Discussion
அணிமா 25 ஈஸ்வர் சுபாவிடம் கருணாகரனுடைய விருப்பத்தைச் சொன்ன பிறகு, 'இந்த திருமணத்திற்குச் சம்மதம் சொன்னால் அது கருணாகரனுக்குத் துரோகம் இழைப்பது போல் ஆகிவிடுமோ?' என்ற கேள்வி மனதில் எழுந்த்து சுபாவுக்கு. தான் செய்து வைத்த செயல்களை எண்ணிக் குற்ற உணர்ச்சியில் உழன்றவள், அந்த எண்ணத்திலிருந்து மீளவே, ஈஸ்வரிடம் ஒரு மாத அவகாசம் கேட்டிருந்தாள் அவள். அதன் பின், ‘உண்மையில் அசோக்கை எப்படி எதிர்கொள்வது, அவனிடமிருந்து எப்படி விலகுவது, அவள் சொன்னால் அவன் இதை அப்படியே எளிதாக விட்டுவிடுவானா?’ என்ற பலவித சந்தேகங்களுடன்தான் பெங்களூரூ திரும்பினாள் சுபா. நிச்சயமாகக் கேள்விகேட்டு அவளைக் குடைவான் என்று சுபா எதிர்பார்த்திருக்க, எதுவுமே நடக்காதது போன்று, அவள் அவனிடம் கோபம் கொண்டுதான் விலகிச்சென்றாள் என்பதையே உணராதவன் போன்று, வெகு இயல்பாகவே அவளை எதிர்கொண்டான் அசோக். மிகவும் குழம்பித்தான் போனாள் சுபா. ஆனால் ஓரிரு தினங்களிலேயே ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக, இந்த வாழ்க்கை முறையில் தனக்கு விருப்பம் இல்லை என்பதை அவனிடம் சொன்னவள், தனக்கு அவனிடம் ஏற்பட்ட உணர்வு காதலே இல்லை என்பதையும், அதைத் தொடரவும் தான் விரும்பவில்லை என்பதையும் தெளிவாக அவனிடம் விளகினாள். அனைத்தையும் கேட்டுக்கொண்டவன், எந்தவித உணர்ச்சியையும் வெளிக்காண்பிக்காமல் தோளைக் குலுக்கி, "உனக்கு விருப்பம் இல்லைனா தென் ஓகே, ஐ ஓன்ட் கம்பல் யூ. லெட்ஸ் கன்டின்யூ அஸ் ஃப்ரெண்ட்ஸ்!" என்றவாறு, அதை இயல்பாக ஏற்றுக்கொண்டான் அசோக். ‘இந்த கலாச்சார முறையில், யாருமே நட்போ அல்லது காதலோ, எந்த ஒரு பந்தத்தையும் ஆழமாக எடுத்துக்கொள்வதில்லை போலும்!’ என்று எண்ணியவள், அதைப் பற்றி பெரிதாக கவலைப்படவில்லை. மேலும் அவனுக்கு இது போல் பல சகவாசங்கள் இருப்பதால், அவன் இயல்பாக எடுத்துக்கொண்டான் என்றே நம்பினாள் சுபா. ஆனால் அவன் இவளை வைத்து ஒரு வலை பின்னிக் காத்திருந்ததை, அந்த சமயத்தில் அவள் அறியாமல் போனது அவளுடைய முட்டாள்தனம். கிட்டத்தட்ட ஒரு மாத காலம் அவன் இவளை எந்த விதத்திலும் அணுகவும் இல்லை கடந்துபோன விஷயங்களைப் பற்றிப் பேசவும் இல்லை. எனவே அவன் பிரச்சினை செய்யாமல் நாகரிகமாக விலகிவிட்டான் என்ற முடிவுக்குச் சுபா வந்திருக்க, அவளுடைய குற்ற உணர்ச்சியும் கொஞ்சம் மறைந்திருந்தது. ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தால் புத்தி கெட்டு யோசனையின்றி தவறான வழியில் சென்றுவிட்ட போதிலும் சரியான தருணத்தில் அதை உணர்ந்ததால் கருணாகரனைத் திருமணம் செய்துகொள்வதில் தவறு ஒன்றும் இல்லை என்ற முடிவுக்கு வந்திருந்தாள் சுபா. கூடவே, அவளுடைய அப்பாவிடம் அவள் கேட்டிருந்த ஆறு மாத கால அவகாசம் முடிவடையவும், தான் வேலையிலிருந்து விலக விரும்புவதாக நிறுவனத்தின் 'ஹெச்.ஆர்' பிரிவிற்கு மின்னஞ்சல் அனுப்ப, அவள் எதிர்பார்த்ததை விட விரைவாகவே அவளுடைய கோரிக்கை அந்த நிறுவனத்தால் ஏற்றுக்கொள்ளப் பட்டது. அவர்களுடைய நிறுவன ஒப்பந்தப்படி, ஒரு மாதத்திற்குப் பிறகு அவள் விடுவிக்கப் படுவதாகத் தகவலும் வந்தது. சனி ஞாயிறு விடுமுறையில் ஊருக்கு வந்த சுபா, ஈஸ்வரை அழைத்து கருணாகரனுடனான அவளது திருமணத்திற்கு, அவளுடைய விருப்பத்தைச் சொன்னாள் உண்மையான மகிழ்ச்சியுடன். ஈஸ்வர், விஷயத்தை குமார் மூலம் குடும்பத்தில் சொல்லவும், செங்கமலம் பாட்டி தொடங்கி, ஒவ்வொருவருக்கும் அதில் அளவில்லாத மகிழ்ச்சியும் மனநிறைவும் உண்டானது. பெரியவர்களெல்லாம் கூடிப் பேசி திருமணத்தை உறுதி செய்தனர். உள்ளாட்சி தேர்தல் காரணமாக, இரண்டு மாதத்திற்குப் பிறகு திருமணம் வைத்துக்கொள்ளலாம் என்று கருணா சொல்லிவிட, அடுத்து வந்த வாரத்திலேயே எளிமையாக நிச்சயதாம்பூலம் செய்து, இரண்டு மாதத்திற்குப் பிறகு திருமணத்திற்கு நாள் குறித்தனர். கருணாகரனின் பெரியப்பா புவி அரசனே முன் நின்று அந்த நிச்சயதார்த்தத்தை நடத்தினர். அவர்களுடைய ஊரிலேயே, குலதெய்வ கோவிலில் எளிமையாகத் திருமணத்தை வைத்துக்கொண்டு, புவி அரசனுடைய அரசியல் அந்தஸ்துக்குத் தகுந்தவாறு மிக பிரமாண்டமான வரவேற்பை வைத்துக்கொள்ளலாம் என்று முடிவுசெய்தனர். ஏதாவது பிரச்சினை வரலாம் என்ற பயத்தில் திருமணம் சம்பந்தப்பட்ட எந்த செய்தியும், அவளது அலுவலக வட்டத்திற்குத் தெரியாமல் பார்த்துக்கொண்டாள் சுபா. நாட்கள் வேகமாகச் செல்ல, மேற்கொண்டு பிரச்சினை ஏதும் ஏற்பட வழியின்றி வேலையிலிருந்து விலகி ஊருக்கே வந்துவிட்டாள் அவள். கருணாகரன் தேர்தல் வேலைகளில் இரவு பகலாக ஈடுபடவேண்டிய சூழ்நிலையிலிருந்ததால், சுபாவுடன் நேரம் செலவழிப்பதோ குறைந்தபட்சம் அவளுடன் தொலைப்பேசியில் பேசுவதோ கூட அவனுக்கு இயலாத காரியமாக இருந்தது. ஈஸ்வரின் முதுகலை படிப்பு முடிந்துவிட்ட காரணத்தினால், மேற்படிப்பிற்காக விண்ணப்பித்திருந்தான். திருமணத்திற்கு அதிக நாட்கள் இருந்ததால், செலவுகளைச் சமாளிக்கவென, குமார் மூலம் கிடைத்த வாய்ப்பில்,தெலுங்கு படம் ஒன்றில் ஒரு சிறிய கதாபாத்திரத்தில் நடிக்க ஒரு மாத தொடர் படப்பிடிப்பிற்காக ஆந்திரா சென்றிருந்தான் அவன். திருமணத்திற்கு இன்னும் பதினைந்தே நாட்கள் என்ற நிலையில் ஊருக்குத் திருப்பிய ஈஸ்வர் திருமண வேலைகளில் முழுமையாக ஈடுபடத் தொடங்கினான். மேலும் அவன் அந்த படத்தில் நடித்ததற்காக அவன் வாங்கிய சம்பளத்தில், சுபா மற்றும் கருணா இருவருக்கும் தங்கத்தாலான இரண்டு ப்ரேஸ்லெட்களை வாங்கிவந்திருந்தான், பரந்தாமனின் அனுமதியுடன். அதே நேரம், அமைச்சர் இல்லத் திருமணம் என்பதால், நிச்சய தினத்தன்று கருணாவும் சுபாவும் சேர்ந்து எடுத்துக்கொண்ட புகைப்படத்துடன், முழு பக்க அழைப்பிதழ் ஒன்று அனைத்து பத்திரிகைகளிலும் புவி அரசனின் சார்பில் வெளியிடப்பட்டிருந்தது. அதுவே மிகப்பெரிய ஆபத்திற்கும் வழிவகுத்தது! திருமணத்திற்கு முந்தைய தினம், அவர்களுடைய வீட்டிலேயே, உறவினர்கள் எல்லோரும் சேர்ந்து, சுபாவிற்கு நலங்கு வைத்தனர். அதன்பின் மாப்பிள்ளை அழைப்பு முடிந்து கருணாவிற்கும் நலங்கு வைக்கப்பட அவன் வாங்கி வந்திருந்த ப்ரேஸ்லெட்டை இருவருக்கும் அணிவித்தான் ஈஸ்வர். மகிழ்ச்சியும், சிரிப்பு, கிண்டல், கலாட்டா என, திருமணத்திற்கு முந்தைய அன்றைய சடங்குகள் இனிதே முடிந்தது. உண்டு முடித்து அனைவரும் ஓய்வாக உறங்கச்செல்லும் வேளையில் சுபாவின் கைப்பேசி, எதோ குறுந்தகவல் வந்திருப்பதற்கான ஒலியை எழுப்ப, அதை எடுத்துப் பார்த்தாள். அதில் அவளுக்குத் தான் அனுப்பியிருக்கும் மின்னஞ்சலைப் பார்க்கச்சொல்லி அசோக் ஒரு குறுந்தகவலை அனுப்பியிருந்தான். அவளுடைய கைப்பேசியிலேயே அதற்கான வசதி இருந்ததால், சுபா அதை அவசரமாக திறந்து பார்க்க, தன்னுடன் அவள் நெருக்கமாக இருப்பது போன்ற சில புகைப்படங்களை அதில் இணைத்திருந்தான் அவன். அனைத்தும் அவனுடன் அவள் இணக்கமாக இருந்த சமயம், பார்ட்டிகளில், மால்களில் என்று எடுக்கப்பட்டவை. ஆனால் அவை அனைத்தும் அவளுக்கே தெரியாமல் எடுக்கப்பட்டிருந்தன. அப்படியே நிலை குலைந்து, பயத்தில் முகம் வெளிரிப் போனாள் சுபா! அதிலிருந்து அவள் மீள்வதற்குள்ளாகவே, அவளுடைய பாஸ்போர்ட் மற்றும் கல்வி சான்றிதழ்களை எடுத்துக்கொண்டு, உடனே அவளை வீட்டை விட்டு வெளியில் வரச் சொல்லி அவன் அடுத்த குறுஞ்செய்தியையும் அனுப்ப, பதறியவளாக வேறு வழி இன்றி, பீரோவை குடைந்து, அவன் சொன்னவற்றை எடுத்துக்கொண்டு, அதைக் கேள்வியுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்த ஜீவிதாவையும் புறக்கணித்துவிட்டு, கைப்பேசியை குடைந்தவாறு, சிக்னலுக்காக வெளியே செல்வதைப்போல,வீட்டை விட்டு வெளியேறி வந்தாள் சுபா. அவர்கள் வீட்டை விட்டு சற்று தள்ளி, ஒரு புதரில் மறைத்தாற்போன்று, அவன் வந்திருந்த காரை நிறுத்திவிட்டு சுபாவிற்காகக் காத்திருந்தான் அசோக். பயத்தில் நடுங்கியவாறு, சுற்றும் முற்றும் பார்த்துக்கொண்டே, அவன் நின்றிருந்த இடத்திற்கு வந்தவள், "நான்தான் எல்லாத்தையும் முதல்லயே க்ளியரா சொல்லிட்டேனே! நீங்களும் ஒதுங்கித்தான போனீங்க!? இப்ப திடீர்னு வந்து ஏன் இப்படி பிரச்சனை செய்யறீங்க?" என்று அவனிடம் நடுக்கத்துடன் கேட்டாள் சுபா. அவளது மனநிலையை நன்கு உணர்ந்தவனாக,"என்ன பார்த்தா எப்படி தோணுது உனக்கு? நீ பிடிக்கல வேண்டாம்னு சொன்னா அப்படியே விட்டுட்டு போயிடுவேன்னு நினைச்சியா?! யாரோ என்னைப் பத்தி தப்பா சொன்னத கேட்டுட்டு, நீ ஏதோ புரியாம பேசற, கொஞ்ச நாள் விட்டு பிடிக்கலாம்னு பார்த்தா, இப்படி கல்யாணம் வரைக்கும் வந்து நிக்கற! பணத்தை பார்த்து, உன்னோட புத்தி கெட்டு போச்சா?” என்று சாதுரியமாக அவளைக் குற்றம் சாட்டியவன் தொடர்ந்து, “நீ எப்படி வேணா இருந்துட்டு போ! என்னால உன்னை மறக்க முடியாது! உன்னை விடவும் முடியாது! ஏன்னா அந்த அளவுக்கு நான் உன்னை லவ் பண்றேன்! நீ இப்ப இந்த நொடி இப்படியே என்னோட கிளம்பி வரலன்னா இந்த போட்டோஸ் கூட சேர்த்து இன்னும் மோசமான போட்டோஸ்லாம் உங்க வீட்டுல இருக்கறவங்க எல்லாருக்கும் ஹார்ட் காப்பியா அனுப்பி வைப்பேன். தென், உங்க வீட்டுல இருக்கறவங்களோட நிலைமை என்ன ஆகும்னு நினைச்சு பாரு! உன்னை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டான்னா, அந்த மினிஸ்டர் வீட்டு பையனோட நிலைமையை நினைச்சு பாரு! அதுக்கு அப்பறமும் அவன் உன்கூட நல்ல படியா குடும்பம் நடத்துவான்னா நினைக்கற!? அதவிட, நாம இப்படியே போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம்னா, உங்க வீட்டை பொறுத்தவரைக்கும் பொண்ணு ஓடி போயிட்டாங்கற ஒரே துன்பத்தோட முடிஞ்சிரும்!" என்று அவளை மிரட்டும் விதமாக சொல்லி முடித்தான் அசோக். பயத்தில் கைகள் சில்லிட, முகம் வியர்த்துப் பேச முடியாமல் சில நொடிகளைக் கடந்தவள், சிறிதே தைரியம் வரப்பெற்றவளாக, "வேற போட்டோஸ் இருக்க சான்ஸே இல்ல! நீங்க பொய் சொல்றீங்க" என்று அவள் குரல் நடுங்கச் சொல்லவும் கொஞ்சமும் தயங்காமல், "ஆமாம்! இல்லைதான்! ஆனா நான் பக்காவா மார்பிங் செஞ்சு ரெடி பண்ணி வெச்சிருக்கேன்! இந்த போட்டோஸ்லாம் உண்மைன்னா, அதையும் உண்மைன்னுதான் நம்புவாங்க!" என்றவன், அவனுடைய கைப்பேசியின் திரையைக் காண்பிக்க, அதில் அவன் போலியாக மிக மோசமாக உருவாக்கிவைத்திருந்த புகைப்படங்களைப் பார்த்தவள், கதி கலங்கிப் போனாள். முதலில் அவன் அனுப்பியிருந்த ஒரு சில புகைப்படங்களே போதும், அவளுடைய குடும்பத்தினரைக் கலங்க வைக்க. மேலும் அவன் இப்பொழுது காண்பித்த புகைப்படங்களை அவளுடைய பெற்றோர்கள் பார்க்க நேர்ந்தால், அடுத்த நொடியே அவர்களுடைய உயிர் பிரிந்துவிடும் என்பதுதான் உண்மை. "என்ன இப்ப என் கூட வருவ இல்ல?" கொஞ்சமும் இளக்கமின்றி, அவள் வந்தே தீரவேண்டும் என்ற பிடிவாதத்துடன் ஒலித்தது அவனது குரல். செய்வதறியாமல் அவள் தவித்துக்கொண்டிருக்க, சரியாக அவர்கள் நின்று பேசிக்கொண்டிருந்த இடத்தை கடந்து மிதமான வேகத்தில், பைக்கில் சென்றுகொண்டிருந்தான் கைலாஷ். வண்டியில் ஹெட்லைட் வெளிச்சத்தில் அவர்களை அவன் நன்றாகப் பார்த்துக்கொண்டே சென்றது, திகிலைக் கிளப்பியது சுபாவிற்கு. மேலும் மேலும் பயம் கூடிக்கொண்டே போக, மூச்சடைப்பதுபோன்று தோன்றியது அவளுக்கு. உடல் துவண்டு மயக்க நிலைக்குச் சென்றுகொண்டிருந்தாள் அவள். அந்த நேரத்தை சரியாக பயன்படுத்திக்கொண்டு, அவளது கையை பற்றி, முன் பக்க இருக்கையில் அவளைத் தள்ளிவிட்டு, சுற்றி வந்து காரில் ஏறிய அசோக், அதை வேகமாகக் கிளப்பிக்கொண்டு போனான். வாகனம் வேகம் எடுத்தபின்தான் நிலைமையின் தீவிரம் புரிந்தது சுபாவுக்கு. அதன் பின் அவளது கெஞ்சல்களுக்கும், மிஞ்சல்களுக்கும் அவனிடம் எந்தவித எதிர்வினையும் இல்லாமல் போனது. சலனமே இல்லாமல், அவளிடம் ஒரு வார்த்தைகூட பேசாமல், வண்டியைச் செலுத்தினான் அசோக். சுற்றி இருந்த இருளில் முதலில் ஒன்றும் புரியாமல் இருந்தாலும், நேரம் செல்லச்செல்ல, வண்டி சென்னையை நோக்கிப் போய்க்கொண்டிருப்பது புரிந்தது அவளுக்கு. அவளது கோபம் எல்லையைக் கடக்க, கொஞ்சமும் பொறுக்க முடியாமல்,"இப்ப என்னை இப்படி கம்பல் பண்ணி எங்கே இழுத்துட்டு போற! சொல்ல போறியா இல்லையா?" என்றவாறு, பக்கவாட்டில், அவனது தோள், முதுகு என அவளது கை கொண்டு தாக்கத் தொடங்க, உடலிலிருந்த சக்தியெல்லாம் முற்றிலும் வடிந்து, துவண்ட நிலையிலிருந்தவளின் தாக்குதலால், அவன் ஒன்றும் பெரிதாக அதிரவில்லை. நிதானமாக வண்டியை நிறுத்தியவன், கொஞ்சமும் அலட்டிக்கொள்ளாமல், "இப்ப, உங்க வீட்டுல நீ எவன் கூடவோ ஓடி போயிட்டேன்னு எல்லாரும் முடிவே பண்ணியிருப்பாங்க! நீ திரும்ப அங்க போனாலும், உன்னை யாரும் நம்ப போறதில்ல. அதுக்கான எல்லா வேலையும் செஞ்சுட்டேன்! ஒரு விஷயத்தை புரிஞ்சிக்கோ! நான் உண்மையா உன்னைக் கல்யாணம் பண்ணி, வாழணும்னு நினைக்கறேன்! முடியாதுன்னு நீ பிவாதம் பிடிச்சா நான் ஏற்கனவே சொன்னதுதான் நடக்கும்" மிரட்டலாகவே, கறார் குரலில் சொல்லி முடித்தான் அசோக். அப்பொழுது இருந்த நிலையில், அவன் சொற்படி கேட்டு நடப்பதைத் தவிர தனக்கு வேறு வழி இல்லவே இல்லை என்றே முற்றிலுமாக நம்பினாள் சுபா! அவளுடைய அலைபாயும் மனநிலையை நன்றாக உணர்ந்தவனாக, அவளை அப்படி நம்ப வைத்திருந்தான் அசோக் என்பதே உண்மை! பொழுது நள்ளிரவைக் கடந்து, விடியலை நோக்கிப் பயணப்பட்டுக்கொண்டிருந்த வேளை, கே..கே..நகரில், அவனுடைய நண்பன் ஒருவன் தங்கியிருந்த ஃப்ளாட் ஒன்றிற்கு, சுபாவை அழைத்துவந்தான் அசோக். அங்கே, அவன் அவளுக்காக வாங்கி தயாராக வைத்திருந்த பட்டுப்புடவை, நகைகள் என அனைத்தையும் அவளிடம் கொடுத்து, உடனே தயாராகி வரச்சொல்லவும்தான், அன்றே அவன் திருமணத்திற்கு எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்துவைத்திருக்கிறான் என்பதே புரிந்தது அவளுக்கு. அன்று, அதிகாலையே வடபழனி கோவிலில் அவர்களுடைய திருமணமும், வெகு எளிமையாக நடந்து முடிந்தது. பெங்களூருவிலிருந்து சுஜாதா உட்பட இருவருக்கும் பொதுவான வெகு சில நண்பர்கள் மாட்டும் அங்கே வந்திருந்தனர். கிடைத்த தனிமையைப் பயன்படுத்திக்கொண்டு தான் வேண்டுமென்றே சுபாவிடம் கொண்ட காழ்ப்புணர்ச்சியில்தான் அசோக்கைப் பற்றி தவறாகச் சொன்னதாகவும் உண்மையிலேயே அவன் சுபாவை மட்டுமே விரும்புவதாகவும் சொல்லிவிட்டுப் போனாள் சுஜாதா. 'அவள் உண்மையைத்தான் பேசுகிறாளா அல்லது பொய் சொல்கிறாளா? அசோக் தன்னை மணப்பதற்காக மட்டுமே இப்படி தவறான வேலைகள் எல்லாம் செய்கிறானா அல்லது அவன் இயல்பிலேயே மிகவும் கொடியவன்தானா?' என ஒரு முடிவுக்கும் வர முடியாமல் தவித்தாள் சுபா. அதன்பின்பு கோவிலுக்கு அருகிலேயே இருக்குமொரு உயர்தர உணவகத்தில், அன்றைய காலை உணவை முடித்துக்கொண்டனர். அவர்களுடைய நண்பர்கள் அனைவரும் கிளம்பிச்சென்றுவிட, ராயபுரத்தில் இருக்கும் அவனது வீட்டிற்கு அவளை அழைத்து சென்றான் அசோக். அங்கே, இரண்டு தளங்களை கொண்ட பெரிய வீடு அவர்களுடையது. அந்த வீட்டை சிறு சிறு பகுதிகளாக தடுத்து வாடகைக்கும் விட்டிருந்தனர். அவனுடைய அப்பா அதே பகுதியில் மளிகை கடை வைத்திருந்தார். அவனுடைய அண்ணன் அவருக்கு உதவியாக இருந்தான். அம்மா, அப்பா, அண்ணன், அண்ணி, அவர்களுடைய பிள்ளைகள், மேலும் திருமணம் ஆன ஒரு மூத்த சகோதரி என மிகப்பெரிய குடும்பம் அவனுடையது. மேலும் சொந்தத்திலேயே ஒரு பெண்ணை பார்த்து, அவனுக்கு திருமணம் செய்யவும் ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். அறிமுகம் இல்லாத ஒரு புதிய பெண்ணுடன், மகனை திருமண கோலத்தில் காணவும், நல்லதோ கெட்டதோ தேன் தடவிய வார்த்தைகளால் மனதை மறைத்து நடிக்கத் தெரியாதவர் என்பதால் காது கூச அவர்களை வசை பாடினார் அசோக்கின் அம்மா. அவருடன், அவனுடைய அக்காவும் சேர்ந்துகொண்டு சுபாவை அடிக்கவே வந்துவிட, அவர்களை தடுத்து சமாளித்தவன், "நீங்க ஏத்துக்கிட்டாலும், ஏத்துக்கலன்னாலும், இவதான் என் பொண்டாட்டி! நான் சட்டப்படி இவளை கட்டிகிட்டேன்! இனிமேல் கல்யாணம் அது இதுன்னு என்னைத் தொல்லை பண்ணாதீங்க! இதை உங்க எல்லார்கிட்டயும் சொல்லத்தான் வந்தேன். இனிமேல் நீங்க இருக்கிற திசை பக்கம் கூட வரமாட்டேன்!” என்று ஒரே மூச்சாகச் சொல்லிவிட்டு, அதிர்ந்து நின்ற அவனது தந்தையை ஓர் ஏளனப் பார்வை பார்த்துவிட்டு, அவமானத்தில் கூசிப்போய் நின்ற சுபாவை இழுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து சென்றான் அசோக். தன்னை மீறி நடக்கும் ஒவ்வொன்றையும் பார்க்கும்பொழுது, உயிரே போனால் கூட பரவாயில்லை என்றே தோன்றியது அவளுக்கு. இனி எந்த ஒரு நிலையிலும், அவளுடைய வீட்டிற்கு அவளால் போகவே முடியாது என்ற எண்ணம் தோன்றி, உயிர்வரை வலித்தது.
3