அணிமா 3 ஜெகதீஸ்வரன் நடித்த நான்கு படங்கள் பொங்கல் பண்டிகையன்று திரையிடத் தயாராக வரிசையில் இருந்தன. அவன் வெவ்வேறு முன்னணி நாயகர்களுக்கு வில்லனாக நடித்திருந்தான். அத்துடன் அப்பொழுது வெளிவந்திருந்த அந்தத் திரைப்படமும் வசூலை அள்ளிக் குவித்துக் கொண்டிருந்ததுடன் ஈஸ்வருக்கு மக்கள் மத்தியில் மிக நல்ல வரவேற்பையும் பெற்றுத் தந்திருந்தது. அவை அனைத்தையும் தாண்டி அன்றைய தினம் பெயர் தெரியாத அந்தப் பெண் அவனிடம் பேசிவிட்டுச் சென்ற விதம் அவனது மனதிற்கு ஒரு நிறைவைக் கொடுத்திருந்தது. அன்று திரை அரங்கிலிருந்து அவனை 'ஹீரோ' என்று அவள் சொல்லிச் சென்ற ஒரு வார்த்தை அவனைத் திகைப்பில் ஆழ்த்தியிருந்தது. மேலும் அன்றைய நிகழ்ச்சிகள் முடிந்து அவன் வீடு திரும்பும் சமயம் தமிழ் வேறு அங்கே அவள் பேசிய அனைத்தையும் ஒலிபரப்பி முடித்திருந்தான். ‘ஒரு வேளை இவள் அணிமாமலராக இருந்தால்?!’ என்ற ஐயம் அவன் மனதில் தோன்றிக்கொண்டே இருந்தது. அடுத்து வந்த நாட்களில் மேலும் அவளைப் பற்றி சிந்திக்க நேரமில்லாமல் அவனது வேலைகளில் மூழ்கிப்போனான் ஈஸ்வர் *** தாம்பரம் புறவழிச் சாலையில் போரூர் செல்லும் தடத்தில் காற்றைக் கிழித்துக்கொண்டு அதிவேகமாய் பறந்துகொண்டிருந்தது அணிமா மலரின் சிவப்பு நிற யமஹா ஆர்16 பைக். பைக் ஓட்டும் பொழுது அவள் வழக்கமாக அணியும் உடையில் அணிமா! வேகமாக வண்டியை ஓட்டி வந்தவள் அவளுக்கு முன்பாக சென்றுகொண்டிருந்த பைக்கை வழிமறித்து நிறுத்த, அதை ஓட்டி வந்தவன் நிலை தடுமாறி அப்படியே கீழே சரிந்தான். அதற்குள் அவளது பைக்கை பிரேக் போட்டு நிறுத்தியவள், தலைக் கவசத்தைக் கழற்றி அதன் மேல் வைத்துவிட்டு ஒரே எட்டில் விழுந்து கிடந்தவனை நெருங்கி, அவனைத் தூக்கி நிறுத்தி அவன் அடுத்து யோசிக்கத் தொடங்கும் முன்பாகவே கை முஷ்டியை மடக்கி அவனது முகத்தில் சரமாரியாக குத்தவும், அவனது மூக்கிலிருந்து ரத்தம் வழிய தொடங்கியது. "என்னடா! பொம்பளைங்கன்னா உனக்கு அவ்வளவு கேவலமா போச்சா நாயே! நீ என்ன செஞ்சாலும் வெளியில சொல்ல மாட்டாங்கன்னு நினைச்சு தான கேவலமான வேலையெல்லாம் செஞ்சிட்டு இருக்க?" சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் போதே அவளது கால் முட்டி அவனுடைய அடி வயிற்றில் நான்கு முறை இறங்கி இருந்தது. அப்படியே சுருண்டு கீழே விழுந்தான் அவன். அடுத்த நொடி அவனுடைய கைப்பேசியை அவனிடமிருந்து பறித்தவள் அவனை மறுபடியும் அடிக்கக் கையை ஓங்க, அவளது கரங்களைப் பிடித்து அவளைத் தடுத்து நிறுத்தினார் அப்பொழுது அங்கே வந்து சேர்ந்த காவல்துறை அதிகாரி 'ஜெய் கிருஷ்ணா ஐ.பி.எஸ்!' அவர் அந்தப் பகுதியின் காவல் துறை துணை ஆணையராக சில தினங்களுக்கு முன்புதான் பதவியேற்றிருந்தார். "ஓஹ் ஸ்டாப் இட். நீ பாட்டுக்கு அவனை அடிச்சிட்டு இருக்க. நீ நினைக்கற மாதிரி அவன் அக்யூஸ்டா இல்லாமல வேற யாராவது இன்னொசண்ட்டா இருந்தா உனக்குதான் பிரச்சினை" என எச்சரித்தார் ஜெய். "ஓ மை காட்! ஒரு செகண்ட் இருங்க மிஸ்டர் ஏசிபி!" என்றவள் அவனிடமிருந்து பறித்த கைப்பேசியை உயிர்ப்பித்து அதில் இருந்த காணொலி ஒன்றை ஓடவிட்டுப் பார்க்க அருவருப்பில் அவளது முகம் கறுத்துப் போனது. பட்டென்று அதை நிறுத்தியவள் அந்தக் கைப்பேசியை ஜெய்யிடம் கொடுத்து, "இதுல மூணாவதா இருக்கற வீடியோவை நீங்களே பாருங்க. அதில் இருக்கற பெண்ணுதான் என்னோட வேலை செய்யறா. லாஸ்ட் வீக் அவ தனியா இருக்கும்போது அவங்க வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சு அவளை செக்ஸுவலி அப்யூஸ் செஞ்சு, அதை போன்ல வீடியோ எடுத்துட்டு, வீட்டில் இருந்த நகை பணம் எல்லாத்தையும் கொள்ளை அடிச்சிட்டு வெளியில சொன்னா வீடியோவை சோஷியல் மீடியாஸ்ல எல்லாம் அப்லோட் பண்ணிடுவேன்னு மிரட்டிட்டு போயிருக்கான் இந்த இன்னொசண்ட்! அவ தற்கொலைக்கு ட்ரை பண்ணட்டு இப்ப ஹாஸ்பிடல்ல இருக்கா. அவளோட ஹஸ்பண்ட் இதைப் பத்தி கம்ப்ளைண்ட் பண்ண பயந்துட்டு, அப்படியே விட்டுட சொல்லிட்டாரு. அவளைப் பார்க்க போனப்ப என்கிட்ட சொல்லி ரொம்ப அழுதா" என்றவள், அவன் வந்த பைக்கை சுட்டி காண்பித்து, "இந்த ஃப்ரன்ட் வைசர்ல ஒட்டி வச்சிருக்கான் பாருங்க, கண்ணீரோட கண்கள் இருக்கற மாதிரி ஸ்டிக்கர், இதுவும்... இவன் கழுத்தில கருப்பு கயிறுல கோர்த்து போட்டிருக்கான் பாருங்க இந்த மிளகாய் மாதிரி டாலர், இதெல்லாம்தான் அவ அவனைப் பத்தி சொன்ன அடையாளம். நான் ஆபீஸ் போய்ட்டு இருக்கும்போது ஒரு கூல்பார்ல இந்த பைக்கை பார்த்தேன். இவன் அதை ஸ்டார்ட் செய்யவும், நிச்சயமா இவன்தான் அந்த பொறுக்கின்னு எனக்கு புரிஞ்சுது. உடனே உனக்கு" என்றவள் தொண்டையை செருமிக்கொண்டு, "உங்களுக்கு தகவல் கொடுத்துட்டு இவனை ஃபாலோ பண்ணிட்டு வந்தேன்!" என்று முடித்தாள் அணிமா மலர். அவன் அந்த கைப்பேசியின் பதிவுகளை ஆராயவும் கடந்த இரண்டு மாதங்களில் ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட காணொலிகள் அதுபோன்றே அவனால் பதிவுசெய்யப்பட்டிருந்தது. அதைப் பார்த்து திடுக்கிட்டுத்தான் போனான் ஜெய். அடுத்த சில நிமிடங்களிலேயே அந்தப் பகுதியின் காவல்துறை ஆய்வாளர் அவர்களது பிரத்தியேக வாகனத்தில் அங்கே வந்துவிட, ஜெய் அவரிடம் அடிபட்டுக் கிடந்தவனை கைது செய்யச் சொல்லவும் அவனைப் பார்த்த அந்த இன்ஸ்பெக்டர் அதிர்ந்துதான் போனார். முன்பே துணிச்சலுடன் ஒரு பெண் புகார் அளித்திருக்க, அவன் இதே போன்ற ஒரு வழக்கில் குண்டர் சட்டத்தில் கைதுசெய்யப்பட்டு சிறைத் தண்டனை பெற்ற குற்றவாளி. மூன்று மதம் முன்புதான் ஜாமீனில் வெளியில் வந்திருந்தான். "சார்! இவன்தான் சார் அக்யூஸ்ட் மதி எழில். இவன் ஜாமின்ல வெளிய வந்து சுத்திட்டு இருக்கான் சார். அதுக்குள்ள வேலையை காட்ட ஆரம்பிச்சுட்டான் போல இருக்கே!" என்று சொல்லி மற்ற இருவரையும் அதிர வைத்தார் அந்த காவல்துறை ஆய்வாளர். தலையில் அடித்துக்கொண்டு மலர் ஜெய்யை பார்த்த பார்வையில் கடுப்பானாவன், அவசரமாக அந்தக் குற்றவாளியை அந்த ஆய்வாளரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு, "ஏதோ இவன் அக்யூஸ்டா இருந்ததால நீங்க தப்பிச்சீங்க. இல்லனா அவனை அடிச்சிருக்கற அடிக்கு நீங்க ஸ்டேஷனுக்கு வந்து பதில் சொல்ல வேண்டிய நிலைமை வந்திருக்கும். இனிமேல நான் பார்த்துக்கறேன். நீங்க நேரத்தோட போய் உங்க வேலையை பாருங்க” என்று கெத்தாக அவளிடம் சொன்னவன், அவளையும் அவளது பைக்கையும் ஆராய்ச்சியாக ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு, அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் கைப்பேசியை உயிர்ப்பித்து, “ஹாய்... பிரபா!” என விளித்து யாருடனோ பேசியவாறே அங்கிருந்து கிளம்பினான் ஜெய். ‘அடப்பாவி! நீ என்கிட்ட ஒரு நாள் மாட்டாமயா போவ? அன்னைக்கு இருக்குடா உனக்கு’ என மனதிற்குள் கருவியவாறு அங்கிருந்து பைக்கை கிளப்பிக்கொண்டு சென்றாள் மலர், அவள் அந்த மதி எழிலை அடித்து நொறுக்கியதையும் பின்பு அங்கே நடந்த அனைத்தையுமே எதிர் திசையிலிருந்து, தனது டொயோட்டா ஃபார்ச்யூனரில் உட்கார்த்தவாறு பார்த்துக்கொண்டிருந்த ஈஸ்வரை கவனிக்காமல்! அதி வேகமாக வந்து மலர் ஒருவனைக் கவிழ்த்ததை கண்டு முதலில் பதறியவன், சில நொடிகளிலேயே அவள் அணிமா மலர்தான் என்பதை உணர்ந்துகொண்டான். அதுவும் அவள் அடித்த அடியில் நிச்சயமாகச் சேதாரம் என்னவோ எதிராளிக்குத்தான் என்பது புரியவும் சிரிப்பே வந்துவிட்டது அவனுக்கு. நிச்சயம் எதோ அவளிடம் வாலாட்டி இருக்கிறான், இல்லையென்றால் அவள் அவ்வளவு சீற்றத்துடன் ஒரு ஆண்மகனை அடித்து வெளுக்க வாய்ப்பே இல்லை என்பதும் அவனுக்கு நன்றாகவே புரிந்தது. சினிமாவில் அவன் செய்யும் சண்டைக் காட்சியைப் போன்று நேரிலேயே காணவும், அதுவும் ஒரு பெண் இவ்வாறு ஒரு அடிதடி காட்சியை அரங்கேற்றவும், வியப்பாக இருந்தது ஈஸ்வருக்கு. முந்தைய சந்திப்பில் விடுபட்டுப் போயிருந்த 'ரௌத்திரம்' மற்றும் 'அருவருப்பு' இரண்டையும் அவளது கண்கள் பிரதிபலித்தது அன்றைய தினம். மொத்தத்தில் அவளது செய்கையை அவன் ரசித்துக்கொண்டு இருந்ததால் அவளைத் தடுக்கும் மனநிலையிலெல்லாம் இல்லை அவன். மேலும் ஒரு இளம் வயது அதிகாரி அந்தக் காவல் துறையினருக்கே உண்டான மிடுக்குடன் அங்கே வந்துவிட இடை புக வேண்டிய அவசியமே இல்லாமல் போனது அவனுக்கு. இதழ்க்கடையில் அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் அவன் வண்டியைக் கிளப்பவும் அருகில் உட்கார்ந்துகொண்டிருந்த அவனது செங்கமலம் பாட்டி பேரனை நோக்கி, "அந்தப் பையனை பாரேன் கொஞ்சம் கூட பயமே இல்லாம எப்படி ஒருத்தனை போட்டு அடிச்சான்னு. போலீஸ்காரன் போல இருக்கு; ம்!" எனக்கூறவும் சிரிப்பே வந்துவிட்டது அவனுக்கு. "பாட்டி! பையனெல்லாம் இல்ல, அது ஒரு பொண்ணு!" என்று ஈஸ்வர் சொல்லவும் கொஞ்சம் கூட நம்பவே இல்லை அவர். "நீ புரியாம உளறாத. அது பையன்தான்" என்று வீட்டிற்கு வந்துசேரும் வரையிலியுமே திரும்பத் திரும்ப சொல்லிக்கொண்டே இருந்தார் பாட்டி. அடுத்த வாரத்திலேயே அந்தப் பெண்ணின் வீட்டிற்குச் சம்பந்தம் பேசவென அவரே போய் நிற்கப்போகிறார் என்று யாராவது சொல்லியிருந்தால் நம்பியிருப்பாரா செங்கமலம் பாட்டி? *** "நரசிம்மரை நல்லா தரிசனம் செஞ்சிங்களா மாமி?" என்றவாறே சிங்கப்பெருமாள்கோவில் சென்று திரும்பியிருந்த அவரது கையைப் பற்றி அவரை வீட்டிற்குள் அழைத்துச்சென்று அவரை சோபாவில் உட்காரவைத்தார் அவரது மருமகளும் ஈஸ்வரின் அம்மாவுமான சாருமதி. அதற்குள், "பாட்டி வந்துட்டீங்களா? கேழ்வரகுல உங்க டயட்காக ஒரு புது டிஷ் ட்ரை பண்ணியிருக்கேன். சீக்கிரம் வந்து சாப்பிட்டு பார்த்து எப்படி இருக்கு சொல்லுங்க" என்றவாறே அவரது அருகில் வந்து உட்கார்ந்துகொண்டாள் ஜீவிதா ஈஸ்வரின் தங்கை. காரை நிறுத்திவிட்டு உள்ளே வந்த பேரனைக் கண்ட செங்கமலம் பாட்டி, "ஈஸ்வரா! இவளை டயடீஷியன் கோர்ஸ் படிக்க வச்சாலும் படிக்கச் வச்ச, இவ என்னைச் சோதனை எலியா மாத்தி அவ ஆராய்ச்சியை முடிச்சிக்கறா. இவ கிட்டயிருந்து தயவு செய்து என்னை காப்பாத்து" எனக் கெஞ்சுவதுபோல் கேட்கவும், அவனது ஒட்டுமொத்த உலகமாகவும் மாறிப்போயிருக்கும் அந்த மூன்று பெண்களையும் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே, "நீங்களாச்சு உங்க பேத்தியுமாச்சு! நான் எதாவது சொல்லப்போக அப்பறம் அவ என் சாப்பாட்டுலயும் கையை வெச்சிட போறா!" என்று சொல்லியவாறு மாடியிலிக்கும் அவனது அறை நோக்கிப் போனான் ஈஸ்வர். காலை முதலே பேரனின் முகத்தில் பூத்திருக்கும் முறுவலைப் பார்த்து அந்த மூதாட்டியின் கண்கள் பனித்தது. *** சூடாமணி சூடாகக் கலந்து எடுத்துவந்த காஃபியை வாங்கிப் பருகியவாறே எதோ யோசனையுடன் உட்கார்ந்திருந்த மலரிடம், "கண்ணம்மா! பாட்டி போன் பண்ணியிருந்தாங்க. மாமாவுக்கு ஆபீஸ்ல அதிக வேலையாம் நாளைக்கு உனக்கு டைம் இருந்தா தாத்தா பாட்டி ரெண்டுபேரையும் இங்க அழைச்சிட்டு வரியா?" சூடாமணி கேட்கவும் அதில் துள்ளிக் குதித்தவள். "ஆஹான்! நானே ராசாவையும் ரோசாவையும் பார்க்கணும்னு நினைச்சேன். நாளைக்குச் சாயங்காலமே அவங்களை கூப்பிட்டுட்டு வந்துடறேன் மா" என்று சொல்லிவிட்டு அவளது அறைக்குள் சென்று புகுந்துகொண்டாள் மலர். *** சூடாமணியின் அப்பா சுந்தராஜன், அம்மா சரோஜா, மலருக்கு மட்டும் ராசா! ரோசா! திருவண்ணாமலை மாவட்டத்தில் செய்யார் தாலுகாவைச் சேர்ந்த அளத்தரை அவர்களது சொந்த ஊர். சூடாமணியின் தம்பி அச்சுதனுக்கு பள்ளி கல்வித் துறையில் வேலைக் கிடைக்க பல வருடங்களுக்கு முன்பே மகனுக்காக கிராமத்தில் சொத்துக்களை விற்றுவிட்டு சென்னையிலேயே குடியேறிவிட்டனர் சுந்தராஜன் சரோஜா தம்பதியர். அரசுப்பள்ளி ஆசிரியராக இருக்கும் வெங்கடேசனின் சொந்த ஊர் திருநீர்மலை. அவர்களது பூர்விக வீடு மற்றும் நிலங்கள் வழக்கில் சிக்கிக்கொண்டு இருந்ததால் பிரபாகர் மற்றும் மலர் சிறுவர்களாக இருக்கும் பொழுதே மாம்பலத்தில் இரட்டைப் படுக்கை அறை கொண்ட பிளாட் ஒன்றைச் சொந்தமாக வாங்கி அங்கேயே குடியிருந்தனர். அங்கே பக்கத்து பிளாட்டில் வசிப்பவர்தான் சுசீலா மாமி கோபாலன் மாமா குடும்பம். பிறகு நீதிமன்ற வழக்கில் தீர்ப்பு வெங்கடேசனுக்கு சாதகமாய் வந்து சொத்துக்கள் அனைத்தும் அவருக்கே கிடைத்துவிட நிலத்தின் ஒரு பகுதியை விற்றுவிட்டு வீட்டையும் பெரியதாக கட்டிக்கொண்டு அங்கேயே குடி வந்துவிட்டனர் வெங்கடேசன் குடும்பம். மாம்பலம் பிளாட்டை மென் பொருள் நிறுவனங்களில் வேலை செய்யும் பெண்கள் சிலருக்கு வாடகைக்கு விட்டிருந்தனர். பிரபாகர் மெக்கானிக்கல் இன்ஜினியரிங் முடித்துவிட்டு திருமுடிவாக்கத்தில் இரு சக்கர வாகனங்களுக்கு உதிரிப் பாகங்கள் தயாரிக்கும் நிறுவனம் ஒன்றைத் தொடங்கி திறம்பட நடத்திக்கொண்டிருக்கிறான். மகன் தொழில் தொடங்கிய பிறகு அவர்களது வாழ்க்கை நிலை மேலும் மேம்பட்டிருந்தது. கம்ப்யூட்டர் இன்ஜினியரிங் முடித்து மஹேந்திரா சிட்டியில் உள்ள மென்பொருள் நிறுவனத்தில் வேலையில் இருக்கிறாள் மலர். இடையில் ஆன்சைட் என ஒரு மூன்று மாதங்கள் அமெரிக்கா சென்றுவந்திருந்தாள் அவள். சூடாமணி மட்டுமே மலரிடம் கண்டிப்புடன் இருக்க, அதற்கு வெங்கடேசன் மற்றும் பிரபாகர் இருவருமே அவளுக்கு முழுமையாக பரிந்துகொண்டு வருவார்கள். எனவே அவளது எண்ணத்திற்கு மாறாக எதுவுமே நடக்காது அங்கே. மேலும் அச்சுதனுக்கும் இரண்டு மகன்கள் ஆக அணிமாமலர் மட்டுமே அவர்களுடைய ஒரே பேத்தி என்பதினால் சுந்தர்ராஜன் மற்றும் சரோஜாவிற்கு அவள் மிகவும் செல்லம். மகள் பேத்தியை கண்டிப்பதுபோலவோ அல்லது அதட்டியோ ஒரு வார்த்தை பேசினால் கூட பொறுத்துக் கொள்ள மாட்டார்கள் இருவரும். அனைத்தும் சேர்ந்து அவளை மிக மிகத் தன்னம்பிக்கையும் தைரியமும் நிறைந்த பெண்ணாக, சுய சிந்தனை நிறைந்தவளாக, நினைத்ததை நடத்தி முடிக்கும் பிடிவாதக்காரியாக வளர்த்திருந்தது. *** அன்னையிடம் சொன்னதுபோல் அடுத்த நாள் மாலை அண்ணனுடைய ஐ20 காரை எடுத்துக்கொண்டு அவளுடைய ராசாவையும் ரோசாவையும் அழைத்து வருவதற்கென மாம்பலத்தில் அச்சுதன் குடியிருக்கும் பிளாட்டிற்கு வந்திருந்தாள் மலர். நான்காவது தளத்திற்குச் செல்ல மின்தூக்கியில் போய் அவள் ஏறவும் அந்த லிப்ட் மூடிக்கொள்ளாமல் இருக்க கையை நீட்டி அதைத் தடுத்து அணிமா மலரைப் பார்த்துக்கொண்டே “ஹாய்!” என்றவாறு அதனுள் நுழைந்தான் ஜெய் கிருஷ்ணா. அடுத்த நொடியே அவளது கையில் வைத்திருந்த அவளுடைய கைப்பையைக் கொண்டு அவனைச் சரமாரியாக அடிக்கத் தொடங்கினாள் அணிமா மலர்.

Hi Friends! Here comes the second episode. kindly share your opinions. அணிமா 2 முந்தைய தினம் மதியம் தொடங்கிய படப்பிடிப்பு மறுநாள் அதிகாலை வரை தொடர்ந்தது. படத்தின் இறுதிக்கட்ட படப்பிடிப்பு வேறு. வேறு வழியில்லை, முடித்தே ஆகவேண்டும் என்ற சூழ்நிலையில் இரு மடங்கு உழைப்பைக் கொடுக்க வேண்டியதாக ஆகிப்போனது ஈஸ்வருக்கு அதுவும் அந்தப் படத்தின் கதாநாயகன் கால்ஷீட்டுக்கு தகுந்தாற்போல் அனுசரித்துப் போக வேண்டிய கட்டாயம் வேறு அவனுக்கு. அதனால் எழுந்த சலிப்புடன் தொடர் சண்டைக்காட்சிகளால் ஏற்பட்ட களைப்பும் தூக்கமின்றி சிவந்த கண்களுமாக கேரவனில் நுழைந்தவன் அதில் போடப்பட்டிருந்த சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்து கண்களை மூடி சாய்ந்துகொண்டான். தூக்கத்தில் அப்படியே கண்கள் சொருகவும், அதைக் கலைப்பதுபோல் வெளியில் எதோ அரவம் கேட்க, உறக்கம் தடைப்பட்ட எரிச்சலில் கேரவனின் கண்ணாடியைத் தள்ளி வெளிப்புறம் பார்த்தான். அங்கே அதிகாலையிலேயே சுற்றுலா பயணிகளின் வருகை தொடங்கியிருந்தது. அப்பொழுதுதான் அவனது கேரவனை ஒட்டி இரண்டு பெண்மணிகள் நடந்து வரவும், வேகமாக பைக்கில் வந்தவன் அவர்களை உரசியது போல் நின்றதைப் பார்த்து பதட்டமடைத்தவன் கீழே இறங்க நினைக்க, அதற்குள் அவனே இல்லை! இல்லை! அவளே தலைக்கவசத்தை கழற்றியிருந்தாள்! உடல் முழுவதும் மறைக்கும் ஜெர்கின், ஜீன்ஸ் பான்ட், ஸ்போர்ட்ஸ் ஷூ அணிந்திருந்தாள்! அவளது கூந்தலும் அவள் அணிந்திருந்த ஜெர்கினுக்குள் மறைந்திருந்தது. அந்த நபர் ஒரு பெண் என்பதை.அவன் சத்தியமாக எதிர்பார்க்கவில்லை! அங்கே சூழ்ந்திருந்த இருளையும் புகை மூட்டமாய் சூழ்ந்திருந்த பனியையும் தனது ஆயிரம் கரம் கொண்டு விரட்டப் போராடிக்கொண்டிருந்தான் பகலவன். அவன் வாரி இறைத்துக்கொண்டிருந்த கொஞ்சமே கொஞ்சமான ஒளியில் அவளது விழிகள் இரண்டும் விண்ணிலிருந்து தெறித்த நட்சத்திரம் போன்று ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தன. மற்றபடி அந்த மாமி அவளை விளித்ததைப் போன்றே முகமூடி கொள்ளைக்காரி போல் அவளது முகம் முழுவதையும் துணியினால் மூடியிருந்தாள். முதலில்வேகமாக பைக்கை ஓட்டி வந்து அந்த மாமியை அதிரவைத்த வீரம், பிறகு குறும்பு, பின்பு கோபம், அதைத் தொடர்ந்து போலியான ஒரு பயம், ஒரே ஒரு நொடி தோன்றி மறைந்த கருணை, மொத்தத்தில் ஆனந்தம்! என நவரசங்களில் பல ரசங்களை சில நிமிடங்களிலேயே வாரியிறைத்துக் கொண்டிருந்தன அவளது அந்த அழகான விழிகள்! அவள் அந்த பைக்கை கிளப்பிச்சென்ற லாவகம், அவளது தன்னபிக்கையின் அளவைச் சொல்லாமல் சொன்னது. அவள் அங்கிருந்து சென்றபிறகும் அவள் விட்டுச்சென்ற உற்சாகம் அவனிடம் மிச்சமிருந்தது. அவனது களைப்பும் சோர்வும் அவனை விட்டு மொத்தமாகப் பறந்திருந்தது. அப்பொழுது அவனது உதவியாளன் அவனது வலதுகை, கண், காது, மூக்கு எல்லாமுமான தமிழ்க்கதிர், சுருக்கமாக தமிழ் சுடச்சுட காஃபியை கொண்டுவந்து அவனுக்கு முன் நீட்டவும், புன்னகை முகமாக அதை வாங்கிப் பருகத்தொடங்கினான் ஈஸ்வர். அவனது முகத்தில் தோன்றியிருந்த புன்னகையைப் பார்த்து மயக்கம் வராத குறைதான் தமிழுக்கு. "அண்ணா! என்ன மாஜிக் நடந்தது இங்க?" வியப்பு மாறாமல் தமிழ் கேட்கவும், "என்னடா உளர்ற!" கோபமின்றி மிகவும் குழைந்தே ஒலித்தது ஈஸ்வரின் குரல். "ஐயோ! சிட்டி சிரிக்குது எல்லாரும் பாருங்க இந்த அதிசயத்த!" உண்மையிலேயே ஈஸ்வரது மகிழ்ச்சி தமிழையுமே தொற்றிக்கொண்டது. கனவிலிருந்து விழித்தவன் போல் அங்கிருந்து சென்றான் அவன். அந்த மாமி சொன்னத போல் அந்த சில நிமிடங்களில் அவன் மனதில் வர்ணஜாலங்களை அள்ளித்தெளித்துச் சென்றிருந்தாள் அந்த மலர்காரிகை. அந்த இதம் அந்த வாரம் முழுதும் உற்சாகமாக அவனைத் தொடர்ந்தது என்றால் மிகையில்லை. அதைத்தான் அன்றைய தினம் அந்தத் தொலைக்காட்சி நிருபர் மொத்தமாகக் குலைத்திருந்தான். வீட்டிற்கு வந்த பிறகும் அவனது மனம் அமைதி பெறாமல் தவிக்கவும் ஏனோ அந்த முகம் அறியா பெண்ணின் நினைவு வந்து அவனை மொத்தமாக ஆட்கொண்டது. அன்று தான் அடைந்த உவகை தனக்குக் காலம் முழுதும் கிடைக்காதா? என ஏங்கவே தொடங்கியிருந்தான் ஜெகதீஸ்வரன்! 'அணிமா மலரே!’ அவனையும் அறியாமல் அவளது பெயரை ஒரு முறை சொல்லிப் பார்த்தான் ஜெகதீஸ்வரன்! மனம் முழுதும் திகட்டாமல் தித்தித்த்து! *** ஜெகதீஸ்வரன் வில்லனாகவும் பிரபல நடிகர் அனுபவ் கதாநாயகனாகவும் நடித்த படத்தை கோலாகலமாக வெளியிட்டிருந்தனர். பலவித சர்ச்சைகளுக்கிடையே அன்றைய தினம் அதிகாலை ஐந்து மணிக்கு அந்தப் படம் திரையிடப்பட்டது. பிரபல திரை அரங்கில் நண்பர்கள் புடைசூழ அந்தப் படத்தை காண வந்திருந்தாள் மலர். முந்தைய நாள் இரவு அவள் அந்தப் திரைப்படத்திற்கு அதிகாலையிலேயே செல்ல வேண்டும் என்று சொல்லவும், சூடாமணி அவளை வசைபாடத் தொடங்கினார். "ம்மா மலரைப் பத்தி உங்களுக்கே தெரியும் இல்ல? அவளால தொடர்ந்து மூணு மணிநேரமெல்லாம் ஒரே இடத்துல உட்கார்ந்து படமெல்லாம் பார்க்கவே முடியாது. ஏனோ அவளே ஒரு படம் பார்க்கணும்னு சொல்றான்னா விடுங்க பார்த்துட்டு வரட்டும். நானே அவளை ட்ராப் செய்யறேன். நோ ஒற்றீஸ்" என்று பிரபாகர்தான் தங்கைக்காக அன்னையிடம் ஆஜர் ஆனான். வெங்கடேசன் வேறு மகனுடன் சேர்ந்து மகளுக்காகப் பரிந்து கொண்டு வரவும் அதற்கு மேல் அவளைத் தடுக்கவில்லை சூடாமணி. "நீங்க ரெண்டு பேர் கொடுக்குற சப்போர்ட்லதான் அவ இந்த ஆட்டம் ஆடுறா. இன்னும் எங்க அம்மாவும் அப்பாவும் வேற வந்தாங்கன்னா, சுத்தம். அவளை ஒரு வார்த்தை கூட சொல்ல விடமாட்டாங்க" என்று வாய்க்குள்ளாகவே முனகியபடி அடுக்களைக்குள் புகுந்துகொண்டார் அவர். ஒருவாறாக அதிகாலையிலேயே அவளைத் திரை அரங்கில் விட்டுச் சென்றான் பிரபா. படம் தொடங்கி அந்தக் கதாநாயகனின் பிம்பம் திரையில் தோன்றவும் வண்ண காகிதங்கள் மலர்கள் என வாரி இறைக்கப் பட, விசில் சத்தம் காதை கிழிக்க, அவளது தோழர் படையினர் குதூகலத்துடன் படத்தை காணத் தொடங்கினர். ஆனால் மலர் மட்டும் எந்தச் சுவாரசியமும் இன்றி அந்தப் படத்தை பார்க்கவும், ‘பாவி இவளால வேற வழியில்லாம என் பாய் ஃபிரெண்ட கட் பண்ணி விட்டுட்டு வந்திருக்கேன். எதுக்குடா வந்தோம்ன்ற ரேஞ்சுக்கு உட்கார்ந்துட்டு இருக்கா இவ!’ என்று எண்ணிய லாவண்யா பலவாறாக மலரை மனதிற்குள் திட்டித் தீர்த்தாள். அனைவரும் அந்த நாயகனை போற்றி பாடிக்கொண்டிருக்க, மலர் மட்டும் ஈஸ்வரை பற்றிய சிந்தனையிலேயே இருந்தாள். அதுவும் சண்டைக்காட்சிகள் தோன்றும்போதெல்லாம 'ஐயோ' என்று இருந்தது அவளுக்கு. இத்தனைக்கும் கதாநாயகனுக்கு நிகரான வாய்ப்பு கொடுக்கப்பட்டிருந்தது ஈஸ்வருக்கு. இடைவேளையின் பொழுது அனைவரும் எழுந்து வெளியில் வரவும் அவளது தோழிகள் அனைவரும் அனுபவ் புகழ் பாட, ஒருத்தி அந்தப் படத்தின் வில்லனான ஈஸ்வரை இகழத்தொடங்கவே அதற்குமேல் பொறுமையை இழுத்துப்பிடிக்க முடியவில்லை மலரால். "என்னங்கடி பெருசா அனுபவ் அனுபவ்னு அவன் புராணம் பாடிட்டு இருக்கீங்க. தேவாங்கு மாதிரி இருக்கான் அவன். பார்த்தீங்க இல்ல எங்க ஈஸ்வரை, என்ன ஹைட்டு, சிக்ஸ் பேக்ஸ் வெச்சிட்டு என்ன ஃபிஸிக்! எல்லாத்துக்கும் மேல நிஜத்தில் அவர் செம்ம டிசிப்ளின்ட் பெர்சன் தெரியுமா? நடிப்புக்காகன்னாலும் போயும் போயும் அந்த தேவாங்கு கிட்ட அவர் அடி வாங்குறத பார்த்தால் எனக்கு அப்படியே பத்திட்டு வருது! நிஜத்தில் அவர் ஒரு அடி அடிச்சா தாங்குமா அந்த தேவாங்கு? என்னைப் பொறுத்தவரையில் அவர்தான் என்னோட நிஜ ஹீரோ!" திரைப்படத்தையும் நிஜத்தையும் குழப்பிக்கொண்டு கோபத்தின் உச்சியில் கொஞ்சம் கத்தவே தொடங்கிவிட்டாள் மலர். அங்கே அவர்களுக்கு அருகில் நின்றுகொண்டிருந்த ஈஸ்வரின் உதவியாளன் தமிழ் அவளை வியந்துபோய் பார்க்கவும் அதைக் கவனித்த அவளுடைய நண்பன் நரேன் சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு ரகசியமாக, "மலர்! இங்கே நின்னுட்டு நீ இப்படி பேசறது ஆபத்து. எஃப்.டீ.எஃப்.எஸ் வேற வந்திருக்கோம். அனுபவ் ரசிகர்கள் நிறைய பேர் வந்திருக்காங்க. பிரச்சினை ஆயிடும். ப்ளீஸ் புரிஞ்சிக்கோ!" எனக்கூறவும், அப்பொழுதுதான் சுற்றுப்புறம் உரைத்தது மலருக்கு. தான் ஏன் இவ்வாறு பேசினோம் என்று யோசித்தவள், ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்துக்கொண்டு, "சாரி!" என்று சொல்லிவிட்டு அவளது இயல்பிற்குத் திரும்பினாள். எல்லோரும அவர்களுக்கு தேவையான உணவுப் பண்டங்களை வாங்கிக்கொள்ள, அவளுக்கு காஃபி அருந்தும் எண்ணம் தோன்றவும் அதை வாங்கச் சென்றாள் மலர். தமிழ் குறுக்கே நின்றவாறு கைப்பேசியை குடைந்து கொண்டிருக்கவும், வழிவிடுமாறு அவனிடம் சொல்லும் பொருட்டு, "எக்ஸ்கியூஸ் மீ" என்ற மலரின் வார்த்தை அவனை எட்டவே இல்லை, எனவே கொஞ்சம் சத்தமாக, "வெள்ளை சட்டை போட்ட அண்ணா! கொஞ்சம் நகருங்க. நான் காஃபி வாங்கிட்டு போறேன்" என்று அவள் சொல்லவும், அவன் பதறி வழியை விட்டு விலகினான். ‘தேங்க்ஸ்’ என்ற வார்த்தையுடன் காஃபியை வாங்கிக்கொண்டு அங்கிருந்து சென்றாள் மலர். "ஏன் மலர் இவ்ளோ டென்ஷன் ஆன? இது உன்னோட டிசைன்லயே இல்லையே ம்!" லாவண்யா கேட்கவும், "ம்ப்ச்! விடு" என்று கூறிவிட்டு படத்தை தொடர உள்ளே சென்றாள் மலர். அதன் பிறகு யாருடனும் அவள் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவேயில்லை. அந்த சூழ்நிலையும் அதிகப்படியான சத்தமும் சேர்ந்து அவளுக்கு தலை வேறு வலிக்கத் தொடங்கியது. அந்த படத்தின் இறுதிக் காட்சியைக் காண மனமின்றி, எழுந்து வெளியே வந்துவிட்டாள் அவள். சிறிது நேரம் கிடைத்தாலும் கீ போர்டை எடுத்துக்கொண்டு அவர்களது வீட்டின் மொட்டை மாடியில் தஞ்சம் புகுந்து விடுவாள் மலர். அங்கே சூடாமணி பராமரித்து வரும் தோட்டம் தான் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்தமான இடம். மனது ஒன்றி பாடல்களைப் பாடுவது மட்டுமே அவளது ஒரே பொழுதுபோக்கு. கூடவே அவளது ராசாவும் ரோசாவும் சேர்த்துக்கொண்டால் அவளது நேரம் அவளிடம் இருக்காது. அதுவும் சில நாட்களாக அவள் எடுத்துக்கொண்டிருக்கும் ஒரு சில பொறுப்புகளால் பொழுதுபோக்கு என்ற ஒன்றே அவளுக்கு இல்லாமல் போயிருந்தது. அவள் நேரம் செலவு செய்து இதுபோல் படம் பார்ப்பது என்பதெல்லாம் மிகவும் அபூர்வம். திரையை விட்டு வெளியில் வந்து காஃபி ஒன்றை வாங்கிக் கொண்டு அதைப் பருகியவாறு அங்கே போடப்பட்டிருந்த இருக்கையில் உட்கார்ந்திருந்தாள் அணிமா மலர். அப்பொழுதுதான் முரட்டுத்தனமான ஜீன்ஸ், கருப்பு நிற டி ஷர்ட் எனச் சீருடை அணிந்து, பார்க்கவே பயம் தரும் மல்லர்கள் போன்ற தோற்றத்தில் இருக்கும் பௌன்சர்கள் எனப்படும் பிரத்தியேக பாதுகாவலர்கள் நான்கு பேர் புடைசூழ, ஆறடி உயர்தத்தில், மா நிறத்திற்கும் சற்று அதிகமான நிறத்தில், சிவப்பு நிற முழுக் கை சட்டையும் அடர் நீல ஜீன்சும் அதற்கு பொருத்தமான ஷூவும் அணிந்து, ஒருகையால் அணிந்திருந்த ரேபானை கழற்றியவாறு, மறு கையால் தலைமுடியை கோதிக்கொண்டு, அந்த மிகப்பெரிய அரங்கமே நிரைவதுபோல் உள்ளே நுழைந்தான் ஜெகதீஸ்வரன். எதிர்பாராத அந்த நேரத்தில், அவனை நேரில் கண்டதும் ஒரு நொடி திகைத்துப்போய் எழுந்து நின்றுவிட்டாள் மலர். படம் முடியாத நிலையில், வெகு சிலர் மட்டுமே அங்கே இருக்க, அவன் மனம் கொண்ட மலர்க்காரிகை என அவன் கற்பனையில் வடித்த உருவம், நேரில் நிற்கவும் அவனும் கூட ஒரு நொடி அதிர்ந்துதான் போனான். நல்ல நேர்த்தியான உயரத்தில் அவளது ரோஜா நிறத்தை எடுப்பாகக் காட்டும் கருநீலத்தில் பூக்கள் போட்ட சல்வாரில், பின்னலிடப்பட்ட நீண்ட கூந்தலுடன், எளிய நகைகள் அணிந்து ஒப்பனை என்பதே சிறிதும் இன்றி களைப்பினால் கொஞ்சம் சொக்கிய கண்களுடன் சம்பங்கிப் பூப்போன்ற விரல்களில் காஃபி கோப்பையை பிடித்துக்கொண்டு, நின்றவளைக் காணவும், போக்குவரத்து நெரிசலில் சிக்கிய வாகனத்தைப் போல் அவளைத் தாண்டி அவனது கண்களை வேறெங்கும் திருப்ப இயலவில்லை அவனால். இருவருக்குமே தங்களை நிலைப்படுத்திக் கொள்ள சில நொடிகள் பிடித்தது. அந்தப் படத்தின் முதல் காட்சி திரையிடப் படவும், அந்தப் படத்தை விளம்பரப் படுத்தும் நோக்கத்தில், அதில் நடித்த நடிகர் நடிகையர் என ஒவொருவரும் ரசிகர்களை ஊக்குவிக்கும் விதத்தில் சென்னையின் முக்கிய திரை அரங்குகளுக்குச் செல்ல, அங்கே வந்திருந்தான் ஜெகதீஸ்வரன். சில நொடிகளில் தன்னிலைக்குத் திரும்பிய மலர், தனது கைப்பையிலிருந்து ஒரு புத்தகத்தை எடுத்தவாறு, சில எட்டுகளில் அவனை நெருங்க, அவளைத் தடுக்க எத்தனித்த பவுன்சர் ஒருவனை பார்த்து, "விடு மால்லிக்! ஒரு பிரச்சினையும் இல்ல!" என ஈஸ்வர் சொல்ல, ஆச்சரியத்தில் அவளது விழி விரிய, "தேங்க்ஸ்!" என்ற மலர் அவள் கையில் வைத்திருந்த, புத்தகத்தைப் பிரித்து, பேனாவுடன் அவனிடம் நீட்டி, "ஆட்டோக்ராஃப் ப்ளீஸ்" எனக்கூற, அந்தப் புத்தகத்தை பார்த்தவனுக்குச் சிரிப்பே வந்துவிட்டது. அது குழந்தைகள் படிக்கும் 'ஹான்செல் அண்ட் க்ரேட்டல்' கதை புத்தகம். மிகவும் முயன்று சிரிப்பை அடக்கிய ஈஸ்வர் அதில் கையெழுத்திட்டுக்கொண்டே, "இந்த புக்கெல்லாமா படிக்கிறீங்க? உங்களைப் பார்த்தால் குட்டி பாப்பா மாதிரி ஒண்ணும் தெரியலையே!" என்று கிண்டல் குரலில் கேட்க, கொஞ்சமும் தயங்காமல், "உங்களைப் பார்த்தால் கூடத்தான் வில்லன் போல இல்ல! இருந்தாலும் நீங்க வில்லனா செம அடி வாங்கறீங்க இல்ல அது மாதிரித்தான்!" என்று மலர் துடுக்காகச் சொல்லிவிட்டு, உடனே நாக்கை கடித்துக்கொள்ள, அவளை கூர்மையாக பார்த்துக்கொண்டே, அந்தப் புத்தகத்தை அவளிடம் திரும்பக் கொடுத்தவாறு, "ஆஹான்! நான் வில்லனோ இல்லையோ, தைரியமா என்னையே கலாய்க்கற நீங்க சரியான வில்லிதான் போங்க!" என்று பதில் கொடுத்தான் ஈஸ்வர். அவர்களை நோக்கி வந்துகொண்டிருந்த தமிழுக்கு கொஞ்சமும் நம்பமுடியவில்லை, ‘இப்படியெல்லாம் ஒரு பெண்ணுடன் பேசிக்கொண்டிருப்பது ஜெகதீஸ்வரன்தானா?!’ தமிழ் அவர்களை நெருங்குவதற்குள் அவனுடன் ஒரு செல்ஃபீயும் எடுத்து முடித்திருந்தாள் மலர். பிறகு அவனைப் பார்த்த ஈஸ்வர், "என்ன தமிழ்! படம் எப்படி வந்திருக்கு. மக்கள் என்ன சொல்ராங்க?" என்று கேட்க, "என்ன சொல்றது அண்ணா! வழக்கம்போல எல்லாரும் உங்களை கழுவி கழுவி ஊத்தறாங்க. வேற என்ன! ஆனா ஒண்ணு தெரியுமா..ணா! இங்க உங்களுக்காக ஒருத்தங்க ஒரு கூட்டத்தோட சண்டையே போட ஆரமிச்சிட்டாங்க!" என்று மலரைப் பார்த்துக்கொண்டே தமிழ் சொல்ல, விழி விரித்து அதிர்ச்சியுடன் அவனைப் பார்த்தவள், சொல்ல வேண்டாம் என்பதுபோல் அவனிடம் ஜாடை காட்டவும், அதைக் கவனிக்காமல், "இவங்கதான் அது!" என்று அவளைக் காண்பித்து சொல்லியே முடித்திருந்தான் தமிழ். ஆயாசத்தில், "அட ஈஸ்வரா!" என்று மலர் சொல்லிவிட, அதைக் கேட்டு சத்தமாகவே சிரிக்கத்தொடங்கினான் ஜெகதீஸ்வரன். அதற்குள் படம் முடிந்து மக்கள் கூட்டமாக வெளியில் வரத்தொடங்கவும், "மீ எஸ்கேப் பை! பை! பை! ஹீரோ!" என்று சத்தமாக சொல்லியவாறு அங்கிருந்து பறந்து சென்றாள் அணிமாமலர்! அவளின் அந்த ஹீரோ என்ற ஒற்றை வார்த்தை ஜெகதீஸ்வரனை மலரீஸ்வரனாக மாற்றி இருந்தது.

தோழமைகள் அனைவருக்கும் எனது அன்பான வணக்கங்கள். Anbenum (AN) Idhazhgal (I) Malarattume (MA) = ANIMA & அணிமா - இதுதான் நம் நாயகியின் பெயரும் கூட. முதல் அத்தியாயம் பதிவிட்டு இருக்கிறேன். தொடக்கம் பற்றி உங்கள் கருத்துக்களைப் பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள். அன்பெனும் இதழ்கள் மலரட்டுமே! அணிமா 1 அன்றாயர் குலக்கொடி யோடு அணிமாமலர்மங்கையொடு அன்பளாவி அவுணர்க்கு என்றானும் இரக்கம் இலாதவனுக்கு உறையுமிடமாவது இரும்பொழில் சூழ் நன்றாய புனல் நறையூர் திருவாலி குடந்தை தடந்திகழ் கோவல் நகர் நின்றான் இருந்தான் கிடந்தான் நடந்தாற்கிடம் மாமலையாவது நீர்மலையே. என திருமங்கை ஆழ்வாரால் பாடல்பெற்ற திருத்தலமாகிய திருநீர்மலையில் கோவில் அமைந்திருந்த திக்கை நோக்கி கரம் குவித்து, அந்தப் பாசுரத்தை முணுமுணுத்துக்கொண்டிருந்தார் சுசீலா மாமி. "கிளம்ப மனசே வரல இல்ல மாமி. ம்ப்ச்! ஆனா இப்பவே கிளம்பினாதான் இங்க பெருமாளை சேவிச்ச மாதிரி மத்த எல்லா கோவில்லையும் சேவிக்க முடியும் இல்ல.. ம்!" என்ற அவரது தோழி ராஜி மாமியின் கருத்தை கவர்ந்த்து அங்கே நிறுத்திவைக்கப்பட்டிருந்த திரைப்பட படப்பிடிப்பு குழுவினரின் வாகனங்கள். உடனே ஈ என்று எல்லாப் பற்களும் தெரியும்படி சிரித்தவாறே அவர், "அட மாமீஈஈஈ, இங்க பாருங்களேன், எதோ சினிமா ஷூட்டிங் நடக்கற்து போலிருக்கே!" என அதிசயிக்கவும், "என்னடி ஷூட்டிங் பாக்கணும்கற மாதிரி இழுக்கற, டீ ராஜி! இப்ப கிளம்பினால்தான் இன்னும் சித்த நேரத்துல திருமழிசை போய்ச் சேர முடியும். பேசாம கிளம்பற வழியைப் பாரு!" என்று சொல்லிக்கொண்டே சுசீலா மாமி நடக்கத்தொடங்கவும், சர் என வேகமாக வந்த பைக் ஒன்று அவரை இடிப்பது போல் உரசியவாறு நிற்க, அதில் பயந்துபோனவர், தலைக்கவசம் அணிந்து அந்த பைக்கை ஓட்டிவந்தவனைப் பார்த்து, "அடக் கடன்காரா, உனக்குக் கண்ணு மண்ணே தெரியலையா? இப்படியா வண்டியை ஓட்டிண்டு வருவ? உனக்கு அறிவு இல்ல?" என திட்டத் தொடங்கினார். தலைக்கவசத்தைக் கழற்றியவாறே தொண்டையை செருமிக்கொண்டு, கரகரப்பான குரலில், "கடன்காரா இல்ல மாமி. கடன்காரி! சும்மா உங்களுக்கு ஒரு ஷாக் கொடுக்கலாம்னுதான்!" என்று பைக்கை ஓட்டி வந்த அந்தப் பெண் சொல்ல, அதில் முகம் மலர்ந்தவர், "அடிப்பாவி! பூக்காரி நீயா? முகமூடி கொள்ளைக்காரி மாதிரி இப்படி மூஞ்சியை மூடிண்டு வந்தா நான் யாருன்னு நினைக்கற்து. ஒரு நிமிஷத்துல எனக்கு மூச்சே நின்னு போச்சு தெரியுமா?" என்று சுசீலா மாமி கேட்கவும், தொண்டையை செருமிக்கொண்டே,"மார்கழி மாச குளிருல அதுவும் இந்த எர்லி மார்னிங்க்ல உங்களை இங்க பார்த்ததுல எனக்குக் கூடத்தான் மூச்சே நின்னு போச்சு!" என்ற அந்தப்பெண், "இவ்ளோ தூரம் அதுவும் என்கிட்ட சொல்லாம கொள்ளாம இங்க வந்துட்டு எங்க வீட்டுக்கு வராமலேயே எஸ் ஆக பாக்கறீங்க இல்ல? உங்க…ளை!" என மிரட்டும் குரலில் சொல்லவும், "ஏண்டி ஃபிரெண்ட்ஸ் கூட சேர்ந்துண்டு கிரேப் ஜூஸ் சாப்டியா? ஏன் இப்படி குரல் கரகரனு இருக்கு?" என்று மாமி பேச்சை மாற்ற, "எப்பவாவது நடக்கறதுதானே மாமி! இதெல்லாம் கண்டுக்காதிங்க!" என்று அவள் சொல்லவும், "நீ எவ்ளோ நன்னா பாட்டு படுறவ. உன் குரலை கொஞ்சம் கவனிச்சுக்க வேண்டாமா? உனக்குத்தான் கிரேப் ஜூஸ் அலர்ஜி ஆச்சே! அதை ஏன் சாப்பிட்ட?" சண்டைக்கு கிளம்பினார் மாமி. அதில் அவரது அக்கறையே மேலோங்கி இருந்தது. "மாமிஈஈஈ! பேச்சை மாத்தாதீங்க. நீங்க ஏன் எங்க வீட்டுக்கு வராம கிளம்பறீங்க? அம்மா பீல் பண்ணுவாங்கன்னு உங்களுக்கு தெரியும் இல்ல!" என அவள் மறுபடியும் அதற்கே வரவும், "இல்லடி கொழந்த, நாங்க ஒரு க்ரூப்பா கிளம்பி சென்னையைச் சுத்தி இருக்கற கோவிலுக்கெல்லாம் ஒரு ஒன் டே டூர் போறோம்டீ. அங்க பாரு" என்று அங்கே சற்று தள்ளி நிறுத்திவைக்கப்பட்டிருந்த பேருந்தை சுட்டிக் காட்டிய மாமி, "அதனாலதாண்டிம்மா வர முடில. நீ கோச்சிக்காத" என்று கூறி விட்டு, அருகில் இருந்த ராஜி மாமியிடம், "நான் சொல்லுவேனோல்லியோ அணிமா மலர்னு இவதான் அது” என்று சொல்லிவிட்டு, "இவா ராஜி மாமி. என்னோட கோவில் ஃபிரெண்டு" என அவரை அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார் சுசீலா மாமி. அணிமா மலர் அவரை நோக்கி கரம்குவிக்க, "டீ அந்த கர்ச்சீப்பை முகத்துலேந்து கழட்டு. ராஜி உன் முகத்தை பார்க்கட்டும்!" என சுசீலா மாமி சொல்லவும், "மாமி! மாமி! ப்ளீஸ் அது மட்டும் வேண்டாமே. ஏற்கனவே தொண்டை கொஞ்சம் சரியில்ல. இப்ப இந்த பனி காத்து, காதுல மூக்குல போச்சுன்னா நான் மொத்தமா காலி!" என்று சொல்லிவிட்டு தலைக்கவசத்தை மறுபடி அணிந்துகொண்டாள் அணிமாமலர். "அப்படின்னா எதுக்குடி ஆம்பள பையன் மாதிரி, நன்னா பிரபாவோட பைக்கை எடுத்துண்டு கொட்டற பனில ஊர் சுத்திண்டு இருக்க. பேசாம வீட்டிலேயே இருக்கலாம் இல்ல?" என்று மாமி கேட்கவும், தொண்டையை செருமிக்கொண்டே, "இல்ல மாமி ஆபீஸ்ல கொஞ்சம் வேலை இருக்கு அதனாலதான். பெருமாளுக்கு ஒரு ஹாய் சொல்லிட்டு அப்படியே கிளம்பளாம்னு. சாயங்காலம் வேற முக்கியமா” என்று தொடங்கியவள், எதோ நினைவு வந்தவளாக, "மாமி! நீங்க எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணணுமே!"என்று தீவிரக் குரலில் சொல்ல, அதற்கு, "நான் என்ன முடியாதுன்னா சொல்லப் போறேன்? நீட்டி முழக்காம என்னனு சொல்லு" என்றார் மாமி. "இல்ல மாமி, நடு ரோட்டுல வெச்சு இப்படி ஹர்ரி பர்ரியால்லாம் சொல்ல முடியாது. நாளைக்கு உங்க வீட்டுக்கு வரட்டுமா?" என்று மலர் கேட்கவும், "கட்டாயம் வாடீ! மாமாவும் உன்ன பத்திதான் கேட்டுண்டே இருக்கார்!" என்றார் மாமி வாஞ்சையுடன். செல்லமாக அவருடைய இரு கன்னங்களையும் பிடித்து கிள்ளி, குவித்த கைகளை உதடுகளில் வைத்து அழுத்தமாக, "உம்மா!" என்றவள், "சோ ஸ்வீட் மாமி! பை!" என்று இருவருக்கும் பொதுவாக கையை ஆட்டி காண்பித்து பைக்கை கிளப்பிக்கொண்டே, "ராஜி மாமி! எங்க சுசீ மாமிய பத்திரமா பாத்துக்கோங்க. எங்கேயாவது கூட்டத்துல காணாம போயிடப்போறாங்க. அப்பறம் மாமாவுக்கு நீங்கதான் பதில் சொல்லணும், சொல்லிட்டேன்" என்று சொல்ல, "அடியேய் பூக்காரி! நாளைக்கு வாடி. உன்னைக் கவனிக்க வேண்டிய விதத்துல நன்னா கவனிக்கறேன்" என்று சுசீலா மாமி பதில்கொடுக்க, அது அவளது காதுகளை எட்டுவதற்கு முன்பாகவே சர்ரென அங்கிருந்து பறந்திருந்தாள் மலர். "அம்மாடி புயலே அடிச்சு ஓஞ்ச மாதிரி இருக்கு மாமி. இவளை எப்படி இவா ஆத்துல சமாளிக்கறாளோ!" என்ற ராஜி மாமி, "அழகா இந்த ஊர் தாயார் பேரை வெச்சிருக்கா இல்ல! அது என்ன அவளை பூக்காரின்னு கூப்பிடறீங்கோ?" என்று கேட்க, "அது ஒண்ணுமில்ல ராஜி, நாம நாள் கிழமைன்னா எப்படி பூக்காரிக்கு வெயிட் பண்ணுவோமோ, அதுமாதிரி இவளுக்காக நானும் மாமாவும் வெயிட் பண்ணிண்டு இருப்போம். பூக்காரி வந்துட்டு போனதுக்கு அப்புறமும் அங்கே எப்படி பூக்களோட வாசனை அந்த இடத்துலயே சுத்திண்டே இருக்குமோ, அது மாதிரியே இவ வந்துட்டு போன பிறகும் ஒரு ப்ளெசன்ட் பீல் எங்களுக்கு இருந்துண்டே இருக்கும். நான் பெத்ததுகள் ரெண்டும் அதை இதை சொல்லிண்டு ஃபாரின்லேந்து இங்க வந்தே நாலு வருஷம் ஆச்சு. ஆனா இவ மாசத்துக்கு ஒரு தடவையாவது எங்களை வந்து பார்த்துட்டு போய்டுவாடி. அடிக்கடி வாட்ஸ் ஆப்ல எதாவது மெசேஜ் பண்ணிண்டே இருப்பா. அவ எங்க தனிமையை போக்க வந்த தேவதை. அதனால அவ எங்களுக்கு எப்பவுமே மலர்க்காரிகை தான்!" அவள் சென்ற திசையையே பார்த்துக்கொண்டே, கண்களில் ஏக்கத்துடன் சுசீலா மாமி சொல்லிக்கொண்டிருக்க, "ஐயோ மாமி! ரொம்ப நாழி ஆயிடுத்து. எல்லாரும் நமக்காகத்தான் வெயிட் பண்ணிண்டிருக்கா. வாங்கோ கிளம்பலாம்" என்ற ராஜி மாமி அவரது கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டே பேருந்தை நோக்கி வேகமாக நடக்கத் தொடங்கினார். அதே நேரம் அருகில் நிறுத்திவைக்கப்பட்டிருந்த கேரவேனில் இருந்துகொண்டு ஒருவன் இவர்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்ததையோ, இவர்கள் உரையாடல் அனைத்தையும் கேட்டுக்கொண்டிருந்ததையோ, அந்த பெண்கள் மூவருமே அறிந்திருக்க ஞாயமில்லை. *** மணி இரவு பத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. சத்தம் எழுப்பாமல் மெதுவாக கதவைத் திறந்த அணிமா மலர், தலையை மட்டும் உள்ளே நீட்டி பார்வையைச் சுழற்றினாள். வரவேற்பறை சோபாவில் உட்கார்ந்து அப்பா வெங்கடேசன் மட்டுமே தொலைக்காட்சியில் மூழ்கியிருந்தார். அம்மா சூடாமணியோ அண்ணன் பிரபாகரனோ அங்கே இருப்பதற்கான அடையாளமே இல்லை. ‘ஷ் அப்பாடா! தப்பிச்சோம்!’ என்று எண்ணியவாறே ஒரு பெருமூச்சை வெளியேற்றியவள், பூனை போல தந்தையின் அருகில் வந்து உட்கார்ந்துகொண்டாள். தொலைக்காட்சியில் வில்லன் நடிகர் ஜெகதீஸ்வரன் பத்திரிகை நிருபர் ஒருவரை கிழி கிழி என்று கிழித்து தொங்கவிட்டுக்கொண்டிருந்தார். திரையில் அவரைக் கண்டதும், ஆச்சரியத்தில் அவளது புருவம் மேலே உயர்ந்தது. மகள் அருகில் வந்து அமர்ந்ததை உணர்ந்த வெங்கட், "வாடா கண்ணம்மா! சாப்பிடுறியா?" எனக் கேட்டார் அக்கறையுடன். "நான் சாப்பிட்டுட்டேன் ப்பா... அம்மா எங்கப்பா?" என்ற மகளின் கேள்விக்கு, "அம்மா இப்பதான் தூங்கப் போனா. உன்மேல செம்ம காண்டுல இருக்கா. அவ கிட்ட மாட்டாம போய் தூங்கிடு சொல்லிட்டேன் சொல்லிட்டேன்!" என அவர் மகளை எச்சரிக்கவும், "என்ன நடந்தது ப்பா?" எனக் கேட்டாள் மலர் தீவிரமாக. "நீ லேட்டா வந்ததுதான் காரணம். வேற என்ன?" என்று அவர் பதிலளிக்கவும், "ம்ப்ச் அதில்ல பா! இந்த ஜெகதீஸ்வரன் பிரஸ் மீட்ல எதுக்கு இப்படி சண்டை போட்டுட்டு இருக்கார்?" என்று மலர் கேட்க, "அடிப்பாவி!” என்றவர், “பயங்கரமா மேக் அப் போட்டிருக்குமே உன்கூட வேல செய்யற அந்த பொண்ணு, நீ ஆறுமணிக்கே ஆபீஸ்ல இருந்து கிளம்பிட்டேன்னு அம்மா கிட்ட போட்டுக்கொடுத்திடுச்சு. அம்மா கோவமா இருக்கறது உனக்கு பெருசில்ல. இப்ப இவன் பேசுறதுதான் உனக்கு முக்கியமா போச்சா?" என்றார் அவர் கிண்டலாக. "யாரு அந்த லாவண்யாவா?" என ஒரு நொடி அதிர்ந்தவள் பின்பு தோளைக் குலுக்கிக்கொண்டு, "அம்மாவை நான் டீல் பண்ணிக்கறேன். இந்த ஜெகதீஸ்வரன் பிரச்சினையை பத்தி நீங்க முதல்ல சொல்லுங்கப்பா ப்ளீஸ்!" மகள் கெஞ்சலில் இறங்கவும், ரிமோட்டை அவளிடம் கொடுத்தவர், "இந்தா, வேற சேனல் மாத்து. முதல்ல இருந்து மறுபடியும் போடுவான். நீயே பார்த்து தெரிஞ்சிக்கோ. எனக்குத் தூக்கம் வருது. நான் போறேன். குட் நைட்!" என்று கூறிவிட்டு, அவரது அறைக்குள் புகுந்துகொண்டார் மலரப்பா. அவர் சொன்னது போலவே வேறு தொலைக்காட்சி சானலில் ஜெகதீஸ்வரனுடைய பத்திரிகையாளர் சந்திப்பை முதலிலிருந்து ஒளிபரப்பினார்கள். அவன் நடித்துக்கொண்டிருக்கும் படம் முடிவடையும் தருவாயில், படத்தின் தயாரிப்பாளருக்கு அந்தப் படத்தை வெளியிட ஜெகதீஸ்வரன் பண உதவி செய்தது எப்படியோ வெளியில் கசிந்திருந்தது. "தயாரிப்பாளர்கள், விநியோகஸ்தர்கள் என அவர்கள் சங்கங்களில் பிரச்சினைகள் போய்க்கொண்டிருக்க, அதைச் சரிசெய்யாத நிலையில் நீங்க பண உதவி செய்தது ஏன்?" என அந்த நிருபர் கேள்விகேட்க, "அது மிகப் பெரிய பிரச்சினை. அதற்கான தீர்வையெல்லாம் என்னால் கொடுக்க முடியாது. ஆனா நட்பு அடிப்படையில் நான் தயாரிப்பாளருக்கு உதவ முடியும். அதில் எந்தத் தப்பும் இல்ல..ல்ல!" என ஈஸ்வர் கொஞ்சமும் உணர்ச்சிகளை வெளிக்காட்டாமல் புன்னகை முகமாய் பதில் சொல்லிக்கொண்டிருந்தான். "பெரிய ஹீரோ நடிகர்களெல்லாம் சும்மா இருக்கும்போது நீங்க ஏன் இப்படி செஞ்சீங்க? இதே போல இன்னும் எத்தனைப் படத்துக்கு பணம் கொடுத்து ஹெல்ப் பண்ணுவீங்க?" என்று சரமாரியாக நிருபர் கேட்க, கொஞ்சமும் முகத்தை மாற்றிக்கொள்ளாமல்,எல்லா ஒலிவாங்கிகளையும், ஒரு சாரி என்ற வார்த்தையுடன் நகர்த்திவிட்டு அந்த நிருபரின் தோளில் கையை போட்டுக்கொண்டே, "அங்கிருந்து நீங்கக் கேக்கறது ரொம்ப சுலபம். ஒரு படம் எடுத்து முடிக்க இங்கே நாங்க ஃபேஸ்பண்ற பிரச்சினையெல்லாம் அதிகம். உங்க டிஆர்பிய ஏத்தறதுக்காக நீங்க எந்தக் கேள்வி வேணாலும் கேட்கலாம். ஆனா எல்லாத்துக்கும் பதில் சொல்ல எனக்கும் கொஞ்சம் டைம் இருக்கணும் இல்லை ப்ரோ!" என அழகாக முடித்துக்கொண்டு கம்பீரமாக அங்கிருந்து சென்றான் ஜெகதீஸ்வரன். "ஏய் ஹாண்ட்சம்! நீ வில்லனெல்லாம் இல்ல! உண்மையிலேயே நீ ஒரு ஹீரோ!" என்றவாறு அவனது பிம்பத்தை நோக்கி ஒரு பறக்கும் முத்தத்தை மலர் வீச சரியாக அவளது அன்னையின் கண்களில் சிக்கினாள் அவள். 'மகள் என்ன செய்கிறாள்?' எனப் பார்ப்பதற்காக சூடாமணி அறையிலிருந்து வரவும், மகளது அந்த செயலைப் பார்த்தவர், "அடிப்பாவி உனக்கு வரவரப் பைத்தியம் ரொம்பவே முத்திப் போச்சு. கருமம்! கருமம்! முதல்ல அப்பாகிட்ட சொல்லி உனக்கு ஒரு மாப்பிளையை பார்க்கச் சொல்லனும்" என அவர் பொரிந்து தள்ளவும், "அம்மா ப்ளீஸ் அண்ணா!" என மலர் தொடங்க, "அண்ணாவுக்குக் கல்யாணம் முடிஞ்ச பிறகுதான் உனக்குக் கல்யாணம் பண்ணனும்னா நான் ஒரு வழி ஆயிடுவேன், அதனால உனக்குத்தான் முதலில் கல்யாணம் பண்ணப் போறோம். நீ கொஞ்சம் அடங்கு" என்றார் சூடாமணி. 'ஹ்ம் யாருக்கு எனக்கா? கொஞ்சம் கூட வாய்ப்பே இல்ல. அம்மா நான் அணிமா! அஷ்டமாசித்திகளில் முதல் சித்தி! என்னை ஒரு வட்டத்துக்குள்ள யாராலயும் அடக்க முடியாது! நான் காத்துலயே கரைஞ்சு காணாம போயிடுவேன்! உங்க மகனோட கல்யாணம்தான் முதலில் நடக்கும். அதையும் நீங்களே நடத்தப் போறீங்க!' என மனதிற்குள் எண்ணிச் சிரித்துக்கொண்டாள் அணிமா மலர். "என்னடி சாப்பிட்டுட்டு வந்துட்டியாமே. எங்கடி சாப்ட?" என அவர் அடுத்த கேள்விக்கு தாவவும், "ச்சூடா! நீங்க ரொம்ப சூடா இருக்கீங்க. கொஞ்சம் கூல் ஆகுங்க. நான் மாம்பலம் போயிருந்தேன். சுசீலா மாமி வீட்டுக்கு. அங்கதான் சாப்பிட்டேன். ஓகேவா!" என்று கூறிவிட்டு, தனது கைப்பையிலிருந்து பணத்தை எடுத்து அன்னையிடம் நீட்டியவள், "நம்ம பிளாட்டோய இந்த மாசத்து வாடகை" என்றாள் மலர். அதற்குள் கொஞ்சம் தணிந்த சூடாமணி அந்த பணத்தை வாங்கிக்கொண்டே, "போரவ முன்னாடியே சொல்லிட்டு போயிருக்கலாமே" என்று முணுமுணுத்துகொண்டே, "எனக்குத் தூக்கம் வருது. நீயும் போய் தூங்கு போ" என்று மகளிடம் சொல்லிவிட்டு அவரது அறைக்குச் சென்றார். அவளது அறையில் நுழைந்து படுக்கையில் விழுந்த மலருக்குத்தான் தூக்கம் எங்கோ சென்றிருந்தது. அவளது எண்ணம் முழுதும் ஜெகதீஸ்வரனே நிறைந்திருந்தான். எதோ நினைவு வந்தவளாக, அவளது தோழி லாவண்யாவை கைப்பேசியில் அழைத்தவள், "ஏய் என்ன எங்க அம்மாகிட்ட என்னைப் போட்டு கொடுத்துட்டியா?" என்று அவளை மிரட்ட, பதறியபடி, "இல்ல மலர். தெரியாம உளறிட்டேன். சாரி!" என்றாள் லாவண்யா. "சரி! போனா போகுதுன்னு விட்டுடறேன். ஆனா நீ எனக்கு ஒரு வேலை செய்யனுமே!" என்று மலர் தூண்டில் வீசவும், அதை உணராமல், "சொல்லுப்பா கண்டிப்பா செய்யறேன்” என்றாள் லாவண்யா. "ஒண்ணுமில்ல, உங்க மாஸ் ஹீரோ படம் ஒண்ணு அடுத்த வாரம் ரிலீஸ் ஆகப் போகுது இல்ல?" என்று மலர் கேட்க, "ஹேய்! ஆமாம். ஃபர்ஸ்ட் டே ஃபர்ஸ்ட் ஷோவுக்கு நம்ம டீம்ல இருபதுபேருக்கு டிக்கெட் புக் பண்ணியிருக்கோமே" கேட்காமலேயே மாட்டிகொண்டாள் லாவண்யா. "ஹ்ம் அதேதான். யாரையாவது கட் பண்ணிட்டு. என்னை அந்த லிஸ்ட்ல சேர்த்துடு" என அசராமல் அவளுக்கு ஆப்பு வைத்தாள் மலர். "ஹேய் என்னப்பா! நீ வரலேன்னு சொன்னல்ல. அதனாலதான் உனக்கு டிக்கெட் எடுக்கல. அந்த ஹீரோவை வேற உனக்கு பிடிக்காதே!" என லாவண்யா பாவமாகச் சொல்லவும், "ஆனால் அந்த வில்லனை எனக்கு ரொம்பவும் பிடிக்குமே! நீ ஏதாவது பண்ணு. நான் அந்த படத்தை பார்த்தே ஆகணும். அதுவும் ஃபர்ஸ்ட் டே ஃபர்ஸ்ட் ஷோ" என்று அடாவடியாக சொல்லிவிட்டு அழைப்பைத் துண்டித்தாள் மலர். *** அன்றைய படப்பிடிப்பு முடிந்து கேரவனில் போடப்பட்டிருந்த இருக்கையில் கண்மூடி சாய்ந்தவாறு அமர்ந்திருந்தான் ஜெகதீஸ்வரன். பனிவிழும் மார்கழி அதிகாலை ஒன்றில், நவரசங்களைக் காட்டும் கருவண்டு கண்களுடன், குறும்புக் கூத்தாட, காட்டாற்று வெள்ளமென அவனது மனதை அடித்துச் சென்ற அந்த மலர்க்காரிகையையே சுற்றி அவனது சிந்தனை சுழன்றுகொண்டிருந்தது. ***