய்ச்சிக் கேள்விகளை முகிலனிடம் வைத்திருக்க   செழியனின் கேள்விக்கு தலையை மறுப்பாக ஆட்டியபடி   ‘ப்ச்ச்… பெரியப்பா வீட்டுக்கு வரும்… போகும்… தனா கூடத்தான் பேச வரும் போகும்… தனா கூடத்தான் பெரும்பாலும்…இருக்கும்… அப்படிலாம்  இல்லடா… எனக்கு அந்த மாதிரி ஏதும் தோணினது இல்லை…. “   “கார்த்தி ஏதும் மிரட்டி இருப்பானோ… பாவம்டா செல்வி… நல்ல புள்ள…. அதெல்லாம் லவ் பண்ணுமா” முகிலன் செல்விக்கு ஆதரவாகப் பேச   “ப்ச்ச்…நல்ல புள்ளனா லவ் பண்ணக் கூடாதா..” செழியன் கடுப்பாகக் கேட்க   “டேய்…  உனக்கு ஏண்டா குத்துது… ஒரு பேச்சுக்கு சொன்னேன்….” முகிலன் கடுப்பாகச் சொல்ல   “என்னமோ நடந்திருக்குடா… செல்வி முகத்தில் விருப்பமில்லாம நடந்த மேரேஜ் மாதிரி தெரியல…”   செழியன் சொல்ல… அந்த முனையில் இருந்த முகிலன்… தன் அலைபேசியில் இருந்த புகைப்படத்தை மீண்டும் பார்க்க ஆரம்பித்திருந்தவன்   “ஏண்டா … இப்போலாம் யாரை நம்புறதுனே தெரியலையேடா… செல்வியும் தனாவும் தானே ஒண்ணா சுத்துறாங்க…. செல்வியே இப்படினா… ” என முகிலன் ஆரம்பித்த போதே   “காலையிலேயே என்னை கெட்ட வார்த்தை பேச வைக்காத… நீ ஒண்ணும் ’ஆரா’ வை எல்லாம் ஆராய வேண்டாம்… செல்வி கார்த்திக் மேட்டருக்கு மட்டும் வா….” செழியன் முகிலனின் வார்த்தைகளை முடித்து வைத்தவன்… மேலும் செல்வியின் செயல்களுக்கு விளக்கம் வேறு கொடுத்தான்   “செல்வி ஒண்ணும் ’ஆரா’ மாதிரி அம்மா அப்பா அண்ணன்னு அவங்க சொல்றதுக்கு எல்லாம் தலை ஆட்ற பொண்ணு கிடையாதுடா… தெளிவா… தனக்கு தேவையானதை நோக்கித்தான் போவா… நீயே பார்த்துருப்பியே… டாக்டர் சீட் கெடச்சும்  வேண்டாம்னு சொல்லிட்டு ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்ல படிச்சாதானே…. அவளை எல்லாம் கார்த்திக் மிரட்டிலாம் அடி பணிய வைக்க முடியாது…”   ‘அப்புறம் கார்த்தி மச்சானும் அந்த மாதிரி ஆள் கிடையாது… பொண்ணுங்கதான் குடும்பத்தோட மானம்னு நினைக்கிறவரு… கோபப்படுவார்தான்… லவ்லாம் பிடிக்காதுதான்… அவரோட கோபம் வேற மாதிரி இருக்கும்… அதெல்லாம் விட… கமலிதான் அவர் கட்டிக்கிற போற பொண்ணுனு ஒரு நாளும் எல்லை மீறினதில்ல…”   “உன்னை மாதிரி இல்லைனு சொல்லுடா மச்சான்... ” முகிலன் சந்தடி சாக்கில் செழியனையும் குத்திக் காட்டத் தயங்கவில்லை   “டேய்…” செழியன் பல்லைக் கடித்தான்….   “என்ன கோபம்லாம் துரைக்கு வருது… உண்மையைத்தானே சொன்னேன்… லாஸ்ட் டைம் அவளைப் நேர்ல பார்க்கிறப்போ கூட… அதுவும் அது எந்த மாதிரி சிச்சுவேஷன்… அப்போ கூட தண்ணி சொம்பை வாங்கிறதுல  உரிமையக் காட்டினவன் தானே…”   “டேய்… நான் என்ன பேசிட்டு இருக்கேன்… நீ என்ன பேசிட்டு இருக்க… சமயம் பார்த்து என்னைக் குத்திக் காட்டலேனா தூக்கம் வராதே…” என்ற செழியன்…   “அவ என் பொண்டாட்டி… அவ்வளவுதான் எனக்கு தெரிஞ்சதெல்லாம்… மத்தவங்களப் பற்றிலாம் கவலை இல்ல”   ”இன்னும் மேரேஜ் ஆகல …. அதுவும் ஞாபகம்  வச்சுக்கோ….”   “முகிலா… உனக்கு என்னடா பிரச்சனை…  நானே மாமாவை நெனச்சு கவலைல  இருக்கேன்… ஏற்கனவே இப்போதான் ஹார்ட் அட்டாக்னு ஹாஸ்பிட்டல்ல படுத்து எழுந்து வந்திருக்காரு… அடுத்து இந்த அதிர்ச்சி வேறயா அவருக்கு….” செழியனின் கவலையில் முகிலனும்   “பாவம்டா பெரியப்பா…உங்க குடும்பம் பண்ணின வேலை… அடுத்து கார்த்தி குடிச்சுட்டு சுத்திட்டு இருந்தான்… அடுத்து தனாவோட மேரேஜ் … அதுல நடந்த குளறுபடி…. இதெல்லாம் போதாதுன்னு… இப்போ இது வேற…”   ”அதேதாண்டா…”   ”ஒரு மனுசன் எவ்ளோதான் தாங்குவாரு… ஆனால் பழகிட்டாருன்னு நினைக்கிறேன்… இதே மனதிடத்துல இருக்கனும்…” செழியன் கவலை கலந்த அக்கறையுடன் சொல்ல   “ஆமாமா… சார் வேற ஷாக்காகிற மாதிரி அவர் மாமாக்கு என்னைக்கு ஹை வோல்டேஜ்   ட்ராக் கொடுக்கப் போறிங்களோ…”   செழியன் இதற்குப் பதில் சொல்லவில்லை…  மாறாக   “செல்வி குடும்பம்… அதுலயும் அந்த நரேன் வேற என்னச் சொல்லப் போறானோ… கார்த்தி மச்சான் மேல கை அவன் மட்டும் வைச்சான்னு வை… அடுத்த நிமிசம் அவன் காலி…”  செழியனின் மாமா மகன் பாசம் அவனையுமறியாமல் வந்திருக்க   “ஏண்டா… அது எப்படிடா இப்படி பேச மனசு வருது….”   “என் மச்சானுக்கும் எனக்கும் ஆயிரம் இருக்கும் அது எங்களோட… இன்னைக்கு அடிச்சிக்கிவோம்…. நாளைக்கே கூடிருவோம்”   முகிலன் இப்போது இன்னும் நக்கலாக   “அது நேத்து வரை… இப்போ கார்த்திக்குக்கு  உன்னை விட அந்த நரேனுக்குத்தான் உரிமை சாஸ்தி… தங்கச்சியோட புருசன்…. நரேன் யாரு… பொண்டாட்டியோட அண்ணன்… சோ தங்கச்சியோட புருசன்…. மாமா மகன் அத்தை மகன் பந்தத்தை விட இனி இந்த பந்தம் தான் ஒரு படி முன்னால…. நான் சொன்னது கேட்டுச்சா.. இனி  நீயெல்லாம் ஒரு அடி தள்ளிதான் நிக்கனும்”   செழியன்  இப்போது வழக்காடாமால் அவனுக்குத் திருப்பி பதிலடி கொடுக்காமல்  சில நிமிடம் யோசித்தவன்…. நரேன் பேச்சைத் தவிர்த்தவனாக   “சின்ன மாமாவையே லவ் மேரேஜ்னு தள்ளி வச்சவர்டா எங்க மாமா… சொந்த மகன் இப்படி பண்ணிட்டு வந்து நின்னா எப்படி இருக்கும் அவருக்கு… ரொம்ப பிரச்சனை ஆகிருமோன்னு பயமா இருக்குடா…  அவர் என்னடா பாவம் பண்ணினார்… பாசம் வச்சவங்களாம் அவருக்குத் துரோகம் பண்றாங்கடா…. ”   செழியன் ஆராதனாவை எல்லாம் நினைக்காமல் அவனது தாய்மாமன் பற்றிய கவலையில் ஆழ்ந்திருந்தான்….   உறவான நிலவொன்று சதிராட - 16 Teaser “கொஞ்ச நேரத்துல தலைவர் வருவார்….  கால்ல விழனும்… உனக்கு ஒண்ணும் பிரச்சனை இல்லதானே…” அமைதியான குரலில் கார்த்திக் அவளுக்கு மட்டுமே கேட்கும் படி சொல்ல… ---- “நான் ரொம்ப அழகா இருக்கனா என்ன… அப்போப்ப ரொமான்ஸா எல்லாம் லுக் விடறீங்க… ” முகம் மாறாமல்  சந்தோஷமாக சபையைப் பார்த்தபடியே அவனை வம்பிழுக்க… “அப்புறம் காயும்மா… நாம எந்த பார்டர்ல இருக்கோம்…” ஆராதனா அவளை ஓட்ட ஆரம்பித்திருக்க….   ”போடி…” காயத்ரி இன்னும் வெட்கப்பட்டிருக்க… ----   ”அண்ணா இப்படி பண்ணும்னு நான் எதிர்பார்க்கலை செல்வி… நான் காயத்ரி  ராஜாக்காகத்தான் அவர்கிட்ட பேசினே…. ஆனா அண்ணா அதுவே இப்படி பண்ணிட்டு வந்து நிக்கும்னு தெரியல… இல்லைனா நான் சொல்லியிருக்கவே மாட்டேன்…” முடித்த போது   ஆராதனா  செல்வியின் கண்களை இப்போது பார்க்கவில்லை.. ---- “புடவை… இருக்கு… ஹோட்டல்ல ரூம் புக் பண்ணிருக்கேன்… அங்க நாம ரெண்டு பேரும் ட்ரெஸ் மாத்திட்டு மண்டபத்துக்கு கிளம்புறோம்… உன் ஃப்ரெண்ட் காயத்ரியும் ராஜாவும் கூட நம்ம கூடத்தான் வர்றாங்க….” ”ப்ச்ச்… அட்லீஸ்ட் எனக்கு பிடிச்ச கலர் எதுனாலும் கேட்ருக்கலாம்ல…” புடவையை புரட்டி புரட்டிப் பார்த்தபடி செல்வி அவனைப் பார்க்க   “ஏண்டி… நீ உண்மையிலேயே கவலைப்படலையா…  இல்ல கவலைப்படாத மாதிரி நடிக்கிறியா…” கார்த்திக் முதன் முதலாக  அவளுக்காக  அவள் மனதுக்காக கோபப்பட்டிருந்தான்… --- இதை எப்படி பேசுறதுனும் தெரியல… பேசுறது சரியான்னும் தெரியல… அண்ணியா உன்கிட்ட பேசனுமா… ஃப்ரெண்டா உன் கிட்ட பேசனுமான்னு கூடத் தெரியல” தயங்கியவள்…   “உனக்கு… உன் மனசுக்கு… காதலுக்குனு ஒரு மரியாதை இருக்கு…. அதுக்கான உண்மையான அர்த்தம் கிடைக்காதவரை… உணர்ச்சிகளுக்கு அடிமை ஆகிறாத… என் அண்ணனையும் ஆக்கிறாத”  சட்டென்று வெளியேறினாள் அவள் முகத்தைப் பார்க்காமலேயே…   அதே வேகத்தில் மாடியறைக்குச் சென்றவளாக  தனிமையில் மௌனமாகக் கதறி அழ ஆரம்பித்திருந்தாள் ஆராதனா… ---- ”ஹலோ… நியாயம்னா நியாயம் தான்… “ என்றபடி வேக வேகமாக விரித்தவள்…   “ஹ்ம்ம்… இப்போ படுங்க… ” சொன்னவள்… கட்டிலில் படுத்தும் விட்டாள்…   கார்த்திக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியாத நிலை… ---- “குட்நைட்… இதானே… நானே சொல்லிட்டேன்… நீ ஒண்ணும் கழட்ட வேண்டாம்…” என்ற போதே   “அட யாருக்கு வேணும் குட்நைட்…” செல்வி மீண்டும் எழுந்து அமர… --- “ஐயோ… சாபம் பலிச்சிருச்சுனா என்ன பண்றது… மாமா… நீங்க வேணும்னா இப்படி பக்கத்தில படுங்க…  நான் விழுந்தா கூட உங்க மேல…” எனும் போதே… கார்த்திக் முறைப்பில்…

ஹாய் ஃப்ரெண்ட்ஸ்.... அடுத்த அத்தியாயம் போட்டுட்டேன்.... ஹேப்பி ரீடிங்... நன்றி பிரவீணா அத்தியாயம் 14:   அந்த வார இறுதி நாளான  ஞாயிறன்று…   செல்வி…. ஆராதனாவின் வீட்டு முன்பு இருசக்கர வாகனத்தை நிறுத்திய போதே…. ஆராதனாவின் வீட்டின் முன் கிடந்த காலணிகளை பார்த்தவளாக   ”யாரா இருக்கும்… தனா அப்பா… இல்ல அவ அண்ணனைப் பார்க்க வந்திருந்தாங்கன்னா… ஜெண்ட்ஸ் செப்பல்தான் இருக்கும்… ஆனா ஃபேமிலியா வந்திருப்பாங்க போல… எல்லாம் கலந்து இருக்கு… இத்தனை பேர் வந்திருக்காங்க…. என்ன விசயமா இருக்கும்… “   யோசித்தபடியே உள்ளே வந்தவளின் யோசனை சரியே என்பது போல… நடுத்தர வய்துடையவர் அவர் மனைவி மகனோடு கார்த்திக் மற்றும் ராஜசேகரோடு பேசிக்கொண்டிருக்க… அனைவரையும் பார்த்தபடி வந்தவள் கடைசியில் பார்வையைக் கார்த்திக்கிடம் முடித்திருக்க… அவனோ இவளை நிமிர்ந்து கூடப் பார்க்கவில்லை….   ”வாம்மா செல்வி… “ ராஜசேகர் தான் அவளை வரவேற்றார்… வரவேற்றதோடு மட்டுமல்லாமல் அவளின் பெருமைகளையும் கூடவே அவள் குடும்பத்தின் பெருமையும் பேச ஆரம்பித்திருந்தார்…   “செல்வி… தமிழ்செல்வி உங்க பொண்ணு படிக்கிற காலேஜ்ல எங்க செல்விதான் காலேஜ் டாப்பர்….   உங்க பொண்ணு சொல்லியிருக்கனுமே… அப்பா அம்மாவும் காலேஜ்ல வேலை பார்க்கிறாங்க… நம்ம தனாவோட க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட்… அவங்க அண்ணா சென்னைல சாஃப்ட்வேர் கம்பெனி வச்சிருக்காரு…  நம்ம கார்த்திக் ஃப்ரெண்டுதான்… தங்கமான குணம்…” ராஜசேகர் தமிழ்செல்வியின் குடும்பத்தைப் பற்றிச் சொல்ல ஆரம்பித்திருக்க… செல்வியால் இப்போது அவர்களைத் தாண்டிச் செல்ல  முடியவில்லை…   வேறு வழி இல்லை… அங்கு நின்றாக வேண்டுமே… கிடைத்த சந்தர்பத்தை தனக்கு சாதகமாக்கிக் கொண்டு…கார்த்திக் அமர்ந்திருந்த நாற்காலியின் அருகில் போய் நின்றவளாக…. அனைவருக்கும் வணக்கம் சொல்ல… அதே நேரம் வந்தவர்கள் யாரென தெரியாமல் முகத்தை கேள்வியாக வைக்க… “உங்க காலேஜ்  சேர்மன் காவேரியோட அப்பா…”  கார்த்திக் அவளுக்கு விளக்கம் கொடுத்தான் அவள் முகத்தைப் பார்க்காமலேயே….   “அதை முகத்தைப் பார்த்துதான் சொன்னா என்ன….” மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டவளாக… காவெரியின் பெற்றோரிடம்  இரண்டு  நிமிடம் நின்று பொதுவாகப் பேசியவள்… சில நிமிடத்திலேயே   “காவேரி வரலையா ஆண்ட்டி…”   “வந்திருக்காம்மா… உள்ள ஆராதனாவோட பேசிட்டு இருக்கா” காவேரியின் தாய் பதில் சொல்லியிருக்க… அதுதான் சாக்கென்று அங்கிருந்து நகன்றவளாக ஆராதனா அறைக்குப் போயிருந்தாள்…   ----   அங்கு காவேரி  ஆராதனாவோடு பேசிக்கோண்டிருக்க… செல்வியும் அவர்களோடு கலந்து கொண்டாள்…  ஒரே கல்லூரி… என்பதால்… அவர்களுக்குள் பேச ஆயிரம் விசயங்கள் இருக்க…. மூவரும் கலகலப்பாக பேசிக் கொண்டிருந்தனர்….   செல்விக்கும் காவேரியிடம் பேச எந்த உறுத்தலும் இல்லை என்றே சொல்ல வேண்டும்…  தானாகாவே காவேரிக்கு வாழ்த்துக்கள் சொல்ல… காவேரியும் அதை ஏற்றுக் கொள்ள… அங்கு கலகலப்பு மட்டுமே…   அப்போது…   “தனா… இங்க வா….” மேகலாவின் குரல் சமயலறையில் இருந்து வந்திருக்க   “இதோ வர்றென்மா…  ஏய் நீங்க பேசிட்டு இருங்க… அம்மா கூப்பிடறாங்க” என்ற ஆராதனா வேகமாக அடுத்த நொடி… அங்கிருந்து கிளம்பியிருக்க…   காவேரி ஆச்சரியமாகப் பார்த்தாள் ஆராதனாவை….   கல்லூரியில் அவள் இருப்பதற்கும்… வீட்டில் அவள் இருப்பதற்கும் ஆயிரம் வித்தியாசம் இருந்தது…   கல்லூரியில் ஒரு தோரணையோடு வலம் வருபவள்… இங்கு… அப்பத்தா… அம்மா… அப்பா…. அண்ணன்… தாத்தா என அவர்களின் சொல்லுக்கு இணங்கி நடக்கின்றாள்…   செல்வியிடமே அந்த வித்தியாசத்தைக் தனக்கு வந்த சந்தேகத்தைக் கேட்க…   “எனக்கு அப்படியெல்லாம் வித்தியாசம் தெரியலையே…” செல்வி தன் பதிலைச் சொல்ல காவேரியும் விட்டு விட்டாள்… அதற்கு மேல் அவள் அதை விசாரிக்கவ்வில்லை   ----   ”நான் தான் முட்டாளா இருந்துட்டேன்…. சின்னப் புள்ளைங்களுக்கு இருக்கிற தெளிவு கூட எனக்கில்ல… கார்த்திக் தம்பியை எதிரியாவே இதுநாள் வரை நெனச்சுட்டு இருந்தேன்… எனக்கு அறிவே இல்லண்ணா… ரெண்டு பேரும் ஒண்ணா தொகுதிக்கு உழச்சிருந்தா எங்கேயோ போயிருப்போம்” காவேரியின் தந்தை ராஜசேகரிடம் புலம்பியவராக   “என் பொண்ணு… உன் பொண்ணு    காலெஜ் எலக்‌ஷன  ஒண்ணுமில்லாம பண்ணிட்டாங்க… நான் ஜெயிச்சா என்ன நீ  ஜெயிச்சா என்ன… நீ சேர்மனா இரு…. நான் உனக்கு எல்லா விதத்திலயும் உதவியா இருப்பேன்னு  தனா சொல்லுச்சாமே… எனக்கு அந்த அறிவில்லாம  போயிருச்சு…  நம்ம சாதிக் கட்சில இருந்த போதும் இப்போதும்…. கார்த்திக்கைப் பார்த்து பொறாமைப் பட்டு  எனக்கே நான் குழி பறிச்சுக்கிட்டேன்… இனி கார்த்தி தம்பிதான் என் பக்கபலம்…. நான் இருக்கேன் தம்பி… கட்சியில இனி உனக்கு செல்வாக்குக்குக்கு குறைச்சல் இல்ல… சேர்ந்தே களம் காணுவோம்…”   கார்த்திக்கும்  ஆமோதிப்பபான புன்னகையைக் காட்டி தலை ஆட்டியிருக்க…. காவேரியின் தந்தை இரத்தினம் செருமியவராக   “சரி நான் இப்போ வந்தது என் பொண்ணு காவேரி இங்க வரணும்னு சொன்னதுக்காக மட்டுமில்ல…” என்றவராக…   “அடுத்த வாரம் … என் பையனுக்கு மேரேஜ்… டவுன்லதான் நடக்குது….  அதுக்கு உங்க எல்லாரையும் அழைக்கத்தான்…. “ என்றவாறு தன் மனைவியைப் பார்க்க…   அவர் மனைவி வெள்ளித்  தட்டோடு எழ மேகலாவும்   அங்கு வந்தார்… ராஜசேகர் மனைவியைக் கண் அசைவிலேயே அங்கு அழைத்திருந்தார்…   “நாம அங்காளி பங்காளியா இருந்தும்… இதுவரை விலகி இருந்துட்டோம்… இனி அப்படி இருக்க வேண்டாம்… உன் பையன் கல்யாணம் மாதிரி நெனச்சு.. கல்யாணத்துக்கு எல்லோரும் வந்துறனும்…. கார்த்தி நீதான் முன்ன நின்னு பண்ணனும்….”   “கண்டிப்பா பண்ணிடலாம் பெரியப்பா…” கார்த்திக் சந்தோசமாகச் சொல்ல   “அதுமட்டுமில்ல… அன்னைக்கு அதே மண்டபத்துல…. ஒரு பத்து பேருக்கு கலப்பு திருமணம் செய்து வைக்கப் போகிறேன்…. சாதி மத வேறுபாடு கலையுறதுதானே நம்ம கட்சியோட முக்கிய கொள்கை… தலைவர் கண்டிப்பா இதை நோட் பண்ணுவாரு… கட்சிக்கும் சந்தோசம்… நமக்கும் பேர் கிடைக்கும்…. இப்படிலாம் பண்ணினாத்தான் பேர் கிடைக்கும்… அதுனால யாரும் தப்பா எடுத்துக்காதீங்க…”    ”அதெல்லாம் தப்பா எடுத்துக்கல பெரியப்பா… வேற லெவல்லா ஜமாய்ச்சிறலாம்… மாப்பிள்ளை பொண்ணுலாம் ரெடியா… “ கார்த்திக் கேட்க   ”இன்னும் ரெண்டு ஜோடி கிடைக்கனும்…. பார்த்துக்கலாம் விடு…” என்றவர்…  பத்திரிக்கையை கொடுத்து விட்டு அமர்ந்த ரத்தினம்…. சில நிமிடங்கள்  அமைதியாக இருந்தவர்…   பின்… பெருமூச்சு விட்டவராக   “எல்லா விசயமும் கேள்விப்பட்டேன்… கார்த்திக் தம்பி பற்றி… “ என்ற போதே ஒட்டு  மொத்த குடும்பத்தின் முகமும் மாறி இருக்க   “உறவு முறைல இதெல்லாம் நடக்கிறது சகஜம் தான் ராஜா… அதுக்காக தங்கச்சி உறவு இல்லைனு ஆகிருமா… ”   இப்போது ராஜசேகர் அமைதியாக அமர்ந்திருக்க…  அவரின் பாவனையே அவருக்கு இந்தப் பேச்சு பிடிக்கவில்லை என்பது போல இருக்க   “பொண்ணை வெளில விட்டுட்டோம்…  அதுக்காக நம்ம நம்ம வாரிசை விட்ற முடியுமா…”   ”பெரியப்பா… காஃபி எடுத்துக்கங்க... பெரியம்மா நீங்களும்…” ஆராதனா அங்கு வந்திருக்க…. காஃபி இருந்த குவளையை எடுத்தவராக   “என் பெரிய பொண்ணு….  என்னமோ இன்டர்ன்ஷிப்னு காலேஜ்ல  சொன்னங்கன்னு நம்ம செழியன் தம்பி ஆபிஸ்ல தான் மூனு மாசம் போயிட்டு வந்துச்சு….  செழியன் தம்பிதான் செர்டிஃபிகேட்லாம் கொடுத்துச்சு…”   ஆராதனா அனைவருக்கும் காஃபியைக் கொடுத்து விட்டு… தனது அறைக்குச் சென்று செல்வி காவேரியோடு சேர்ந்து கொண்டாள்…   ---   “என் பொண்ணுக்கு பேசலாம்னு இருக்கேன்…. எல்லாம் விசாரிச்சுட்டேன்… கார்த்திக்குத்தான் பொண்ணு பேசி வச்சுருந்தீங்க… ஆனா செழியன் மாப்பிள்ளைக்கு அப்படியெல்லாம் பேசி வைக்கலன்னு கேள்விப்பட்டேன்…… நான் பேசலாம்தானே” எனும் போதே ராஜசேகரின் இரத்தம் கொதிக்க ஆரம்பித்தது தான்…   என்ன கொதித்து என்ன பிரயோஜனம்… தங்கையே இனி இல்லை எனும் போது… தங்கை மகன் , மருமகன் உரிமை மட்டும் எங்கிருந்து வரும்…   “உங்க பொண்ணு… நீங்க கொடுக்க நினக்கிறீங்க…. இதுல நாங்க என்ன சொல்ல…” ராஜசேகர்  எப்படியோ தடுமாற்றம் இல்லாமல் தோரணை குறையாமல் சொல்லி முடித்திருக்க….   “காவேரி விசயம் இல்லேண்ணா… நான் இது கூட கேட்ருக்க மாட்டேன்… நேரா திலகா தங்கச்சி வீட்ல நின்றுப்பேன்… மாப்பிள்ளைய பக்கத்தில பார்த்து நானே பிரமிச்சுட்டேன்… நம்ம ஊர்ல தான் சின்ன வயசில வளர்ந்த பையன்னு சொன்னா நம்ம மாட்டாங்க… அப்போதே முடிவு பண்ணிட்டேன்… என் பெரிய பொண்ணை கொடுக்கனும்னு… கொட்டிக் கொடுக்கலாம்… இப்படி ஒரு மருமகனுக்கு… என் பொண்ணும் சாஃப்ட்வேர்ல தான் இருக்கு…  அவருக்கேத்த மாதிரி மாடர்னான பொண்ணுதான்….”  ஆராதனாவைப் பார்த்து விட்டு சொன்னாரா… இல்லை இயல்பாக அவரிடமிருந்து வந்ததா… அவருக்கே தெரியவில்லை…  மொத்த குடும்பத்தின் மனநிலை புரியாமல் ராஜசேகரிடம் அவர் செழியனைப் பற்றி பேசிக் கொண்டிருக்க…     இங்கோ பெண்கள் மூவரும் இருந்த அறையில்   “ம்க்கும்… எங்க அக்கா அப்படியே சரின்னு சொல்லிருவா…” காவேரி இழுத்தாள் அப்படி ஒரு சலிப்பாக…   ”ஏன் …  என்னாச்சு… ” ஆராதனா  சட்டென்று கேட்க   “அந்த செழியனுக்குத்தானே…. எங்க அக்கா இதைக் கேட்டு  ஓடாம  இருந்தா சரி….     ”ஏப் உங்க அக்கா வேற யாரைவது லவ் பண்றாங்களா…” ஆராதனா கண்களில் ஆர்வத்துடன்… ஒரு வேகத்துடனும் கேட்க   ”அதெல்லாம் இல்ல…” காவேரி தயங்க…. ஆராதனவோ ஏமாற்ற பாவனையோடு முகத்தை மாற்றி இருக்க   செல்வி  இப்போது இடையிட்டாள்……   “தனா… புரியலையா… யுவர் ப்ளட்… சேம் ப்ளட்… ப்ராஜெக்ட் போன இடத்துல இவ அக்கா ஏதோ சொதப்பல் பண்ணியிருப்பாங்கன்னு நினைக்கிறேன்…. மிஸ்டர் பெர்ஃபெக்ட் நம்ம செழியண்ணே டோஸ் விட்ருப்பாங்க… இதான் நடந்திருக்கும் “ செல்வி சரியாகக் கணித்திருக்க   “அதே அதே…. அந்த அண்ணாவை அக்காக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காது… எப்டிடா மூணு மாசம் முடியும்… செர்ட்டிஃபிகேட் வாங்கிட்டு தப்பிச்சு வரணும்னு வந்தா… அப்பாக்கு இந்த எண்ணம் இருக்குன்னு என் அக்காக்கு மட்டும் தெரிஞ்சது அவ்ளோதான்…” காவேரி கொஞ்சம் கலவரத்துடன் சொல்ல…   செல்வி ஆராதனாவைப் பார்த்து சிரிக்க… ஆராதனா முகத்திலோ பெரிதாக மாற்றமில்லை   “தனா என்னடி  உனக்கு ஒரு கூட்டாளி கிடச்சிருக்கு…. நீயும் உன் பங்குக்கு தாளி…” செல்வி சொல்ல   “ப்ச்ச்… அத்தை மகன்னு ஒரு உரிமை இருந்துச்சு… ரெண்டு வார்த்தை பேசினேன்…. இப்போ அதுவும் இல்லை… அப்புறம் எதுக்கு அவங்களப் பற்றி பேச… ஒதுங்கியிறதுதான் உத்தமம்… “   செல்வியும் விட்டு விட…  ஆராதனாவோ  ஏதோ யோசித்தவளாக் இப்போது காவேரியிடம்   “படிக்கிற இடத்துல… வேலை பார்க்கிற இடத்துல பிஹேவ் பண்றதுக்கும்… புருசன் பொண்டாட்டியா வாழ்றதுக்கும் வித்தியாசம் இருக்குதானே… உங்க அக்காக்கு அதைப் புரிய வை.. ” என்ற ஆராதனாவைப் பார்த்த செல்வி   ”யாரு நம்ம தனாவா… அதுவும் எங்க செழியன் அண்ணனனுக்கு  ஆதரவாக…. அடடே ஆச்சரியக் குறி…”   “ஏய்…. இது அப்படில்ல… விலை போகாத பொருளுக்கு மார்கெட்ல கொஞ்சம் விளம்பரம் பண்ணுவோமே அந்த… அந்த மாதிரி… நானே என் அத்தை பையனுக்கு சப்போர்ட் பண்ணலைனா எப்படிடி…” எனும் போதே ஆராதனா அவளையும் மீறி சிரித்து விட…   இப்போதுதான் காவேரி அரண்டவளாக…   “அடிப்பாவி தனா …. மாமா மக நீயே இப்படி பேசினா…”   ”ஏய் சீரியஸா… என் அத்தை பையன் நல்ல பையன் தான்ப்பா… என்ன உங்க அக்காவை  JEEE…. NEET…. இதுக்கெல்லாம் ப்ரிபேர் பண்ணச் சொல்லு… கொஸ்ட்டீன் கேட்கும் போது தெரியலேண்ணா…  ஃபர்ஸ்ட் நைட்ல கூடப் படிக்க வச்சு ஆன்சர் சொல்ல வச்சுட்டுத்தான் அடுத்த கட்டமே…”   ”ஆன்சர் தெரியலேண்ணா... ” காவேரி அவளையுமறியாமல் பாவமாகக் கேட்க   “உங்க அக்காக்கு பொட்டி படுக்கை எல்லாம் கட்டி விட்டு உங்க வீட்ல உட்கார்ந்து படிச்சுட்டு மெதுவா வரச் சொல்லிருவாரு… ” சிரிக்காமல் ஆராதனா சொல்லி முடிக்க… காவேரி ஆராதனா உண்மை சொல்கிறாளா இல்லை பொய் சொல்கிறாளா… என்ற பாவனையில்   “ஏய் இவ உண்மை சொல்றாளா… இல்லை சும்மா ஓட்றாளாடி….”  செல்வியிடம் கேட்க   செல்வி காவேரியிடம்   “கொஞ்சம் உண்மை… கொஞ்சம் பொய்….  ஒரு நாள் அவகிட்ட செழியன்னா கொஸ்ட்டீன் கேட்டு தெரியும்னு சொல்லி மாட்டிகிட்டா… அதுக்கப்புறம் அந்த சப்ஜெக்ட் முடிக்கிற வரை விடலை… படிக்க வச்சிட்டுத்தான்  விட்டாரு… அந்தக் காண்டுல சொல்றா…”   “இல்லேண்ணாலும்…  ” ஆராதனா நீட்டி முழங்க…   காவேரி இப்போது….   “இப்படி ஒரு மாமா எனக்கு வந்தா… ஆத்தி யோசிக்கும் போதே… கதி கலங்குதே… வேண்டாம்பா… எங்க அக்காவே ஓகே சொன்னா கூட நான் வேண்டாம்னு சொல்லிருவேன்…”   “ஹலோ சும்மா சொன்னேண்டி… நான் முதல்ல சொன்னதுதான்… கல்யாணம்  பண்ணிட்டு வர்ற பொண்ணுகிட்ட  கணக்குப் பாடம் எடுக்கிற அளவு எங்க அய்த்தான் கிடையாது…. ஆனால்…. பொண்ணோட தங்கச்சிகிட்ட வேணும்னா” என இழுக்க…   “அய்யோ… இந்தப் பையனுக்கு எங்க வீட்டு மாப்பிள்ளை போஸ்ட் கட்… ஆனா எங்க அப்பா கேட்கனுமே… கடவுளே எங்க அக்கா கூட இந்த பையனுக்கு சாதகப் பொருத்தம் சுத்தமா இருக்கக் கூடாது”   “ஏய் பார்த்துடி… அக்கா ஜாதகம் பொருத்தம் சரி இல்லை… தங்கச்சிக்கு பாருங்கன்னு சொல்லிறப் போறாங்க… சரியா சாமிகிட்ட வேண்டிக்க…”   “போங்கடி போங்க… எங்க செழியண்ணாக்கு  எப்படிப்பட்ட பொண்ணு வரும்னு பாருங்க..” செல்வி பழிப்புக் காட்ட   “வரும் வரும்… வரும் போதும் நாமளும் பார்க்கலாம் ” என்றவள்… சட்டென்று செழியன் பேச்சை விட்டவளாக   “ஏன் காவேரி… உங்க அண்ணா மேரேஜ் அன்னைக்கு எங்க அம்மாவோட பெரியப்பா வீட்லயும் ஃபங்க்‌ஷன்…. நாங்க திருச்சிக்கு போயிருவோமே…  மூணு நாளைக்கு முன்னாடியே கிளம்புறோம்... அனேகமா உங்க வீட்டு ஃபங்க்ஷனுக்கு அண்ணாதான் வருவாங்கன்னு நினைக்கிறேன்…”   காவேரி ஏமாற்றத்துடன் தன் தோழியைப் பார்த்து…   “அப்போ நீ வரமாட்டியா… “ என்று கவலையுடன் கேட்டுக் கொண்டிருக்க… அதே நேரம் வெளியே காவேரிக்கு அழைப்பு வந்திருக்க… காவேரியும் மற்றதெல்லாம் விட்டவளாக   “தேங்க்ஸ் ஆராதனா… எலெக்‌ஷன்ல எனக்காக விட்டுக் கொடுத்ததுக்கு….”   “அதெல்லாம் ஒரு பெரிய விசயமே இல்ல…. எத்தன தடவைதான் தேங்க்ஸ் சொல்லுவ…” என்றவாரு ஆராதனாவும் புன்னகைக்க… செல்வியும் அவர்களின் புன்னகையில் சேர்ந்து கொண்டாள்…   ---   கார்த்திக் பிறந்த நாளின் முன் தினம்….   “ஏய் செல்வி…” அலைபேசியில் ஆராதனா கத்திய கத்தலில்  செல்வியின் காது சுடாகியிருக்க…. இருந்த போதும்   “ஏண்டி இப்படி கத்துற…” செல்வி சாதாரணமாகக் கேட்டாள்   “நீ எங்க இருக்க…. காலேஜ் முடிச்சதும் நேரா வீட்டுக்த்தானே வரச் சொன்னேன்… இப்போ நைட் லேட்டா வருவேன்னு சொல்ற… உங்க வீட்லதானே எல்லா ஏற்பாடும் பண்றோம்… அதானே ப்ளான் நீ இப்படி பண்ணுனா என்னடி அர்த்தம்…” தோழியிடம் கத்தினாள் அலைபெசியில் ஆராதனா   ‘நீ உங்க அண்ணனுக்காக அவர் பிறந்த நாளுக்காக பண்ற… என்னை எதுக்கு கூட்டு சேர்க்கிற…” செல்வி நக்கலாகச் சொல்ல   “என்ன சொல்ற… உன்னோட சேர்ந்துதானே உங்க அண்னாகிட்ட ஹெல்ப் கேட்டுத்தானே  எல்லாம் பண்ணினோம்…. உங்க அண்ணா நாம சொன்ன மாதிரி எங்க அண்ணாகிட்ட போன்ல பேசி… நைட் வரைக்கும் பஸ்ஸ்டாண்ட்ல வெயிட் பண்ண வைக்கிறேன்னு சொல்லிட்டாரு… நீ என்னடி இடையில சொதப்புற….” ஆராதனா கடுப்பாகவும் கோபமாகவும் பேச ஆரம்பித்திருக்க…   “அது உன் ப்ளான்… என் ஆளுக்கு நான் தனியா ப்ளான் எக்ஸிகியூட் பண்ணிட்டேனே… “ செல்வி உற்சாகமான கலகலப்பான குரலில் தோழியிடம் சொல்ல   “என்ன செல்வி சொல்ற…” ஆராதனா குழம்பிய குரலில் கேட்டாள்…   “உங்க அண்ணா… எங்க அண்ணா கூட நைட்  கரெக்டா வந்திருவேன் தனா செல்லம்…. கவலைப்படாத உன் ப்ளான் சொதப்பாதுன்னு நினைக்கிறேன்….  “   ”ஹ்ம்ம்ம்… என்னடி சொல்ற சொதப்பிற மாட்டியே…. உன் அண்ணாக்கும்  உன் ப்ளான் தெரியாதுதானே…” என்றபோதே   “எந்த தங்கச்சியாவது  லவ் ப்ரப்போஸ் பண்ணும் போது அண்ணனை வச்சு ப்ளான் பண்ணுவாளா… சோ ஓன் அண்ட் ஒன்லி கார்த்திக் தமிழ்செல்வி  மட்டுமே”   ஆராதனா அமைதி ஆகி இருக்க   “ஓய்…. சிஸ்டர் இன் லா…. என்ன சைலண்ட் ஆகிட்ட”   ”பார்த்துடி… அண்ணா உன்னை ஹர்ட் பண்ணிறப் போகுதுடி… “ ஆராதனாவின் குரலில் தழுதழுப்பு வந்திருக்க.. தன் அண்ணனின் குணம் தெரிந்த தங்கையாக… … தன் தோழிக்கான வருத்தம்…   ”வேற வழி இல்லடி…எனக்கே தெரியல… இது எங்க போய் முடியும்னு…. ஆனால்  என்ன அவமானம்… தோல்வி வந்தாலும்… என் கார்த்திக் மனசில இடம் பிடிக்க முடிவு பண்ணிட்டேன்… “ என்ற செல்வியின் குரலில் சற்று முன் இருந்த விளையாட்டுத்தனமெல்லாம் இல்லை…   ”சரி நான் வைக்கவா…. கேக் ஆர்டர் பண்ணியிருந்தேன்…. வந்துருச்சு…” என்றபடி சட்டென்று செல்வி வைத்திருந்தாள்..   ---   ”டேய் என்னடா மச்சான் சொல்ற… நீ ஓகே தானே… சொல்லு நா காரை எடுத்துட்டு ஸ்பாட்டுக்கே வந்துரவா… உனக்கு ஏண்டா இந்த வேண்டாத வேலை… எப்போதும் போல உன் பிஎம்டபிள்யூ தேரையே எடுத்துட்டு வர வேண்டியதுதானே…” கார்த்திக் நரேனிடம் திட்டல் பாதி… அக்கறை பாதி என கலந்து பேச   “டேய் டேய் பேச நேரம் இல்லைடா… ஃபோன்ல வேற சார்ஜ் இல்ல… திட்றதுனா... நேர்ல வர்றேன் அப்போ திட்டு”   “ம்க்கும் இது வேறயா… சரி சொல்லு… நான் என்னதான் பண்ண… உன்னைக் கூட்டிட்டு வர்றேன்… நைட் 10 மணிக்குத்தான் வீட்டுக்கு வருவேன்னு சொல்லி இருக்கேன்… ஏற்கனவே நான் பண்ணி வச்ச வேலைல… என்னை தனியா அனுப்புறதுக்கே… இல்லனா லேட் ஆனாலே வீட்ல பதட்டம் ஆகிறாங்க… பொம்பளப் புள்ளைய வெளிய அனுப்பின மாதிரி ஃபோன் மேல ஃபோன் போட்டு கொல்றாங்க….”   “ப்ச்ச்.. மச்சான்… 11 மணிக்கெல்லாம் வந்துருவேண்டா… அதுவரைக்கும் வெயிட் பண்ணுடா… போன் ஸ்விட்ச் ஆஃப் பண்றேன்…. பக்கத்துல வந்ததும் ஆன் பண்றேன்…. போயிறாதடா மச்சான்…. உன்னை நம்பிதாண்டா வர்றேன்..  ஒரே பையண்டா எங்க வீட்டுக்கு” நரேன் சொல்லியபடி போனை வைத்துவிட…   ”இவன் ஏன் இன்னைக்கு இவ்ளோ சீன் போட்றான்…. சம்பந்தமே இல்லாம பேசுறான்… ஒண்ணும் சரி இல்லையே… அதெல்லாம் விட இவன்லாம் பஸ்லலாம் வர்ற கேஸே கிடையாதே…. ஹ்ம்ம்ம்.. வரட்டும்…. வந்ததும் கிழிக்கிறேன்…” என்றபடி அந்த பஸ்ஸ்டாண்டை  சுற்றிப் பார்த்த கார்த்திக்…. தனது மொபைலை எடுத்தபடி… அதைப் பார்த்தபடி… தனது காருக்குள் உட்காரப் போக… அப்போது எதோ தோன்ற நிமிர்ந்து பார்க்க…. அந்த பேருந்து நிலையத்தில் இருந்த ஒரு கடையில் இருந்து…. செல்வி வெளியே வந்து கொண்டிருக்க… ஏனோ அவன் முகத்தில் அப்படி இரு கோபம்.. வேகமாக தன் கைக்கடிகாரத்தைப் பார்க்க… அது 8 மணி என்று காட்டியிருக்க   “மணி என்னாச்சு… இவ இன்னும் வீட்டுக்குப் போகலையா… இவ்ளோ நேரமாச்சும்… இன்னும் இங்க சுத்திட்டு இருக்கா..” பல்லைக் கடித்தபடி வாய் விட்டே அவளைத் திட்ட ஆரம்பித்திருக்க….   செல்வி சரியாக அதே நேரம்…. அவனைப் பார்த்து கை ஆட்டியபடி… தான் அங்கே வருவதாகச் சொல்லியபடி அவனை நோக்கி சர்வ சாதரணமாக நடந்து வந்து கொண்டிருக்க   “கடவுளே” தலையிலடிக்க மட்டுமே இவனால் முடிந்தது…   ---   ”ஹாய்…. அண்ணா எப்போ வரும்…. 8.30 க்குலாம் இங்க வந்து நிற்கிறேன்னு சொன்னுச்சே…  என்னையும் வெயிட் பண்ணச் சொன்னுச்சே“   “என்னது…. உன்னையும் இங்க வந்து நிற்கச் சொன்னானா” கார்த்திக்கின் மொத்த கோபமும் தன் நண்பன் மேல் சென்றிருந்தது….   வேக வேகமாகத் தலையாட்டினாள் செல்வி….   “என்னோட ஃப்ரெண்டு ஒருத்தி ஃபிவர்னு காலேஜ் வரலை… அவளுக்கு இந்த ஒன் வீக் நோட்ஸெல்லாம் கொடுத்துட்டு வர்றேன்னு அப்பா அம்மாகிட்ட சொல்லிட்டு… அண்ணாகிட்டயும் சொன்னேன்… அண்ணா  இன்னைக்கு வர்ரேன்னு சொல்லிட்டு… என்னையும் அவன் ஃப்ரெண்டோட கார்ல பிக் அப் பண்ணிட்டு போறேன்னு சொன்னுச்சே…. “ என்றவள்… சுற்றி முற்றிப் பார்த்து விட்டு… அவன் காரையும் பார்த்தவளாக   “ஓ அந்த ஃப்ரெண்ட் நீங்கதானா.. உங்க கார்லதானா” ஒன்றுமே தெரியாதவள் போல் அப்பாவியாக முகத்தை வைத்தவள்…   ”அண்ணா ஃபோனுக்கு போன் போட்டா ஸ்விட்ச் ஆஃப்னு வருதே…. என்னாச்சு… உங்களுக்கு பேசுச்சா…” தன் தோழி ஆராதனாக்கு மட்டுமல்ல தன் அண்ணன் நரேனுக்கும் தெரியாமல் தன் திட்டத்தைப் போட்டிருந்தாள் செல்வி….   ஆராதனா திட்டம்…. நரேன் கார்த்திக்கை  12 மணி அளவில் ஊருக்கு கூட்டி வர வேண்டும் என்பது…   அதன்படி நரேனும் சென்னையில் இருந்து பேருந்தில் வருவதாகச் சொல்லி கார்த்திக்கின் உதவி வேண்டியிருக்க… அவனும் அழைத்துப் போவதாக   சொல்லி இருக்க… வேண்டுமென்றே  தாமதமாகக் கிளம்பியவன்… பஸ் ப்ரேக் டவுன் என்றும்… போன் ஸ்விட்ச் ஆஃப் என்றும் கார்த்திக்கிடம்  சொல்லி தன் பங்கு நாடகத்தை முடித்திருக்க…   ஆராதனா திட்டம் தெரிந்தவள் தானே…. அதனால் தன் அண்ணன் போனை ஸ்விட்ச் ஆஃப் செய்த பிறகு செல்வி கார்த்திக்கிடம் வந்து நின்றாள்…     இதெல்லாம் அறியாத கார்த்திக்… நரேனுக்கும் சேர்த்து செல்வியை முறைத்தவாறே   “ஹ்ம்ம்….. உங்க நொண்… அண்ணன் வர லேட்டாகுமாம்… பாசமலர் உன்கிட்ட சொல்லலையா” நக்கலும் கடுப்புமாக கார்த்திக் கேட்க   “என்னது அண்ணன் வர லேட்டாகுமா… ஐயையோ மணி இப்போவே எட்டாகிருச்சே…. நான் எங்க அண்ணனை நம்பி கடைசி பஸ்ஸையும் விட்டுட்டேனே…. ஐயோ நான் எப்படி ஊருக்குப் போறது…” வராத அழுகுரலில் செல்வி நடித்திருக்க   ”ஏய்… அடங்குறியா… இப்போது எதுக்கு கத்தி கூப்பாடு போட்ற…. இப்போ என்ன… நீ ஊருக்கு போகனும் தானே…. இரு…” என்றவாறு  சுற்றி முற்றி ஏதாவது வாகனம் இருக்கின்றதா என்று பார்க்க   “ஹலோ…. ஹலோ எங்க அண்ணா வர்றார்னுதான் நான்  இன்னைக்கு லேட் பண்ணினேன்…  என்ன வேற யார்கூடயோ அனுப்ப ப்ளான் பண்றீங்களா…. எங்க அண்ணா எத்தனை மணிக்கு வந்தாலும் இருந்து அவர்கூடத்தான் போவேன்…” இப்போது பாவம் போல் குரல் தொய்வாக மாறி இருக்க… கார்த்திக் இப்போது திட்ட வில்லை…   கடைசியாக… எப்படியோ அவள் பிடிவாதம் ஜெயித்திருக்க…   “சரி….சரி  கார்ல உட்காரு…. வெளில நின்னு மானத்தை வாங்காத….”   “ஓகே…. கார்ல ஏசி போட்டுக்கலாம “ என்ற வாறு…. அவனின் கோபத்தை எல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல்…. வேகமாக முன் இருக்கையை நோக்கிப் போக   ”ஏய்…. அங்க எங்க போற…. பின்னால உட்காரு….’’   “ஓ….கே  பாஸ்…. “ என்றவள்…. பின்   “பாஸ்… இந்த பாக்ஸைக் கொஞ்சம் பிடிச்சுக்கறீங்களா….” கார்த்திக் முறைக்க   “ஏன் சார் பிடிச்சா குறஞ்சு போயிருவீங்களா… என்னயவா பிடிக்கச் சொன்னேன்ன்… பாக்ஸைத்தானே…” என்ற போதே கார்த்திக்கின் பார்வை ஆக்ரோசத்தின் எல்லைக்குச் செல்ல ஆரம்பித்திருக்க…   “சரி சரி முறைக்காதீங்க” என்றபடி பின் சீட்டில் அமர்ந்தவள்… “நீங்களும் வாங்களேன்… பேசிட்டு இருந்தால் நேரம் போறது தெரியாதுள்ள”  என்று வேறு அவனை அழைத்தாள்  அடுத்து அவனிடமிருந்து அர்ச்சனை வரும் என்று எதிர்பார்த்தே…   “ஏய்… ஒழுங்கா பேசாமல்  இருந்தா உங்க அண்ணன் முகத்துக்காக பேசாமல் இருப்பேன்… இல்ல… ஃப்ரெண்ட் தங்கைனு கூட பார்க்க மாட்டேன்… விட்டுட்டு போயிட்டே இருப்பேன்”   “ஓ…. அப்போ தங்கச்சியோட ஃப்ரெண்டுனு பார்க்க…  லா … , மே”  கார்த்திக் முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடிக்க ஆரம்பித்திருக்க… செல்வியின் வார்த்தைகளும்…. மெல்ல மெல்ல அடங்கி பின்   “சரி சரி…. ஃப்ரெண்டோட தங்கச்சின்னு பார்க்க வேண்டாம்.… தங்கச்சியோட ஃப்ரெண்டுன்னு பார்க்க வேண்டாம்... “ சமாதானமாக ஆரம்பித்தவள்..  அப்போதும் விடாமல்.…   “உங்க கேர்ள்… ஃப்ரெண்” என தன் வழக்கமான பாடத்தை ஆரம்பித்திருக்க… சடாரென கார்த்த்திக் மூடிய அவனது கார்க் கதவின் சத்தத்தில் செல்வி ஆரம்பித்த வார்த்தைகள் வெளியே வராமல் காருக்குள்ளேயே அடங்கி இருந்தது…   ---   மணி பத்தரையைத் தாண்டி இருக்க…. கார்த்தில் காருக்குள் அமராமல்… வெளியிலேயே சுற்றிக் கொண்டிருக்க… செல்வியோ அலைபேசியில் ஆராதனாவோடு பேசிக் கொண்டிருந்தாள்…   ”ஏண்டி…. உனக்கு உன் லவ்வ ப்ரப்போஸ் பண்றதுக்கு வேற நாளே கிடைக்கலையா…. நான் ப்ளான் பண்ணும் போது நீ ஏன் இடையில வந்த….”   “ஆமா உன்  அண்ணன் அப்படியே நான் சொன்னவுடனே காதல் மழைய பொழியப் போகுதாக்கும்…. நீ வேற”   “அப்புறம் ஏன்…. எங்கண்ணனாச்சும் ஒழுங்கானாச்சும் பிறந்த நாள் கொண்டாட விட்ருக்கலாம்ல… ஃபர்ஸ்ட் டைம் அதுக்கு பிறந்த நாள் சர்ப்ரைஸ் கொடுக்க நெனச்சா…” ஆராதனா புலம்பிய போதே   “அது நானாத்தான் இருக்கனும் தனா…” செல்வியின் குரலில் அத்தனை தீவிரம்…. இது நாள் வரை ஆராதனா உணராதது….   “ஏய் அண்ணா உன் மனசைக் கஷ்டப்படுத்திறப் போகுதுடி….” ஆராதனா கலங்கிய குரலில் சொன்னாள்… தோழிக்கு  ஏதாவது அவமானம் வந்து விடுமோ என்ற அச்சத்தில்…மறுபடி மறுபடி ஆராதனா அவளிடம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்…   “எது வந்தாலும்… என் கார்த்தி மாமாவை நான் விட்டுப் போக மாட்டேண்டி….  நீ பார்க்கத்தான் போற…. நானும் அவங்களும் வாழப் போற வாழ்க்கையை…”   எதிர் முனையில் இருந்த ஆராதனா அமைதியைக் கடைப்பிடித்திருக்க….   “இந்த தமிழ்ச்செல்வி தான் என் உயிர்னு உங்கண்ணன் சொல்ற நாள் சீக்கிரம் வரும்… நடத்திக் காட்டுவேன்…” என்றபடி வெளியே பார்த்தாள்… கார்த்திக்கை தேடவும் ஆரம்பித்தாள்…     ”ஏய் வைடி… உங்கிட்ட பேசிட்டு இருந்த நேரத்துல என் பார்வைல இருந்து உன் அண்ணன் எஸ் ஆகிட்டாரு… வை வை…”   “உன்னலாம்… வீட்டுக்கு மட்டும் எங்க அண்ணனைக் கூட்டிட்டு வராமல் இரு… அப்புறம் இருக்குடி உனக்கு…” என்ற ஆராதனா கடுப்பான போதே…  வேகமாக போனை வைத்திருந்தாள் செல்வி இந்த முனையில்   “என்ன நம்ம ஆளைக் காணோம்…” என்று யோசித்தபடியே காரில் இருந்து இறங்கி வெளியே வந்தவள்… அவனைத் தேட…. அவனோ அங்கிருந்த டீக்கடையில் டீ குடித்துக் கொண்டிருக்க….   “உள்ள ஒருத்தி இருக்காளே…. அவளுக்கு ஏதாவது வேணுமான்னு கேட்கத்தோணுச்சா… செல்விம்மா… உன் பாடு படு திண்டாட்டம் தான் போல….”  கைகளை வானத்தை நோக்கி காட்டியபடி தனக்குள் செல்வி பேசிக் கொண்டிருக்க… கார்த்திக்கும்  சரியாக அங்கு வந்து சேர்ந்திருந்தான்…   வந்தவனோ….  அவள் பக்கமே வராமல் அவளைச் சுற்றிப் போய் ஓட்டுநர் இருக்கையில் போய் அமர்ந்து விட…. செல்வியும் வேகமாக உள்ளே அமர்ந்தவள்  அவனைப் பார்க்க… அவனோ… கண்களை மூடியபடி இருக்கையில் சாய்ந்திருக்க….   “எல்ஸ்கியூஸ் மீ….”   “ஏய்…. வாயை மூடிட்டு இருன்னு சொன்னேன்… ஏதாவது நொய் நொய்னு பேசுன….”   “எங்க அண்ணன் எப்போ வரும்….”   “ஹ்ம்ம்ம்… அதை  உங்க அண்ணாகிட்ட கேளு….”   ”அதான் அண்ணன் போன் ஸ்விட்ச் ஆஃப் ஆகிருக்கே…. இல்லைனா நான் கேட்ருக்க மாட்டேனா…. சரி… விடுங்க ஏதாவது பாட்டு போடுங்க… பேசவும் கூடாதுன்னு சொல்லிட்டீங்க… அட்லீஸ்ட் பாட்டாவது கேட்டுட்டு டைமக் கடத்துவேன்ல…”   “அன்னைக்கே சொல்லிட்டேன்…. என் கார்  செல்வின்ற பேர் இருக்கிறவங்களுக்கு பாட்டெல்லாம் பாடாதுன்னு”   கார்த்திக் வழக்கம் போலவே அவளிடம் சுள்ளென்று தான் விழுந்தான்…. வழக்கம் போல செல்வியும் அதைத் தட்டி விட்டவளாக   “ஓ…. உங்க கார்… உங்க செட்… ஆனால் என்கிட்ட மொபைல் இருக்கே…. அது பாடுமே… உங்க கார்கிட்ட சொல்லி… காதை மூடிக்கச் சொல்லிருங்க….” என்றபடியே தன் அலைபேசியில் பாடலை வைத்தாள்…   “எனக்கும் என் ஃப்ரெண்டுக்கு ரொம்ப பிடிச்ச பாடல்…” என்ற போதே அவளின் அலைபேசி கார்த்திக்கின் கைகளில் வந்திருந்தது… அவள் சொன்ன வேகத்திலேயே கார்த்திக் எட்டிப் பறித்திருக்க… செல்வியும்  எதிர்பார்த்தவள் போல அலட்சியமாக தோளைக் குலுக்கியபடி அமர்ந்திருக்க   “ஏய் என்ன பிரச்சனை பண்னனும்னு வந்துருக்கியா” அவனது குரல் உயர்ந்திருக்க….   செல்வி நிமிர்ந்து பார்த்திருக்க…. கார்த்த்க்கின் முகத்திலோ ருத்திர தாண்டவ பாவம் வந்திருக்க…. உள்ளுக்கு கலவரம் மூண்டாலும் அதை எல்லாம் ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டு   “ப்ரச்சனை பண்ணலாம் வரலை…. “ என்றவள் ஒரு நிமிடம்  தயங்கியவள்…  எச்சிலை மிடறு விழுங்கியவளாக சட்டென்று   “ஹேப்பி பர்த்டே கார்த்திக் மாமா”  வேக வேகமாகச் சொன்னவள்…. அதே வேகத்தில்   “ஐ லவ் யூ கார்த்திக் மாமா” எங்கு  இடையில் நிறுத்தினாள் அவன் அடுத்து என்ன சொல்வானோ பண்ணுவானோ என பட படவென்று சொல்லி முடித்து அவனைப் பார்த்தபோதே.,… அவனது கை அவளது கன்னத்தின் அருகே வந்து உயர்ந்து… அப்படியே நின்றிருக்க…   செல்வியின் கண்களில் கலவரமும்…. காதலும்…. கலந்த கண்ணீர் வந்து நின்றிருக்க… இருந்தும் அடக்கியவளாக   வேகமாக பின்னால் திரும்பி அட்டை பெட்டியை ஒப்பன் செய்து….   “ப்ளீஸ் இந்த கேக் உங்களுக்காக வாங்கினது…. உங்க பிறந்த நாளுக்கு வாங்கினது….  என் மேல என்ன கோபம்னாலும் அதை அப்புறம் பார்த்துக்கலாம்… ப்ளீஸ் வெட்டுங்க எனக்காக.”   அடுத்த நிமிடம் கேக் வெளியே பறந்திருந்தது…. அது பறந்த வேகமே அவனின் பெருங்கோபத்தை பறை சாற்றி இருந்தது…. உறவான நிலவொன்று சதிராட - 15 Teaser “ஏண்டா நீ அவ அண்னன் தானே…. விசயத்ததை சொன்னா… இதுதானாடா உன் ரியாக்‌ஷன்….”   --- ”டேய் நான் பார்த்துக்கிறேன்…. என் தங்கச்சி பற்றி இனி நீ கவலைப்படாத அவ உன் வழியில் இனி வரமாட்டா…”  என்று முடிக்க… செல்வி ஏதோ பேசப் போக…. நரேன் ஒரு முறைத்தான் முறைத்தான்…. அவ்வளவுதான் செல்வி சட்டென்று அடங்கினாள்… --- ஆனால் கோபப்பட்டாலும்… தன் அண்ணன் கேக்கை வெட்டுவான் என்ற நம்பிக்கை மட்டுமே இருக்க… ஆனால் ஏதும் சொல்லாமல்   “அப்பா… அம்மா… அவதான் ஆடினான்னா நீங்களுமா….” என்றபடி பொய்க்கோபத்தை மட்டுமே கார்த்திக் காட்ட … ஆராதனாவால் தன் கண்களையே நம்ப முடியவில்லை…. --- ராஜசேகர்  இப்போது…   ”அம்மா செல்வி இங்க வா…”  செல்வியை அழைக்க… செல்வி அவர் அருகே பவ்யமாகப் போய் நிற்க… --- “ப்ச்ச்… அதெல்லாம் இல்லடா…  அவளுக்கு ஒரு வாழ்க்கை… கொழந்தைனு… இனி என்ன…” எங்கோ பார்த்த நரேனின் கண்களில் விரக்தி மட்டுமே இருக்க… --- “ஆமாடி… கார்த்தி அண்ணாக்கு உன்னை ஜோடி சேர்க்க முடியாதுன்னு தெரியும்…இன்னொரு அண்ணன் இருந்திருந்தா என் செல்வி எனக்கு அண்ணியா வந்துருப்பாளே….  ஏன் இல்லைனு திட்டுவேன்…”   ”அவ்ளோ பிடிக்குமா என்னை… சொல்லவே இல்லையே” செல்வி குறும்ப்போடு கேட்க --- “என்னன்னு தெரியல… நைட்  எனக்கு கால் பண்ணி வர்றீங்களா மாப்பிள்ளை… மினிஸ்டருக்குலாம் ரூம் போட்ருக்கேன்…. உங்களுக்கும் போடவான்னு கேட்டார்டா… தீடீர்னு என்னடா இந்த மனுசனுக்கு நம்ம மேல பாசம்னு யோசிச்சுட்டே  தூங்கிட்டேண்டா”  செழியன் சொல்லும் போதே   “அதேதாண்டா,… உங்க மாமா வீட்டுக்கு… எங்க வீட்டுக்குலம் திடீர் விசிட் வந்தார்டா… பாச மழை பொழிஞ்சார்னா பார்த்துக்கோயேன்…. நானும் நீ என்ன நெனச்சியோ அதேதான் நெனச்சேன்…” -- “செல்வி ஒண்ணும் ஆரா மாதிரி அம்மா அப்பா அண்ணன்னு அவங்க சொல்றதுக்கு தலை ஆட்ற பொண்ணு கிடையாதுடா… தெளிவா… தனக்கு தேவையானதை நோக்கித்தான் போவா… நீயே பார்த்துருப்பியே… டாக்டர் சீட் கெடச்சும்  வேண்டாம்னு சொல்லிட்டு ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்ல படிச்சா தானே…. அவளை எல்லாம் கார்த்திக் மிரட்டிலாம் அடி பணிய வைக்க முடியாது…”   ‘அப்புறம் கார்த்தி மச்சானும் அந்த மாதிரி ஆள் கிடையாது… பொண்ணுங்கதான் குடும்பத்தோட மானம்னு நினைக்கிறவரு… கோபப்படுவார்தான்… லவ்லாம் பிடிக்காதுதான்… அவரோட கோபம் வேற மாதிரி இருக்கும்… அதெல்லாம் விட… கமலிதான் அவர் கட்டிக்கிற போற பொண்ணுனு ஒரு நாளும் எல்லை மீறினதில்ல…”   “உன்னை மாதிரி இல்லைனு சொல்லுடா மச்சான்... ” “டேய்…” செழியன் பல்லைக் கடித்தான்…. ====

ஹாய் ஃப்ரெண்ட்ஸ்.... அடுத்த அத்தியாயம் போட்டுட்டேன்.... படிச்சுட்டு சொல்லுங்க... அண்ட் செழியன் ஆராதனா கதைதான் இது... ஆனாலும் செல்வி கார்த்திக் இனிஷியல் எபிசோட்ல டாமினேட் பண்ணுவாங்க... தவிர்க்க முடியாத கதைக்களம்... இதுவரை வந்த கதைல செகண்ட் ஹீரோ ஹீரோயினுக்கு... ஆன் த ஸ்பாட் சீன் தான் யோசிப்பேன்... அவங்களுக்கான எமோஷனலுக்காகலாம் பெருசா யோசிக்க மாட்டேன்... இவங்கதான் ஜோடி... ஜோடின்னு சொன்னதுக்காக ரெண்டு பேஜ் ... அப்படியே அவங்க காட்சில வந்தாலும்... அப்போதும் நாயகன் நாயகனைப் பற்றி தான் பேசுற மாதிரு இருக்கும் .... அந்த மாதிரிதான் என்னோட செகண்ட் ஹீரோ ஹீரோயின்ஸ் இதுவரை வந்திருப்பாங்கா... ஆனால் இந்தக் கதைல அப்டியே அது உல்ட்டா... செல்வி... கார்த்திக் இவங்களச் சுற்றி கதை ஆரம்பிச்சு... அவங்களச் சுற்றியே கதை போகும்... நம்ம ஹீரோவும் ஹீரோயினும்...சைட் ஆர்டிஸ்ட் மாதிரி தான் போகும்.... இன்னும் சொல்லப் போனா... ஆராதனா செழியன் காட்சிகளே இருக்காது... தென் எப்படி இந்தக் கதை அவங்கள நோக்கி போகும்... அதுதான் கதையே... முக்கியமா ஆராதனா கேரக்டர் அண்ட் செழியனோட காதல் இந்தக் கதையோட அடிப்படை...... அதாவது ஆராதனா கேரக்டர் என்னன்னு கேள்விக்குறியோட கதை நகரும்... ஒவ்வொரு எபிசோட்லயும் ஒவ்வொரு விதமா அவளோட கேரக்டர் மாறிட்டே இருக்கும்.... அவ இப்படித்தான்னு ஜட்ஸ்மெண்ட் பண்ணவே முடியாது... இதுவரை நான் எழுதின ஹீரோயின்ஸ்க்கு இதுதான் இவங்க இப்படித்தான்னு ஒரு நிலையான கேரக்டரைசேஷன் இருக்கும்.... இந்தக் கதைல அந்த மாதிரி இருக்காது.... செழியன் அண்ட் ஆராதனா இவங்க காதல்... அதோட உணர்வுகள் அடுத்து செழியனோட காதல் ... அதன் பாதை... அதுல அவன் சந்திப்போகிற ஏமாற்றங்கள்... படிக்கிற நீங்களும் ஃபீல் பண்ணனும்... நாயகியின் திருவிளையாடலால் அழிந்த அவனின் காதல் மீட்கப்படுமா... நாயகனும் நாயகியும் சேர்வார்களா... தொடர்வோம் இனி வரும் அத்தியாயங்களில்... குறிப்பு... ‘நீ முதல்ல கண்டினியூவா அப்டேட்ஸ் குடும்மா... நாங்க செழியன் ஆராதனாவை பார்த்துக்கிறோம்...’ உங்க மைண்ட் வேர்ட்ஸ் கேட்ச் பண்ணிட்டேன்.... எனிவே மீண்டும் ஒரு மன்னிப்பு... சாரி... அப்பாலஜி... எல்லா மொழியிலயும் கேட்டுக்கிறேன் உங்க பொறுமைக்கும்... ப்ரைவேட்டா மெஜேஜ் பண்ணவங்க... கமெண்ட்ஸ்ல என்னைத் தேடினவங்க....... எல்லார்கிட்டயும் சாரி அண்ட் தேங்க்ஸ்... உங்க ஆதரவை வழக்கம் போல எனக்கு கொடுங்க... எனக்குத் தெரியும்... கதை மாந்தர்க்கெல்லாம் நீங்க சப்போர்ட் பண்ணுவீங்க... அதுனால இந்த முறை பிரவீணாக்கு சப்போர்ட் பண்ணுங்க... அவங்க லேட்டா அப்டேட் போட்டாலும் திட்டாதீங்க... பை பை... அப்டேட்ஸ் படிக்கலாம்... நன்றி பிரவீணா விஜய்..... அத்தியாயம் 13:   ஆராதனா மற்றும் செல்வி படிக்கும் மகளிர் கல்லூரி…   ”ஆராதனா….”  அப்புறம்  “காவேரி…”  ரெண்டு பேருமே இந்த சுத்து வட்டாரத்துல செல்வாக்கான குடும்பத்திலருந்து வர்றவங்க.. அரசியல்லயும் அவங்க ஃபேமிலி மெம்பர்ஸ்க்கு பேர் இருக்கு… ஹ்ம்ம்ம்… அதெல்லாம் இருக்கட்டும் ரெண்டு பேர்ல யாருக்கு வின் பண்ற சான்ஸ் இருக்கு நீங்க நினைக்கறீங்க…’” கல்லூரி முதல்வர் தன் முன் அமர்ந்திருந்த கல்லூரித் தேர்வுக் குழுவிடம் விசாரிக்க ஆரம்பித்தார்…   அவர் அந்த கல்லூரிக்கு வந்து ஒரு மாதமே ஆன நிலையில் கல்லூரியின் சேர்மன்  பதவிக்கான தேர்தல்…   அவர் பொறுப்பில் இருக்கும் போது ஏதும் அசம்பாவிதம் ஆகி விடக் கூடாது என்ற எச்சரிக்கையோடு சூழ்நிலைகளை ஆராய ஆரம்பித்திருந்தார்… அதன் விளைவே ஆராதனா மற்றும் ஆராதனாவோடு போட்டி போட்ட காவேரி பற்றி விசாரணை   “ஏன் மேடம் ஏதாவது பிரச்சனை வரும்னு யாராவது ஏதாவது சொன்னாங்களா…” குழுவில் இருந்த மூன்று பேராசிரியைகளில் இருவர் பதட்டத்துடன் விசாரிக்க… மூன்றாமவரோ அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார்   “அப்படிலாம் இல்ல… முதல்ல இது ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தார் நடத்துற கல்லூரி… அதுல இந்த இரண்டு பொண்ணுங்களோட அப்பாக்களும்  முக்கியமான பதவில இருக்காங்க… அது மட்டுமில்லாமல்… இரண்டு குடும்பத்து ஆளுங்களும் கட்சில வேற இருக்காங்க… ஒருத்தவங்க தோத்து இன்னொருத்தர் ஜெயிக்கும் போது நம்ம காலேஜ்ல ஏதாவது ப்ராப்ளம் வருமோன்னு பயப்பட்றேன்… அண்ட்… அந்தப் பொண்ணு ஆராதனாதான் ஜெயிக்கும்னு நல்லாவே தெரியுது… சோ காவேரி சைட்ல இருந்து பிரச்சனை வருமோன்னு பயப்பட்றேன்…”  “ஆமாம் மேடம்… ஆராதனா  காலேஜ் சேர்ந்த நாள்ல இருந்தே இந்த சேர்மன்  போட்டிக்கு தயார்படுத்திக்க ஆரம்பிச்சிட்டாளோனு இப்போ தோணுது… அதாவது ஆராதனா காலேஜ்ல சேர்ந்த ஆரம்பத்தில இருந்தே அவளை தனியா காட்டிக்க ஆரம்பிச்சா… முக்கியமா அவளோட ட்ரஸ் கோட் எல்லார்கிட்டயும் இருந்து தனித்துவப்படுத்துச்சு… சொல்லப்போனா இந்த காலத்துல தாவணியானு கேட்டவங்க… அவளைப் பாளோ பண்ணவே ஆரம்பிச்சுட்டாங்க…  கிட்டத்தட்ட ட்ரெண்ட் செட்டர் மாதிரி… சைலண்டா இங்க பாதிப்பேரை அவளைப் பாளோ பண்ண வச்சுட்டா மேடம்… ஸ்போர்ட்ஸ்… கல்ச்சுரல்ஸுனு  எல்லா பக்கமுமே தனக்கு சாதகமா முதல்ல இருந்தே ப்ளான் பண்ணின மாதிரி இருக்கு”   “நானுமே அதை நோட் பண்ணியிருக்கேன்… ஹாஃப் சாரினாலும் அதுலயும்  அவளோட யூனிக்னெஸ், கிராண்ட், எலகெண்ட் அண்ட் ரிச்னெஸ்ஸும் தெரியும்…”   “கல்ச்சுரல்ஸ்… ஸ்போர்ட்ஸ்…  எல்லாத்துலயும் ஆராதனாதான்  ஃபர்ஸ்ட்… அண்ட் லீட் பண்றவளும் அவதானாமே… அகாடெமிக்ல மட்டும்  ஆவரேஜ்னு கேள்விப்பட்டேன்… அது மட்டும் இல்லாம அவளுக்குனு ஒரு கூட்டமே இருக்கு அவளை வின் பண்ண வைக்கிறதுக்குனு.... எல்லாம் கேள்விப்பட்டுதான் இந்த கூட்டமே... அதுலயும்  இது ஆராதனா பற்றி இல்ல காவேரி எப்படினு உங்ககிட்ட விசாரிக்கவே வரச்சொன்னேன்” என முதல்வர் எதற்காக இந்த சந்திப்பு என்று விளக்கி இருக்க   “காவேரிலாம் ஒண்ணுமில்ல… சொல்லப் போனாஅல் இந்த ஆராதனாதான் பிரச்சனையெ…. அவ அண்ணன் போதும் மேடம்… மிரட்டியே எல்லாரையும் அவளுக்கு ஓட் போடச் சொல்லிருவான்… பாவம் அந்தக் காவேரிப் பொண்ணு… ஆராதனா நீங்களாம்  நினைக்கிற மாதிரி ”  என ஆரம்பித்த போதே   “மேடம்…. நான் உள்ள வரலாமா”  கேட்டது யாருமில்லை… ஆராதனாவே…   ---  ”ஏய் என்னடி… மாடல் எக்ஸாம் மார்க்ஸ் கண்டிப்பா இன்னைக்கு வந்துருமா…  நாம ஒண்ணுமே ஒழுங்கா எழுதலையே… அந்த லதா மேடம் என்ன ப்ளேடு போடப் போறாங்களோ” ஆராதானா-செல்வியின் கல்லூரித் தோழி காயத்ரி சலிப்பாக ஆராதனாவிடம் சொன்னபடியே….  செல்வியுன் புறம் திரும்பியவளாக   “செல்வி… நீ ஏன் முகத்தை கவலையா வச்சிருக்க… உனக்கென்ன ராஜாத்தி க்ளாஸ் டாப்பர்…  நானும் ஆராதனாவும் அப்படியா… இந்தப் பக்கமா அந்தப்பக்கமானு பார்டர்ல பாய் விரிச்சு படுக்க முடியாமலும் தடுக்கி விழவும் முடியாமலும் லோல் பட்டுட்டு இருக்கோம்”   செல்வி அடுத்த வகுப்பிற்கான புத்தகத்தை எடுத்தபடியே   ”தெரிஞ்ச விசயம் தானே…. என்னமோ புதுசா நடக்கிற மாதிரி அலுத்துக்கிற… நம்ம தலையைப் பார்த்தியா… என்ன நடந்தாலும் தில்லா அசால்ட்டா சமாளிக்கும்… கத்துக்கோ… செமெஸ்டர் எக்ஸாமேனாலும் படிக்காம வந்து கடைசி நேரத்துல நான் சொன்னதை வச்சு எழுதி ஜஸ்ட் பாஸ் மார்க் வாங்கி பார்டர்லயே பேலன்ஸ் பண்ணி அரியர் வைக்காம சமாளிச்சுட்டு இருக்கு தெரியுமா…” செல்வி ஆராதனாவைக் காட்டி கிண்டல் அடிக்க…   ஆராதனாவோ இவர்கள் பேச்சைக் கேட்டபடி இருந்தாலும்…  பேச்சில் கலந்து கொள்ளாமல் மும்முறமாக தனது நோட்டில் எதையோ எழுதிக் கொண்டிருக்க…  செல்வி எட்டிப் பார்த்தாள்…   ”என்னடி… நோட்டு ஃபுல்லா முட்டையும் கோடுமா போட்டு வச்சிருக்க…. இதைத்தான் புதுசா போற கம்ப்யூட்டர் க்ளாஸ்ல சொல்லிக் கொடுத்தாங்களா” அவர்களின் தோழி கேட்ட போதே…   “அது முட்டையும் கோடும் இல்ல… “ என செல்வி ஆரம்பித்த போதே…. அவர்களின் வகுப்பு பேராசிரியை வந்து விட… செல்வியும் பேச்சை நிறுத்தியிருக்க… ஆராதனாவும்  நோட்டை மூடி இருந்தாள்…  “லதா மேம்… ” வகுப்பறையில் இருந்த பாதிக்கும் மேற்பட்ட மாணவிகளின் அலறல் தானாகவே வந்திருந்தது… அவர் எடுத்த தேர்வுமுடிவுகளின் பட்டியலைப் பார்த்து   “என்னாச்சு”  லதா என்று அழைக்கப்பட்ட அந்த பேராசிரியை புன்சிரிப்புடன் மாணவிகளைப் பார்த்துக் கேட்க   “செமஸ்டர் மார்க்கா இது… இல்லதானே…. ஜஸ்ட் மாடல் எக்ஸாம் தானே மேம்… அந்த மார்க்கைச் சொல்லி எக்ஸாமுக்கு மும்முறமா படிச்சுட்டு இருக்க எங்க மைண்ட் செட்டை காலி பண்ணிறாதிங்க மேடம்… “ ஒரு மாணவி எழுந்தே சொல்லி விட   “அடேங்கப்பா… நீங்க எல்லோரும் செமெஸ்டர் எக்ஸாமுக்கு மும்முறமா… நம்பிட்டேன் நம்பிட்டேன்” லதா மேடமும் ராகமாய் இழுக்க   “ஆமாம் மேடம்… மாடல் எக்ஸாம்ல நாங்கள்ளாம் அம்பியா இருப்போம்… செமஸ்டர் எக்ஸாம்னு வந்துட்டா ரெமோ இல்ல அந்நியன் தான் மேம்… நம்புங்க மேடம்… ஸ்மார்ட் அண்ட் ஹைபர் ஆக்டிவிட்டி தான்”   “ஹான்… அம்பியோட பெர்ஃபார்மன்ஸையும் விட்றக் கூடாதுல்ல….  பார்க்கனும்ல… ரெடி ஆகுங்க பார்க்கலாம்” லதாவும் விடவில்லை…   மாணவிகள் மத்தியில் மயான அமைதி…   “வழக்கம் போல… இந்த மாடல் எக்ஸாம் வச்சுதான் யார் யார் எந்த லெவல்ல இருக்கான்னு அதுக்கேத்த மாதிரி உங்கள எக்ஸாமுக்கு பிரிப்பேர் பண்ணுவோம்… இந்த முறையும் அதே போலத்தான்…” என்றபடியே… செல்வியின் பெயரை உச்சரித்து அவளை அழைத்திருக்க… செல்வி எழுந்த போதே  “வழக்கம் போல க்ளாஸ் டாப்பர்….”  லதாவின் குரல் பெருமையுடன் ஒலித்தது…   “மிருதுளா… செகண்ட்…” இப்போது மாணவிகளிடமிருந்து ஒலித்த குரல் தப்பாகவில்லை… அவர்கள் சொன்ன அந்த மாணவியே இரண்டாவது தரம் …  லதா மேடம் முதல் பத்து இடங்களைச் சொல்லி முடிக்க…   இப்போது செல்வியின் தோழி காயத்ரி எழுந்தாள்…   “மேடம்… ஃபர்ஸ்ட் 10 டாப்பர் சொன்ன மாதிரி… லாஸ்ட் ஸ்டார்ஸையும் சொல்லிருங்க… இடையில இருக்கிற நாங்கனாச்சும் நிம்மதியா இருப்போம்ல… ப்ளீஸ்  ரிக்வெஸ்ட் பண்ணி கேட்கிறேன் மேம்…  இருபது நிமிசம் ஹார்ட்டை நிறுத்தி வைக்கிறது பெரிய காரியம்…  அட்லீஸ்ட் ஐந்து நிமிசத்துல… நாங்க அந்த பார்டர்ல இல்லைனு தெரிஞ்சுகிட்டு நிம்மதி ஆகிருவோம்ல… ப்ளீஸ் மேம்… இந்த சின்ன வயசுலயே எங்க ஹார்ட் இவ்ளோ பாதிக்கப்படலாமா… நாங்க எவ்வளோ பார்க்கனும்ல… “   “ஆமா… ஆமா” வகுப்பறை முழுவதும் குரல்கள் சேர்ந்து காயத்ரிக்கு சேர்ந்து ஆர்ப்பரிக்க   “சரி சரி உட்காரு… அடுத்தவங்களை மடக்குற மாதிரி பேசுற பேச்சுக்கு மட்டும் குறச்சல் இல்ல” என்றவர்…   ”ஃபெயில் மார்க் எடுத்தவங்க லிஸ்ட்…” என ஆரம்பித்து சொல்லி  அவர்களைச் சொல்லி முடித்தவர்…   “உங்க எல்லாருக்கும் இன்னைலைருந்து மார்னிங்-ஈவ்னிங் எக்ஸ்ட்ரா கோச்சிங்க்… அப்போ உங்க எல்லார்கிட்டயும் பேசுறேன்”  என்று முடித்து விட்டு… “மத்தவங்க மார்க்ஸ்லாம் செல்வி சொல்வா…” என்று செல்வியிடம் அந்த லிஸ்ட்டை நீட்ட அந்தப் பட்டியல் இருந்த அட்டையை வாங்கிய செல்வி அனைவருக்கும் மதிப்பெண்களைச் சொல்ல ஆரம்பித்திருக்க… லதா மேடமின் பார்வை ஆராதனாவிடம் மட்டுமே இருந்தது…   ஆராதனா சாந்த சொரூபியாக தன் தோழி வாசிப்பதில் கவனம் வைத்திருந்தாள்…. ஆராதனாவின் அமைதியான முகத்தை ஏளனமாக  பார்த்தபடி லதா இருந்த போதே   ”மேம்… ஆராதனாவும் டாப் டென்ல வர்றா… நீங்க அவளை விட்டுட்டீங்க…” செல்வி வேகமாக லதாவைப் பார்த்துச் சொல்ல… மொத்த வகுப்பறையும் ஆச்சரியத்துடன் ஆராதனாவைப் பார்க்க… லதா சற்றும்  முகம் மாறாமல்….   ”நீ டாப்பரா இருக்கும் போது அவ உன்னைப் பார்த்து எழுதி டெந்த்  ப்ளேஸ்ல கூட வரலேன்னா எப்படி… இந்த தடவைதான் உன்னைக் கரெக்டா பார்த்து எழுதியிருப்பா போல…  அதான் உன்னை பாராட்டினேனே… அதுல மேடமுக்கும் போய் சேர்ந்துரும்” நக்கலாக ஆராதனாவை குத்திக் காட்ட   “மேம் நான் இந்த தடவை அவளுக்கு காட்டவே இல்லை மேம்… ” செல்வி அடிக் குரலில் சொன்ன போதே   எழுந்த ஆராதனா… லதாவை அலட்சியமாகப் பார்த்தபடி…   “நான் ஏதும் பார்த்து எழுதலேன்னு  நிருபிக்கனுமா என்ன…”   “தேவையில்ல… நீயெல்லாம் எதுக்கு படிக்க வர்றேன்னு சொல்லிட்டியே…   இதுக்கு மேல நீ என்ன பண்ணினாலும்… என்ன மார்க் எடுத்தாலும் எனக்கு அது தேவையில்ல…” ஆராதனாவிடம் அவளது வகுப்பு பேராசிரியை லதா சொல்லி முடிக்க ஆராதனாவும் அதற்கு மேல் விவாதம் செய்யவில்லை… உட்கார்ந்து விட…   மொத்த வகுப்பறையும் அமைதியாக இருக்க…   “செல்வி… நீ கண்டினியூ பண்ணு….” என்று தன் கையில் வைத்திருந்த புத்தகத்தில் கவனம் வைக்க… செல்வி பட்டியலை மீண்டும் படிக்க ஆரம்பித்தாள்…   “உனக்கும் லதா மேமுக்கு அப்படி என்னடி கோல்ட் வார்… ஒரு தடவை செல்வியும் நீயும் மாட்டின  மேட்டர்ல இருந்தா…” காயத்ரு கிகிசுத்த குரலில் ஆராதனாவிடம் பேச ஆரம்பிக்க…   ”காயத்ரி….” லதா மேடமின் குரல் உயர்ந்திருக்க… அடுத்த நொடியே காயத்ரியின் குரல் சட்டென்று நின்றிருந்தது… அதன் பின்   “ஓகே மார்க்ஸ்லாம் கேட்டுட்டீங்களா… எல்லாரும் படிங்க… டவுட் இருந்தா கேளுங்க…” என்றபடி லதா மேடம் அனைவரையும் பார்த்தபடி அமர…   செல்வி… ஆராதனா காயத்ரி தோழிகள் கூட்டம் படிக்கவா செய்திருப்பார்கள்…   “ஆராதனா எப்படிடி இப்படி… டாப் டென்ல வர்ற அளவுக்கு மார்க் எடுத்திருக்க…” காயத்ரி வாயைப் பிளக்க   செல்வியோ  “அவளப் பற்றி உனக்குத் தெரியாது… 10த் படிக்கும் போது ஃபெயில் ஆகிருவாளோன்னு நான்லாம் பயந்தேன்… ஆனா 82 பெர்சண்டேஜ் எடுத்தா…   அவளுக்கு படிக்க முடியும் ஆனா படிக்க நினைக்க மாட்டா… அதான் அவளோட வீக்னெஸே”   ”அவ இந்த மார்க் எடுத்தது எனக்கு ஆச்சரியம் இல்லை… லதா மேடமுக்கு இவளுக்கும் என்னமோ நடந்திருக்கு… அதுனாலதான் லதா மேம் காண்டுல இவ டாப்பர்னு சொல்லல…. ஏய் சொல்லுடி என்ன ஆச்சு… எனக்குத் தெரியாமல் என்னவோ நடந்திருக்கு…”   “ப்ச்ச் ஒண்ணும் இல்லடி… விடேன்” ஆராதனா விட்டேற்றியாகச்   “இப்போ சொல்றியா இல்லையா’  செல்வி பொய்மிரட்டலை கையில் எடுக்க… ஆராதனாவும் சொல்ல ஆரம்பித்தாள்   “உனக்கு ஏன் என் அண்ணனைப் பிடிச்சது சொல்லு… நீ அடிக்கடி ஒரு சம்பவம் சொல்லுவியே…”   செல்வியின் முகம் மாறி பின்   “அது உங்க அண்ணன் என்னை மிரட்டினாங்க… நான் உனக்கு அட்வைஸ் பண்ணின்னேன்னு… என் தங்கச்சி அப்படித்தான் … அவளுக்கு அட்வைஸ் பண்ண நீ யார்… அப்படினு கேட்டாங்க…  ஏன் அதுக்கென்ன”   “அதேதான்… உன்னை என் அண்ணன் மிரட்டனதுல இருந்து… உனக்கு என் அண்ணனைப் பிடிச்சது… மேடமுக்கு பிடிக்கலை… என் அண்ணனையும் என்னையும்…”  ”என்னடி சொல்ற” செல்வி ஒரு மாதிரியானக் குரலில் கேட்க    “ஆமா.. அவங்க வீட்டுக்காரர் வேற ப்ளேஸ் ட்ரான்ஸ்ஃபெர் வாங்கிப் போனாரே… யாரால? அண்ணனால தான்… அதுல இருந்து… லதா மேடம் என் மேல செம்ம காண்ட்ல இருக்காங்க… அதோட ரிசல்ட் தான் இது…”   செல்வி ஒன்றும் சொல்லவில்லை… அமைதியாக தன் புத்தகத்தில் கவனம் வைத்த போதே… அவர்களது வகுப்பில் மைக்கில் அறிவிப்பு வந்தது….   “தேர்தல் நடத்தப்படாமலேயே…. இந்த வருடத்தின் மாணவர்களின் சேர்மனாக காவேரி தேர்வு செய்யப்பட்டுள்ளார்… ” அறிவிப்பு  இப்படியாக ஆரம்பித்து அதன் பின் காவேரிக்கும் வாழ்த்துக்கள் தெரிவிக்கப்பட்டு… மாணவிகள் இனி காவேரிக்கு ஆதரவாக இருக்கவேண்டுமென்றும்… குறைகள் என்று வரும் போது கல்லூரியின் மாணவிகள் தலைவியாக காவேரியிடம் முறையிடலாம் என ஆரம்பித்தி சில நிமிடம் உரையாற்றி விட்டு கல்லூரி முதல்வர் வைத்திருக்க…   ஆராதனாவை செல்வியும் …. காயத்ரியும் முறைக்க ஆரம்பித்திருந்தனர்….   --- ”லூசாடி நீ… அப்படி என்ன அந்த காவேரி பெருசா போயிட்டா உனக்கு…  உன்னை யாரு எலெக்‌ஷன்ல இருந்து விலகச் சொன்னது…” காயத்ரி பட படவென்று ஆராதனாவை திட்டிக் கொண்டிருந்தாள்…   செல்வியும் கடுப்பாக நண்பியைப் பார்த்தாள்… வேறெதுவும் பேசவில்லை   “நீயும் திட்டு… ஏன் நீ மட்டும் வாயைத் திறக்க மாட்டேங்கிற… கம்ப்யூட்டர் கிளாஸ் இல்லேன்னு உங்கள இங்க கூட்டிட்டு வந்தா… உங்க அர்ச்சனையா… வேற வழி வாங்கிக்கிறேன்.” என்று செல்வியிடம் ஆராதனா பேச ஆரம்பிக்கும் போதே…  காயத்ரியின் முகத்தில் மாறுதல்…   “என்னாச்சு காயு…” செல்வி தோழியின் முக மாறுதலைப் பார்த்துக் கேட்க   “அவன் வராண்டி… என்ன சொன்னாலும் கேட்க மாட்டேங்கிறான்…. பிடிவாதமா என் பின்னாலேயே சுத்திட்டு இருக்கான்… ஆராதனா நீ சொன்ன மாதிரி என் அப்பாகிட்ட இதைச் சொன்னேண்டி… அவர் நேத்து மிரட்டிருப்பாரு போல…  “   செல்வியும் ஆராதனாவும்  இப்போது தங்கள் முன் வந்து நின்றவனிடம் பார்வையக் குவித்தனர்…   “காயத்ரி… உங்க அப்பா வந்து மிரட்டிட்டுப் போனா… நான் பயந்துருவேன்னு நினச்சியா…” நிதானமாக  காயத்ரியின்  எதிரில் இருந்த இருக்கையில்  ஆராதனாவின் அருகில் அமர்ந்தான் ராஜா…   ”ஏய் என்ன பிரச்சனை பண்ணனும்னு வந்துருக்கியா… “ செல்வி தன் தோழி காயத்ரியின்  பதட்டத்தை உணர்ந்து… அவனை மிரட்ட…   ஆராதனா எதுவும் பேசாமல் நடப்பதை வேடிக்க பார்த்தபடி அமைதியாக அமர்ந்திருக்க… காயத்ரியோ அழ ஆரம்பித்திருந்தாள்   “ஏய் இப்போ எதுக்கு அழற…. நான் என்ன  வேலை வெட்டி இல்லாம… தண்ணி அடிச்சுட்டு… தம் அடிச்சுட்டு…  எப்படி பொழுதைப் போக்குறதுன்னு தெரியாம உன் பின்னாடி சுத்திட்டு இருக்கேனா என்ன… ஒரே ஊர்க்காரி டெய்லி கடை முன்னாடி வந்து பஸ்ஸுக்காக வந்து நிப்ப… பிடிச்சது… லவ்வச் சொன்னேன்… உன்னைக் கட்டாயப்படுத்தவும் இல்லையே…” ராஜா காயத்ரியின் முகத்தைப் பார்த்து கத்த ஆரம்பிக்க  “அப்புறம் எதுக்கு பாஸ் என் ஃப்ரெண்ட லவ் பண்ணுனீங்க… “ ஆராதனா நக்கலாகக் கேட்க   “படிக்கிறா… அதுனால தான்… இல்ல…”   “படிக்கிற புள்ளனு தெரியுத்ஹே…. அப்போ ஏன் சார் சொன்னீங்க…” ஆராதனா  புரியாத மொழியில் பதில் கேட்பது போல முகத்தை பவ்யமாக வைத்து கேட்க   “நான் சொல்லாமல் இருந்து அந்த கேப்ல வேற யாராவது வந்து சொல்லிட்டா… என் மனசு அவளுக்கும் தெரியனும் தானே… அதுனாலதான் “   “ஓகே… ஓகே…  அட்வான்ஸ் புக்கிங்… புரியுது… புரியுது  “ என்று ஆராதனா தோழியைப் பார்த்தாள்….   “உனக்கு ஏண்டி பிடிக்கல….”   காயதிரியிடம் திரும்பினாள்…   “லூசு மாதிரி கேட்கிற… எனக்கும் என் அத்தை பையனுக்கும் சின்ன வயசுலயே பேசி வச்சுட்டாங்கன்னு உனக்குத் தெரியும் தானே…”   “உனக்குப் பிடிக்குமா… “ ஆராதனா அழுத்தமாகக் கேட்க   “வீட்ல சொல்றதுனால அவரைத்தான் மேரேஜ் பண்ணிக்குவேன்…”   “இவரைப் பிடிக்குமா…”   அமைதியாக காயத்ரி அமர்ந்திருக்க   “பிடிக்குமா… பிடிக்காதா….” ஆராதனாவின் வார்த்தைகளில் அழுத்தம் வந்திருக்க…   “தெ… ரி… யல” காயத்ரி தேம்பலாகச் சொல்ல…   “செல்வி… வா போகலாம்…. “ என்றவாறு செல்வியை  அழைத்தபடி ஆராதனா எழ…   ”ஏய் இருடி…   அவளே அழுதுட்டு இருக்கா…  நீ வேற…” என்று ஆராதனாவிடம் கோபித்தபடி…   “தெரியலேன்னா என்ன அர்த்தம்…. ஒண்ணு பிடிக்கும்னு சொல்லு… இல்ல பிடிக்கலைனு சொல்லு… அதை விட்டுட்டு இது என்ன பேச்சு… ” செல்வியும் காயத்ரியைத் திட்ட ஆரம்பித்திருக்க   “என்னை என்னடி பண்ணச் சொல்ற…  இவர் எங்க கேஸ்ட் இல்ல… லவ் பண்ணினா வெட்டிப் போட்ருவாங்க… ஆராதனாகிட்ட கேளு கதை கதையா சொல்லுவா….” என காயத்ரி அழுதபடி சொல்ல..   ஆராதனா இப்போது மீண்டும் தன் இருக்கையில் அமர்ந்தவள்…   “உனக்குப் பிடிச்சுருக்கான்னு சொல்லு… இவர் கூட சந்தோசமா வாழுவேன்னு உன் மனசுல தோணுச்சுன்னா உன் அப்பாகிட்ட சொல்லு… எது எதிர்த்து வந்தாலும் நில்லு… அதை விட்டுட்டு”   ஆராதனா கடுப்பாகச் சொல்ல… காயத்ரி விடுக்கென்று நிமிர்ந்தாள்…   “இப்படி உன்கிட்ட ஒருத்தவன் வந்து நின்னா… நீ என்ன சொல்வ… உன் குடும்பத்தை நினைக்க மாட்ட… “   “முதல்ல என் முன்னாடி வந்து நிக்க அவனுக்கு தைரியம் வேணும்… அப்படி ஒருத்தன் வந்து நின்னு சொன்னா… எனக்குப் பிடிச்சிருந்தா  யார் என்னைத் தடுத்தாலும்… அவனோட வாழுவேன்… அந்த தைரியம் எனக்கு இருக்கு…”   “ஓ… அதுதான் மேடம் உங்க வீட்ல பார்த்த பையனுக்கு ஓகே சொன்னீங்களோ…”   ”இப்பவும் சொல்றேன்… எங்க வீட்ல சொல்ற பையனுக்குத்தான் ஓகே சொல்வேன்….  ஆனா அதெல்லாம் மீறி எனக்கு ஒருத்தனைப் பிடிச்சா அவனுக்காக போராடுவேன்… யார் சொன்னாலும்… ஏன் அவனே என்னை வேண்டாம்னு சொன்னாலும் அவனை விட மாட்டேன்…  ஆனால் அந்த நிலைமை எனக்கு எப்போதுமே வராது…  ஏன்னா எனக்குப் பிடிச்சவங்கன்னு யாரும் என் எதிர்ல வந்து நிக்கப் போறதுல்ல…”   “லவ் பண்ணக் கூடாது…  லவ் பண்ணனும்னு நினச்சால் வீட்ல சொல்லத் தைரியமும் இருக்கனும்…    எது பண்ணா நினச்சாலும்… நல்லதோ கெட்டதோ… அதோட விளைவுகளை ஃபேஸ் பண்ணக் கத்துக்கனும்… முடிவா சொல்லு…இவரை  லவ் பண்றியா இல்லையா… உனக்கு உன் குடும்பமா அதாவது பிரச்சனை இல்லாத வாழ்க்கையா … இல்லை இவரோட சேர்ந்து பிரச்சனையை ஃபேஸ் பண்ணினாலும் காதல் தான் முக்கியம்னு வாழ்ற வாழ்க்கையா”    செல்வி… ஆராதனாவை பார்த்தாள்…   “இவ இவனை லவ் பண்ணச் சொல்றாளா… இல்லை வேண்டாம்னு சொல்றாளா…”   காயத்ரி அமைதியாக இருக்க   “பிடிக்கல… பிடிச்சிருக்கு நேரடியா சொல்லு… இவர் கண்ணைப் பார்த்துச் சொல்லு… அவ்ளோதான்…”   இப்போது பரிதவிப்பாக காயத்ரி ராஜாவைப் பார்க்க… அவள் கண்களிலேயே அவனுக்காக காதல் அவளிடம் வந்திருக்க   “செல்வி… வா போகலாம்…. அவங்க பேசட்டும் ” செல்வியை இழுத்துக் கொண்டு தனியே வந்திருந்தாள் ஆராதனா…   --- ”ஏய் என்னடி…. காயத்ரியை தனியா விட்டுட்டு வந்துட்டோம்….”   “வாடி பார்த்துக்கலாம்… ”    “என்னடி… கூலா பேசுற….” என்ற போதே காயத்ரியின் முறை மாமனும் அங்கு வந்திருக்க…   “ஏய்… ஏய் தனா… அங்க பாரு… காயுவோட  முறைப் பையன்… அவங்க உட்கார்ந்திருக்கிற இடத்துக்குப் போறாரு” செல்வி பதற   “தெரியும்… தெரியும்… “  “நேத்தே அப்பாகிட்ட   வந்திருந்தாங்க…. “ ஆராதனா அசால்ட்டாகச் சொன்னவள் செல்வியின் முகத்திலிருந்த கலவரத்தைப் பார்த்தவளாக…   “காயத்ரி முடிவெடுக்கனும்டி… இல்ல ரெண்டு பசங்களோட வாழ்க்கையும் வீணாகிடும்… அவளுக்கு அந்த ராஜாவைப் பிடிக்கும்… ஆனால் எங்க குடும்பத்துலலாம் வாழ விட மாட்டாங்கன்னு அவ அவாய்ட் பண்ணிட்டு இருந்தா… அவ அப்பாகிட்ட சொன்னா ராஜா வர மாட்டார்ன்னு நான் சொன்னதை வச்சு வீட்ல சொல்லிட்டா… ஆனால் அந்த இராஜா விடாமல் வந்துட்டான்ல… இன்னைக்கு அவ முடிவெடுத்திருவா….”   “தனா… இது உனக்குத் தேவையில்லாத வேலை…. இதெல்லாம் உனக்குத் தேவையா “   “எது தேவையில்லாத வேலை… சொந்தத்துல பேசிட்டாங்கள்ள… அப்போ அவன்தான் இனி வாழ்க்கைனு முடிவெடுத்திருக்கனும்…  புதுசா ஒருத்தவன் வந்து நின்னா அது என்ன தடுமாறுறது… ஒண்ணு இந்த பக்கம் இருக்கனும்… இல்ல அந்தப் பக்கம் போயிறனும்…”   செல்வி ஏதோ பேச  ஆரம்பிக்கும் போகும் போதே… காயத்ரியின் முறை மாப்பிள்ளை கோபமாக  அவர்களைத் தாண்டிச் சென்றான்….   “ஏய் வீட்டுக்குத் தானே வந்து நிப்ப… அப்போ இருக்கு  உனக்கு…. டேய் நாயே உனக்கு எங்க வீட்டுப் பொண்ணு கேட்குதா… உன் குடும்பத்துக்கு சமாதி கட்றேன்” என்றவாறு அவன் வெளியேறி இருக்க…   ஆராதனாவும்  செல்வியும் இப்போது  காயத்ரி ராஜா இருந்த இடத்திற்கு மீண்டும் வந்து நின்றிருந்தனர்…   அந்த ராஜாவின் கையை  காயத்ரி இறுகப் பற்றியிருக்க…   “ஹ்ம்ம்… இந்த தைரியம் தான் வேணும்…  இங்க பாரு… கடைசி வரை பிடிச்சிருக்கிற இந்தக் கைய விட்றாத… “ என்ற ஆராதனா…   “உன் அத்தைப் பையன நினச்சுலாம் கவலைப் படாத…  எங்க அண்ணா சப்போர்ட்லாம் இப்போ இருக்காது… நீ உன் முடிவுல உறுதியா இரு….”   காயத்ரியின் கண்கள் கண்ணீர் மட்டுமே வந்து நிற்க…   “நான் பார்த்துகிறேம்ம்மா…” ராஜா அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்லிக் கொண்டிருக்க…   செல்வி ஆராதனாவையே புரியாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்….   ----   பேருந்தில் ஏறி அமர்ந்த போதும் செல்விக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை….   “என்ன தனா…. ஏன் இப்படி பண்ணுன… காயத்ரிக்கு ஏதாவது பிரச்சனை வந்திரும்மோன்னு பயமா இருக்கு”   “உயிருக்கு கூட ஆபத்து வந்திருமோன்னு பயமா இருக்குடி   ”என்ன பண்ணிருவாங்க” ஆராதனா சாதாரணமாகக் கேட்டபடி   ”காதல்னு ஒண்ணு வந்திருச்சுல்ல…. அப்புறம் எல்லாத்தையும் சமாளிக்கத்தான் வேணும்… கோழையா…  இருக்கிறவங்க லவ் பண்ணவே கூடாது…”   “இல்ல… எனக்கு ஒரே ஒரு டவுட் தான்… நீ எப்படி ராஜா – காயத்ரிக்கு”   ”சப்போர்ட் பண்றேன்னு கேட்கிறியா….. நான் என்னடி பண்ணினேன்… அவளுக்கு யாரைப் பிடிச்சிருக்கோ அவங்க கூட வாழப் போற… முடிவெடுக்காம ரெண்டு பசங்க வாழ்க்கையை வீணடிக்கப் பார்த்திருந்தா… இனி… ஒரு முடிவு கிடைக்கும்….”   “அப்போ…. அவங்க அத்தை பையன இங்க வரவச்சது நீதானா…” செல்வி  கோபத்தோடு கேட்க   “ஐயையோ… அது நான் இல்லம்மா… ” ஆராதனா வேகமாகச் சொல்ல… செல்வி புருவம் சுருக்க   “ஏய் நம்புடி …. நான் சொல்லல… அதாவது ஆனால்  நான் நேரடியா சொல்லல…  ஆனால் தெரியும் அவர் இங்க வருவார்னு….” சொன்னபோதே செல்வி முறைத்திருக்க   “ஏய் முறைக்காதடி… காயத்ரி அந்தப் பையன ராஜா பற்றி நம்மகிட்ட சொன்னாள்ள …  அப்போ நான் என்ன சொன்னேன் “   “நீ அவ அப்பாகிட்ட சொல்லச் சொன்ன…”  “ஹான் அதை மட்டும் தான் நான் பண்ணேன்… மத்ததெல்லாம் அதுவாவே நடந்துச்சு…. நான் சொன்னதால என்னாச்சு… காயூ அவ அப்பாகிட்ட சொல்ல… அவ அப்பா ராஜாவை மிரட்ட…  ராஜா கோபமா இங்க வர… இது ஒரு பக்கம்னா.. காயு வீட்ல விசயம் தெரிஞ்சு… அவ முறைப் பையன்… இந்த ராஜாவை தட்டு தட்டி வைக்க நெனச்சான்… அண்ணாகிட்ட வந்து பேசினான்…  அதுக்காக ராஜாவை பாளோ பண்ணிட்டும் இருந்தான்… இன்னைக்கு எல்லாம் ஒரே புள்ளில ஜாயின் பண்ணிட்டாங்க… விடு… சீக்கிரமா இதுக்கு ஒரு முடிவு கிடைக்கும்” என்றவள்… அதே உற்சாகத்தோடு  ”இந்த அபூர்வ சகோதரர்கள் படம் பார்த்துருக்கியா… சின்னதா ஒரு பந்து… அது மிஷன அக்கம்ளீஷ் பண்ணுமே… ஜஸ்ட் பட்டர்ஃப்ளை எஃபெக்ட்…”  செல்வியை ஒரு நொடி பார்த்தவளாக   “இன்னொரு கார்த்திக்… தொடர்ந்துகிட்டே இருக்கனுமா சொல்லுடி… “ குரல் மாறி இருந்தது ஆராதனாவுக்கு   “எதுக்குடி இதுல கமலியக்காவை இழுக்கிற” செல்வி கடுப்பாகக் கேட்க   “நான் அவங்களப் பற்றி பேசவே இல்லையே…  டைம் ஸ்பான்  காயத்ரி விசயத்துல கிடச்சுருக்கு… அவங்ககவங்க நியாயங்கள… காதலை… அன்பை… மன வருத்தங்களை… பேச கால அவகாசம் கிடைச்சிருக்கு… யார் ஜெயிக்கப் போறாங்க அது அவங்கவங்க திறமையைப் பொறுத்தது…. ராஜாவோட காதலா… காயத்ரிக்கு காதலா பாசமா…  அந்த முறைப் பையனுக்கும் அவனோட காதலைக் காட்ட… கோபத்தைக் காட்ட டைம் கெடச்சுருக்கு… காதல் … பாசம்… குடும்ப மானம்  இதுல எது ஜெயிச்சாலும் ஏத்துக்கனும்… அதான் வாழ்க்கைனு அதை நோக்கிப் போயிறனும்”   “கமலியக்கா உன் அண்ணன்கிட்ட முன்னாடியே சொல்லியிருக்கனும்னு சொல்றியா…” செல்வி நேரடியாக ஆராதனாவிடம் கேட்க   “நம்பினவங்களை ஏமாத்தாதீங்கன்னு சொல்றேன்… கமலியக்காக்கு மட்டுமில்லை… எல்லாருக்குமே… உனக்குமே…  நம்பிக்கை துரோகம் முதுகுல குத்துறது… எவ்ளோ வலின்னு என் அண்ணன்கிட்ட  பார்த்துருப்பியே”   செல்வி இப்போது ஆராதனாவைப் புரிந்து கொண்டவளாக… வேறொரு புறம் திரும்ப… ஆராதனாவே இப்போது பேச்சை மாற்றினாள்   “சரி சரி… அதெல்லாம் விடு்… ஒரு  முக்கியமான விசயம் பேசனும்…  என் அண்ணனனப் பற்றி…” ஆராதனா சொன்ன போதே  வேகமாக செல்வி பட்டென்று திரும்ப…   “அடேங்கப்பா… எங்கண்ணன்னு சொன்ன உடனே கிழக்க உதிக்கிற சூரியன் சட்டுனு இந்த முகத்துல உதிக்குது”   “என்ன... என்ன… சூரியன் அது இதுன்னு… பேச்ச மாத்தாத… என்ன உங்க அண்ணனைப் பற்றி” செல்வி முகத்தை உம்மென்று வைத்துக் கொண்டு கேட்டவள்…   “இப்போ என்கிட்ட என்ன சொல்லி… அதுனால என்ன நடக்கனும்… என்னை வச்சு என்ன ப்ளான் பண்ணப் போற….”   ”ஹலோ” என்று முறைத்த ஆராதானா   ”ப்ளான் தான்… ஆனால் உன்னை வச்சு இல்லை… உங்க  அண்ணன வச்சு”  ஆராதனா கண் சிமிட்ட… செல்வி இன்னும் அதிகமாக முறைக்க  “ஏய் லூசு… எங்க அண்ணாக்கு நெக்ஸ்ட் வீக் பிறந்த நாள் வருது… அதுக்குத்தான்” விளக்கினாள் ஆராதனா… இன்னும்  தெளியாத தோழியின் குழப்பமான முகத்தைப் பார்த்து ஆராதனா கேள்வியாகப் பார்க்க   “உங்க அண்ணா என்னைக்குடி பிறந்த நாள் கொண்டாடிருக்காரு… இந்த வருசம் பிறந்த நாள் கொண்டாட… அந்தக் கொண்டாடாத உங்க அண்ணன் பிறந்த நாளுக்கு இவ ப்ளான் வேற போட வந்துட்டா…” செல்வி சலிப்பாகச் சொல்ல   “இல்லடி… இதுவரை அண்ணனுக்கு கொண்டாடினதில்ல… எங்க கார்த்திக் அண்ணாக்கும் அது பிடிக்காது… ஆனால் இந்த வருசம் பிறந்த நாள் சர்ப்ரைஸ் வேணும்டி… எங்க அண்ணாக்க்கு அதுக்காக நாம எல்லோரும் இருக்கோம்னு காட்டனும்டி… என்னதான் பேசினாலும்… சிரிச்சாலும்… கோபமா இருந்தாலும் கெத்தா காட்டிகிட்டாலும் எங்க அண்ணா மனசளவுல உடஞ்சிருக்குடி… அதுக்கு காரணம்  காதல் தோல்வி மட்டும் இல்லை… ஏமாற்றம்… அவமானம்… எல்லோருமே இருந்தும் யாருமே தனக்கு இல்லையோன்ற தனிமை இதுமட்டுமே… என் அண்ணாகிட்ட அதை மாத்தனும்… உனக்காக நாங்க  இருக்கோம்… நீ எங்க ஸ்பெஷல்னு காட்டனும்… அவருக்கு புரிய வைக்கனும்… அது புரிஞ்சா போதும்…”   “ஏய் உங்க அண்ணாக்கு என்னடி…. ராஜாடி… சிங்கத்துக்கு எப்போதுமே தோல்வி இல்ல…  நான் பார்த்துக்கிறேன்..” செல்வி அவளை மறந்து பேச ஆரம்பித்திருக்க… கண் சிமிட்டாமல் ஆராதனா அவளையே பார்த்திருந்தாள்…   “எனக்குத் தெரியும்… நீ பார்த்துக்குவேன்னு”  அந்தப் பார்வையில்  சொல்லாத  அந்த வார்த்தைகள்  மட்டுமே இருக்க   “சொல்லு… என்ன பண்ணனும்… என் அண்ணாகிட்ட என்ன ஹெல்ப் வேணும்…” செல்வி கேட்க… ஆராதனா தன் திட்டத்தைச் சொன்னவள்…   “உங்க அண்ணாக்கு உடனே ஃபோன் பண்ணு செல்வி… ப்ளீஸ்… ப்ளீஸ்…  ஓகே வான்னு கேளு ப்ளீஸ்….” ஆராதனா அவளை நச்சரிக்க  செல்வியோ   “ஓகேடி… உன் ப்ளான்லாம் புரியுது… ஆனால் எங்கண்ணன் என்ன சொல்லும்னு தெரியலயே… ஆனா அதுக்கு முன்னால… அதுக்கு இப்போ கால் பண்ண முடியாது… ஆல்வேஸ் மீட்டிங்ல இருக்கும்… நான் போட்டாலும் எடுக்காது…. நைட் தான் கால் பண்ணும்… ”   “ப்ச்ச்ச்… பரவாயில்ல… ட்ரை பண்ணு…. இல்ல நான் ட்ரை பண்றேன்…”   ”இருடி இருடி…. மெசேஜ் அனுப்பிட்டேன்….மீட்டிங்கல இருக்காம்டி…” என்று செல்வி ஆராதனாவைத் தடுத்தவளாக   “இதுக்கு மேல போன் பண்ணினால்…. திட்டுவாங்கடி… நானே நைட் பேசிட்டு சொல்றேன்…” செல்வி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே ஆராதனா நரேனுக்கு செய்தி அனுப்பி இருந்தாள்…   “அவள் அவனிடம் பேச வேண்டுமென்றும்… ஃப்ரியாக இருக்கிறீர்களா என்றும்….”   அடுத்த நொடி…நரேனிடமிருந்து… ஆராதனாவுக்கு அழைப்பும் வந்திருந்தது…   ---- உறவான நிலவொன்று சதிராட - 14 Teaser கல்லூரியில் ஒரு தோரணையோடு வலம் வருபவள்… இங்கு… அப்பத்தா… அம்மா… அப்பா…. அண்ணன்… தாத்தா என அவர்களின் சொல்லுக்கு இணங்கி நடக்கின்றாள்…  செல்வியிடமே அந்த வித்தியாசத்தைக் கேட்க… “எனக்கு அப்படியெல்லாம் வித்தியாசம் தெரியலையே….” செல்வி சொல்ல காவேரியும் விட்டு விட்டாள்… --- “உறவு முறைல இதெல்லாம் நடக்கிறது சகஜம் தான் ராஜசேகர்… அதுக்காக தங்கச்சி உறவு இல்லைனு ஆகிருமா… ” ராஜசேகர் அமைதியாக அமர்ந்திருக்க…  அவரின் பாவனையே அவருக்கு இந்தப் பேச்சு பிடிக்கவில்லை என்பது போல இருக்க --- “உங்க பொண்ணு… நீங்க கொடுக்க நினக்கிறீங்க…. இதுல நாங்க என்ன சொல்ல…” ராஜசேகர்  எப்படியோ தடுமாற்றம் இல்லாமல் தோரணை குறையாமல் சொல்லி முடித்திருக்க….  இங்கோ பெண்கள் மூவரும் இருந்த அறையில் “ம்க்கும்… எங்க அக்கா அப்படியே அந்த செழினுக்கு சரின்னு சொல்லிருவா…” காவேரி இழுக்க… --- “அது உன் ப்ளான்… என் ஆளுக்கு நான் தனியா ப்ளான் எக்ஸிகியூட் பண்ணிட்டேன்… “ “என்ன செல்வி சொல்ற…” ஆராதனா குழம்பிய குரலில் கேட்க…  “உங்க அண்ணா… எங்க அண்ணா கூட நைட்  கரெக்டா வந்திருவேன்….  “ ”ஹ்ம்ம்ம்… சொதப்பிற மாட்டியே…. உன் அண்ணாக்கும்  உன் ப்ளான் தெரியாதுதானே…” என்றபோதே --- “ஹலோ…. ஹலோ எங்க அண்ணா வர்றார்னுதான் நான்  இன்னைக்கு லேட் பண்ணினேன்…  என்ன வேற யார்கூடயோ அனுப்ப ப்ளான் பண்றீங்களா…. எங்க அண்ணா எத்தனை மணிக்கு வந்தாலும் இருந்து அவர்கூடத்தான் போவேன்…” எப்படியோ அவள் பிடிவாதம் ஜெயித்திருக்க… “சரி…. கார்ல உட்காரு…. வெளில நின்னு மானத்தை வாங்காத….” --- “எங்க அண்ணன் எப்போ வரும்….” “ஹ்ம்ம்ம்… அதை  உங்க அண்ணாகிட்ட கேளு….” ”அதான் போன் ஸ்விட்ச் ஆஃப் ஆகிருக்கே…. இல்லைனா நான் கேட்ருக்க மாட்டேனா…. சரி… விடுங்க ஏதாவது பாட்டு பாடுங்க… பேசவும் கூடாதுன்னு சொல்லிட்டீங்க… அட்லீஸ்ட் பாட்டாவது கேட்டுட்டு டைமக் கடத்துவேன்ல…” “அன்னைக்கே சொல்லிட்டேன்…. என் கார்  செல்வின்ற பேர் இருக்கிறவங்களுக்கு பாட்டெல்லாம் பாடாதுன்னு”